คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : MY FIRST LOVE :: CHAPTERS 6
Chapters 6
"ซอ ดื่มนมหรือยังลูก"
"เรียบร้อยแล้วค่ะแม่"ฉันตอบพร้อมกับเอื้อมมือไปกอดเอวแม่ไว้ "หนูไม่อยากไปโรงเรียนเลย อยากอยู่กับแม่"
"ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ"
ฉันยิ้ม หอมแก้มแม่เบาๆ
"เออนี่ ไปเรียนพร้อมดีโอสิลูก"
"-_- อีตานั่นออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะแม่"ฉันพูดเมื่อนึกถึงนายดีโอ ฉันลงมาเจอเขาใส่ชุดนักเรียนเตรียมออกไปเรียนตั้งแต่ตอนที่ฉันยังไม่ได้อาบน้ำด้วยซ้ำ "แม่คะ หนูไม่ชอบหมอนั่นเลย หนูขอกลับไปอยู่ที่เดิมได้ไหม ยกบ้านให้อยู่คนเดียวเลยเอ้า"
"ที่แม่ให้ดีโอมาอยู่ที่นี่เพราะแม่หวังจะให้ลูกมีเพื่อนอยู่นะยัยซอ อย่าไปอคติกับดีโอเขาสิลูก ดีโอเป็นเด็กดีนะ"
"ไม่อยากจะเชื่อ"ฉันพึมพำเบาๆ สายตามองออกไปหน้าบ้าน "อ๊ะ!"
"หืม? เซฮุนมารับแล้วลูก"
"..."
"แหม นี่มารับกันทุกเช้าเลยหรือเปล่าเนี่ย ถ้าไม่ติดว่าลูกมีเซฮุนอยู่แล้วนะ แม่ตั้งใจจะเชียร์ลูกให้ดีโอแล้วนะ"
"แหวะ ไม่มีทางหรอกค่ะแม่"
"เฮ้อ ต้องขอบคุณเซฮุนจริงๆเลยนะ"
"เรื่องอะไรคะ"
"ก็เซฮุนน่ะ พาลูกสาวคนเดิมของแม่กลับมาน่ะสิ"
ฉันมองแม่ที่มองฉันด้วยแววตาดีใจมาก ใช่! เมื่อก่อนตอนแรกเลยฉันก็ไม่ได้เป็นแบบนี้หรอก ฉันสดใส และร่าเริงเหมือนวัยรุ่นทั่วๆไปนั่นล่ะ แต่ว่าตั้งแต่ตอนนั้น ..ฉันก็ปิดกั้นตัวเอง กลายเป็นคนเย็นชา และเงียบขรึม ไม่เว้นแม้แต่กับแม่
"เอาไว้วันนี้ก็พาเพื่อนๆลูกมาทานข้าวที่บ้านสิ แม่อยากจะเจอเพื่อนที่ลูกบอก"
"เอ่อ.."
"เจอกันที่โรงเรียน ถ้าไม่จำเป็น ก็ทำเหมือนว่าเราไม่รู้จักกันซะ.."
"ยะ อย่าเลยค่ะแม่ เอาไว้ถ้าแม่อยากรู้จัก เราออกไปหาอะไรทานข้างนอกกันดีกว่านะ"
"เอางั้นก็ได้ ไปๆๆๆๆ เซฮุนรอนานแล้วลูก"
"ไปก่อนนะคะ"
ฉันหอมแก้มแม่อีกครั้ง หยิบกระเป๋า วิ่งออกไปข้างนอก เซฮุนยืนหลับตาพิงกำแพงอยู่ เขาสวมหูฟังทำให้ไม่รู้ว่าฉันออกมาแล้ว ฉันยิ้ม ยื่นหน้าไปใกล้ๆเขา ..ขนตาเขายาวจัง แถมจมูกเขาก็โด่งอีกต่างหาก
"O_O"
"เฮือก"
"ระวัง"
ร่างของฉันถูกเกี่ยวเอาไว้อีกครั้งด้วยฝีมือของเซฮุน เพราะเมื่อกี้จู่ๆเขาก็ลืมตาทำให้ฉันตกใจ ถอยหลังจนสะดุดขาตัวเอง เขาเลยเอื้อมมือมาโอบฉันเอาไว้ได้ทัน ฉันรีบปัดมือเขาออก ก้มหน้างุด
".//////."
