[EXO&SNSD]WE'RE ONE

ลำดับตอนที่ #8 : WE'RE ONE : : CHAPTERS 6

PORCELAIN  THEMEs

Chapters 6

        ลูฮานเก็บหนังสือใส่ในกระเป๋า สายตาก็คอยมองซอฮยอนที่นั่งอยู่ไม่ไกลนักอย่างเป็นห่วง ตามปกติการเรียนในคลาส ซอฮยอนจะเป็นคนที่ชอบยกมือตอบคำถาม พูดคุยโต้ตอบกับอาจารย์อยู่ตลอด แต่หลายวันที่ผ่านมามันกลับไม่ใช่แบบนั้นเลย

            ปึง!

            เขาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีมือคู่หนึ่งมากระแทกโต๊ะของเขา "นิโคล"

            เจ้าของมือก็คือนิโคล เพื่อนสนิทของซอฮยอน

            "ใช่ ฉันเอง"

            "มีอะไรเหรอ"

            "เมื่อไหร่เพื่อนนายจะเลิกกับยัยซอ"

            "..ทำไมเธอถามแบบนั้นล่ะ"

            "เพราะฉันภาวนาทุกวันยังไงล่ะ"นิโคลตอบกลับอย่างมีน้ำโห "เพื่อนฉันไม่มีสมาธิเรียน มัวแต่นั่งซึมแบบนี้ทุกวันๆก็เพราะเพื่อนนาย คนสารเลวคนนั้น"

            "..."

            "เพื่อนนายมันชั่ว และเลวร้ายที่สุดที่ฉันเคยเจอมาเลย"

            "หยุดว่าไคได้แล้ว"เขาพูดกลับเสียงนิ่มๆ "ไคไม่ได้เลวร้ายขนาดให้เธอมายืนต่อว่าอยู่แบบนี้"

            "งั้นเหรอ งั้นฉันก็คงต้องอยู่เฉยๆ มองดูเพื่อนตัวเองเสียใจแบบนี้ไปเรื่อยๆหรือไง"

            "..."

            "ฉันไม่รู้หรอกนะว่ายัยซอรักเพื่อนนายมากแค่ไหน แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเพื่อนนายรักยัยซอบ้างหรือเปล่า แต่ขอบอกไว้ก่อนเลย ฉันเบื่อที่จะต้องมาทนเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้เต็มทีแล้ว ถ้านายยังมีความเป็นคนอยู่ รบกวนไปบอกเพื่อนนายด้วย ซอฮยอนไม่ใช่ของตาย"

            พูดจบก็เดินหนีไปปล่อยให้ลูฮานได้แต่มองตามไปเงียบๆ เขาทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม ถอนหายใจออกมายาวๆ

            "ฉันเองก็ไม่ได้อยากต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้หรอกนะ ..นิโคล"

            ถ้าหากไคไม่ใช่เพื่อนของเขา คนอย่างเขาจะไม่ลังเลเลยที่จะเดินไปคว้าร่างซอฮยอนมากอดเอาไว้ บอกกับเธอว่าเขาชอบเธอมากแค่ไหน ลืมไอ้เลวคนนั้นไปซะ แต่มันไม่ใช่..

            เพราะไคคือเพื่อน และเขาไม่สามารถทำลายมิตรภาพในครั้งนี้ได้จริงๆ

            "เชี่ยเอ๊ย จบกัน พัง พังหมดแล้ว"

            เซฮุนโวยวายอย่างหัวเสียเมื่อหน้าจอคอมดับลงเนื่องจากไฟภายในห้องดับ งานเขียนที่เขาเพิ่งทำเสร็จ ใช้เวลาครึ่งค่อนวันหายไปในพริบตา ร่างสูงเตะเข้าไปที่โต๊ะคอม ก่อนจะกระโดดเหยงๆเพราะความเจ็บ

            "เวรเอ๊ย ไม่ทงไม่ทำแม่งละ"

            เขาบ่นอย่างหัวเสีย เดินออกมาจากห้องตรงไปยังห้องครัวเพื่อหาอะไรกิน เพราะวันนี้เขาไม่มีเรียน เลนเลือกที่จะนอนอยู่ที่ห้อง แตกต่างจากไคที่ออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไปไหน

            แน่นอนว่าคงไม่ได้ไปมหาลัยแน่นอน

          ในขณะที่กำลังวุ่นวายกับการหาอะไรมากิน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาในห้อง และเป็นลูฮานนั่นเองที่กลับมาด้วยสภาพเซ็งๆ

            "มึงเรียนเครียดขนาดนั้นเลยเหรอไอ้ลู่"

            "..."

