คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : You're My Oppa : : CHAPTERS 4
CHAPTERS 4
อฮยอนับเฮุนยืนอยู่ที่ประูหน้าหอ่อนที่เฮุนะเป็นนเปิประูเ้าไป แล้ว็เป็นไปามาเมื่อเห็นพี่ทั้ 3 นยืนเรียันอยู่
ยูฮยอนมอหน้าเฮุนับอฮยอนสลับันไปมา่อนะพูนิ่ๆ “ันะไม่ถามพูอะไร ..ใรสันพูมา ว่ามันเิอะไรึ้น”
อฮยอนมอหน้ายูฮยอน่อนะหลบ้าหลัเฮุนเพราะวันนี้สายาอยูฮยอน่าูน่าลัวเหลือเิน
“ผม็แ่อยาไปเที่ยวบ้า ..็เลยบัับให้อฮยอนไป้วย”เฮุนพู่อนะมอหน้ายูฮยอน “อโทษรับ”
เพราะเาอยู่ับพี่ทั้ 3 นมาเป็นเวลา่อน้านานั้แ่ฝึ ทำให้เารู้ีว่ายูฮยอนเวลาที่โรธเป็นยัไ
“แไม่ใ่เ็แล้วนะโอเฮุน ทำไมถึทำอะไรไม่ิแบบนี้”ยูฮยอนพู่อนะหันไปสั่เอ็นับแอล “ไปปิล้อ”
ทั้ 2 นพยัหน้า่อนะเินไปที่ล้อแล้วเอาผ้าลุมเอาไว้ อฮยอนมออย่าใ่อนะออมายืน้าเฮุน “โอป้า อย่าทำโทษฮุนโอป้านะ ันเอ ันเป็นน..”
“อยู่เยๆเถอะน่ายัยอ้วน”
“ไม่เอา”อฮยอนหันไปพูับเฮุน่อนะมอหน้ายูฮยอน “ยูโอป้า เมื่อเ้าันวนพวโอป้าไปเที่ยวใ่ไหมล่ะ นั่นแหละ ันบัับให้ฮุนโอป้าพาไปเที่ยวเอ”
“อฮยอน ไม่้อพูหรอ”ยูฮยอนพู่อนะเินเ้ามาใล้ทั้ 2 น “ไอ้ฮุน..”
“...”
“เพราะแทำให้ำแหน่ที่ 1 อันโนแย่ ไอ้เ็บ้า โมยีน”ยูฮยอนพู่อนะล็ออเฮุนแล้วยี้หัวเา เอ็นับแอลหัวเราะ่อนะมา่วยยูฮยอนรุมเฮุน
อฮยอนมออย่าๆ “อะไรันเนี่ย”
“อ ไม่มีอะไรหรอนะ”เอ็นหันมาพูับอฮยอน่อนะเริ่มอธิบาย “เพราะไอ้ฮุนพาอไปเที่ยวอ่ะแหละ แฟนลับเาถ่ายรูปมาไ้หลายรูปเลย มันลเน็ โพลเลยเิารเปลี่ยนแปลลายเป็นไอ้ฮุนึ้นนำยูฮยอเยเลย”
“ใ่ๆ ทีอนันอยู่ับยัยอ้วนอนฝน แฟนลับันไม่เห็นเพราะฟ้าผ่าล้อับอ่ะ เ็ะมั”แอลพู่อนะเินมาลูบหัวอฮยอน “หน้าเสียไปเลยเร๊อะ”
“โห่พวโอป้าอ่ะ ันใริๆนะรู้ไหม”
“ฮ่าๆๆๆๆ”เฮุนหัวเร่า่อนะี้หน้าอฮยอน “ราวนี้เรารอัวไปนะ ราวหลัถ้าะหนีเที่ยวลอวนโอป้านอื่นเอานะ”
(และเรื่อ็บล้วยี ้ออบุวามเรียน ที่ไม่ทำให้อะไรๆมันร้ายแร ไว้อาลัยให้วามเรียน 3 วิ ...อาเมน:ไรเอร์)
“เี๋ยวัน้อไปห้ออั พวแห้ามแอบเที่ยวนะโยเพาะไอ้ฮุน วันนี้แเที่ยวมาพอแล้ว”ยูฮยอนพูับน้อๆทั้ 3 น่อนะมออฮยอน “เรา้วยนะไอ้แสบ”
“โอป้า”
“หือ?”
