คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : REVENGE : : CHAPTERS 6
CHAPTERS 6
ซอฮยอนมองตึกสูงตรงหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจ ตอนนี้เธออายุ 19 ปี แต่มันเหมือนกับว่าเธอเพิ่งเคยออกมาสู่โลกภายนอกครั้งแรกอย่างงั้นแหละ ทำไมเธอถึงจำความทรงจำเก่าๆไม่ค่อยได้นะ สิ่งที่คริสเล่ามามากมาย มันก็เหมือนกับว่าเคยเกิดขึ้น แต่เธอก็รู้สึกเหมือนมันไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเธอเลยสักนิด
“เชิญครับคุณผู้หญิง”
“พี่ก็..”
เธออมยิ้มก่อนจะคล้องแขนของเขา คริสมองหญิงสาวที่วันนี้ดูสวยเป็นพิเศษ เขาพาเธอเดินเข้าไปภายในโรงแรม K ของเขาก่อนจะเดินไปที่ลิฟต์วีไอพี แล้วกดขึ้นไปยังชั้นดาดฟ้า เธอมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้น ทุกสิ่งทุกอย่างดูใหม่สำหรับเธอจริงๆ
“ทำไมตัวสั่นล่ะ หนาวเหรอ”
เขาถามเธอแล้วลูบที่แขนเธอเบาๆ เธอส่ายหน้าก่อนจะยิ้ม “ฉันตื่นเต้นต่างหาก”
“เด็กน้อย”
“แหะๆ”
เธอยิ้มเจื่อนๆก่อนจะถูกเขาจูงมือพาไปด้านนอกที่เป็นชั้นดาดฟ้า มีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่อยู่ มีเทียนสวยงามรายล้อมอยู่รอบๆขอบสระน้ำ มีโต๊ะที่มีอาหารน่าทานมากมายวางอยู่ มีนักดนตรีกำลังเล่นเปียโน และไวโอลิน เธอมองหน้าเขาอย่างแปลกใจ
“อะไรกันคะ”
“วันนี้วันเกิดเธอไง”
“คะ?”เธอมองเขาอย่างแปลกใจขึ้นไปอีก “ฉันมีวันเกิดด้วยเหรอคะ”
“นี่ ถ้าเธอไม่มีวันเกิดแล้วเธอจะเกิดมาได้ยังไง”เขาพูดขำๆกับความคิดเด็กๆของซอฮยอน “นั่งเถอะ อาหารเย็นแล้วมันจะไม่อร่อยนะ”
เธอมองหน้าเขาอย่างปลาบปลื้มใจ เขาดีกับเธอแบบนี้ เขาอ่อนโยนกับเธอแบบนี้ ..จะไม่ให้เธอรักเขาได้ยังไงกัน
ผู้หญิงหลายคนคิดแบบนี้ คิม จงอินช่างดูหล่อและเท่ห์จริงๆเวลาที่เขาขับรถและมองถนนอย่างตั้งใจ และมันยิ่งดูน่าหลงใหลมากขึ้นเมื่อเขาถอยรถแล้วเอามือมาเท้าอยู่ข้างๆหัวของผู้หญิงเหล่านั้น
คริสตัลหลับตาไม่กล้ามองเพราะเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างจากผู้หญิงพวกนั้นเลย ..คิม จงอินดูดีจริงๆ
“วันนี้ผมทานอาหารอร่อยมากเลยนะ”
“...”
“คุณหลับตาทำไม”
“คุณถอยรถเสร็จหรือยัง”เธอย้อนถามเขาก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา แต่ใบหน้าของเขากลับอยู่ห่างจากเธอไม่ถึงคืบ ทำให้เธอต้องหลับตาลงอีกครั้ง “นี่ เอาหน้าออกไปห่างๆเลยนะ”
“คุณเขินผมเหรอ”
คงไม่ล่ะมั้ง เธอคิดในใจก่อนจะเปิดประตูแล้วกระโดดลงไปจากรถทันที “ขอบคุณมากสำหรับอาหาร ฉันยอมไปทานข้าวเป็นเพื่อนคุณแล้ว เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ”
“แล้ว?”
“หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีก”
เขาหรี่ตามองเธอก่อนจะเดินลงมาจากรถแล้วเดินตรงไปหาเธอ “เพราะอะไรเราถึงเจอกันอีกไม่ได้”
“เพราะฉันไม่อยากมีเรื่องวุ่นวายน่ะสิ ..แล้วอีกอย่าง”
“...”
“พี่เจสคงไม่ชอบนักถ้ารู้ว่าฉันรู้จักกับคุณ”
“ทำไมต้องแคร์”
“เพราะเธอคือพี่สาวคนเดียวของฉัน”
เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะเชยคางเธอแล้วมองเข้าไปในดวงตาของเธอ มันช่างดูใสซื่อ บริสุทธิ์ และบอบบางเหลือเกิน
“คุณรู้ไหมว่าผู้หญิงมีสเน่ห์มากที่สุดตอนไหน”
“อะ อะไรของคุณ”
เขายิ้มก่อนจะก้มหน้าลงไปจนระดับสายตาอยู่ระดับเดียวกับเธอ “ผู้หญิงมีสเน่ห์มากที่สุดตอนที่ดวงตาของพวกเธอฉายแววจริงใจ ใสซื่อ สดใส บริสุทธิ์อย่างคุณ คุณมีสเน่ห์มากนะครับคริสตัล”
มันดูเป็นคำธรรมดาๆที่ออกมาจากผู้ชายอย่างเขา แต่กลับทำให้หัวใจดวงน้อยๆเต้นแรงขึ้นมาได้ เธอหลบตาเขาก่อนจะดันเขาออก
“คุณกลับไปได้แล้ว ..หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีกนะ”
“นั่นคือสิ่งที่ผมไม่เคยคิดจะหวังมัน และไม่มีวันคิดจะทำด้วย”
“...”
“ผมต้องการจะเจอกับคุณทุกๆวัน อยากจะอยู่กับคุณ อยากได้ยินเสียงของคุณ ..”
“ฉันบอกแล้วไงว่าพี่เจสคงจะ..”
“นั่นมันเรื่องของคนอื่น แต่ไม่ใช่เรื่องของเราเลยสักนิด”เขาพูดแล้วเอาผมที่ตกลงมาทัดที่ข้างหูของเธอเบาๆ “คุณควรจะรักตัวเอง ปกป้องตัวเองมากกว่าการที่คุณรักและปกป้องคนอื่นที่ไม่เคยเห็นค่าในตัวคุณเลย”
“...”
“พี่สาวของคุณ ..เคยมีบ้างไหม สักครั้งนึงที่เขาจะเป็นห่วงหรือรักคุณ”
ใช่ มันไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เจสสิก้าจะรู้สึกแบบนั้นกับเธอ
...
