[EXO&SNSD]WE'RE ONE

ลำดับตอนที่ #7 : WE'RE ONE : : CHAPTERS 5

PORCELAIN  THEMEs

Chapters 5

            "ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ ไม่ต้องเป็นห่วง"

            (งั้นแกสัญญากับฉันได้ไหม ว่าพรุ่งนี้ถ้าไปเรียน แกจะกลับมาเป็นคนเดิม)

            "..."

            (ไม่เอาแล้วนะยัยซอ ฉันไม่ชอบเลยแบบนี้ ฉันไม่ชอบเห็นแกนั่งซึมเหมือนอาทิตย์ที่ผ่านมาแล้วนะ ถ้ามันทนไม่ไหวก็เลิกๆไปเถอะ นี่ถ้าฉันสนิทกับไคนะ ฉันจะจัดการให้เละเลย โทษฐานที่มาทำร้ายเพื่อนฉัน)

            "..ไม่เป็นไร"เป็นอีกครั้งที่ซอฮยอนใช้คำนี้ปลอบใจตัวเอง "ฉันสัญญา ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ"

            (อื้ม พักผ่อนเยอะๆนะ ใครไม่รักแก แต่ฉันรัก โอเคนะ)

            "จ้ะ ขอบใจมากนะ ฉันก็รักแก"

            ซอฮยอนวางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะหนังสือหลังจากที่คุยกับเพื่อนอย่างนิโคลไปร่วม 2 ชั่วโมง ซึ่งถือเป็นการคุยโทรศัพท์ที่นานที่สุดตั้งแต่เธอเกิดมาเลยก็ว่าได้

            มือบางยกขึ้นมาปิดตาตัวเองเอาไว้เพราะรู้สึกเหนื่อยล้า อีกแค่ไม่กี่วันก็จะถึงสอบปลายภาคแล้ว ถ้าหากว่าเธฮยังคงไม่มีสมาธิในการอ่านหนังสืออยู่แบบนี้ มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่

            "เอาล่ะซอจูฮยอน ทิ้งเรื่องอื่นไปก่อน เธอต้องตั้งใจอ่านหนังสือนะ"

            เมื่อพูดให้กำลังใจตัวเองเรียบร้อยแล้ว ร่างบางก็ก้มหน้าลงเพื่อจดจ่อกับหนังสือกฎหมายเล่มหนา แต่แล้วเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขัดขึ้นซะก่อน

            "อะไรอีกนะยัยนิโคล"เธอบ่นพึมพำเพราะเข้าใจว่าคงเป็นนิโคลที่ยังเป็นห่วงไม่เลิกมาหา แต่เมื่อเปิดประตูออก ขาของเธอก็แทบจะทรุดลงไปกับพื้น มองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ "ไค"

            "ไงคนสวย เห็นหน้าฉันถึงกับขาอ่อนเลยเหรอ"

            พูดจบร่างสูงก็เบียดตัวเข้ามาภายในบ้านหลังเล็ก "ทำอะไรอยู่"

            "..ไคมาทำอะไรที่นี่"

            "อ้าว -o- ก็มาหาดิ ทำไม มาหาไม่ได้เหรอ"ไคพูดพลางก้มลงไปใกล้กับใบหน้าเนียนตรงหน้า "หรือว่า.."

            "อะไร"

            "ซ่อนผู้ชายไว้ในบ้านเหรอ"พูดจบเขาก็หัวเราะดังลั่น มองใบหน้าที่ยังคงดูงงๆของซอฮยอน "ล้อเล่นหรอกน่า รู้ว่าอย่างซอไม่มีทางทำแบบนั้นแน่"

            "..ตกลงว่า มาหาซอจริงๆเหรอ"

            "ก็จริงสิครับ"เขาพูดแล้วจับไหล่เธอ ก้มลงไปจนระดับสายตาอยู่ระดับเดียวกัน "คิดถึง ..มาก"

            "...คิดถึงแล้วทำไมถึงหายไปเลยล่ะ"ซอฮยอนถามเสียงแผ่ว

            ตลอดเวลาอาทิตย์ที่ผ่านมา ไม่มีแม้แต่สายเรียกเข้าที่เป็นสายของไค ไม่มีการพบเจอ ไม่มีการพูดคุย ไม่มีอะไรทั้งสิ้น

