คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Love's Twin : : Chapters 5
“นี่ซอ แน่ใจนะว่าไม่ไปด้วยกันก่อน”
“ไม่อ่ะ ฉันขี้เกียจเดิน ลู่ก็ไปทำธุระให้เสร็จเรียบร้อยแล้วก็ตามมาแล้วกันโอเคไหม”ซอฮยอนพูดกับลูฮานก่อนจะจับแก้มเขา “โอเค้?”
“แล้วรู้เหรอว่ามันไปทางไหน”ลูฮานพูดแล้วดึงมือซอฮยอนมาจับไว้หลวมๆ “เคยมาที่นี่รึไง”
“แหม มันก็คงไม่ยากเกินความสามารถมั้ง”
ลูฮานพยักหน้าก่อนจะปล่อยให้ซอฮยอนเดินไปก่อน ตอนนี้เขาและเธออยู่ที่มหาลัยที่จะเข้าเรียน พวกเขาทั้ง 2 คนเรียนคณะเดียวกัน แต่เนื่องจากซอฮยอนได้ทุนจากประเทศจีนกลับมาเรียนที่นี่ธุระเรื่องเรียนของเธอจึงจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ส่วนลูฮานที่ใช้ทุนตัวเองตามซอฮยอนมานั้นยังไม่เสร็จธุระ
“โทรมานะถ้ามีปัญหา”
“อื้ม”ซอฮยอนหันไปตอบลูฮานก่อนจะเดินไปข้างหน้า “เอ ..แล้วห้องนี้มันอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย”
ซอฮยอนเดินไปตามทางเดินที่ทอดยาว มหาลัยนี้เป็นมหาลัยที่ใหญ่พอสมควร ดูรมรื่น น่าอยู่ ซอฮยอนเลยเลือกเรียนที่นี่ เธอมองหาคนที่น่าจะพอถามทางได้แต่ตรงนี้กลับไม่มีคนเลย อาจจะเป็นเพราะตอนนี้เป็นเวลาเช้าอยู่ก็ได้มั้ง เลยไม่ค่อยมีคน
พลั่ก
“อ๊ะ”
“ขอโทษครับ”
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”ซอฮยอนตอบผู้ชายที่เดินชนเธอก่อนจะหยิบกระเป๋าแต่เขาคนนั้นกลับหยิบมันแล้วยื่นให้เธอ “ขอบคุณคะ อ้าว โอเซฮุน”
“คุณ ซะ โซฮยอนใช่ไหม”
ซอฮยอนยิ้มก่อนจะรับกระเป๋ามา “ฉันซอฮยอนต่างหากค่ะ”
“ขอโทษครับ”เซฮุนเกาหัวตัวเองก่อนจะมองไปด้านหลัง “คุณมาทำอะไรที่นี่ แล้วลูฮานไปไหนล่ะครับ”
“ฉันได้ทุนเรียนที่นี่ค่ะ ลูฮานเองก็เรียนที่นี่เหมือนกัน คุณก็เรียนที่นี่เหรอคะ”
“ครับ”
“ลูฮานคงไม่รู้”ซอฮยอนพึมพำก่อนจะยื่นกระดาษที่เขียนเลขห้องไปตรงหน้าเซฮุน “คุณพอจะรู้จักห้องนี้ไหมคะ”
เซฮุนรับกระดาษมาดูก่อนจะพยักหน้า “คุณก็เรียนคณะนี้เหรอ”
“อย่าบอกว่าคุณก็เรียนด้วยนะ”
“ผมกำลังจะบอกแบบนั้นแหละ”เซฮุนพูดแล้วยิ้มบางๆ “เราไปด้วยกันก็ได้ ผมกำลังจะไปที่นั่นพอดี”
เพราะว่าเมื่อคืนยุนอาไปนอนค้างที่บ้านแทยอน วันนี้เขาก็เลยมาคนเดียว ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะบังเอิญขนาดนี้ ที่เขาจะมาเจอกับซอฮฮยอน และกำลังจะได้เจอกับลูฮานที่นี่ แถมยังเรียนที่เดียวกัน คณะเดียวกันอีก
นี่คงจะเป็นครั้งแรกสินะที่เขาและลูฮานจะมาอยู่ในที่ที่เดียวกัน