            "กูก็เครียก แม่งนั่งทำงานมาทั้งวัน พังหมดในพริบตาเลย"

            "ไอ้ไคไปไหน"

            "ยังไม่กลับมาเลย"

            "..."ลูฮานพยักหน้าตอบ ถอดเสื้อตัวนอกที่สวมออกแล้วเอนตัวลงพิงกับพนักโซฟา "ไอ้ฮุน"

            "อะไรวะ??"

            "มึงว่าถ้าเกิดกูทำผิดสัญญา มันจะเป็นอะไรปะวะ"

            "สัญญาอะไร"

            ลูฮานลืมตามองเซฮุน ก่อนจะส่ายหน้า

             "..ไม่มีอะไรหรอก กูก็พูดไปเรื่อย"เขาพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนคว้าเสื้อที่เพิ่งถอดมาถือเอาไว้ "กูไปนอนก่อนนะ ง่วงนอนว่ะ"

            "เออ ตามสบายมึง"

            ลูฮานพยักหน้าอีกครั้ง คำมั่นสัญญาที่เคยพูดเอาไว้วนกลับเข้ามาในโสตประสาทไม่หาย

            "กูสัญญาว่ากูจะไม่ปล่อยให้พวกมึงต้องเจอกับความยากลำบาก"

          ...

          "กูสัญญา ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป"

            "อ้าว กลับมาแล้วเหรอวะ ไอ้ลู่ นี่ไง ไอ้ไคมันกลับมาแล้ว"

            ลูฮานหยุดขาที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้อง หันกลับมามองไคที่เดินยิ้มแป้นเข้ามา "ไงล่ะมึง ไปหาซอเหรอ"

            "ชู่ว"ไคเอามือแตะที่ปากของตัวเองก่อนจะเดินมาดึงลูฮานไปใกล้กับเซฮุนแล้วพูดเสียงเบา "ตอนนี้อย่าเพิ่งพูดถึงซอได้ปะวะ"

            "ทำไมวะ"

            "กูจะบอกพวกมึงว่า กูพาเธอมาแล้ว"

            "ใคร? เธอไหน แม่มึงเหรอ"

            "เชี่ยฮุน เล่นแม่กูเลยเหรอมึง"ไคตบหัวเซฮุนเบาๆแล้วขยิบตา "คนที่กูบอกว่าถูกใจไง"

            ...

            "กูพามาให้พวกมึงรู้จัก"

            ลูฮานมองหน้าไคอย่างอึ้งตะลึง ไม่ต่างกันกับเซฮุน เขาไม่คิดว่าไคจะจริงจังกับผู้หญิงอีกคนมากขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นขนาดนี้

            "เข้ามาได้เลยคร้าบ"

            สิ้นเสียงของไค ร่างบางของหญิงสาวที่แลดูสมส่วนก็ก้าวเข้ามาภายในห้อง ผิวพรรณเปล่งปลั่ง โครงหน้าสวยได้รูปที่มีรอยยิ้มละลายใจปรากฏขึ้นที่หน้าประตู

            "สวัสดีค่ะ"

            "พวกมึง นี่แฟนกู"

            "แฟน!!"

            ทั้งลูอานและเซฮุนพูดขึ้นมาพร้อมกัน ลูฮานเป็นคนแรกที่เดินไปดึงร่างของไคให้ตามเข้ามาในห้อง โดยมีเซฮุนวิ่งตามเข้ามา ท่ามกลางสายตางงงวยของหญิงสาว

            "ไอ้ลู่ อะไรของมึงเนี่ย"

            "มึงคิดว่ามึงทำเหี้ยอะไรอยู่ไอ้ไค"ลูฮานตะคอกเสียงดังอย่างโกรธจัด "แฟนเหรอ นั่นแฟนมึงเหรอ กูจำได้ว่าแฟนมึงชื่อซอฮยอนไม่ใช่เหรอวะ แล้วซอฮยอนแฟนมึงก็ไม่ได้หน้าตาแบบนี้ด้วย"

            "ไอ้ลู่ ใจเย็นก่อนมึง"เซฮุนที่เห็นท่าไม่ดีรีบตรงเข้าไปดึงลูฮานออกจากไค "ใจเย็นๆก่อนดิวะ"

            "มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ยไอ้ลู่ จะโกรธอะไรขนาดนั้นวะ"

