คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Don't Relations : : CHAPTERS 4
"พี่ลู่ พี่ลู่รักหนูไหม"
"รักสิ หนูเป็นน้องพี่นี่นา"
"พี่ลู่สัญญากับหนูได้ไหม ว่าถ้าเกิดโตไป ถ้าพี่ลู่จะมีแฟน พี่ลู่ก็ต้องให้ความสำคัญกับหนูด้วย"
"หืม?"
"ต้องรักหนูเท่าๆกับที่พี่ลู่รักแฟน ไม่สิ ต้องรักหนูมากกว่าแฟนของพี่ลู่นะ"
"แก่แดดจังนะเรา"
ฉันยิ้ม กอดแขนพี่ชายแน่น "หนูรักพี่ลู่นะ พี่ลู่คือพี่ชายที่ดีที่สุดในโลกเลย"
"พี่ก็รักหนูเหมือนกันนะน้องสาว สัญญา ว่าหนูจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพี่"
นั่นคือคำมั่นสัญญาของพี่ชายวัย 11 ที่มียิ้มที่ฉันชอบมองมากที่สุด ..พี่ชายของฉัน
C h a p t e r s 4
(Seohyun)
ฉันตื่นแต่เช้าด้วยอารมณ์ดีถึงขีดสุดเลยล่ะ เหตุผลก็เพราะว่าวันนี้คือวันดีๆนั่นเอง นอกจากซึงฮุนจะกลับมาแล้ววันนี้ยังเป็น..
ปลายเท้าทั้งสองข้างของฉันเขย่งขึ้นอย่างร่าเริง ก่อนจะโผกอดชายหนุ่มที่ยืนทำกับล้างจานอยู่ในห้องครัวไปเต็มแรง
"คุณหนู.."
"รู้ได้ไงคะว่าเป็นหนู"
"แล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะครับ"
ฉันยิ้ม มองซึงฮุนที่หันกลับมา "วันนี้เป็นวันอะไรเอ่ย?"
หนุ่มวัยกลางคนที่ยังคงหล่อเหลาหันมายิ้มอย่างใจดี ก่อนที่เอื้อมมือไปหยิบกล่องที่ผูกโบว์สีชมพูบนชั้นเก็บจาน "สุขสันต์วันเกิดครับ"
"หนูคิดไว้แล้วล่ะ ว่าซึงฮุนต้องจำวันเกิดหนูได้"
ฉันยิ้ม แกะกล่องอย่างลุ้นๆว่าข้างในมันจะเป็นอะไร "นาบี~(ผีเสื้อ)" ฉันมองกล่องดนตรีสีสวยในมืออย่างดีใจ "สวยมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"
"เอาไว้ค่อยชื่นชมนะครับคุณหนู ตอนนี้ผมว่าถึงเวลาต้องไปเรียนแล้ว"
"วันนี้ซึงฮุนจะไปไหนหรือเปล่าคะ"
"ผมติดงานด่วนที่ปูซานครับ"
"เสียดายจัง"ฉันเม้มปากอย่างเสียดาย "งั้นแบบนี้หนูก็ต้องฉลองวันเกิดคนเดียวน่ะสิ"
"คุณชายไงครับ"
ฉันมองซึงฮุนที่พูดถึงคนอีกคนที่กำลังเดินลงมา ฉันหลบสายตาเขา เม้มปากตัวเองแน่น
"คุณชายครับ วันนี้วันเกิดคุณหนะ.."
"ไม่ได้แก่จนจำไม่ได้ รู้แล้วล่ะ"
พี่ลู่ตอบห้วนๆ เดินไปรินน้ำในตู้เย็นมาดื่ม ฉันมองใบหน้าเย็นชาของพี่ชาย รู้สึกว่าน้ำตารื้นที่ขอบตาอีกครั้ง
ใจร้ายจัง
"คุณหนู"
"..หนะ หนูไปเรียนก่อนนะคะซึงฮุน"
"ไปยังไงครับ"
"หนูไปเองได้ค่ะ"
ฉันพูดเสียงแผ่ว คว้ากระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาถือ มองแผ่นหลังของพี่ลู่อีกครั้ง สุดท้ายก็ต้องเดินออกมาจากห้องครัว เพื่อจะออกไปเรียน
จำวันเกิดฉันได้ แต่ไม่สนใจ
...