"เธอนี่ ซุ่มซ่ามแต่เช้าเลยนะ"
"...ปะ ไปเรียนกันเถอะ"
"เดี๋ยวสิ"
เขาคว้าแขนฉันเอาไว้ จับหน้าให้ฉันเงยขึ้น "เมื่อกี้เธอจะทำอะไรผม"
"...เปล่าซะหน่อย"
เขายิ้มบางๆ บีบจมูกฉันก่อนจะเลื่อนมือลงมาจับมือฉัน "ไปกันเถอะ"
"อื้ม"
ให้ตายเถอะ ..เขินแต่เช้าเลยเหรอเนี่ย >////<
เมื่อมาถึงที่โรงเรียนแล้ว เซฮุนก็เดินมาส่งฉันที่ห้องเรียน ส่วนตัวเขาก็นั่งอยู่ที่ห้องของฉันต่อเพื่อคุยกับแบคฮยอน ชานยอล
"ห้อง A มีเด็กใหม่นี่"
ฉันมองชานยอลที่เป็นคนแรกที่เปิดประเด็น ..ทำไมฉันถึงต้องนึกถึงตาเหลือกๆของอีตานั่นด้วยล่ะ
"อะไรอ่ะ ทำไมขยันรับสมาชิกเก่งๆเพิ่มจังนะ ตอนเปิดเทอมอาทิตย์แรกก็ไอ้ฮุน พออีก 2 อาทิตย์ต่อมาก็มีอีกแล้ว ว่าแต่ ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ ><"
"ไอ้หมาแบค เก็บอาการหน่อยย่ะ"
"โห่ แทแทหึงเขาเหรอ"
"เพ้อเจ้อ"
ฉันหัวเราะกับท่าทางของทั้ง 2 คน
"เป็นผู้ชาย ชื่อดีโอ"
"ยุน.."
ฉันเหลือบมองยุนอาที่เดินเข้ามานั่งข้างๆกับเซฮุน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรฉันเลยสักนิด ฉันเลยได้แต่นั่งเงียบๆ ปล่อยให้พวกเขาคุยกันไป
"หล่อๆๆๆ หล่อชะมัดเลย"
ด้านหลังก็มีผู้หญิงนั่งจับกลุ่มคุยกัน คนที่ถูกดึงเข้าไปในบทสนทนาไม่ใช่เซฮุนเหมือนที่เคยเป็น แต่กลับกลายเป็นนายดีโอตาเหลือกนั่นแทน ..ฉันแอบเบ้ปากนิดๆ หมอนั่นไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย
"อ๊ะฮุน ใกล้จะได้เวลาแล้ว เราไปกันเถอะ"
"อ้าวเหรอ ผมคุยเพลินเลย"
ฉัยเงยหน้ามองเซฮุนกับยุนอาที่พากันลุกขึ้นยืน พวกเขาจะต้องไปถ่ายรูปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับโงเรียนน่ะ เซฮุนยิ้มให้ฉัน โยกหัวฉันเบาๆ "ผมไปก่อนนะ ไว้ตอนกฃางวันเจอกัน"
"อื้ม"
"ไปได้แล้วฮุน ลากันอยู่ได้!!!"
แล้วยุนอาก็ลากเซฮุนออกไป ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แทยอนกับแบคฮยอนกลับไปนั่งที่ ชานยอลเองก็มานั่งที่เหมือนกันซึ่งก็คือข้างๆฉัน เขาโยกหัวฉันเหมือนที่เซฮุนเพิ่งทำเมื่อกี้
"อย่าคิดมากเลยนะ"
"หืม?"
"เรื่องยุนน่ะ"
"..."