            เธอยังเป็นแฟนของเขาอยู่หรือเปล่า

            "ขอโทษนะ ต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว"

            "ทำอะไรเหรอ"

            ไคมองหน้าซอฮยอน เขาเอาผมที่ตกลงมาปรกหน้าเธอไปทัดที่หลังหูของเธออย่างแผ่วเบา ดึงร่างเธอเข้ามาใกล้ ประทับริมฝีปากไปที่หน้าผากมนอย่างอ่อนโยน

            "ทุกๆเรื่องที่ทำให้ซอต้องเสียใจ ขอโทษนะครับ"

            หยาดน้ำใสๆที่เรียกว่าน้ำตาไหลรินลงมาที่ข้างแก้มของเธอ มองสบตากับดวงตากลมตรงหน้าอย่างซาบซึ้งใจ เขาพูดจริงใช่ไหม? ไม่ได้โกหกเธอใช่ไหม?

            "เอ้า ร้องไห้ซะงั้น"

            ไคมองหญิงสาวตรงหน้าที่น้ำตาไหลนองที่ข้างแก้ม เขาประคองใบหน้าของเธอด้วยสองมือของเขา ..ผู้หญิงคนนี้ช่างแสนดี อบอุ่น อ่อนโยน และช่างแสนบอบบางเหลือเกิน

            ริมฝีปากอันแสนอบอุ่นที่มักมอบความรู้สึกวาบหวามให้กับซอฮยอนอยู่เสมอ ประทับที่ข้างแก้มของเธอ ไล่มาเรื่อยๆจนหยุดอยู่ที่ริมฝีปากอิ่ม ลึกซึ้งและบอกความรู้สึกได้หลากหลาย เธอตอบรับจูบของเขาอย่างแสนคิดถึง

            มันนานแค่ไหนแล้ว ..ที่ไม่ได้รู้สึกเหมือนว่าเรา 'คือแฟนกันจริงๆ'

          มือหนารั้งร่างผอมบางของซอฮยอนเข้ามาในอ้อมแขน โอบรอบตัวเธออย่างหวงแหน

            "ไครักซอนะ"

            "..."

            ทว่า น้ำตาที่เหมือนจะหยุดไหลไปแล้วกลับไหลลงมาอีกครั้งเมื่อถูกดึงเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

            โกหกอีกแล้วสินะ ..

            ร่างบางสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเธอกำลังรู้สึกอะไรอยู่ ..ซอฮยอนยกมือขึ้นกอดตอบไคแน่น เธอกำชายเสื้อด้านหลังของเขาแล้วร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น

            กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงที่ติดตัวของเขา

          ...

          คือคำตอบของทุกๆอย่าง

            "..ซอก็รักไคนะ รักมากจริงๆ"

            รักมากจริงๆถึงได้ทนมาจนทุกวันนี้..

            "ฮึ่ย มันน่าหงุดหงิดจริงๆเลย"

            ร่างบางเดินถือแก้วนมจากในห้องครัวมองน้องสาวที่กำลังนั่งทึ้งหัวตัวเองอย่างเอ็นดู "เป็นอะไรไปอีกล่ะเรา"

            "พี่สิก้า"

            'จอง เจสสิก้า' ส่งยิ้มให้น้องสาวก่อนจะนั่งลงบนขอบโซฟา สยื่นแก้วนมให้กับนิโคล "เรียนเครียด หรือว่าใกล้จะบ้าแล้ว"

            "ใช่ ฉันใกล้จะบ้าแล้วจริงๆ"

            "มีอะไร บอกพี่มาซิ"

            เจสสิก้าลูบหัวนิโคลเบาๆแล้วมองอย่างรอฟังคำตอบ ก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น น้องสาวที่สดใสร่าเริงของเธอถึงได้มีอาการหงุดหงิดมากขนาดนี้

            "ยัยซอน่ะสิ นั่งซึม ไร้ความรู้สึกเป็นท่อนไม้มาเป็นอาทิตย์แล้วนะ"

            "เกิดอะไรขึ้นล่ะ"