            "กูจำได้ว่ากูเคยบอกมึงแล้วไม่ใช่เหรอว่ากูขอ มึงจะมีผู้หญิงอีกเป็นร้อยๆคนกูไม่ว่า แต่ขออย่างเดียว มึงอย่าคิดจริงจัง แล้วนี่อะไร มึงกล้าพาเธอเข้ามา แล้วบอกว่าเธอคือแฟนมึงงั้นเหรอ"

            "ไอ้ลู่"

            "มึงเอาซอฮยอนไปไว้ที่ไหน"

            ไคมองลูอานที่ต่อว่าเขาอยู่นิ่งๆ มือหนาเอื้อมไปแตะที่ไหล่ของลูฮานแล้วบีบเบาๆ "กูรู้ว่ากูเหี้ย"

            "...เออ มึงเหี้ยโคตรๆ"เซฮุนพูดนิ่งๆ

            "แต่มึงจะให้กูทำไงวะ กูเลือกไม่ได้ กูรู้ว่ามันผิดมาก แต่จะให้ทำไง ในเมื่อกูรักผู้หญิงทั้ง 2 คน มึงจะให้กูทำยังไง กูปล่อยใครไปไม่ได้"

            ลูฮานหอบหายใจแรงๆด้วยความโกรธ เขาพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ "แล้วเธอรู้หรือเปล่า ว่ามึงมีแฟนอยู่แล้ว"

            "ถ้ารู้ ..ก็คงไม่ให้กูเรียกว่าแฟนหรอก"ไคตอบเบาๆ ความจริงเขาก็รู้สึกผิดกับซอฮยอนมาก แต่เขาไม่สามารถปล่อยใครไปได้จริงๆ ต่อให้ใครจะมองว่าเขาเลวแค่ไหน แต่การมีเธอทั้ง 2 คน มันคือสิ่งที่เขาต้องการ "แต่กูเชื่อ ว่าซอจะเข้าใจกู"

            "กูไม่เห็นทางที่ยัยซอจะเข้าใจมึงว่ะ"เซฮุนพูด "แต่ถ้ามึงมั่นใจแบบนั้น กูก็คงว่าอะไรไม่ได้"

            "...ถ้ามึงเลือกทางนั้น ก็เรื่องของมึง"ลูฮานพูดตัดบทก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

            ไคกับเซฮุนเดินตามออกไป

            "เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าไค"

            "ไม่มีอะไร ไปคุยกันนิดหน่อยน่ะ"ไคตอบหญิงสาวยิ้มๆ เขามองหน้าเธอแล้วหันกลับมามองเพื่อนทั้ง 2 คน "นี่เพื่อนผม ลูฮาน เซฮุน"

            "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ไคพูดถึงพวกคุณให้ฉันฟังบ่อยมาก"

            "ครับ"เซฮุนตอบแล้วหันไปสะกิดลูฮานที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์ "พูดอะไรหน่อยดิวะ"

            "..ครับ"

            ไคลอบถอนหายใจออกมาเบากับท่าทางของลูฮาน เขารู้ว่าลูฮานสนิทกับซอฮยอนพอสมควร แต่ก็ไม่เห็นจะต้องโกรธแทนขนาดนี้เลยนี่นา

            "ส่วนนี่แฟนกู"

            .

            .

            .

            .

            "อิม ยุนอา"























 

โดนสับขาหลอกกันเป็นแถวเลย ไม่ใช่สิก้าน้า >,,<

ในที่สุดก็เปิดเผยตัวจนได้ มาพร้อมกับคำว่า 'ไค แกเลวมาก'

นางผู้นั้นก็คือ 'ยุนอา' นี่เอง หลังจากนี้จะเรียกว่าดราม่าครบสูตรแล้วนะ

เชื่อปะ ว่ามันมีคนแบบไคอยู่บนโลกนี้จริงๆ

จะบอกว่าที่เค้าเอาคาแร็คเตอร์แบบนี้มา ความจริงมันมีแรงบันดาลใจ

คนๆนั้นก็คือ แฟนของพี่สาวเค้าเอง เลวแบบ เลวสุดๆ เลวกว่านี้อีกนะเออ แบบว่า สุดติ่งอ่ะ #ระบายอย่างโมโหแทนพี่

เอาเป็นว่าจะมาสปอยเอาไว้ก่อน ตอนหน้า

รับรองว่ามันเป็นตอนที่ทุกๆคนรอคอย ให้ทาย มันคืออะไร

อยากรูก็เม้นท์กันเยอะๆ เม้นท์ยิ่งเยอะยิ่งมาอัพเร็วอ่ะ เอาสิ