SF SEOHYUN&ETC.

ลำดับตอนที่ #6 : S E O & D A E : : 2nd Confession FIN.

CRY .q

 

2nd Confession

วันนี้เป็นวันที่สำคัญมากๆ

วันนี้ผม.. จะไปสารภาพรักกับผู้หญิงคนนึงเป็นครั้งที่สอง

ผมจะไปหาเธออีกครั้ง เธอจะยอมรับหัวใจของผมไหมเนี่ย

ไม่รู้เพราะอะไร วันนี้ผมรู้สึกดีจังเลย

            “โซนยอชิแด ทีทีเอสยินดีด้วยครับ”

            “ยินดีด้วยนะคะ”

            ผมปรบมือพร้อมกับโบกมือให้แฟนคลับไปด้วย กล้องแพลนไปตรงหน้าของผู้ได้รางวัล ผมมองจอมอนิเตอร์แล้วมอบรอยยิ้มแสดงความยินดีให้กับเธอแม้ว่าเธอจะไม่เห็นก็ตาม

            “แดฮยอน ทำไมไม่เอาดอกไม้ไปให้อ่ะ”

            “ฮิมชานฮยอง เอาไปให้แทนผมได้ไหมอ่ะ”ผมพูดแล้วส่งช่อดอกไม้ที่ตอนแรกกะจะเอาไปแสดงความยินดีด้วยตัวเอง แต่ผมดันมาป๊อดเอาซะก่อน

            “อะไรวะ”ฮิมชานฮยองบ่นแต่ก็เอาช่อดอกไม้ไปยื่นให้กับเธอแทนผม แต่เพราะว่าเธอกำลังพูดอยู่นั่นเลยทำให้เธอไม่ได้รับช่อดอกไม้จากฮิมชานฮยอง แต่ไม่เป็นไรหรอก แค่เห็นเธอมีรอยยิ้มเหมือนทุกวันผมก็โอเคแล้ว

            “นายนี่นะ ถือเอาไว้แล้วก็ไม่ยอมเอาไปให้”ฮิมชานฮยองบ่นเมื่อเดินกลับมา

            ผมส่ายหน้าแล้วสายตาก็ยังคงมองจอมอนิเตอร์ต่อไป ผมกับเธอยืนอยู่คนละฝั่ง การที่จะเข้าไปใกล้เธอมันเป็นเรื่องยากมาก เพราะผมเป็นวงเดบิ้วท์น้องใหม่ อีกอย่างก็ไม่มีใครรู้ว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อน ดังนั้นคงไม่ดีที่จู่ๆจะมีโมเม้นท์ของผมกับเธอ แต่ที่แน่ๆคงมีโมเม้นท์ของฮิมชานฮยองกับเธอแล้วแหงๆ

            ผมหันไปมองที่เธอและพอดีที่เธอหันมาตรงผมพอดี เรายิ้มให้กันแต่ก็ทำได้แค่นั้น เฮ้อ ..ทำไมผมต้องมาเดินขึ้นเวทีฝั่งนี้ด้วยเนี่ย - -*

            เปิดเรื่องมาก็มาฟังผมบ่นซะแล้ว เอาเป็นว่าผมคิดว่าคุณน่าจะรู้อยู่แล้วแหละนะว่าผมคือใคร แต่เผื่อไม่รู้ผมจะบอกอีกทีก็ได้ ผมคือแดฮยอน จอง แดฮยอนเมมเบอร์ของวง B.A.P. และเธอๆๆๆๆที่ผมพูดถึงนั่นก็คือ ซอฮยอนนูนา ซอ จูฮยอนมักเน่ของวงโซนยอชิแดนั่นแหละครับ

            เรา 2 คนเคยรู้จักกันมาก่อน ผมกับนูนา บ้านยายของเรา 2 คนอยู่ใกล้ๆกัน และมีอยู่ช่วงนึงที่นูนาได้พักผ่อนเธอกลับไปเยี่ยมคุณยายของเธอ นั่นทำให้ผมที่อยู่บ้านคุณยายเหมือนกันได้พูดคุยกับเธอมาบ้าง

            ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอ รู้สึกว่าใช่เลยล่ะ ใช่เลย! แต่ตอนนั้นผมยังไม่ได้เดบิ้วท์เป็น B.A.P. เลย ยังเป็นแค่เด็กฝึกธรรมดาๆเท่านั้นเอง และที่สำคัญ ..