            เธอจำได้ว่าซอฮยอนที่เธอรู้จักมักจะสดใส ร่าเริง พูดเก่งอยู่เสมอนี่นา

            "ก็แฟนซอน่ะสิ เลวสุดๆไปเลยพี่สิก้า รู้ไหมว่าไอ้บ้านั่นน่ะมีแฟนแสนดีอย่างยัยซออยู่แล้วแท้ๆ แต่ยังไปมีผู้หญิงคนอื่นอีกเยอะแยะเต็มไปหมด"

            "แล้วซอรู้เรื่องหรือเปล่า"เจสสิก้าถามอย่างตกใจเพราะเธอเองก็เห็นซอฮยอนมานาน เหมือนซอฮยอนเป็นน้องสาวอีกคน "ถ้าไม่รู้เรื่องนี่น่าสงสารมากเลยนะ"

            "ใครบอกล่ะพี่สิก้า รู้เรื่องน่ะน่าสงสารมากกว่าอีก"

            "??"

            "เพราะว่ายัยซอรู้มาตลอด แต่ก็อดทนคบอยู่ได้ทั้งๆที่ตัวเองเจ็บจะตายอยู่แล้ว"

            "ซอเขาก็คงมีเหตุผลของเขานะนิโคล"เจสสิก้าพูดปลอบให้น้องสาวอารมณ์เย็นลง แม้ตัวเธอเองก็เป็นห่วงซอฮยอนอยู่มากพอสมควร

            แค่แฟนนอกใจก็แย่แล้ว แต่นี่รู้ทั้งรู้ ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้นี่หนักกว่าหลายเท่า

            "นี่ถ้าทั้งโลกมีผู้ชายอย่างอีตานั่นเหลืออยู่คนเดียวนะ ขอบอกเลยว่าฉันยอมอยู่เป็นโสดไปตลอดชาติ พี่สิก้า ต้องดูให้ดีๆนะ ผู้ชายสมัยนี้น่ะร้ายจะตาย"

            "จ้ะ"

            "ว่าแต่ แฟนพี่สิก้าน่ะ เมื่อไหร่จะพามาให้ฉันรู้จักซะที จะสแกนให้ก่อน ถ้าเป็นเหมือนแฟนยัยซอล่ะก็ ฉันจะให้เลิกเลยนะ"

            "เอาไว้ก่อนนะ ตอนนี้พี่ก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน พี่เองก็เพิ่งเจอเขาได้ไม่นานมากนัก เอาไว้เดี๋ยวจะพามาให้สแกนนะจ๊ะน้องสาว"

            "เยี่ยม"

            "เอาล่ะ เลิกคิดเรื่องอื่น อ่านหนังสือได้แล้วเราน่ะ"

            "รับทราบค่ะ"

            เจสสิก้ายิ้มให้นิโคลก่อนจะพาร่างของตัวเองขึ้นมาบนห้องนอน พอดีกับที่โทรศัพท์ของเธอดังพอดี เธอเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้าก็ยิ้มออกมาบางๆ

            "ว่าไง"

            (คิดถึง)

            "เวอร์ละ เพิ่งจะเจอกัน ห่างกันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ"

            (ก็คิดถึง คิดถึงไม่ได้เหรอ ..เฮ้อ)

            "ถอนหายใจทำไม มีเรื่องอะไรไม่ทราบคะคุณชาย"

            (หนักใจนิดหน่อย มันเลือกไม่ได้)

            "เลือกไม่ได้ ..ก็ยังไม่ต้องเลือก ฉันเข้าใจ"

            (...)

            "จริงๆนะ"

            (ขอบคุณนะ ..รักสิก้านะครับ)

            "..อื้ม ^/////^"













 

อ้าว มาอีกหนึ่งปริศนา สิก้า แฟนเธอคือใคร??

หรือว่าจะเป็น ผู้ชายแสนดี(เหรอ?)คนนั้นนะ อยากรู้กันแล้วใช่ไหมล่ะ

เดี๋ยวก็ได้รู้แล้วล่ะ อย่างที่บอกว่าพิมพ์ไว้แล้ว 10 ตอน ความจริงมาลงต่อเลยก็ได้

แต่แบบ เม้นท์น้อยอ่ะ #เสียใจ

ถ้าตอนนี้ครบ 10 เม้นท์เมื่อไหร่ จะมาลงต่อให้ #ไม่เม้นท์ซ้ำนะจ๊ะ