บรรยากาศเงียบ และน่าอึดอัด อาจจะเป็นเพราะทั้งซอฮยอนและเซฮุนเป็นคนพูดไม่เก่งเหมือนกัน ก็เลยทำให้บรรยากาศออกมาเป็นแบบนี้
“เอ่อ/เอ่อ”
ทั้ง 2 พูดขึ้นพร้อมกัน ซอฮยอนมองหน้าเซฮุนก่อนจะหัวเราะเบาๆ “คุณพูดก่อนเลยค่ะ”
“เลดี้เฟิร์สครับ”
ซอฮยอนพยักหน้าก่อนจะพูด “คุณกับลูฮานเป็นพี่น้องกัน เรามาพูดแบบเพื่อนกันดีกว่าไหมคะ จะได้สนิทกันมากกว่านี้”
“ผมกำลังจะบอกคุณแบบนั้นแหละครับ”เซฮุนพูดก่อนจะพยักหน้า
“งั้น ..ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“ครับ เอ่อ อื้ม”
ซอฮยอนยิ้มบางๆก่อนจะเริ่มหาเรื่องพูด “แล้วนี่ลู่ได้โทรหาคุณบ้างรึเปล่าคะ”
“ซอฮยอน เธอบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันทำไมพูดแบบนี้ล่ะ”
“เอ่อ -///-“ซอฮยอนเกาหัวตัวเองอย่างอายๆ “นั่นสินะ ฉันลืมไปเลย”
“หึๆ”เซฮุนหัวเราะในลำคอก่อนจะผายมือให้ซอฮยอนเดินขึ้นบันไดนำไปก่อน เนื่องจากเป็นช่องบันไดแคบๆเดินได้แค่คนเดียวและค่อนข้างชัน เผื่อว่าซฮฮยอนจะซุ่มซ่ามเหมือนยุนอา “ยังไม่โทรมาเลย แต่เดี๋ยวคงได้เจอกันแล้วล่ะ”
“อ๊ะ ขอบคุณ”ซอฮยอนเผลอสดุดบันได เซฮุนเลยจับเธอได้ทัน
“ฮ่ะๆๆๆ ผู้หญิงนี่เหมือนกันทุกคนรึเปล่า”เซฮุนพูดขำๆ
“ฉันถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“??”
“นายกับลู่ รักกันดีใช่ไหม”
“- -“
“เอ่อ หมายถึงว่า ไม่ได้เกลียดกันใช่ไหม”
เซฮุนส่ายหน้าก่อนจะเดินข้างซอฮยอนเหมือนเดิม “ใช่สิ เราเป็นพี่น้องกันนี่”
“แหะๆ ฉันนึกว่าจะเหมือนในละครอะไรแบบนี้น่ะ”
“ไม่หรอก ไม่มีเหตุผลที่เรา 2 คนจะต้องเกลียดกัน”เซฮุนพูดก่อนจะแอบมองเธอจากด้านข้าง “แล้วเธอกับลู่ล่ะ เป็นแฟนกันมานานรึยัง”
“ก็ ..ประมาณปีกว่าๆเกือบจะ 2 ปีแล้วล่ะ”
“อืม”
“แล้วนายกับแฟนนายล่ะ เธอเรียนที่นี่รึเปล่า”
“แฟน?”
“ชื่ออะไรนะ เอ่อ ยุนอา รึเปล่า”
“อ๋ออออออออออ”เซฮุนลากเสียงยาวก่อนจะส่ายหน้า “ยัยนั่นไม่ใช่แฟนหรอก เป็นเพื่อนน่ะ เรียนที่นี่ คณะนี้เหมือนกัน”
“เพื่อนเหรอ”ซอฮยอนทวนคำเซฮุนอย่างแปลกใจก่อนจะยิ้มแซวๆ “เพื่อนที่คิดเกินเพื่อนรึเปล่า”
“-//////- เอาอะไรมาพูด”
“เอาความจริงมาพูดไง”
“...มะ มันดูออกขนาดนั้นเลยเหรอ”เซฮุนเกาหัวตัวเองอย่างเก้อเขินก่อนจะถามซฮฮยอนเบาๆ
“อื้ม สายตาที่พวกนายมองกันมันไม่ธรรมดานะ”ซอฮยอนพูดก่อนจะหยุดอยู่หน้าประตูห้องบานนึง “อ๊ะ ถึงแล้วนี่”
“อืมใช่ เข้าไปกันเลยเถอะ”
ซอฮยอนพยักหน้าก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับเซฮุน “ถ้าชอบก็ควรจะรีบๆบอกไปนะ”
“หืม?”
