คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : MY FIRST LOVE :: CHAPTERS 4
Chapters 4
วันนี้คือวันหยุดพักผ่อนของฉัน ที่กะจะนอนตื่นสักเที่ยง แต่แล้วก็ไม่สามารถทำได้ เมื่อมีสายเข้าตั้งแต่ 6 โมงเช้า นั่นทำให้ฉันต้องมานั่งจุมปุ๊กอยู่ที่บ้านหลังเก่าที่ไม่มีใครอยู่มาร่วม 3 ปีแล้ว ส่วนสาเหตุที่ทำให้ฉันต้องมาอยู่ที่นี่น่ะเหรอ มันก็คือ..
(แม่จะกลับเกาหลีอาทิตย์หน้านะลูก ช่วยไปทำความสะอาดบ้านด้วย)
นั่นล่ะ มันเป็นคำสั่งของแม่บังเกิดเกล้าผู้ซึ่งไม่เจอหน้ากันมา 3 ปีเต็มๆ แม่ของฉันท่านไปทำงานที่ต่างประเทศตั้งแต่ตอนที่ฉันเรียนจบม.ต้น ดังนั้นฉันก็เลยเช่าห้องที่อยู่ใกล้กับโรงเรียนตอนปัจจุบันอยู่เพียงคนเดียว แรกๆก็เหงา แต่หลังๆมาก็เริ่มจะชิน ถึงฉันจะไม่ได้อยู่กับแม่ แต่เราก็โทรคุยกันทุกวัน ถึงไม่มีพ่อ แต่ฉันก็มีแม่น่ะนะ
ฉันมองสภาพบ้านที่เต็มไปด้วยฝุ่นอย่างเหนื่อยใจ
"ฉันจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีล่ะ"หลังจากบ่นพึมพำกับตัวเองแล้ว โทรศัพท์ที่ยัดลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ในกระเป๋าก็ส่งเสียงร้องดังลั่น ทำให้ฉันต้องเดินไปหยิบมันขึ้นมาดู กดรับทันทีโดยไม่สนใจมองว่าใครโทรมา "ฮัลโหล"
(เธออยู่ที่ไหนน่ะ)
"เซฮุน!!!!"ฉันตะโกนเรียกชื่อของเขาอย่างตกใจ เกือบจะทำโทรศัพท์ร่วงพื้นไปแล้วด้วย
(โอย ก็ผมน่ะสิ ทำไมต้องตกใจขนาดนี้ด้วย)
"มะ มะ มีอะไร โทรมาแต่เช้าเลย"
(เธออยู่ที่ไหน ตอนนี้ผมอยู่ที่หน้าบ้านเธอ)
"นายไปทำอะไรน่ะ"
(คิดถึง)
".//////. ตะ ตอนนี้ฉันไม่อยู่ที่นั่นหรอก"
(อ้าว วันนี้เธอไปทำงานเหรอ หรือว่าเธอไปทำธุระ)
"คือฉัน ..กลับมาที่บ้านแถวคังนัมน่ะ แม่ของฉันจะกลับมาอาทิตย์หน้า ก็เลยมาทำความสะอาดบ้าน"
(บ้านที่เธอเคยบอกผมเมื่อวันก่อนใช่ไหม)
"อะ อื้ม"
(ให้ผมไปช่วยไหม)
"ไม่เป็นไร"
(ผมต่างหากที่ต้องพูดว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะ ผมจะรีบไป)
แล้วสายก็ถูกตัดไป ฉันวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ นั่งลงบนโซฟาด้วยความรู้สึกแปลกๆ ..มันก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วล่ะที่ชีวิตประจำวันของฉันถูกเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ เซฮุนมักจะไปโผล่ที่หน้าห้องเช่าตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อไปโรงเรียนพร้อมกับฉัน ในห้องเรียน แทยอน แบคฮยอน ชานยอลก็ย้ายที่นั่งมานั่งอยู่ข้างๆ ตอนกลางวันฉันก็ไม่ได้ทานข้าวคนเดียวอีกแล้ว เพราะพวกเขาทุกคนมานั่งอยู่ด้วยกัน เลิกเรียนวันไหนถ้าฉันทำงานเซฮุนก็เดินไปส่งที่ร้าน หนำซ้ำเขายังรอเพื่อเดินมาส่ง และเป็นอย่างนี้ทุกๆวัน
มันแปลกไปจริงๆ ฉันเพิ่งเคยรู้สึก ว่าการมีเพื่อน
...
