คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : MY FIRST LOVE :: CHAPTERS 5
Chapters 5
-Yoona-
ฉันช่วยแทยอนปัดฝุ่นที่โต๊ะตัวใหญ่ๆนี่ เมื่อได้ยินเสียงของแบคฮยอนโวยวายเสียงดังก็หันไปมอง
"หายไปข้างบนกันตั้งนานสองนานพอลงมาจับมือกันไม่ปล่อยเลยเว้ยเฮ้ย"
"ไอ้แบคอย่าไปแซว เดี๋ยวโดนก้านคอหรอก"
"พอกันทั้งคู่นั่นแหละแบคฮยอน ชานยอล"
ฉันมองเซฮุนที่พูดอย่างอารมณ์ดี ลากสายตามองลงมาที่มือของทั้งคู่ที่กุมกันเอาไว้ไม่ปล่อย ..อิจฉา
มีแต่คำนี้วนไปวนมาอยู่ในหัวของฉัน ทำไม ฉันถึงไม่ใช่คนที่ยืนอยู่ตรงนั้น ทำไมต้องเป็นเธอด้วย
"อ้าวยุน มาแล้วเหรอ"เซฮุนทุกฉัน ทำให้ฉันตื่นจากภวังค์ความคิด
"อื้ม มาสักพักแล้ว หวัดดีนะเซฮุน"
"ยุนอ่า ทำไมไม่เห็นทักซอน้อยของแทเลยล่ะ"แทยอนพูด จิ้มแขนฉันรัวๆ "ทักซอน้อยด้วยสิ"
"ก็เห็นๆกันอยู่ว่าฉันมาแล้วไม่ใช่เหรอ"ฉันพูด หันมาปัดฝุ่นต่อ แต่แล้วมือของฉันก็วางไม้ปัดฝุ่นลงกับโต๊ะอย่างแรง เพราะอะไรก็ไม่รู้ อะไรมันสั่งให้ฉันเดินดุ่มๆไปหาเซฮุน เกาะแขนอีกข้างของเขาแน่น "เมื่อกี้พวกนี้บ่นว่าหิวกันแล้ว เราไปซื้อของกินกันเถอะฮุน"
"เอ่อ.."
"นะๆๆๆ ไปด้วยกัน"
"เธอไปกับฉันสิยุน"ชานยอลที่ยืนอยู่ไม่ไกลพูด ใบหน้าขี้เล่นของเขาเปลี่ยนไปแล้ว "เธอเป็นแฟนฉันนะ"
ฉันมองหน้าเขาที่เน้นคำว่าแฟนเสียงดัง มองเซฮุนที่หันมายิ้มเจื่อนๆให้กับฉัน
"ยุนไปกับยอลเถอะ คือว่า ผมอยากอยู่กับซอน่ะ"
ฉันปล่อยมือออกจากแขนของเขา มองหน้าซอฮยอนอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะถูกชานยอลลากออกมาจากบ้าน เขาลากฉันออกมาเรื่อยๆโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยสักคำ จนฉันเริ่มจะเหนื่อยจึงผลักเขาออก
"ทำบ้าอะไรของนาย"
"...แล้วยุนล่ะ ทำบ้าอะไรอยู่"
"..ฉันทำอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรนี่"
"เหรอ"ชานยอลขึ้นเสียงสูงเหมือนไม่เชื่อ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เปลี่ยนเป็นยิ้มแป้นอย่างกับคนบ้า
"เป็นอะไรของนาย เดี๋ยวหน้าบึ้ง เดี๋ยวยิ้ม"
"ไปซื้อของกินกันเถอะ ฉันหิ๊ว หิว"เขาไม่ตอบแต่เอื้อมมือมาจับมือฉัน "ปะ"
"ไม่ต้องจับมือก็ได้"
"ไม่เอา เราเป็นแฟนกันนะ"
ฉันมองเขาที่ย้ำคำว่าแฟนอีกครั้ง ยอมให้เขาจับมือเดินไปเรื่อยๆ ..ถึงแม้ว่าความหมายคำว่าแฟนของเรา 2 คนจะต่างกันก็ตามที
ฉันไม่ได้รักเขาหรอก เขาก็เป็นเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง แต่ฉันก็แค่อยากจะเข้าใกล้เซฮุนเท่านั้นเอง นั่นคือเหตุผลที่ฉันคบกับเขา เพราะว่าเซฮุนไม่อยากสนิทกับผู้หญิงที่ไม่มีแฟน เขาไม่อยากใกล้ชิดกับคนเหล่านั้นเพราะกลัวว่าจะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นเสียหาย ดังนั้นฉันเลยคบกับชานยอลที่เข้ามาสารภาพว่าชอบฉัน
มันดูเป็นเหตุผลประหลาดๆ และออกแนวเห็นแก่ตัวนะ แต่ที่ฉันคบกับชานยอล มันก็มีเหตุผลแค่นี้แหละ
ฉันอยากอยู่ใกล้ๆเซฮุน อยากใกล้ชิดกับเขา
แม้ว่าเขาจะไม่คิดอะไรเลยก็ตาม
"นี่ อย่าทำหน้าเศร้าสิ"
"..."ฉันเงยหน้ามองชานยอลที่หยิกแก้มของฉัน "ถ้าฉันจะทำแล้วนายจะทำไม"
"ฉันก็ไม่ทำไมหรอก แต่ว่าเวลาเธอทำหน้าแบบนี้มัน.."