มันจะไปมีค่าอะไรล่ะ
"เดี๋ยวก่อน"
"คะ"
หมับ
"O_O"
(Luhan)
ผมกอดร่างบางไว้แน่น หลับตาลงช้าๆเพื่อซึมซับสัมผัสเหล่านี้เอาไว้กับตัว กลิ่นหอมอ่อนๆที่ชวนหลงใหลทำให้ใจของผมเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง และเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ผมก็รู้สึกแขยงตัวเอง
น้องสาวของมึงแท้ๆ ยังคิดเลวๆแบบนี้ได้อีก
"พะ พี่ลู่"
"..สุขสันต์วันเกิดนะ"
"..."
ความเงียบและร่างอันสั่นเทาบอกกับผมว่าคนตัวเล็กตรงหน้ากำลังร้องไห้ ผมลูบหลัง ลูบหัวเธอเบาๆ ก่อนจะกดจูบลงไปที่ขมับของเธออย่างอ่อนโยนที่สุด "ร้องไห้ทำไมล่ะ"
"หนูดีใจ ฮึก ..หนูดีใจ"
ผมมองซอฮยอนที่ยิ้มสดใสอยู่ตรงเบาะนั่งข้างๆ ก่อนที่ตัวเองจะเบือนสายตาออกไปอีกทางพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากที่มันมีขึ้นมาเอง ..น้องสาวของผมน่ารัก
เพราะงั้นผมถึงได้รัก
...
รักในแบบผิดๆ
ระหว่างที่ขับรถและมองข้างทางไปด้วยอยู่นั้นผมก็มองเห็นใครบางคนเดินอยู่ที่ริมถนน ผมจอดเทียบข้างๆ บีบแตรใส่
"อะไรเหรอคะพี่ลู่"
"เจอคนรู้จักน่ะ"ผมตอบสั้นๆ ลดกระจกลง "โชรง"
"ระ รุ่นพี่"
"ไปเรียนเหรอ"
"ค่ะ"
"ขึ้นมาสิ"ผมบอก มองหน้าซอฮยอน "ไปนั่งข้างหลังไป"
"คะ?"
"ไปสิ"
ซอฮยอนพยักหน้า เดินลงจากรถไปนั่งข้างหลังเงียบๆ ผมมองตามผ่านกระจกส่องหลัง ทอดถอนหายใจกับตัวเองอีกเป็นครั้งที่ร้อย ..คงจะเสียใจเพราะผมอีกแล้วใช่ไหมนะ
"ขอบคุณมากนะคะ"
โชรงขึ้นมานั่งแทนที่ของซอฮยอน มองหน้าผมอย่างขอบคุณ ก่อนที่ดวงตากลมโตจะมองซอฮยอนอย่างสงสัย
"น้องสาวพี่น่ะ"ผมพูด "ซอฮยอน"
"ค่ะ"โชรงพยักหน้า ยิ้มกว้างมากกว่าเมื่อกี้ "ปาร์ค โชรงค่ะ เป็นรุ่นน้องที่มหาลัยของรุ่นพี่ลูฮาน"
"เรียกพี่ได้แล้ว ไม่ต้องรุ่นพี่หรอก"ผมพูดยิ้มๆ "ทั้ง 2 คนอายุเท่ากัน อ้อ ไม่สิ วันนี้วันเกิดซอฮยอน ก็แก่กว่าแล้วใช่ไหม"
"ค่ะ"ซอฮยอนตอบ ยิ้มทักทายโชรง "สวัสดีนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"รุ่นพี่ อ่า พี่ลูฮานคะ ความจริงก็ไม่ใช่หรอกค่ะ ถ้าเกิดว่าซอฮยอนเกิดวันนี้แล้วจะแก่กว่าโชรง เพราะว่าวันนี้ก็วันเกิดโชรงเหมือนกัน"
"จริงเหรอคะ"
ดูเหมือนจะเป็นซอฮยอนที่ดูจะตื่นเต้นมากกว่าผม ทั้งสองคนคุยกันอย่างเป็นมิตรซึ่งมันก็ทำให้ผมโล่งใจนิดหน่อย ผมลอบมองโชรงก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
เธอน่ารัก และบางมุมก็เหมือนซอฮยอนเหมือนกัน..
...
แทนกัน
...