            ผมเคยสารภาพรักกับนูนาด้วย

            แต่ไม่เป็นอย่างที่คิดหรอกนะ เธอปฏิเสธผมเพราะบอกว่าอยากให้ผมทุ่มเทกับการฝึกฝนให้มากๆ บางทีเธออาจจะอยากบอกเป็นนัยๆว่าผมไม่คู่ควรกับเธอก็ได้นะ

            “ขอบคุณนะค๊า”

            ผมหลุดออกมาจากความคิดแล้วหันไปมองที่จอมอนิเตอร์ พวกเธอพูดขอบคุณจบแล้วและกำลังจะเริ่ม Encore ผมอยากจะเดินไปหาเธอ แต่แล้วขาของผมก็ต้องหยุดชะงักเมื่อวง EXO ที่เดบิ้วท์มาพร้อมๆกับพวกผมเดินเข้าไปซะก่อน

            “ฮยอง ฮยองจะเข้าไปทำไมอ่า”เจโล่คล้องแขนผมแล้วถาม “เอาไว้ให้เป็นพวกซีเคร็ทนูนาก่อนสิ”

            “เอ่อ ..”

            “นั่นน่ะปล่อยให้รุ่นพี่รุ่นน้องเขาแสดงความยินดีกันไปเหอะ”

            ผมมองเจโล่แล้วถอนหายใจ “เออ”

            และสุดท้ายผมก็ต้องจำใจเดินลงจากเวที ผมมองไปที่จอมอนิเตอร์อีกครั้ง กล้องจับไปที่ภาพของซอฮยอนนูนากำลังปัดอะไรสักอย่างออกจากหัวของซูโฮฮยอง = =* ลีดเดอร์ของวง EXO-K

            ทำไมผมไม่ไปเป็นศิลปินของ SM ให้รู้แล้วรูรอดไปเลยนะ ฮึ่ย

            ผมเดินออกมาจากห้องแต่งตัวเพื่อจะออกไปหานูนา ตั้งแต่ที่เดบิ้วท์มาผมไม่เคยได้เจอกับนูนาแบบที่คนรู้จักได้เจอกันเลย ผมได้แต่ดูนูนาตามเวที ตามงาน แต่ก็นะ เหมือนเดิม ผมก็ยังคงได้แต่มองอยู่ห่างๆ อ๊ะ! นั่นไง นูนามานั่นแล้ว

            ผมเดินไปหลบอยู่ในห้องแต่งตัวที่มีป้ายติดเอาไว้ว่าว่างแล้วหาโอกาสเหมาะคว้าแขนนูนาแล้วดึงเข้ามา

            “อ๊ะ”

            “นูนา ><”

            “อ้าว แดฮยอน”นูนาเรียกผมแล้วยิ้มกว้าง “มีอะไรเหรอ”

            “เปล่า ผมก็แค่อยากเจอนูนา”

            “ขอโทษทีนะ นูนาได้ดูตอนที่แดฮยอนแสดงไลฟ์ บนเวทีนูนาก็อยากจะทัก แต่นูนาทักไม่ได้เลย”

            “ผมเข้าใจครับ”ผมพูดแล้วเกาหัวตัวเองอย่างประหม่า “เอ่อ คือ”

            “มีอะไรเหรอ”

            “ผม ผม ..ผมทำความฝันของผมสำเร็จแล้วนะครับนูนา”

            “จ้ะ นูนาเห็นแล้ว ดีใจด้วยนะ”

            “แต่ว่ามันยังมี..”

            “ซอฮยอน ซอฮยอน ไปไหนแล้วเนี่ย เมื่อกี้เดินมาทางนี้นี่นา”

            นูนามองออกไปนอกห้อง แทยอนซอนเบเดินเลยไป ปากก็ตะโกนเรียกหานูนา เธอเลยหันมามองผมแล้วหัวเราะแห้งๆ “แดฮยอน นูนาต้องไปแล้ว พอดีมีอัดรายการต่อ”

            “แต่ว่าผม..”