"อะไรยะ - -*"
"เหมือนปลาลิ้นหมาน่ะ"
พูดจบก็ปล่อยมือฉัน วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วปล่อยให้ฉันยืนตะลึงกับคำด่าเบาๆของเขา เมื่อนึกขึ้นได้ก็วิ่งตามเขาที่หัวเราะร่าไปทันที
"ย๊า ชานยอล นายว่าฉันเหมือนปลาลิ้นหมาเหรอ อยากตายใช่ไหมห๊า"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ไอ้บ้านี่ -*-จริงๆเลย
-Seohyun-
ฉันเดินเข้ามาที่โรงเรียนเหมือนเช่นทุกวัน วันนี้ตื่นสายทำให้ฉันมาค่อนข้างจะสาย เซฮุนคงมาถึงแล้วเพราะว่าฉันโทรบอกเขาเมื่อคืนว่าให้เขามาก่อน เหมือนจะรู้นะว่าตัวเองจะต้องตื่นสาย แล้วก็เป็นจริงๆซะด้วยสิ
"อ๊ะ"
ฉันมองไปข้างหน้า สาวเท้าเดินตรงไปด้วยความเร็วเมื่อเห็นยุนอา ระหว่างเดินก็หยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวสะอาดขึ้นมาด้วย
"ยะ ยุนอา"
"-_-"
เธอหยุดเดิน หันมามองฉันด้วยใบหน้านิ่งๆ "มีอะไร"
"เอ่อ เธอลืมนี่"ฉันพูด ยื่นผ้าเช็ดหน้าส่งคืนให้เธอ "มันอยู่ที่บ้านฉันน่ะ"
"..."ยุนอารับไป ไม่ได้พูดอะไร เธอเดินไปที่บันได ฉันเลยเดินตามขึ้นไปอย่างประหม่า ฉันกลัวนะ ยุนอาชอบทำหน้านิ่งๆใส่ฉันอยู่เรื่อยเลย ต่างจากแทยอนมากๆ
พลั่ก
"โอ๊ะ!!"
ฉันเซลงไปด้านหลังจนเกือบจะตกบันไดเมื่อมีผู้หญิง 3 คนมาชนฉัน โชคดีที่จับราวบันไดไว้ได้ทัน ไม่งั้นมีหวังเจ็บตัวอีกแน่ๆ
"เดินยังไงของเธอเนี่ย ทำไมไม่รู้จักดูทางบ้าง"
"-o-"
อ้าว ไหงกลายเป็นฉันผิดล่ะเนี่ย ฉันก็เดินของฉันดีๆนี่นา
"ยังจะมายืนนิ่งอีก เดินชนแล้วทำไมไม่ขอโทษยะ"
"เอ่อ.."