จะได้ไหมนะ
(Seohyun)
"แบบนี้ก็ต้องเลี้ยงฉลองสิใช่ไหม"
"อย่าดีกว่าค่ะ ซอไม่อยากรบกวนพวกรุ่นพี่"
"รบกวนอะไรกัน แบบนี้น่ะไอ้พวกนั้นมันชอบเลยเหอะ"พี่อูฮยอนพูด ยิ้มจนตาหยี "คืนนี้ไปฉลองวันเกิดกันนะ"
"อ่า ..ซอปฏิเสธไม่ได้สินะคะ"
"ใช่แล้ว"เขาพยักหน้ารัวๆ ก่อนจะจับแขนฉัน "พี่ขอตัวก่อนนะ"
"คะ?"
"โบมี โบมี ยุนโบมี!!!"
แล้วเขาก็วิ่งไปอีกทาง ฉันมองตามอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมาก เดินตรงไปที่ห้องเรียนของตัวเอง ..ดูเหมือนว่าช่วงนี้นอกจากซองจงแล้ว ฉันยังมีพี่สนิทที่เป็นผู้ชายอีกเยอะแยะเลย ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก แต่เป็นหนุ่มๆกลุ่ม INFINITE นั่นแหละ ไม่รู้ว่าทำไม ฉันถึงได้สนิทกับพวกเขาได้
พลั่ก
และในขณะที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ ฉันก็ดันเดินไปชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง โชคดีที่เป็นเขา ไม่งั้นมีหวังฉันโดนด่าแน่เลย
"สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่แอล"
".////. อะ อืม"
เขาพยักหน้าช้าๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่เบี่ยงตัวหลบแล้วเดินไป ฉันมองตามอย่างงงๆ หรือว่าเขาจะไม่สบาย เพราะหน้าเขาแดงๆนะ
ฉันยักไหล่ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเรียนของตัวเองที่ยังไม่มีใครมาเลยอาจจะเป็นเพราะตอนนี้ยังเช้าอยู่ และตรงที่นั่งประจำของฉัน กลับมีกล่องเล็กๆวางอยู่ ฉันเดินเข้าไปใกล้ หยิบมันขึ้นมาเปิดดูอย่างสงสัย
"นาบีอีกแล้ว"พึมพำเบาๆ หยิบการ์ดที่สอดอยู่ใต้กล่องขึ้นมาอ่าน "สุขสันต์วันเกิดนะซอฮยอน ถึงจะรู้จักกันได้ไม่นานนัก แต่ไม่รู้สิ ..พี่นึกถึงเธอตลอดเลย"
รอยยิ้มเขินอายถูกแต่งแต้มบนใบหน้าของฉัน รู้สึกว่าหัวใจกำลังเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกมาข้างนอก เหมือนมีผีเสื้อมากมายมาบินอยู่ในท้องทำเอาปั่นป่วนไปหมด ฉันวางหนังสือไว้บนโต๊ะ หยิบสร้อยวิ่งออกไปนอกห้อง
"พี่แอลคะ!!!!!!!!"
"..."เขาที่ยังเดินไปได้ไม่ไกลนักหันกลับมามองฉัน เกาหัวตัวเองเบาๆ
ฉันยิ้มพร้อมกับชูสร้อยในมือขึ้น "ขอบคุณมากนะคะ >/////<"
หรือว่านี่จะเป็นความรักครั้งแรกของฉันนะ
ฉันมองสถานที่ตรงหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจ เป็นความแปลกใหม่ที่ฉันไม่เคยพบมาก่อน ท่ามกลางแสงสีเสียง เหล่าผีเสื้อราตรีต่างก็กำลังวาดลวดลายโยกย้ายกันอยู่เต็มไปหมด ฉันถูกดันไปอยู่ตรงกลางกลุ่ม โดยมีหนุ่มหล่อทั้ง 5 คนของ INFINITE ล้อมรอบเอาไว้
หมับ
ฉันหันไปมองคนข้างๆอย่างตกใจเมื่อจู่ๆเขาก็คว้ามือของฉันไปจับ ก้มลงมาใกล้ "ไม่ชอบก็บอกนะ เดี๋ยวจะพาไปส่ง"
"อะไรนะคะ"ฉันตะโกนกลับไป เพราะเสียงดนตรีที่ดังมากทำให้ฉันไม่ได้ยินที่พี่แอลพูด
"บอกว่าถ้าไม่ชอบก็บอก เดี๋ยวพาไปสะ.."