            “เอาไว้เดี๋ยวนูนาเลี้ยงข้าวนะแดฮยอน ไปก่อนนะ”

            ผมจำใจต้องโบกมือลาเธอแล้ว ผมยังไม่ได้บอกกับเธอเลยนะว่ายังมีอีกความฝันนึงที่ผมยังทำไม่สำเร็จ..

            นั่นก็คือการสารภาพรักกับเธออีกครั้ง.. ในวันที่ผมดีพอสำหรับเธอแล้ว

 

            “เฮ้ย พอๆๆๆๆๆๆ พอเลย เลิกกินได้แล้ว”

            “อ๊า ฮยอง ผมกำลังกินอยู่นะ”ผมโวยวายแล้วเอื้อมมือคว้าจานชีสเค้กที่ยงกุกฮยองยกขึ้นหนีผม “คนยิ่งอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่”

            “นี่ เดี๋ยวแกก็อ้วนลงพุงเหมือนยองแจมันหรอก”

            “อ้าว –o-“

            คนถูกพาดพิงสะดุ้งแต่ผมก็ไม่สนใจ เดินไปแย่งจานชีสเค้กมานั่งกินต่อ “อย่าน่า ผมไม่อ้วนแบบยองแจมันหรอก”

            “แดฮยอน รู้สึกฉันไม่เกี่ยว”

            ผมไม่สนใจใครแต่เคี้ยวตุ้ยๆ ตอนนี้หน้าจอทีวีที่ผมไม่รู้ว่าใครมันดันเปิดมาถูกเวลาเหลือเกินกำลังถ่ายทอดรายการหนึ่งซึ่งเป็นการนำเอาภาพคอนเสิร์ตของ SM ที่ไปเล่นที่ญี่ปุ่นมาฉาย ตอนที่มาร้องรวมกันผมคอยมองหาซอฮยอนนูนา แล้วก็เจอเธอ แต่ทำไมเธอถึงได้อยู่กับผู้ชายบ่อยจัง ไม่สิ ผู้ชายพวกนั้นทำไมถึงได้ชอบเข้ามาใกล้นูนาของผมจัง

            “เฮ้ยดูดิ มีคนเอาภาพวันนี้ไปทำเป็นโมเม้นท์ของฉันด้วยว่ะ”

            ผมผละออกจากจานชีสเค้กแล้วลุกเดินไปหาฮิมชานฮยองที่นั่งอยู่หน้าจอคอม “อะไรเหรอ”

            “ก็ที่ฉันเอาดอกไม้ไปให้ TTS ซอนเบน่ะสิ แต่ตอนแรกฉันตั้งใจจะเอาไปให้คุณซอฮยอนจริงๆอย่างที่เขาคิดกันนั่นล่ะ แต่พอดีตอนนั้นเธอไม่ว่าง คุณทิฟฟานี่เลยรับไปแทน”

            ผมมองหน้าฮิมชานฮยองแล้วบีบไหล่เขา “นี่ฮยองชอบซอฮยอนนูนาเหรอ”

            “นูนา? นี่ไปสนิทกับเขาตอนไหน”ยองแจพูดแล้วมองหน้าผม

            “เอ่อ หมายถึงซอฮยอนซอนเบน่ะ”ผมอึกอักแล้วมองฮิมชานฮยอง “ฮยองชอบเหรอ”

            “ก็น่ารักดีไม่ใช่เหรอ”

            “ฮึ่ย”ผมถอนหายใจแล้วเดินไปคว้าแจ็กเก็ตมาใส่ “ยงกุกฮยอง ผมออกไปข้างนอกนะ”

            “จะไปหนะ อ้าวเฮ้ย”

            ผมปิดประตูหอดังลั่นแล้วเดินออกมาข้างนอก ให้ตาย แม้แต่ฮิมชานฮยองก็ยังชอบนูนาเลย แล้วดำๆอย่างผมจะไปสู้อะไรใครได้ล่ะ - -*

            ผมเดินเตะฝุ่นที่พื้นไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย ที่ตึกสูงมีโฆษณาคอนเสิร์ตของโซนยอชิแดที่จะมีในอีกไม่กี่วัน ผมเงยหน้ามองแล้วก็ถอนหายใจ ถึงยังไงผมก็ยังไม่ดีพอสำหรับนูนาอยู่ดี