“บางทียุนอาอาจจะคิดเหมือนกับนายก็ได้ ฉันคิดว่าฉันมองไม่ผิด”
“ไอ้แท เร็วๆเลย เพราะแกคนเดียวทำให้ฉันมาสาย”
“แหม แกก็มาสายประจำอยู่แล้วนี่”แทยอนพูดในขณะที่วิ่งไปด้วย เพราะทั้งคู่พากันหลับไม่มีใครตื่นปลุกใครเลยทำให้มันสายมากแล้ว
“ก็ฉันไม่อยากมาสายนี่ เพราะแกคนเดียวเลย ถ้าฉันนอนที่บ้านฉันก็ไม่มาสายแล้ว”
“ไอ้ยุน แกกลัวมาสายหรือแกอยากมาเรียนพร้อมเซฮุนกันแน่ยะ”
“-////- บะ บ้า!!! แกพูดอะไรของแก”ยุนอาตีไหล่แทยอนก่อนจะวิ่งไปด้วยความเร็ว
ความจริงแล้วที่แทยอนพูดก็ใช่น่ะนะ -////-
“โอย เหนื่อยชะมัด”แทยอนย่อตัวลงก่อนจะหอบด้วยความเหนื่อย “ถึงซะที”
“คราวหลังก็ตั้งนาฬิกาปลุกให้มันดังกว่านี้นะ”ยุนอาพูดก่อนจะยกมือปาดเหงื่อที่ไหลซึมออกมาเพราะวิ่งมาค่อนข้างไกล รถติดกลางทางเธอกับแทยอนก็เลยวิ่งมาแล้วปล่อยให้คนขับรถของแทยอนขับรถกลับ
“เฮ้ย นั่นเซฮุนนี่หว่า ไอ้ฮุนนนนนนนนนนนนน”
ยุนอามองไปทางที่แทยอนกำลังวิ่งไปก่อนจะเพ่งมองร่างนั้นอีกครั้ง ถ้ามองเผินๆน่ะใช่ ผู้ชายคนนั้นคือเซฮุน แต่ถ้ามองดูดีๆแล้วนั่นมัน..
“ไอ้แท นั่นไม่ใช่ไอ้ฮุน”
“อะไรนะไอ้ยุน”แทยอนหันไปมองยุนอาก่อนจะเดินไปใกล้ “เซฮุน!!!”
“ฉันบอกว่าไม่ใช่เซฮุน”ยุนอาที่วิ่งตามมาพูดกับแทยอน
“มันจะไม่ใช่ได้ไง ก็นี่มันเซฮะ ..ไม่ใช่นี่หว่า”
“- -*”ลูฮานมองผู้หญิงตรงหน้าก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ “เจอเธออีกแล้วเหรอยัยถึก”
“ย๊า นายเรียกใครยัยถึก ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย”
“ฉันไม่ใช่ตุ๊ด”ลูฮานพูดก่อนนจะมองข้างๆยุนอา “เพื่อนเธอยังแยกออกเลยว่าฉันไม่ใช่เซฮุน ไม่เหมือนเธอหรอก มาถึงก็ตบเอาๆไม่ฟังอะไรสักอย่าง ..ยัยถึกเอ๊ย”
“อ๊ากกกกกกกกก ฉันไม่ใช่ยัยถึกนะไอ้ตุ๊ด”
“ฉันก็ไม่ใช่ตุ๊ดเหมือนกันนั่นแหละ”
“เอ๊ย พอๆๆๆๆๆ”แทยอนที่เห็นว่าท่าไม่ดีแล้วก็เลยตะโกนขึ้นมาก่อนจะมองหน้าลูฮานแล้วหันกลับมามองยุนอา “นี่คงเป็นฝาแฝดเซฮุนที่แกเล่าให้ฟังใช่ไหม”
“เออดิ หมอนี่ชื่อ สะ เสี่ยว อะไรนะ”
“เสี่ยวลูฮาน”ลูฮานพูดเบาๆก่อนจะทำหน้าเนือยๆ
“อะ เออๆๆๆ นั่นแหละ”
“ให้ตายเถอะ หน้าเหมือนกันมาก เกือบแยกไม่ออกถ้าไม่ดูส่วนสูงเอา”
“เห๊อะ!! เราไปกันเถอะไอ้แท ฉันเบื่อขี้หน้าหมอนี่”
“ฉันก็ไม่ได้อยากเจอเธอสักเท่าไหร่หรอกนะ”
ยุนอาแลบลิ้นให้ลูฮานก่อนจะลากแทยอนไปอีกทาง แทยอนหันไปยิ้มให้ลูฮานนิดหน่อยก่อนจะหันมาถามเพื่อนตัวเอง “นี่แกไปมีความแค้นอะไรกับเขารึเปล่าวะ พูดดีๆกันไม่ได้เลยเหรอ นั่นพี่ไอ้ฮุนมันนะ”
“ฉันก็อยากจะพูดดีด้วยหรอกนะ แต่ไอ้หมอนั่นมันสะดิ้งเกินไป เมื่อกี๊แกเห็นไหม หน้าขาว ปากงี้แดงมาแต่ไกลเลย อย่างกับตุ๊ด”