มันดีอย่างนี้นี่เอง
ฉันลุกขึ้นยืนเพื่อเริ่มปัดกวาดฝุ่นตามข้าวของเครื่องใช้ทุกๆอย่าง ยกมือขึ้นมาปิดจมูกเพราะฝุ่นช่างมีมากมายซะเหลือเกิน ผ่านไปสักพักฉันก็ได้ยินเสียงกริ่งที่หน้าประตูบ้าน สงสัยว่าเซฮุนจะมาแล้ว ฉันเลยละจากสิ่งที่กำลังทำเดินไปเปิดประตู แต่เมื่อประตูเปิดกลับไม่ได้เห็นเซฮุนเพียงคนเดียว
"ไฮ หัวหน้าห้อง"
"สวัสดีซอน้อยของแท"
"หวัดดีๆๆๆ"
ฉันมองแบคฮยอน แทยอน และชานยอลที่โบกมือทักทายฉันออย่างร่าเริง ก่อนที่แบคฮยอนจะวิ่งเข้ามาในบ้านของฉันเป็นคนแรก "หัวหน้าห้อง ห้องน้ำอยู่ไหนอ่ะ"
"เอ่อ ตะ ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้าย"
"ขอบใจๆ"
แล้วเขาก็วิ่งหายไป แทยอนวิ่งเข้ามากอดเอวฉัน "ดีจัง วันหยุดจะได้ไม่เบื่อ ให้ฉันเริ่มตรงไหนดีซอน้อย"
"เอ่อ.."
"แทยอน ฉันว่านะ เธอเลิกกอดซอก่อนดีกว่าปะ เห็นแล้วมันพิลึก"
"ชิ แล้วนี่ยุนเมื่อไหร่จะมา"
"..."
"ชานยอล!!"
"..เดี๋ยวก็คงมามั้ง"ชานยอลตอบแทยอน หันมามองหน้าฉันยักคิ้วน้อยๆ "พวกเรามาช่วยน่ะ"
แล้วเขาก็หิ้วคอเสื้อแทยอนออกไป เหลือทิ้งไว้แค่ฉันกับเซฮุนที่ยืนอยู่หน้าประตู เซฮุนก้าวเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน เขาก้มลงมาจนใบหน้าเราอยู่ระดับเดียวกัน
"ผมโทรตามเพื่อนๆมาช่วย"
"ความจริงไม่ต้องก็ได้ ..ฉันเกรงใจ"
"อย่าเกรงใจเลย พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่นา"เขาพูดยิ้มๆ เอื้อมมือมาเช็ดที่แก้มของฉันเบาๆ "ดูเธอสิไปคลุกฝุ่นที่ไหนมา"
"./////."
"^^ ไปกันเถอะ"
พูดจบเขาก็จูงมือฉันเข้ามาในบ้าน ฉันมองมือของเราที่กุมกันเอาไว้หลวมๆ รู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างหนัก ..นี่ฉันกำลังจะเป็นบ้าเพราะเขาแล้วนะ
ฉันแบกกองหนังสือจากชั้นบนลงมาข้างล่างด้วยความยากลำบาก ตามปกติฉันก็แบกสมุดการบ้านเพื่อนๆนะ แต่ว่านี่มันหนังสือ แถมแต่ละเล่มยังหนาซะ สูงท่วมหัวแบบนี้ ฉันจะลงไปถึงที่พื้นเมื่อไหร่ล่ะเนี่ย T^T
"เดี๋ยวผมช่วย"
และแล้วหนังสือกองโตก็ถูกแย่งไป แถมยังดูเหมือนง่ายดายเหลือเกินเมื่อมันไปอยู่ในมือของเซฮุน มันช่างดูเบาแสนเบา ทั้งๆที่มันหนักจะตาย ถมเมื่อกี้ทั้งๆที่หนังสือมันท่วมหัวฉันขนาดนั้น พอไปอยู่กับเซฮุน เขากลับเอาคางวางเกยได้เฉยเลย ฉันไม่เตี้ยนะ แต่เขาสูงต่างหาก
แต่ถ้าเขาไปยืนกับแทยอนน่ะ ..เอ่อ ช่างเถอะ อย่าใส่ใจเลย
"เอาไปวางตรงไหนเหรอ"
"ใส่ลังไปเลย พอดีว่ามันเป็นหนังสือเก่าน่ะ"
"โอเค"เขายิ้มพร้อมกับวางหนังสือลงในลังใบใหญ่ที่ฉันเตรียมเอาไว้
"ดึงๆๆๆ ดึงลงมาเลยแบคฮย๊อนนนนนนน"
"อย่าเร่งสิแทแท"
ฉันหันไปมองที่ห้องนั่งเล่น แทยอนกับแบคฮยอนกำลังส่งเสียงดังโวยวายกันอยู่สองคน โดยแบคฮยอนพยายามเขย่งสุดปลายเท้า เพื่อจะถอดผ้าม่านออกมาซัก ฉันจะเดินไปช่วยแต่ก็ไม่ทันเมื่อชานยอลที่อยู่แถวนั้นพอดีเดินไปซะก่อน
และมันเหมือนในกรณีของฉันกับเซฮุนเลย แค่ชานยอลเอื้อมมือขึ้นไป เขาก็ปลดผ้าม่านออกมาได้ง่ายๆ เล่นเอาแบคฮยอนอ้าปากค้างไปเลย
"ไอ้เตี้ย"ชานยอลพูดนิ่งๆ แถมยังยิ้มอย่างเป็นต่ออีกต่างหาก
"เออไอ้สูง ไอ้โย่ง สูงเหลือเกิน ชิ"แบคฮยอนเบ้ปากแล้วหันมากอดแขนแทยอน "ดูสิแทแท ไอ้ชานยอลมันว่าฉันเตี้ยอ่ะ"
"แล้วนายสูงเหรอ"แทยอนตอกกลับนิ่งๆ
ฉันหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นหน้าเหวอๆของแบคฮยอน แต่แล้วสายตาคู่นึงที่มองมาก็ทำเอาฉันต้องหุบยิ้มทันที เซฮุนเอียงคอมองฉันนิ่งๆ จนฉันต้องหลบตาเขา
"ทำไมเธอหยุดยิ้มแล้วล่ะ ผมว่าตอนเธอยิ้ม น่ารักดีออก"
"..."