            “อ๊ะ นั่นแดฮยอนโอป้านี่นา”

            “เฮ้ย ใช่จริงๆด้วย”

            ผมหันไปมองด้านหลังแล้วส่งยิ้มให้เด็กม.ปลาย 3 คนที่พากันมองมาที่ผมแล้วโปรยยิ้มเล็กน้อย

            “กรี๊ดดดด ใช่จริงๆด้วย”

            “น่ารักจังเลยเน๊อะ”

            ผมก้มหัวให้พวกเธอเล็กน้อยแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ จะต้องให้ผมทำยังไง ผมถึงจะคู่ควรนะ

            Tru Tru Tru

          ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดรับเมื่อเห็นชื่อที่ขึ้นหน้าจอ “ว่าไงดงกึนอ่า”

            (นายอยู่ไหน)

            “ฉันอยู่ ..แถวๆหอ”

            (ฉันจะซ้อมเต้นเพลงใหม่ มาด้วยกันเปล่า)

            “ก็ดี ฉันกำลังเซ็ง”

            (ซอฮยอนนูนาอ่ะเด้)

            “พูดมาก เดี๋ยวเจอกัน”

            ผมกดวางแล้วยัดโทรศัพท์ใส่ลงในกระเป๋ากางเกงก่อนจะเดินไปเรื่อยๆ จุดมุ่งหมายก็คือบริษัท CUBE เมื่อกี้คุณรู้ไหมครับว่าใครโทรมาหาผม ดงกึนคนนั้นก็คือ พีเนียล เมมเบอร์แห่ง BToB ที่เป็นวงเดบิ้วท์น้องใหม่เหมือนกัน เราเคยเรียนด้วยกันมาก่อนตอนม.ต้นจนถึงม.ปลายเลย เราก็เลยค่อนข้างจะสนิทกัน แต่น้อยคนที่จะรู้

            พีเนียลมันขี้เก๊กน่ะ

            “โย่ว เบบี้”

            “โย่ว เมโลดี้”

            ผมไฮไฟว์กับพีเนียลแล้วทักทายเมมเบอร์คนอื่นในวงบีทูบี ผมมักจะมาที่นี่บ่อยและค่อนข้างที่จะสนิทกับพวกเขา “เพลงใหม่เหรอ”

            “ช่ายๆ นายเป็นไงบ้าง วิดพื้นจนซิกแพ็คขึ้นยัง”

            พีเนียลพูดถึงเพลงที่ผมกำลังเตรียมฝึกซ้อมอยู่น่ะเป็นเพลง One Shot ซึ่งมีท่าเต้นที่ค่อนข้างจะออกไปทางแข็งแรงมาก เป็นเพลงที่เราซ้อมเอาไว้เผื่อที่จะคัมแบ๊คในอีกหลายๆเดือนข้างหน้าน่ะ พวกเราชอบซ้อมล่วงหน้านานๆ เพราะไม่อยากให้มีข้อผิดพลาด

            “นี่จะคัมแบ็คกันอีกแล้วเหรอฮะ”ผมถามมินฮยอกฮยองที่กำลังวอร์มอยู่หน้ากระจก

            “โอ๊ย อีกนาน หลังพวกนายคัมแบ็คนั่นล่ะ ซ้อมไว้ก่อน”

            ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ วงอื่นเขาก็ทำแบบผมเหรอ ไอ้ประเภทที่ซ้อมเอาไว้ก่อนนานๆเนี่ย

            “ไปนั่งไปเพื่อนรัก เดี๋ยวซ้อมเสร็จแล้วไปหาไรกินกัน”

            “อืม”ผมพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้ากระจกเพื่อมองดูพวกเขาซ้อม

โอนือรึน ควิงจังงี จุงโยฮัน นัลริมนีดา
วันนี้เป็นวันที่สำคัญมาก

ฮัน ยอจาเอเก ทู บอนเจ โกเบคกึล ฮานึน นารีกอดึนโย
เป็นวันที่ผมจะสารภาพกับผู้หญิงคนหนึ่งเป็นครั้งที่สอง

คือนยอเอเก ทาชี ชาจาการยอ ฮัมนีดา
ผมกำลังจะไปหาเธออีกครั้ง

ควายอน คือนยอกา เช มาอือมึล พาดาจุลกาโย? 