“..มะ มันก็ธรรมชาติของเขานี่หว่า”แทยอนพูดเบาๆ เพราะยุนอาหันมาจิกตาใส่
“แกเป็นเพื่อนฉันนะไอ้แท”
“เออๆๆๆๆ”
ยุนอาและแทยอนเดินคุยกันไปเรื่อยๆก่อนที่ยุนอาจะหยุดเดินแล้วหันไปข้างหลังก่อนจะยกมือขึ้นมาเท้าเอว “นายเดินตามฉันมาทำไม”
ลูฮานหยุดเดินก่อนจะถอนหายใจ “สำคัญตัวเองผิดไปปะเนี่ย”
“ก็เห็นๆอยู่ว่านายเดินตามฉันมาน่ะ”
ลูฮานส่ายหน้าอย่างเอือมระอา “ก็ฉันจะไปทางนี้ งั้นถ้าฉันย้ายไปเดินข้างหน้าเธอ ก็อย่ามาตามฉันแล้วกัน”
“อะไร นายจะไปทางไหน ทางนี้มันเหลืออยู่แค่ห้องเดียวแล้วย่ะ”
“งั้นห้องนั้นก็คงเป็นห้องที่ฉันกำลังจะไป”พูดจบเขาก็เดินไปโดยไม่พูดอะไร
“อ๊ากกกกกกกกกกกก หมั่นไส้ไอ้ตุ๊ดนั่นชะมัดเลยอ่ะ”
แทยอนมองยุนอาสลับกับมองไปที่ลูฮานก่อนจะเอามือกุมขมับ “แบบนี้มันจะรอดไหมเนี่ย =[ ]=”
80%
“ไม่ ไม่เด็ดขาด ยังไงฉันก็ไม่นั่งข้างไอ้ตุ๊ดนั่น”
“โธ่เอ๊ยยัยถึก เธอคิดว่าฉันอยากจะนั่งข้างเธอนักเหรอ”
“ไอ้ตุ๊ด”
“ยัยถึก”
“ไอ้ตุ๊ด ไอ้ตุ๊ด ไอ้ตุ๊ด”
“หน็อย ยัยถึก ยัยทอม ยัยห้าว”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“โอ๊ย หยุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”แทยอนที่ทนฟังยุนอากับลูฮานเถียงกันไม่ไหวตะโกนดังลั่นก่อนที่เซฮุนจะมาดึงยุนอา ส่วนซอฮยอนก็ดึงลูฮานออกจากกัน “จะด่ากันทำไมนักหนาเนี่ยฮะ”
“ก็ไอ้นี่มันว่าฉันถึกอ่ะ”
“แต่แกไปว่าเขาเป็นตุ๊ดก่อนนะเว้ยไอ้ยุน”แทยอนพูดก่อนจะมองเซฮุนกับซอฮยอน “เราจะทำยังไงกับ 2 คนนี้ดี”
เพราะเพิ่งเป็นการเปิดภาคเรียนได้ไม่นานนัก ทำให้ยังไม่ค่อยมีใครรู้จักใครเท่าไหร่ เว้นแต่แทยอน ยุนอา เซฮุนที่เป็นเพื่อนกันมาก่อน และซอฮยอนกับลูฮานที่เป็นแฟนกัน
ลูฮานกับเซฮุนเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน ส่วนยุนอากับลูฮานก็เกลียดกันอย่างกับอะไรดี ก็เลยเป็นปัญหาในเรื่องของที่นั่ง เพราะที่นั่งต้องเป็นที่ประจำห้ามเปลี่ยน ตอนแรกโต๊ะริมทั้ง 3 ตัวฝั่งซ้ายแทยอนที่ชอบนั่งริมน้ำต่างก็จับจองที่นั่งของตัวเองแล้ว ส่วนเซฮุนก็นั่งข้างกับแทยอน และข้างกันก็คือยุนอาที่ไม่ชอบนั่งกลาง ส่วนข้างๆฝั่งขวาที่ไม่ห่างกันนักก็เป็นลูฮานที่อยากจะนั่งตำแหน่งที่ตรงกับกระดานส่วนข้างลูฮานก็คือซอฮยอน ก็เลยทำให้ยุนอาและลูฮานต้องอยู่ใกล้กันโดยอัตโนมัติ
“เอ่อ งั้นให้ฉันนั่งตรงนี้แทนลู่ดีไหม”ซอฮยอนที่เงียบอยู่นานพูดก่อนจะมองทุกคนอย่างขอความเห็น
“อืม”ลูฮานพยักหน้าก่อนจะหันไปมองยุนอาแล้วเดินไปนั่งแทนที่ซอฮยอน
“แต่มันก็ยังใกล้อยู่ดี ฉันไม่ได้เกลียดเธอนะซอ แต่ฉันเกลียดแฟนเธอ มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“แล้วคิดว่าฉันไม่เกลียดเธอรึไงยัยถึก มีปัญหาอยู่คนเดียวน่ะ”
“ไอ้ตุ๊ด!!”