"ขอโทษมาสินังบ้า"
"ขะ ขอ.."เพราะไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ฉันเลยตัดสินใจก้มหัวจะเอ่ยขอโทษ แต่กลับมีใครมาดึงฉันให้เงยหน้า "ยะ ยุนอา"
"ใครกันแน่ที่ต้องขอโทษ"
"ก็นังนี่ไง เดินมาชนฉัน"
"เหรอ ไม่ใช่ว่าพวกเธอตั้งใจมาเดินชนยัยนี่หรือไง ทั้งๆที่ฉันก็เดินนำหน้าอยู่ไม่ห่างกันมากนัก แต่พวกเธอกลับชนยัยนี่คนเดียว ข้ามฉันไปได้ยังไง"
"กะ ก็พวกเราจะเลี้ยวพอดีนี่"
หนึ่งในนั้นเถียงข้างๆคูๆ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจ ฉันมองมือของฉันที่ถูกยุนอาจับเอาไว้หลวมๆ หันไปมองเธออย่างรู้สึกดีขึ้น
อ๊ะ! มันไม่ใช่ความรู้สึกแบบชายหญิงหรืออะไรเทือกๆนั้นนะ ฉันก็แค่รู้สึกดีที่ยุนอาปกป้องฉัน เพราะอย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันรู้ว่า
เธอไม่ได้เกลียดฉัน
"งั้นคนที่ควรจะขอโทษก็ควรเป็นพวกเธอสิ เพราะยัยนี่ก็เดินตามทางอยู่ดีๆ แต่เป็นพวกเธอต่างหาก ที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเอง!!!"
"..."
"คงไม่ต้องให้ฉันบอกใช่ไหม ว่าขอโทษน่ะ เขาทำกันยังไง"
"..ขะ ขอโทษ ชิ!!"
เมื่อพูดจบทั้ง 3 คนก็พากันสะบัดหน้าเดินออกไป แต่ก็ยังไม่วายหันมาจ้องจิกใส่ฉัน ยุนอาปล่อยมือออก มองหน้าฉันนิ่งๆเหมือนเดิม
"คราวหลังถ้ารู้ว่าตัวเองไม่ได้ผิด ก็อย่าไปยอมสิ"
"ฉัน ..ฉันไม่อยากมีเรื่องนี่"
"หึ! มันคงเป็นตามที่เธอหวังไม่ได้หรอกนะ ถ้าคิดจะคบกับเซฮุน เธอก็รู้เอาไว้เลย ว่าเรื่องน่ะ มันยังมีมาหาเธออีกเยอะ"
พูดจบเธอก็เดินไป ฉันมองตามไป กัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ..ก็คงจะจริง
...
คงมีเรื่องวุ่นวายตามมาอีกเยอะแน่ๆ
"ซอน้อย!!!!!!!!"
"หือ?"
ฉันหันไปมองที่ห้องเรียนของตัวเอง แทยอนเดินออกมากวักมือเรียกฉันอย่างร่าเริงเหมือนเช่นทุกวัน
"รีบเข้ามาเร็ว อาจารย์จะมาแล้ว!!"
"อื้ม"
แต่ถึงจะมีเรื่องฉันก็ไม่กลัวหรอก
...
ก็ฉันมีเพื่อนนี่ ^______^
"วันนี้แบคฮยอนชวนผมไปที่คาราโอเกะด้วย"
"..."
"พอดีว่าหมอนั่นนัดกับสาวๆโรงเรียนหญิงล้วนเอาไว้น่ะ"
"...พูดแบบนี้ นายอยากจะไปก็ไปเถอะ"ฉันพูดพึมพำเบาๆ ปากคว่ำลงโดยอัตโนมัติ ขาก็ก้าวเร็วขึ้น เพราะอะไร? ทำไมฉันเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย
หมับ
มือของฉันถูกดึงเอาไว้โดยเซฮุน เขาจับมือฉันแน่น ใช้อีกมือโยกหัวฉันเบาๆ
"ใจเย็นๆสิ"
"- -*"
"ผมน่ะ ไม่ได้คิดอะไรกับใครเลยนะ"เขาพูด ก้มหน้าลงมาใกล้ "ถ้าเธอไม่อยากให้ผมไป ผมก็จะไม่ไป"
"..นายอยากไปก็ไปเถอะ เรื่องของนาย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"หัวเราะอะไรน่ะ"
เขาหยุดหัวเราะ จิ้มแก้มฉันเบาๆ "เวลาเธอหึงนี่น่ารักดีนะ"
"=//////= คะ ใครเขาหึงนายกัน อย่ามามั่วนะ"
"ก็เธอไง"
เขาพูด เปลี่ยนจากจับมือมาโอบไหล่ฉันแน่น "ผมไม่ไปหรอก ปล่อยให้แบคฮยอนไปนั่นแหละ ผมน่ะ มีสาวที่ชอบอยู่แล้ว"
".////////."