 เธอจะรับหัวใจของผมหรือเปล่านะ? 

โอนือรึน เวนจี นือกีมี ชดซึมนีดา
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ในวันนี้ผมเลยอารมณ์ดีล่ะ

            ผมมองพวกเขาที่เริ่มซ้อมกัน ท่อนแรกนั่นเป็นท่อนของมินฮยอกฮยอง ผมมอง ฟัง และคิดตาม

          นั่นสินะ! ถ้าผมกลับไปสารภาพรักกับนูนาอีกครั้ง นูนาจะรับรักผมไหม

ชาจนชิมโด ทา พอรีโก ทู บอนเจ โคเบค
ผมโยนศักดิ์ศรีทุกอย่างทิ้งไปเพื่อการสารภาพครั้งที่สองนี้

ฮาโก ชิบพึน มัลรี มานาโด เซงรยักคัลเก
แม้ว่าผมจะมีเรื่องที่อยากพูดมากมาย แต่ผมจะทำให้มันสั้นที่สุด

มอทจีเก นา พยอนฮัลเก โอนึลบูทอ ทาชี เมอิล
ผมจะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนที่เท่ ตั้งแต่วันนี้และในทุกๆ วัน

คยอนอูวา จิงนยอชอรอม มอทจิน ซารังงึล แฮบลเล
ผมอยากจะมีความรักที่ยอดเยี่ยมเหมือนกับกยอนอูและจิงนยอ

นอล วีเฮ พัง อันเนซอ ทือรอบัคคยอ โคเบค ยอนซึบ
ผมขังตัวเองไว้ในห้อง แล้วฝึกพูดคำสารภาพนี้เพื่อคุณ

นอมันนึล วีฮัน เซเรนาเด โนเรโด ยอนซึบ
ผมซ้อมร้องเพลงที่มีไว้สำหรับคุณคนเดียว

นอมอจยอโด ทาชี อีรอนา คอกจองฮาจีมา ยงกีรึล เนจา
แม้จะล้ม ก็ลุกขึ้นมา ไม่ต้องกังวลไป มาสร้างความกล้าไปด้วยกันเถอะ

ซอทุน พยอนจีรึล ซือโก คอดารัน คม อินฮยอง คงกึบ
ผมเขียนจดหมายถึงคุณ พร้อมกับเตรียมเจ้าหมีเท็ดดี้ตัวใหญ่ไว้ด้วย

            ผมสบตากับพีเนียลผ่านกระจก รู้แล้วล่ะว่าทำไมเพื่อนรักของผมคนนี้ถึงได้โทรตามให้ผมมาดูมันซ้อม อาจจะเป็นเพราะเพลงนี้มันตรงกับผมทุกอย่างเลยก็ว่าได้ ผมอยากจะทำทุกๆอย่างเพื่อนูนาจริงๆ

            ผมยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกลาพีเนียลแล้ววิ่งออกไปจากห้องซ้อม ผมคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ

            ขอบใจนะเพื่อน

            ผมหอบเอาตุ๊กตากบเคโรโระตัวเขียวที่มีขนาดเกือบเทียบเท่าตัวผมมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าหอพักหรูหราแห่งหนึ่ง พวกคุณอาจจะไม่รู้ แต่ผมจะบอกให้ ..ที่นี่ก็คือหอพักของโซนยอชิแด เกิร์ลกรุ๊ประดับชาติ

            “มาหาใครครับคุณแดฮยอน”

            “ระ รู้จักผมด้วยเหรอครับ”ผมถามรปภ.ที่รักษาความปลอดภัยหน้าประตูอย่างงงๆเพราะจู่ๆเขาก็มาทักผม

            “ทำไมจะไม่รู้จักล่ะครับ คุณออกจะดัง อีกอย่างลูกสาวของผมก็เป็นเบบี้ด้วยนะ”

            ผมยิ้มกว้างจนปากเกือบจะฉีกไปถึงหูเลยทีเดียวที่ได้ยินแบบนั้น “ขอบคุณมากนะครับ ว่าแต่ ผมเข้าไปได้ไหมครับ”

            “มาหาใครครับ มีเพื่อนพักอยู่ที่นี่เหรอ”

            “คือผม..”