“โอ๊ยๆๆๆ พอสักทีได้ไหม”เซฮุนพูดขึ้นอย่างหมดความอดทน “แกก็ไปนั่งแทนฉันไป ถ้ามันลำบากมากขนาดนั้น”
“ก็ฉันไม่อยากนั่งกลางอ่ะไอ้ฮุน”
“ไอ้ยุน ถ้าแกจะเอาแต่ใจตัวเองขนาดนี้นะ”เซฮุนพูดก่อนจะมองเพื่อนอย่างดุๆ
“อะ เออๆๆๆๆๆ ก็ได้”ยุนอาพูดก่อนจะยอมนั่งลงแต่โดยดี ไม่บ่อยนักที่เซฮุนจะมีสายตาแบบนี้ แต่เมื่อมีแสดงว่าเซฮุนคงเริ่มโกรธแล้ว มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่เซฮูนโกรธ
“ก็แค่นั้น คราวนี้จะเงียบกันได้แล้วใช่ไหม”แทยอนพูดก่อนจะนั่งลง “หมดเรื่องสักที”
“แกจะไปไหนรึเปล่าฮุน”
หลังจากเลิกเรียนลูฮานก็วิ่งมาหาเซฮุนที่กำลังเปลี่ยนเสื้อหลังจากเล่นฟุตบอลมา เซฮุนเหลืบมองลูฮานก่อนจะส่ายหน้า “ไม่อ่ะ ทำไม”
“แพคฮยองเขาอยากเจอแกน่ะ เราไปกันไหม”
“ฉันต้องกลับไปที่บ้านก่อน”เซฮุนพูด
“กลับไปทำไม ไปไม่นานหรอก ฮยองเขาแค่อยากคุยกับแกบ้างแค่นั้นเอง”ลูฮานพูดก่อนจะตบบ่าเซฮุนเบาๆ “ไปด้วยกันก่อนสิ”
“ต้องเดินไปส่งยุนอาก่อนน่ะ”
“= = อย่างยัยถึกนั่นต้องไปส่งด้วยเหรอ”ลูฮานพูดก่อนจะย่นคิ้ว “ใครจะไปกล้าทำอะไรยัยนั่น”
“- -*”
“อ้อ โทษที”ลูฮานพูดอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้
ซอฮยอนเพิ่งบอกกับเขาว่าดูเหมือนเซฮุนจะชอบยุนอา ทั้ง 2 คนไม่ได้เป็นแฟนกัน และดูเหมือนจะจริง ..น้องชายเขาหลงรักยัยถึกนั่นจริงด้วย
“บ้านฉันกับยุนอยู่ใกล้กัน เดินไปนิดเดียวก็ถึงแล้ว”
“งั้น ..เดี๋ยวฉันโทรให้แพคฮยองมาหาที่บ้านแกแล้วกัน”
“อืม”เซฮุนพยักหน้าก่อนจะสะพายกระเป๋า
“แล้วซอไปไหนล่ะ”
“รออยู่ที่รถ แกก็ไปด้วยกันเลยสิ ยังไงฉันก็ต้องไปบ้านแกอยู่แล้ว”ลูฮานพูดก่อนจะหันหลังเพื่อไปที่ประตูแต่เซฮุนกลับคว้าแขนเขาเอาไว้ “หือ?”