“ันไป้วยไ้ไหม”อฮยอนลุึ้น่อนะวิ่ไปเาะแนยูฮยอน “ันอยาไปห้ออั้วยอ่ะ”
“ไปทำไม”
“็อยาไปนี่ นะๆๆๆๆๆ”
“อไปผมไป้วย เี๋ยวผมไปูน้อเอ”เอ็นลุึ้น่อนะยมืออย่าแ็ัน
“ไม่้อเลย แน่ะนั่ล อยาูแลน้อ็ูแลน้อายทั้ 2 นนี่”ยูฮยอนพู่อนะโอบไหล่อฮยอน “ส่วนน้อสาวน่ะ เี๋ยวันเอาไปูแลเอ”
“เย้!!”อฮยอนร้ออย่าีใ่อนะยิ้มให้ยูฮยอน
“ฮายอล ูแลมยอูับเฮุน้วย อย่าพาันหนีเที่ยวเ็า เ้าใ๋”
“ผมไม่ไปไหนหรอน่าฮยอ ไปนอนีว่า”แอลพู่อนะลุึ้น “ไปห้ออัอให้สนุนะยัยอ้วน”
“่า โอป้า ไปันเถอะ”
“ไปๆๆ”
“สวัสีรับ”ยูฮยอนทัทายนในห้ออั่อนะลาอฮยอนออมา “นี่น้อสาวอผมรับ”
“สะ สวัสี่ะ”อฮยอน้มหัวอย่าเินๆ
“ว๊าว หน้าาน่ารัีนะ”
“เหมือนผมไรับ”ยูฮยอนพู่อนะ้มลไปใล้อฮยอน “หน้าเราแอบล้ายๆันใ่ไหมล่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“โอป้าอ่ะ -////-“อฮยอนีแนยูฮยอนอย่าเินๆ่อนะันหลัเา “เ้าไปไ้แล้ว”
“ั้นรอฟันะ”
“อื้อ”
ยูฮยอนโยหัวอฮยอน่อนะเินเ้าไปในห้ออั อฮยอนนั่ล่อนะับ้อไปที่ยูฮยอนอย่าทึ่ๆ และทึ่ยิ่ว่าเมื่อเาเริ่มร้อเพล
Listen To You-Kyuhyun
อานินเ นานึน อานินเ อมัล อีอน มารี อันทเวนึนเ
ไม่ใ่ ไม่ใ่ัน ไม่ใ่ำนี้ริๆนะ
บาบึน มออโ ามี ทึล แโ มียอนึนี ือแมัน โบยอโย
แม้ะิน้าว แม้อนเวลาหลับ บ้าไปแล้วริๆ ็มอแ่เธอเท่านั้น
ออนเนา นารึล โิล นามานึล มัลเแฮ มีวอนึนเ
ไม่ว่าเมื่อไหร่ ทุๆวันัน็อยู่ไม่ไ้เมื่อไม่มีเธอ เลียริๆ
อออเ แนา อออเ ือแล ารัฮาเ ทเวนึนี อีัฮาโย
ทำอย่าไ ันะทำอย่าไ มันมาว่าารไ้รัเธอนะ
แนมาอือมึน ือแรึล ทึโย มอรีบุทอ บัลึทาี
หัวใอันฟัแ่เธอ ั้แ่หัว นถึปลายเท้า
ินุทึล นารึล โนลรยอโ แน าือมึน โมู ือแมัน ทืลรยอโย
ถึเพื่อนๆะล้อัน หัวใอันทั้หม็อยาะฟัแ่เธอเท่านั้น
ฮานาทุลเ ือแา อุโย ูมี มอึล อมัน ัโย
หนึ่ สอ สาม อนที่เธอหัวเราะ ลมหายใัน็เหมือนะหยุ
ือแ มีโรึล ทามาอ แมอิล าราีรัน โยรีฮาโย ยอวอนฮี
อาเป็นเพราะรอยยิ้มอเธอ ทำให้ารทำอาหารนั้นเป็นวามรัในทุๆวัน เสมอ
อฮยอน้อมอยูฮยอนที่อยู่ในห้ออั ผู้ายนนี้มีเสียที่พระเ้ามอบให้ริๆ มันน่าฟั และสะให้นฟัรวมไปถึัวเธอไม่สามารถละสายาและเลิฟัเสียเาไ้เลย
ยูฮยอนออมาาห้ออัหลัาอัเสร็ไปแล้ว เาเินมานั่้าอฮยอนระหว่าำลัเ็เสีย
“เป็นไ”
“สุยอเลย่ะ”อฮยอนพู่อนะูนิ้วโป้ให้ยูฮยอน “โอป้าเสียเพราะั”
“แน่นอน นอาลีเอร์แล้วพี่เป็นเสียหลั้วยนี่”เาพู่อนะยิ้มอย่าภูมิใ
“เป็นเพลโโล่ในอัลบั้มเหรอะ”
“เปล่าประอบละรน่ะ”
อฮยอนมอยูฮยอน่อนะับแนเาเบาๆ “โอป้า”
“หืม?”