เราเดินเคียงข้างกันไปเรื่อยๆ ตอนนี้พระอาทิตย์ตกดินไปแล้วเนื่องจากเขาพาฉันเดินอ้อมโลกโดยให้เหตุผลว่าไม่อยากให้ถึงบ้านเร็วๆ ฉันกลับมาอยู่ที่บ้านแล้ว เพราะว่าไม่กี่วันแม่ก็จะกลับมาแล้วนี่นา เมื่อมาถึงหน้าบ้านเขาก็ปล่อยแขนออกจากการโอบไหล่ฉัน ปล่อยให้ฉันเดินมาไขกุญแจบ้าน แต่เมื่อประตูเปิดฉันก็เผลอทำกระเป๋าหล่นพื้นอย่างตกใจ
"ซอฮยอน กลับมาแล้วเหรอลูก"
"แม่!!!!"
ฉันร้องเรียกคนตรงหน้าพร้อมกับกระโดดกอดอย่างดีใจ "แม่กลับมาแล้ว ไหนบอกว่ากลับวันศุกร์ไงคะ"
"ก็แม่อยากมาเซอร์ไพรส์ลูกนี่"แม่พูด กอดรัดฟัดเหวี่ยงฉันเหมือนที่ชอบทำ และเมื่อแม่ปล่อยมือ ก็มองไปที่เซฮุนอย่างแซวๆ "อะไรกัน นี่แม่ไม่อยู่กับลูก ไปแอบมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย"
"แม่ >/////<"
"สวัสดีครับ ผมโอเซฮุน เป็น.."เซฮุนหันมามองหน้าฉันเหมือนชั่งใจอะไรบางอย่าง ก่อนที่เขาจะยิ้ม "เป็นเพื่อนของซอฮยอนครับ"
"..."
"แต่ว่าอีกไม่นานอาจจะเป็นแฟน ขออนุญาตคุณน้าด้วยนะครับ"
".///////."หน้าของฉันร้อนผ่าวทันทีที่เขาพูดอย่างตรงไปตรงมากับแม่แบบนั้น
"ตายแล้ว เรียกน้าทำไมจ๊ะ เรียกว่าแม่เลย"
"ครับ คุณแม่"
"เซฮุน ยังไงแม่ก็ฝากดูแลซอฮยอนด้วยนะ เด็กคนนี้น่ะชอบทำตัวเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย"
"ครับ ผมจะดูแลเป็นอย่างดีเลยครับ"
"เข้าไปดื่มน้ำชาด้วยกันก่อนสิจ๊ะ"
"เอ่อ ตอนนี้มืดแล้ว เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่าครับ"เซฮุนพูด ก้มหัวให้แม่ฉันอย่างสุภาพ "ไว้วันหลังผมขอรบกวนด้วยนะครับ"
"จ้ะๆ"
"ไปก่อนนะซอฮยอน"
"..อื้ม รีบๆไปเถอะ .///////."
"ดูสิ ทำเป็นเด็กอีกแล้ว เขินแล้วก็ไปไล่เขา"
"แม่!!!"
ฉันเรียกแม่เสียงดัง ใช้มือดันหลังแม่เข้าไปในบ้านก่อนจะปิดประตูทันที แม่มองฉัน ยิ้มแซวๆจนฉันอายไปหมด
"เข้าใจเลือกนะ เซฮุนน่ะ หน้าเหมือนพ่อเราตอนหนุ่มๆเลย"
"...ไม่เห็นจะเหมือนเลย"
เซฮุนหล่อกว่าน่ะ
...
อุ๊บ ขอโทษค่ะพ่อ
"ลูกสาว เดี๋ยวรอแม่ก่อนนะลูก แม่จะไปเอาของฝากมาให้ ลูกต้องชอบแน่ๆ"
"แค่แม่กลับมาหาหนู หนูก็ไม่อยากได้อะไรแล้ว"ฉันพึมพำเบาๆ มองแม่ที่วิ่งขึ้นไปข้างบน เดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อหาน้ำดื่ม คอแห้งจัง
กุกกัก กุกกัก
"หือ?"
ฉันชะเง้อมองเข้าไปในห้องครัวเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆดังออกมา เห็นแผ่นหลังของผู้ชายคนนึงกำลังก้มๆเงยๆอยู่หน้าตู้เย็น เมื่อเขาหันมาสบตากับฉัน..