“แกอย่าเอาแต่พูดว่าบ้านแกๆ เลย นั่นมันบ้านเรา บ้านฉัน ก็บ้านแกเหมือนกัน”
ลูฮานมองหน้าเซฮุนก่อนจะยิ้มบางๆ “อืม ไปเถอะ”
“เอ๋ บ้านฮุนอยู่แถวนี้เหรอ”ซอฮยอนที่นั่งด้านหน้าคู่กบลูฮานพูดอย่างแปลกใจ
“อืม ในนี้แหละ ซอย 9”
“บ้านฉันก็อยู่ข้างฮุนแหละซอ”ยุนอาพูดก่อนจะยิ้มให้ซอฮยอนอย่างเป็นมิตร
“ซอถามแค่เซฮุนน้าลูฮานพูดขึ้นมาลอยๆ
ยุนอาเม้มปากก่อนจะอ้าปากจะด่าลูฮานอีกแต่เซฮุนเอื้อมมือมาปิดปากยุนอาเอาไว้ก่อน ส่วนซอฮยอนก็หยิกแขนลูฮาน “พูดมากน่าลู่”
“โอ๊ย”ลูฮานร้องเบาๆก่อนจะมองเซฮุนผ่านกระจกหลัง ซึ่งเหมือนกันส่องกระจกเหลือเกิน “แกอยู่ซอย 9 เหรอ รู้ไหม ..ซออยู่ซอย 10”
“อ้าวจริงดิ”เซฮุนพูดอย่างแปลกใจก่อนจะยิ้ม “ก็ดีเลย อยู่ใกล้ๆกัน”
“ยุนกับฮุนเวลาไปเรียนเดินไปกันใช่ไหม”
“อื้ม”ยุนอาพยักหน้าก่อนจะแอบแลบลิ้นให้ลูฮาน
“ฉันเห็นนะยัยถึก”
“ชิ”
“เฮ้อ”เซฮุนและซอฮยอนถอนหายใจพร้อมกันอย่างเอือมระอา ทั้ง 2 คนนี้ทะเลาะกันได้ตลอดจริงๆสิน่า
“งั้นก็ดีเลยนะลู่ เวลาไปเรียนซอไปพร้อม 2 คนก็ได้ ลู่จะได้ไม่ต้องมารับไง”
เพราะบ้านของลูฮานค่อนข้างไกลออกไป และเขาไม่อยากให้ซอฮยอนต้องมาเรียนคนเดียวเขาก็เลยต้องแวะมารับเธอก่อน
“ได้ไหมเซฮุน ได้ไหมยุน”
“เอ่อ จะดะ..”
“ได้สิ”เซฮุนตอบก่อนที่ยุนอาจะพูดจบ
ยุนอามองเซฮุนก่อนจะแอบลอบถอนหายใจ ถ้าเป็นแบบนั้นการจะไปเรียนพร้อมกันกับเซฮุนก็คงเป็นไปไม่ได้แล้วสิ “เฮ้อ”
ลูฮานแอบมองเห็นว่ายุนอาถอนหายใจ เขามองกลับมาที่ซอฮยอนก่อนจะยิ้มบางๆเมื่อเห็นว่าเธอเข้ากันดีกับเซฮุน ก็ดีแล้วล่ะ
“เอ๊ะ ซอ นั่นนูนานี่”
ซอฮยอนหันไปมองตามที่ลูฮานชี้ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ “จริงด้วย นั่นสิก้าออนนีนี่”
เจสสิก้ากำลังยืนเท้าเอวและดูเหมือนกำลังจะเถียงกับผู้ชายคนนึง ซอฮยอนวิ่งลงมาจากรถก่อนจะขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้คือคนเดียวกับที่มาลากเจสสิก้าไปเมื่อวันนั้น “ออนนี”
“ยัยซอ!!!”
“เฮีย อะไรกันเนี่ย”ยุนอาที่เพ่งลงมาจากรถถามผู้เป็นผู้ชายอย่างงงๆ
“นี่รู้จักกันงั้นเหรอ/นี่รู้จักกันงั้นเหรอ”
เซฮุนกับลูฮานที่เพิ่งลงมาจากรถมองหน้ากันอย่างงงๆ ดูเหมือนเรื่องวุ่นๆเริ่มจะเพิ่มมาทีละหน่อยแล้วสินะ =,=
100%
ความคิดเห็น