"O///////O"
ถ้ามีกระจกอยู่ตรงหน้าตอนนี้ ฉันว่าฉันคงได้เห็นหน้าตลกๆของตัวเองแน่ เพราะคนที่เบียดเสียดกัน ในจังหวะที่พี่แอลก้มลงมาใกล้ทำให้ปลายจมูกของเขาชนกับแก้มของฉันอย่างจัง ฉันเผลอดึงมือออกอย่างตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนไปจับชายเสื้อของซองจงแทน
เขินๆๆๆ เขินไปหมดแล้ว >////<
"ผมบอกแล้วไงว่าอย่ามาที่นี่ ซอฮยอนเที่ยวกลางคืนซะที่ไหน"
และทันทีที่เรามาถึงบริเวณชั้นสองซึ่งมีคนไม่เยอะมากเหมือนชั้นแรก ซองจงก็เปิดฉากบ่นพวกพี่ๆของเขาทันที
"โห่ไรวะ ขึ้นมาก็บ่นเลย"
"พี่ก็ดูสิพี่ซองกยู"ซองจงพูด ชี้มาที่ฉันที่กำชายเสื้อเขาแน่น "ซอหน้าแดงใหญ่แล้วเนี่ย สงสัยต้องเป็นเพราะกลิ่นบุหรี่แน่ๆ ..กลับบ้านไหมซอ ไม่ต้องมาฉลองอะไรหรอก"
"มะ ไม่เป็นไร"ฉันตอบซองจงเบาๆ ไม่กล้าเงยหน้าสบตากับพี่แอลที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ยังรู้สึกอุ่นๆที่แก้มอยู่เลยด้วยซ้ำ
"แบบนี้พี่ชายไม่ว่าเอาเหรอซอฮยอน ที่มาเที่ยวน่ะ"
ฉันมองพี่ซองยอลที่ยิงคำถามที่ไม่อยากจะนึกถึงมา .. "ไม่ว่าหรอกค่ะ"
ฉันก้มหน้าลงอย่างรู้สึกแย่ๆ ทั้งๆที่ตอนเช้าก็ยังดีๆอยู่ แต่พอตอนเย็นเขาก็กลับมาเป็นคนเดิมที่ไม่สนใจฉันอีกแล้ว อาจจะเป็นเพราะรงก็ได้
...
เหมือนพี่ลู่จะรู้สึกดีกับโชรง จนฉันแอบอิจฉา
"มาสนุกกัน อย่าทำหน้าเศร้าสิ"
ฉันมองพี่แอลที่เอื้อมมือมาแตะหัวฉัน โยกเบาๆไปด้วย "เข้าใจไหม หลังจากวันนี้อย่าเศร้าคนเดียว ..มีพี่อยู่นะ"
".////////. ค่ะ"
ความคุ้นเคยเริ่มเข้ามาหาฉันทีละนิดจนเหมือนจะปรับสภาพของตัวเองได้แล้ว ทุกคนดูสนุกสนานกันมาก พวกเขามีเรื่องตลกๆตั้งมากมายมาเล่าให้ฉันฟัง จนทำให้เลิกเครียดเรื่องของพี่ลู่ไปได้บ้าง และในตอนที่พี่แอลกับซองจงไปเข้าห้องน้ำ พี่ซองยอลก้ยื่นแก้วมาให้ฉัน
"คะ?"
"ลองกินดู"
"มันคืออะไรคะ"
"เตกีล่า"
ป๊าบ
"เชี่ยอูฮยอน ตบหัวกูทำไมเนี่ย"
"ไอ้แอลมันเพิ่งบอกอยู่ว่าอย่าให้ซอฮยอนกินเหล้า"
ฉันมองพี่ซองยอล ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือตลกดีเพราะเขาโดนพี่อูฮยอนตบหัวซะแรงเลย ดังนั้นฉันเลยรับแก้วมา "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นิดเดียวคงไม่เมา"
พูดจบก็กระดกเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว ก่อนจะรู้สึกปรี๊ดขึ้นที่หัวอย่างรวดเร็ว
"เวรแล้วไง เล่นซะหมดแก้วเลย"พี่ซองยอลพูด กุมขมับตัวเอง "ไอ้แอลเล่นกูแน่ T^T"
ทะ ทำไม
...