แต่ยังไงเจสสิก้าก็เป็นพี่สาวของเธอ เป็นพี่สาวเพียงคนเดียว ที่เธอจะต้องรักและปกป้องเอาไว้ให้ได้
“ไม่ว่ายังไง ..คนในครอบครัวของฉันก็ต้องสำคัญที่สุด ไม่ว่าเขาเหล่านั้นจะรักฉันหรือไม่ แต่พวกเขาคือคนที่ฉันจะรักและปกป้องเอาไว้ให้นานที่สุด”
ซอฮยอนเกาะราวระเบียงก่อนจะมองไปรอบๆ ที่นี่คือชั้นดาดฟ้า มันสูงจนเธอสามารถมองเห็นกรุงโซลยามค่ำคืนได้เต็มๆตา แม้อากาศจะเย็น แต่เธอก็ชอบแบบนี้มากกว่าอยู่ในบ้านหลังใหญ่ๆ แต่ช่างโดดเดี่ยวเหลือเกิน
พรึ่บ
เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองด้านหลัง ร่างสูงของคริสยืนซ้อนอยู่ด้านหลังของเธอ และเขาถอดเสื้อโค้ทของเขาออกมาคลุมที่ไหล่ของเธอ
“อากาศมันหนาวนะ”
“แล้วพี่ไม่หนาวเหรอคะ”
“พี่เป็นผู้ชายที่แข็งแรงมากนะ ..ไม่หนาวหรอก”
เธอพยักหน้าแล้วจับเสื้อโค้ทให้เข้าที่ เธอกับเขาได้ทานอาหารด้วยกันท่ามกลางแสงเทียน บรรยากาศที่สุดแสนจะโรแมนติกทำให้เธอคิดจินตนาการไปไกลว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง และเขาเป็นเจ้าชาย
ถ้ามันเป็นอย่างนั้นก็คงจะดีไม่น้อยเลย
“พี่คะ.. ฉันขอบคุณมากนะคะ”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ทุกๆเรื่องเลยค่ะ แล้วก็เรื่องวันนี้ด้วย”เธอพูดแล้วยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ “ฉันไม่รู้ว่าอดีตฉันเคยผ่านอะไรมาบ้าง พี่ไม่ให้ฉันจำ ฉันก็ไม่จำ แต่ถ้าเกิดว่าไม่มีพี่ ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่มาจนถึงวันนี้ได้ไหม”
เขายิ้มก่อนจะลูบหัวเธอเบาๆ “เธอเป็นของพี่ พี่ก็ต้องดูแลเธอสิ”
“ค่ะ”
เธอพยักหน้ารับแล้วมองออกไปด้านนอกอีกครั้ง ตึกสูงที่อยู่ไม่ไกลมากนักมีป้ายแบนเนอร์ขนาดใหญ่ติดอยู่ มันคงเป็นเรื่องปกติ แต่อะไรบางอย่างทำให้เธอรู้สึกไม่ปกติ
ที่แบนเนอร์นั้น ..มีรูปของผู้ชายคนนึงติดอยู่ ดูเหมือนจะเป็นการโปรโมทอะไรสักอย่าง เธอไม่ได้สนใจข้อความใดๆทั้งสิ้น สิ่งที่เธอสนใจคือใบหน้าของเขาคนนั้นต่างหาก มันช่างดูคุ้นตาเหลือเกิน เธอมั่นใจว่าเธอไม่รู้จักเขา แต่ลึกๆข้างในกลับตะโกนออกมาว่าเขาคือคนที่เธอรู้จัก
“โอ๊ย”
“เป็นอะไรไป”คริสที่ยืนอยู่ด้านหลังซอฮยอนถามก่อนจะมองตรงไปข้างหน้า
เขามองป้ายแบนเนอร์นั่นก่อนจะมองซอฮยอนที่กุมหัวตัวเองอย่างทรมาน
“พี่คะ ฉัน ฉันปวดหัว”
เขาไม่ตอบอะไรเธอ แต่สิ่งที่เขาทำคือแสยะยิ้มให้กับรูปบนแบนเนอร์นั้น ..โอ เซฮุน
“พี่ ..คะ”
ร่างบางของซอฮยอนทรุดลงกับพื้นก่อนจะหมดสติไป คริสมองร่างของเธอ เขาย่อตัวลงไปก่อนจะลูบผมของเธอเบาๆ
“โทษใครไม่ได้นะซอฮยอน ที่เธอต้องเป็นแบบนี้ ..เพราะมัน”
2 ปีที่แล้ว
คริสในชุดไปรเวทธรรมดาๆกำลังนั่งดีดกีตาร์อยู่ที่สวนหลังบ้าน ไม่สิ หลังคฤหาสน์ตระกูลวู ครอบครัวเศรษฐีและเป็นผู้มีอิทธิพลจากประเทศจีน ตามปกติ เวลานี้เขาต้องไปนั่งเข้าร่วมประชุมกับครอบครัว หรืออาจจะต้องไปทานข้าวกับนักธุรกิจรุ่นใหญ่ทั้งหลาย เขาเพิ่งจะอายุ 22 แต่เขากลับต้องทำหน้าที่เหล่านี้ เพื่อสืบทอดกิจการของตระกูล
แต่ ..วันนี้เป็นวันสำคัญ และเขาเลือกที่จะเบี้ยวนัดทั้งหมด เพราะ..