“ถ้าเิว่าวัน้าหน้า ..หลัารายารนี้มันบ”
“...”
“เรา็ะไม่ไ้เอันทุวันแบบนี้ ..ถ้าเิพวโอป้าั พวโอป้าะลืมันรึเปล่า”
“...”
“ะแล้ทำเป็นไม่รู้ัเวลาเอันรึเปล่าะ”
ยูฮยอนมอหน้าน้อสาวอเา่อนะเอาฝ่ามือหนาวาลบนหัวเธอ “ไม่หรอน่า ยัไะ เรา็ยัเป็นอฮยอนอไอ้เอ็น เป็นไอ้แสบอพี่ เป็นยัยอ้วนอไอ้แอลับไอ้ฮุนเสมอแหละ”
“ริๆนะ”
“อืม”เาพู่อนะูนิ้ว้อย “สัา”
อฮยอนมอมือนั้น่อนะยิ้มอย่าีใ “สัาแล้วนะะ”
“ยู เสียออมาีแล้วนะ อยาะทำอะไรอีไหม”
“รับ? อ้อ”ยูฮยอนมอหน้าอฮยอน่อนะพู “อยาลอเ้าห้ออัูไหม”
“ไม่เอาโอป้า เสียันไม่เพราะ”
“น่า ลอูนะ”ยูฮยอนพู่อนะันอฮยอนเ้าไปในห้ออั แล้วเินมาพูับนุม “่วยเปิเพล someday อ IU ให้หน่อยรับ”
“โอป้า”อฮยอนเรียยูฮวยอนที่อยู่้านนอ่อนทำท่าะออมา “ันร้อไม่ไ้หรอนะ”
“ไฟท์ิ้ๆ”ยูฮยอนูมือ่อนะยืนมออฮยอน “เธอทำไ้”
เพราะเาเยไ้ยินเสียริโทนออฮยอนเป็นเพลนี้ เา้อมออฮยอนย่าให้ำลัใ อฮยอนมอหน้าพี่ายที่ยืนูอยู่้านอ่อนะหลับาแล้วเริ่มร้อ
Someday-IU
ออนเนัน อี นุนมุลรี มอมูิล
สัวันหนึ่น้ำานี้หยุไหล
ออนเนัน อี ออุมมี อทีโ
สัวันหนึ่วามมืนี้หายไป
าือฮัน แฮัลรี อี นุนมุลรึล มัลรยอ ูิล
วอาทิย์ที่อบอุ่นะ่วยให้น้ำานี้แห้ไปเสียที
ีิน แน โมืพพี โึมิ ียอวอีนึน อล นือีมยอน
ันรู้สึเหนื่อยนิๆ ที่มอเห็นัวเออ่อนล้า
ทา บอรีโ ิพโย ฮิมึนเ ียอโออน ุมมึล
ันอยาะทิ้วามฝันที่ยาลำบานั้นเสีย
าิน อโบานึน บูฮัน อี นอมูนาโ มันนึน เ
ทุๆรั้ันรู้สึว่าันาหายมาว่ารู้สึว่ามีสิ่นั้น
นือยอิล แมาา ารีเอ ฮิมมี พุลรยออ นา ูอออนโย
าอันหมแรนระทั่ล้มล
ยูฮยอนมออฮยอนอย่าอึ้ๆ “เธอเสียเพราะนี่”
เาหยิบโทรศัพท์ในระเป๋าึ้นมา่อนะถ่ายลิปวิีโอเอาไว้ แล้วมออย่าื่นม
“อบุนะรับ ที่ให้เธอมาเป็นน้อสาวอพวเรา”
ความคิดเห็น