"ก็อย่างที่ฉันบอก ..เดี๋ยวก็ดีเอง"
"..อืม"
เดี๋ยวดีเอง แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่น่ะสิ.. เฮ้อ
ตอนกลางวันเพราะยุ่งมาก เซฮุนก็ยังเจียดเวลามาหาฉัน เพื่อนๆพากันแซวยกใหญ่ เล่นเอาฉันทำอะไรไม่เป็นเลยทีเดียว แต่พอมาถึงตอนเย็น ฉันกลับต้องมานั่งห่อเหี่ยวอยู่ในห้องเรียนเพียงคนเดียว ตอนนี้ห้าโมงครึ่งแล้ว คนอื่นๆกลับบ้านไปกันหมด แต่ฉันกลับยังนั่งอยู่ที่เดิม โทรหาเซฮุนแต่เขาก็ไม่รับ จะกลับบ้านเลยก็กลัวว่าพอเขากลับมาแล้วจะไม่เจอฉัน ดังนั้นที่ฉันทำเลยได้แต่รอจนกระทั่งการรอของฉันสิ้นสุดลงเมื่อเซฮุนโทรมา ฉันรีบกดรับทันที
"ฮัลโหล นายอยู่ไหนน่ะ"
(ซอฮยอน ผมขอโทษจริงๆนะ ผมคงไปส่งที่บ้านไม่ได้)
"..ทะ ทำไมล่ะ"
(ขอโทษจริงๆนะ ผมต้องมาดูยุนอา พอดีว่ายุนอาไม่สบาย เธอกลับบ้านไปเลยนะ)
"..."
(คนอื่นๆกลับกันหมดหรือยัง)
"กลับหมดแล้ว"ฉันพูด ฝืนยิ้มทั้งๆที่รู้ว่ายังไงเขาก็ไม่เห็นอยู่ดี "นี่มันเย็นมากแล้วนี่นา.."
(ผมขอโทษจริงๆนะ เอาไว้เดี๋ยวผมโทรหาเธอนะ)
"..อืม"
แล้วสายก็ถูกตัดไป ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋า ลุกขึ้นยืน เห๊อะ แล้วที่ผ่านมาฉันนั่งรออะไรกันล่ะ กลับบ้านๆๆๆ กลับบ้านได้แล้วซอฮยอนเอ๊ย
ฉันลากขาเดินไปตามทางที่ช่างอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวซะเหลือเกิน แต่เมื่อมาหึงหน้าห้อง A ขาของฉันกลับต้องชะงัก เมื่อเห็นว่ายังมีคนอยู่ในห้องเหมือนกับฉัน มองเข้าไปก็เห็นว่าเป็นนายตาเหลือกดีโอ ที่กำลังปัดกวาดเช็ดถูอยู่ในห้อง
ก๊อกๆ
ฉันใช้หลังมือเคาะที่ประตูเพื่อส่งเสียง นายนั่นหันมามองฉันแวบเดียวแล้วก็ไม่สนใจฉันเหมือนเดิม ฉันถอนหายใจอย่างหในไส้อีตานี่
"นายทำอะไรน่ะ"
"..."
"นี่ ฉันถามทำไมนายไม่ตอบฉันล่ะ หยิงเหรอ"
"..ยุ่ง"
ฉันกัดฟันฉัน เงื้อมือขึ้นหมายจะทุบซะ แต่เขากลับหันมาก่อน "ทำอะไร - -*"
"เปล่าซะหน่อย แค่เมื่อย"ฉันพูด บิดตัวไปมาทำท่าว่าเมื่อยจริงๆ "..นายทำอะไรอยู่"
"ทำเวร"
"โอ้โห วันแรกก็เป็นเวรทำความสะอาดแล้วเหรอ ทำไมถึงทำคนเดียวล่ะ"
"..."
"รับน้องห้อง A สินะ"ฉันพูดยิ้มๆ มือก็ช่วยเขายกเก้าอี้ทั้งหลายขึ้นบนโต๊ะ ไหนๆฉันก็ไม่มีอะไรจะทำอยู่แล้วนี่นา
"ทำอะไรของเธอ"
"ก็ช่วยนายไง"
"ต้องการอะไร ถึงมาช่วยฉัน"
"หึ! สงสัยนายนนี่จะเป็นพวกชอบช่วยคนเพื่อหวังผลประโยชน์สินะ ถึงได้คิดว่าทุกคนจะเป็นแบบนายหมด ..ฉันช่วยก็เพราะแค่อยากช่วย ถ้าปล่อยให้นายทำคนเดียวนะ ทุ่มนึงนายก็ทำไม่เสร็จหรอก"
"..."
ฉันยกเก้าอี้ต่อไปเรื่อยๆ ช่วยเขากวาดพื้นห้อง และในเวลาไม่นานมากนักก็เสร็จจนได้
"เฮ้อ เสร็จซะที"
"..."