“พี่คริส!!!”
“ทำไมมาช้าแบบนี้นะ”
“ช้าเหรอ ฉันรีบมาแล้วนะ”
ใบหน้าสวยหวาน ผิวขาวเนียนละเอียด ชุดเดรสสีขาวผ้าพลิ้วไปตามลมทำให้เธอดูน่ารักมากในสายตาของผู้ชายหลายๆคน รวมทั้งตัวเขาเองด้วย
“ดูทำหน้าเข้า ฉันมาหาพี่แล้วนะ ยิ้มหน่อยสิ”
เขาปั้นหน้านิ่งก่อนจะหลุดยิ้มออกมาจนได้เมื่อเห็นรอยยิ้มของเธอ ..ผู้เป็นที่รักของเขา
“นี่อีกไม่นานแล้วสินะ เราก็จะได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว”
“เอ่อ ..ใช่ค่ะ เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ”
“...”
“เธอไม่ดีใจเหรอจียอน ..เรากำลังจะได้แต่งงานกันแล้วนะ”
ปาร์ค จียอน หรือคุณหนูแห่งตระกูลปาร์ค พ่อของเธอเป็นนักลงทุนชื่อดัง และร่ำรวยมหาศาล ทั้ง 2 ตระกูลตั้งใจจะเกี่ยวดองกัน และบังเอิญตรงที่ลูกของพวกเขารักกันอยู่แล้ว ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น คริสคงไม่มีทางยอมแน่ๆ
“...”จียอนหลบตามองต่ำนั่นทำให้เขาเริ่มรู้สึกไม่ดี แต่แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วหัวเราะ “ฮ่าๆๆๆๆ ฉันแสดงเก่งดีไหมล่ะ พี่เชื่อด้วยเหรอ”
“นี่เธอหลอกพี่เหรอ”
“พี่คริส ทำไมฉันจะไม่ดีใจล่ะ ..ฉันกำลังจะได้อยู่กับคนที่ฉันรักนะ”
เขามองหน้าเธอก่อนจะจูบที่หน้าผากของเธออย่างแสนรัก เธอยิ้มแล้วกอดเขาเอาไว้ก่อนจะผละออก
“แต่พี่คะ ..ฉันลืมบอกพี่ไปเลย ฉันต้องไปหาเซฮุนก่อน”
“- -* มันอีกแล้วเหรอ”
“ไม่เอาน่า”เธอพูดแล้วบีบแก้มเขา “พี่อย่าให้การที่ผู้ใหญ่เกลียดกันมาทำให้พี่ต้องเกลียดกันเลยนะ เซฮุนเป็นเพื่อนของฉันนะคะ”
“พี่ไม่ได้เกลียดมันเพราะผู้ใหญ่ แต่พี่เกลียดมันเพราะมันเองนั่นแหละ”
“โธ่ ..แต่ไม่รู้ล่ะ ยังไงฉันก็จะไปหาเซฮุน พี่จะไปส่งฉันไหม”
“พี่ไม่อยากไปเจอหน้ามันเธอก็รู้”
“งั้นฉันไปเองก็ได้ค่ะ ..พี่อย่าหึงล่ะ”
“ถ้ามันแตะต้องตัวเธอ พี่ฆ่ามันแน่”
“ฉันจะกระโดดกอดเขาเลยแหละ”
“งั้นพี่จะฆ่าเธอด้วย”
“พี่อยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีฉัน”
เขามองหน้าเธอก่อนจะดึงเอเข้ามากอดอย่างแรง “ถ้าพี่ฆ่าเธอแล้ว ..พี่ก็จะตายตามเธอไป”
“คิคิ”เธอหัวเราะคิกคักก่อนจะกอดตอบเขา “แต่พี่ก็ยังต้องไปเจอกับเซฮุนอีกนะ”
“แค่มีเธอก็พอ”
ความคิดเห็น