            “แดฮยอน”

            ผมหันไปด้านหลังเมื่อได้ยินเสียงหวานๆเรียก “เอ่อ ซะ ซอนเบ”

            เธอคือเจสสิก้าซอนเบนั่นเอง

            “มาทำอะไรที่นี่เหรอ”เธอพูดแล้วมองตุ๊กตากบที่ผมอุ้มอยู่ “สิบโทนี่นา”

            “เอ่อ ครับ -///-“

            “มาหาใครเหรอ เอ๊ะ หรือว่า”

            “ครับ?”

            “ขึ้นไปด้วยกันเลยสิ”เธอพูดแล้วยิ้มให้ผมอย่างรู้ทัน

            ผมเกาหัวตัวเองอย่างประหม่าแล้วเดินตามเธอเข้าไปโดยไม่ลืมที่จะบอกลารปภ.คนเดิมด้วย “เอ่อ ซอนเบรู้เหรอครับ”

            “พวกเรา 9 คนไม่มีความลับต่อกันน่ะ”เธอพูดแล้วยิ้มให้ผม “ยัยซอคงดีใจนะ มีสิบโทมาหาถึงที่”

            “แหะๆ ครับ”ผมหัวเราะแห้งๆพร้อมกับใจที่เต้นแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเมื่อประตูลิฟต์เปิดออกและเมื่อเจสสิก้าซอนเบหยุดอยู่ที่หน้าประตูแล้ว “เอ่อ ผมรออยู่ข้างนอกห้องก็ได้ครับ”

            “เข้าไปได้นะ ข้างในมีอยู่แค่ 3 คน”

            “ไม่เป็นไรครับ แค่ซอนูนาก็พอ”

            “งั้นรอก่อนละกันนะ”เธอพูดแล้วเดินเข้าไปในห้อง

            ผมเอาตุ๊กตาวางลงบนพื้นแล้วกระโดดไปมาเพื่อขับไล่ความตื่นเต้น ผมกำลังจะทำมันอีกเป็นครั้งที่ 2 ผมกำลังรวบรวมความกล้าที่จะทำมันออกมา.. ผมหลับตานึกทบทวนท่าเต้นและเนื้อร้องที่พวกบีทูบีซ้อมกัน

            ถึงผมจะไม่ใช่เมนเต้น แต่ผมก็เป็นคนที่มีความจำดีเยี่ยมนะครับ ผมสามารถจดจำท่าเต้นได้แม้ดูไปเพียงครั้งเดียวเท่านะ..

            “แดฮยอน”

            “นูนา”

            “มาทำอะไรที่นี่น่ะ อ๊ะ นั่นคุณสิบโท”เธอชี้ไปที่ตุ๊กตากบที่ผมวางเอาไว้แล้วยิ้มกว้าง “เอามาให้นูนา ..รึเปล่า”

            “ครับ ผมเอามาให้”ผมพูดแล้วอุ้มมันขึ้นมาส่งให้ซอฮยอนนูนา ผมกระแอมเพื่อรวบรวมความกล้าเป็นครั้งสุดท้ายแล้วมองหน้าคนตรงหน้าอย่างจริงจัง “นูนาครับ”

            “ขอบคุณมากนะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรเหรอ”

            “นอกจากตุ๊กตาผมยังมีอีกอย่างด้วยครับ”

            “???”เธอเอียงคอมองผมอย่างสงสัย

            >///< คะ โคตรรน่ารักเลย

            “เมื่อตอนนั้นผมเคยสารภาพรักกับนูนา”

            “อ่ะ อื้ม”

            “แต่นูนาบอกกับผมว่าอยากให้ผมตั้งใจฝึกก่อน ผมคิดว่าตอนนั้นผมยังไม่คู่ควรกับนูนา แต่ในวันนี้ผมคิดว่าผมน่าจะดีพอแล้วนะครับ ขนาดลุงรปภ.ข้างล่างยังจำผมได้เลย”

            “คิกๆ”เธอหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยแล้วพยักหน้า “แล้วไงต่อเหรอ”