"ยิ้มเถอะนะ โลกสดใสนะ"
ฉันเงยหน้ามองเขาที่ทำหน้าตาทะเล้นๆใส่ แล้วอดหัวเราะออกมาไม่ได้ เลยได้แต่ดันหน้าเขาออกห่าง "พอแล้ว ><"
"ก็ผมอยากให้เธอยิ้มเยอะๆนี่"
"โอเคๆ รู้แล้ว ไม่ต้องเอาหน้ามาใกล้ก็ได้"
"^^"
"เฮ้ยๆๆๆ สองคนนั้นน่ะ เพื่อนทำงานกัน มัวจีบกันอยู่ได้"
ฉันหันไปมองชานยอลที่ตะโกนมา หน้าของเขาโชกไปด้วยเหงื่อนั่นทำให้ฉันรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ปล่อยให้เขาทำงานหนัก "เอ่อ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้นะ"
"ไม่ต้องหรอกหัวหน้าห้อง แทแทกำลังไปเอามา"แบคฮยอนพูด "เธอกับไอ้ฮุน ช่วยกันซักผ้าม่านดีกว่า"
"เอางั้นก็ได้"ฉันพยักหน้าตกลง จะเดินไปหาแบคฮยอนเพื่อเอาผ้าม่านมาซักแต่เซฮุนกลับคว้าแขนฉันเอาไว้ เขาก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของฉันแผ่วเบา
"เอาไว้คราวหลัง เราค่อยอยู่กันแค่สองคนนะ"
".//////."
คำพูดของเขานี่มันต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ ทำไมต้องอยุ๋กันแค่สองคน ทำไม ทำไม ทำไม >///<
"เฮ้ย ซอน้อย ระวัง!!"
"เหวอ"
ตัวของฉันถูกดึงให้หมุนตัวหลบไปด้านหลังโดยเซฮุน ฉันมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า
"หืม เดี๋ยวนี้เขากินน้ำกันทางเสื้อเหรอแท"
"อ๊า เซฮุน แทขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษ"
เพราะเซฮุนดึงฉันให้หลบแทยอนที่ถือถาดแก้วน้ำมา ทำให้เขาเปียกแทนฉัน แถมเปียกแบบเต็มๆเลยด้วย
"ขอโทษนะเซฮุน"ฉันพูดเบาๆ
"ไม่ต้องขอโทษผมหรอก"เขาหัวเราะ โยกหัวฉันเบาๆ "ผมเป็นคนดึงเธอหลบเองแหละ ..แท ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น ผมร้อนพอดีเลย"
"แหะๆ"แทยอนหัวเราะแห้งๆ ชูถาดขึ้นมา "งั้น เดี๋ยวฉันไปเอามาใหม่แล้วกัน"
"ไม่ต้องเอามาเผื่อผมกับซอฮยอนนะ พวกเราจะไปซักผ้าม่านกันน่ะ"
พูดจบเซฮุนก็เดินไปหอบผ้าม่านกองโตที่อยู่แทบเท้าแบคฮยอนขึ้นมา ก่อนจะมองฉัน "เราจะไปซักกันที่ไหนเหรอ"
"เอ่อ หะ ห้องน้ำชั้นบนก็ได้"
ฉันพูดแล้วเดินนำเขาขึ้นไป ได้ยินเสียงแบคฮยอนส่งเสียงแซวดังๆ พร้อมๆกันก็ได้ยินเสียงแทยอนตะโกนด่าแบคฮยอน และสุดท้ายก็ได้ยินเสียงหัวเราะของชานยอล
ทำให้ฉันเผลอยิ้มตามไปด้วย..