"นายเป็นใครน่ะ"
"เอ่อ.."
"แม่!!!!!! แม่คะ!!!!!!"
"ชู่ว อย่าเสียงดังเซ่"
ฉันถูกผู้ชายคนนี้โผเข้ามาปิดปากแน่น ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งปิดปากฉันแน่นขึ้น
"เกิดอะไรขึ้นลูก"
พลั่ก
ฉันผลักร่างของไอ้โรคจิตนี่ออก ไปยืนเกาะแขนแม่แน่น "โรคจิตค่ะแม่ แจ้งตำรวจเร็ว"
"ใจเย็นๆลูก ใจเย็นๆ"แม่ลูบมือฉันไปมา ก่อนจะหันมายิ้มแป้น "นี่ไม่ใช่โรคจิตนะลูก ..ดีโอจ้ะ นี่ลูกสาวน้าเอง"
"ครับ -_-"นายดีโออะไรนั่นพยักหน้า ส่งสายตาเนือยๆมาให้ฉัน
"แล้วนี่ก็ดีโอ ลูกชายของเพื่อนแม่ จะมาอยู่ที่นี่กับเรา"
"...ค่ะ"ฉันพยักหน้กช้าๆ หันไปแยกเขี้ยวใส่นายนี่ "แล้วทำไมเขาต้องมาอยู่ที่บ้านเราด้วยล่ะ"
"คือดีโอกลับมาเรียนที่เกาหลี โรงเรียนเดียวกับลูกน่ะ พ่อแม่ของดีโออยู่ต่างประเทศ แล้วก็ ..แม่อยู่ที่นี่ได้แค่อาทิตย์เดียวเดี๋ยวก็ต้องกลับไปอีก ก็เลยให้ดีโอมาอยู่ที่นี่กับลูก"
"ให้หนูอยู่กับอีตานี่แค่ 2 คนเนี่ยนะคะ"
"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก -_-"
"เฮ้อ ห้ามปฏิเสธแล้วก็ทำตัวดีๆ กับดีโอเขานะลูก คุยทำความรู้จักกันไป แม่จะขึ้นไปนอนแล้ว แม่นอนห้องลูกนะคืนนี้ ของฝากก็อยู่ข้างบน"แม่พูด บีบแก้มฉันเบาๆ "รีบๆขึ้นไปหาแม่ล่ะ จะกอดให้หายคิดถึงซะหน่อย"
"ค่ะ"
ฉันพยักหน้า ปล่อยให้แม่เดินขึ้นไปข้างบน เหลือเพียงแต่ฉันกับนายดีโอยืนอยู่
"นะ นายอยู่ห้องไหน"
"...ห้องเอ"
ห้องเดียวกับเซฮุน ยุนอา
"...ฉันไม่ชอบวุ่นวาย ไม่ต้องห่วง เธอไม่ต้องมายุ่งกับฉันหรอก เพราะฉันก็จะไม่ไปยุ่งกับเธอเหมือนกัน"เขาพูดนิ่งๆ "เจอกันที่โรงเรียน ถ้าไม่จำเป็น ก็ทำเหมือนว่าเราไม่รู้จักกันซะ แค่นั้นแหละที่อยากจะพูด"
"=o="
ฉันมองตามหลังของเขาที่เดินเข้าไปในห้องนอนข้างล่างอย่างอึ้งๆ
หมอนี่นี่มันหยิ่งชะมัดเลย ฮึ่ย!!
หลงรักรอยยิ้มนี้แบบไม่รู้ตัว #เมนเพิ่มมาอีกหนึ่ง >//< ทำไมๆๆ ทำไมดีโอถึงน่ารัก
ฮ่าๆๆๆๆๆ ใช่เลย
ยุนได้บทแบบนี้อีกละ แปลกใจตัวเองเหมือนกันแหละว่าทำไมชอบให้ยุนเป็นแบบนี้
แหม เป็นเรื่องธรรมดานะ คนสวยๆน่ะ ไม่ค่อยชอบคนที่ชอบเราหรอก ชอบไปแอบชอบคนที่เขาไม่ได้สนใจตัวเอง
แต่เรื่องนี้ยุนไม่ร้ายนะขอบอก
พาหนึ่งหนุ่มมาเปิดตัว เอาแล้วล่ะสิ มาอยู่บ้านเดียวกัน
แบบนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นไหมน้า??
ความคิดเห็น