            “ผม ..คือผมพูดไม่ค่อยเก่งหรอกครับ แต่ว่านูนาดูนี่นะครับ”ผมถอยหลังออกห่างจากประตูเล็กน้อยแล้วเริ่มร้องและเต้นท่อนฮุคของเพลง 2^nd Confession

ออตอนกาโย คือเดน เควนชันนา บวาโย
เป็นไงบ้าง คุณดูสบายดีนะ 

ฮารูฮารู คือเต ชูออกเก ชอจอ ฮีมี ดือเนโย
วันแล้ววันเล่าที่ผมปล่อยตัวเองให้อยู่ในความทรงจำ มันเหนื่อยมากเลย

ออนเจราโด คือเด โทราอนดามยอน
ถ้าวันหนึ่งคุณกลับมาหาผม

นุนมุล ตาวิน ออบเกดจโย ทู บอนเจ นาเอ โคเบค
จะไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด คำสารภาพครั้งที่สองของผม

            ผมดึงดอกกุหลาบที่เหน็บอยู่ที่กระเป๋ากางเกงออกมาแล้วนั่งลงคุกเข่าเพื่อยื่นมันให้กับนูนา

            “แดฮยอน”

            “นูนาครับ ผมชอบนูนา ไม่สิ ผมรักนูนาครับ”

            เธอดึงดอกไม้ในมือจากผมแล้วดึงให้ผมลุกขึ้นยืน ผมเงยหน้าสบตากับเธออย่างกล้าๆกลัว แต่ใบหน้าของนูนากลับมีแต่รอยยิ้มไม่เหมือนกับในวันนั้น เธอเอามือวางบนไหล่ผมแล้วเอามืออีกข้างเขกหัวผมเบาๆ

            “เด็กบ๊อง”

            “ครับ?”

            “ไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลยนะ”

            “นูนา”

            “ขอบคุณมากนะแดฮยอนที่ทำเพื่อนูนา”

            “-////-“

            “ที่นูนาบอกกับแดฮยอนว่าอยากให้แดฮยอนตั้งใจฝึก ไม่ใช่เพราะนูนาคิดว่าแดฮยอนไม่ดีพอนะ ..แดฮยอนเป็นเด็กดี น่ารัก และเป็นคนมุ่งมั่นทำไมจะไม่ดีล่ะ”

            “...”

            “ที่นูนาพูดแบบนั้นเพราะนูนาอยากให้แดฮยอนทำความฝันให้สำเร็จ ไม่อยากให้มาพะวงเกี่ยวกับนูนา”

            “แต่วันนี้ผมทำความฝันสำเร็จแล้วนะครับ”

            “นูนาเห็นแล้ว ^^”

            “แล้วนูนา ..ว่ายังไงครับ”

            ซอฮยอนนูนายิ้มพร้อมกับที่แก้มป่องๆของเธอเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อนๆ เธอมองหน้าผมแล้วพยักหน้าเบาๆ

            “ก็แดฮยอนทำขนาดนี้แล้วนี่เน๊อะ”

            ผมยิ้มกว้างอย่างดีใจแล้วทำท่าจะพุ่งเข้าไปกอดนูนา แต่กลับมีมือมาดันผมเอาไว้ก่อน ผมมองมือ 2 คู่นั้นแล้วหลบตาพวกเธออย่างเขินๆ

            “ยังเร็วไปนะแดฮยอนอ่า”

            “ใช่ๆ ถึงจะได้คบกับมักเน่ของเรา แต่มันยังไม่ถึงเวลาสกินชิพนะ”

            เจสสิก้าซอนเบกับซูยองซอนเบพูดแล้วยิ้มแซวๆ ผมหัวเราะอย่างเขินๆแล้วมองหน้าซอฮยอนนูนา

            “รักนูนานะครับ”

            “อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย อิจฉา”

            ผมยิ้มให้เธอแล้วหันหลังวิ่งออกมาอย่างเขินอาย ผมกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุขเมื่อเท้าของผมแตะที่พื้น ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองที่ชั้นบน ซอฮยอนนูนายืนอยู่ที่ระเบียงแล้วโบกมือให้ผม

            ผมทำท่าหัวใจใส่เธอแล้ววิ่งออกมา

            ในที่สุด ..การสารภาพรักครั้งที่ 2 ของผม

          ...

          ...

          ก็สำเร็จ เย้!!!