ฉันหันไปมองนายดีโอว่านายนั่นกำลังทำอะไร เขาหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาสะพาย เดินไปที่หน้าประตูห้อง -o- นายนั่นไม่คิดจะขอบคุณ หนำซ้ำยังจะปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องด้วยเหรอเนี่ย
"แม่คุณ จะกลับไหมบ้านน่ะ"
"-o-"
"เฮ้อ จริงๆเลย"
เมื่อเห็นว่าเขาจะเดินออกไปจากห้องฉันก็รีบคว้ากระเป่าขึ้นมา วิ่งตามเขาออกไป ก่อนจะชะลอฝีเท้าเมื่อใกล้เขามากเกินไป ฉันเดินตาม แต่ไปๆมากลับกลายเป็นว่านายดีโอเดินตามฉันแทน แถมยังห่างมากด้วย ฉันยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจอะไร นายนั่นคงไม่อยากให้มีคนเห็นว่ารู้จักกับฉันสินะ
"ซอ"
"อ้าวชานยอล"
ฉันหยุดเดินทักชานยอลที่อยู่ไม่ไกล เขาวิ่งมาหาฉัน มองอย่างงงๆ เขาคงเพิ่งซ้อมกีฬาเสร็จสินะ "ทำไมเธอยังไม่กลับบ้านอีกล่ะ"
"คือฉัน.."
พลั่ก
"โอ๊ะ!!"
ฉันเซไปข้างหน้เมื่ออีตาดีโอเดินมาชนฉัน "อะไรของนายเนี่ย"
"ใครใช้ให้เธอหยุดเดิน ฉันไม่เห็น"เขาพูด ก่อนจะสวมหูฟังเข้าไปเหมือนเดิม แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ ฉันมองไปอย่างขัดใจ อีตานี่มันจริงๆเลย
"เธอรู้จักกับดีโอด้วยเหรอ"
"เอ่อ ..ไม่หรอก"
"อืมๆๆ"ชานยอลพยักหน้าแบบไม่ใส่ใจอะไรเท่าไหร่นัก "ไอ้ฮุนไปไหน นี่มันเย็นมากแล้วนะ ทำไมเธอกลับคนเดียวล่ะ"
"..ยุนอาไม่สบายน่ะ เซฮุนก็เลยไปดู"
"ฮะ? ยุนเนี่ยนะไม่สบาย"
"อื้ม"
"ทำไมฉันไม่รู้เรื่องล่ะ"
ฉันมองชานยอลอย่างงงๆ ก็ถ้าเขาเป็นแฟนยังไม่รู้เรื่องเลย แล้วฉันจะไปรู้ได้ยังไง แต่ ..ทำไมเซฮุนถึงรู้เรื่องล่ะ
"..ช่างเถอะ ฉันกลับก่อนนะชานยอล"
"อืม"ชานยอลพยักหน้าตอบฉันนิ่งๆ เหมือนว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ "กลับบ้านดีๆนะ"
"อื้ม"
ฉันพยักหน้า โบกมือลาเดินออกมาจากโรงเรียน แต่แล้วก็ยังเห็นว่านายดีโอยืนอยู่ และเมื่อเขาเห็นฉัน เขาก็เดินต่อ ฉันเลยได้แต่มองอีตานั่นอย่างงงๆ
เราเดินกันเงียบๆ ไม่ได้มีใครพูดอะไรออกมาจนกระทั่งถึงบ้าน ฉันก็เห็นน็ตแปะเอาไว้
'แม่ออกไปทำธุระ จะกลับตอนค่ำๆ ทานข้าวกันเลยนะเด็กๆ'
ฉันเก็บกระดาษโน็ตใส่กระเป๋า ถอดรองเท้าออก พอดีกับที่เสียงเตือนข้อความของฉันดัง ฉันเลยรีบเอาขึ้นมากดดู
'ผมคงไม่ได้โทรไป ขอโทษนะ นอนเร็วๆล่ะ ผมคิดถึงเธอ เจอกันพรุ่งนี้'
"เฮ้อ.."
"แฟนส่งมาหรือไง"
"ย๊า ทำไมนายเสียมารยาทแบบนี้"ฉันหันไปแหวใส่นายดีโอที่ชะโงกหน้ามาอ่านข้อความในโทรศัพท์ของฉัน เขายักไลห่ทำเป็นไม่สนใจ เดินเข้าไปในห้องของตัวเอง
ฉันทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ซบหน้ากับแขนของตัวเอง..
ฉันก็คิดถึงนาย เซฮุน ..เฮ้อ
ความคิดเห็น