พี่ซองยอลมีสองหัว zzz
(KAI)
"วันนี้คนแม่งเยอะชิบเลยว่ะ"
ผมตะโกนแข่งเสียงเพลงเพื่อคุยกับไอ้เฉิน มองไอ้ซูโฮกับไอ้ลู่ที่เดินไปนั่งที่โต๊ะ
"ไอ้ลู่"
"อะไร"
"มึงกับน้องโชรงนี่ยังไงวะ"
ผมถามแซวๆ เพราะว่ามันมีความผิดปกติบางอย่างเกิดขึ้น เหมือนจะเกิดสปาร์คกันขึ้นมาซะอย่างงั้น ไอ้ลู่ยักไหล่ไม่ได้ตอบอะไรผม ดังนั้นผมเลยเลือกที่จะไม่สนใจมัน หันไปมองสาวๆแทน
"แจ่มๆทั้งน้านนนน"
"เฮ้ย"
"อะไรของมึงวะไอ้ซูโฮ ตะโกนซะดัง"ไอ้เฉินตะโกนแข่งกับเสียงเพลง ผมพยักหน้าเห็นด้วย มองหน้าไอ้หน้าขาวนี่อย่างงงๆ
"เป็นไรของมึง"
"กูเห็น ..นั่นมัน"
ผมมองตามที่ซูโฮชี้มือไป ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วเมื่อมองเห็นว่าเป็นใคร
"บ้าชิบ ยัยนั่นมาทำอะไรที่นี่วะเนี่ย"
ไวกว่าความคิดซะอีก ผมก้าวขาเข้าไปด้วยความเร็ว กระชากข้อมือบางขึ้นมาจับแน่น "มาทำบ้าอะไรที่นี่วะ"
"นาย!!!!!!"
"เออฉันเอง ถามว่ามาทำอะไรที่นี่"
"ปล่อยฉันนะ!!!!"พูดจบก็สะบัดข้อมือออก มองผมอย่างไม่พอใจ
เออ ผมเองก็ไม่พอใจเหมือนกันแหละ
"ฉันถามว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ ยุนอา!!!!"
"เรื่องของฉัน"
"เรื่องของเธอ เห๊อะ แล้วนั่นชุดบ้าอะไรของเธอวะ ใส่แบบนี้ไม่ต้องใส่ดีกว่าไหมฮะ!!!"ผมพูดอย่างโมโห ทำท่าจะเข้าไปหาแต่ยุนอาก็ถอยหนี
"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน"
แล้วก็เดินหนีไปในทันที มองจากการแต่งตัวแล้วยัยนี่คงมาทำงาน ..งานมีเยอะแยะทำไมต้องงานแบบนี้ด้วยวะ เห็นแล้วหงุดหงิดชิบเลย
นั่นไง!!
ผมเดินอาดๆไปที่หน้าบาร์ ก่อนจะจัดการถีบเก้าอี้ของไอ้หน้าหมาที่คว้าข้อมือของยุนอาเอาไว้แน่น ดึงยุนอามาข้างหลัง
"มึงเป็นใครเนี่ย"
"มือสกปรกของมึงไม่สมควรถูกตัวยัยนี่"
"ไอ้เด็กเวรนี่"
"เกิดอะไรขึ้นวะไอ้ไค"
ไอ้ลู่ ซูโฮ และเฉินต่างก็วิ่งมาทางผม เมื่อเห็นว่าตอนนี้เริ่มขยายเป็นวงกว้างแล้ว ไอ้เวรตรงหน้ามองผมอย่างหาเรื่อง และก่อนที่จะพุ่งเข้าหากัน กลับมีเสียงของไอ้ลู่ตะโกนแทรกขึ้นมาก่อน
"ซอฮยอน!!!!!!!!!"
ผมหันไปมองทางซ้ายตามสายตาของไอ้ลู่ ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นซอฮยอนร้องสาวของไอ้ลู่อยู่ในอ้อมแขนของ..
"ไอ้มยองซู มึงทำอะไรน้องกู!!!!!!!!!"
อยากได้คอมเม้นท์เยอะๆ อยากอ่านต่อเร็วๆ ก็ต้องเม้นท์กันด้วย
คนแอดแฟนเยอะแล้วนะ แต่ทำไมคอมเม้นท์ .. T^T
ความคิดเห็น