-Sehun-
ผมยืนมองแผ่นหลังของซอฮยอนอย่างขำๆ เราขึ้นมาซักผ้าม่านกันในห้องน้ำ ย่ำๆผ้าม่านที่ลงไปนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำกว้างๆนี่ มองท่าทางที่ดูเก้ๆกังๆของเธอเพราะยืนไม่ถนัด ดังนั้นผมเลยหยุด เพราะกลัวว่าเธอจะหัวทิ่มซะก่อน
"ทำไมเธอไม่หันมามองผมดีๆล่ะ"
"..."
"ทำแบบนี้เดี๋ยวเธอก็ล้มหัวทิ่มหรอก"
"..มะ ไม่หรอก"เธอส่ายหน้า เริ่มย่ำอย่างเอาเป็นเอาตาย
ผมส่ายหน้าอย่างนึกเอ็นดู ก้มลงมองตัวเองที่ไม่สวมเสื้อเนื่องจากมันเปียกไปหมดเลยถอดตากเอาไว้ ก็เข้าใจล่ะนะว่าทำไมเธอถึงไม่หันมา
เฮ้อ จะทำให้ผมหลงไปถึงไหนเนี่ย น่ารักจัง
"ถ้าผมไปเอาเสื้อมาใส่เธอจะหันมาหรือเปล่า"
"ไม่ต้องหรอก ถ้านายเอามาใส่ เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี"
"งั้นเธอก็หันมาสิ ผู้ชายกับผู้หญิงน่ะแตกต่างกันนะ สำหรับผู้ชายถอดเสื้อไม่โป๊หรอก"ผมพูดไป ขำไป "หันมาเถอะ ผมไม่ได้โป๊"
"ไม่ๆๆ ฉันไม่ล้มหรอก นายเชื่อชะ.. ว๊าย"
ผมเอื้อมมือไปเกี่ยวร่างบางที่เกือบจะล้มหัวคะมำไปข้างหน้าเอาไว้ได้ทัน หัวของเธออยู่ชิดกับแผงอกของผม ผมก้มลงมองสบตากับเธอ ยิ้มอย่างล้อเลียน "เนี่ยเหรอไม่ล้ม"
".//////////////////."
"เอ้าๆ หน้าแดงใหญ่แล้ว"
"ขอบ ขอบใจ"เธอพูดพร้อมกับผลักตัวเองออกมายืนดีๆ
หน้าเหน่อนี่แดงเถือกไปถึงหูเลย โอ๊ยๆๆ ทำไมต้องทำแบบนี้ ผมจะอดใจไม่ไหวเอานะ
".///////. พอได้แล้วล่ะ ฉันว่ามันสะอาดแล้ว"พูดจบก็ก้มหน้างุดๆจะออกไปจากอ่างแต่ผมดึงแขนเธอเอาไว้ ดันเธอไปชิดกับผนังก้มลงไปใกล้ๆ ".//////////. นายจะทำอะไรน่ะ"
"เธอมาทำน่ารักใส่ผมก่อนเองนะ"
".///////////."
"รับผิดชอบด้วย"
">//////////<"
ผมก้มลงไปใช้ปากแตะที่ริมฝีปากของเธอเบาๆ แต่ไม่ได้รุกเร้าอะไรมาก มันเป็นแค่การแตะริมฝีปากธรรมดาๆ ผมรู้ว่ามันยังไม่ถึงเวลา แต่นี่ ..เธอมาทำให้ผมห้ามใจไม่ไหวนี่นา
ซอฮยอนยืนสั่นๆ และเมื่อผมถอนริมฝีปากออก ก็เหมือนเธอไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง มือไม้ดูเกะกะมั่วไปหมด ผมยิ้ม เอื้อมมือไปแตะหัวของเธอ โยกเบาๆ
"ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลาที่เธอจะรู้จักจูบหรอก"
"ละ แล้วเมื่อกี้ไม่ใช่หรือไงคนบ้า >///////////<"
"เมื่อกี้มันคือจุ๊บต่างหาก"ผมยิ้ม "เราลงไปข้างล่างกันเถอะ เอาผ้าม่านไปตาก"
"อะ อื้ม >////////<"
แน่ะ ทำหน้าแบบนั้นอีกแล้ว ><
...
พักก่อน พักก่อนไอ้ฮุน เดี๋ยวเธอก็มองแกหื่นพอดี
...
อ๊ากกกกกกกกกก จะน่ารักไปถึงไหนเนี่ย หลงหัวปักหัวปำแล้วนะซอฮยอน
ความคิดเห็น