คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Love Triangle : : Chapters 3 EDIT!!
C H A P T E R S 3
ฉันเดินลงจากรถของพี่ลูฮานก่อนจะโบกมือให้เขาที่ยังคงดูซึมๆ ตั้งแต่เมื่อวาน ..ฉันยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาน่ะ
เขายังคงไม่พูด ถึงแม้ว่าใบหน้าของเขาจะเปื้อนรอยยิ้มเหมือนทุกวัน แต่ฉันรู้จักกับเขามานานนะ ทำไมจะไม่รู้ว่ารอยยิ้มนั่นน่ะ มันแกล้งทำชัดๆเลย
“ซอ”
ฉันหยุดเดินก่อนจะหันไปด้านหลัง “อ้าว โชรง วันนี้มาเช้าจัง”
“ฉันก็มาเช้าทุกวันนั่นแหละ เธอไม่เห็นฉันเอง”โชรงพูดก่อนจะกอดแขนฉัน “นี่”
“หืม? มีอะไรเหรอ”
“เธอไปไหนมา เมื่อวานนี้ ..ทำไมเซฮุนถึงลงมาเอากระเป๋าให้เธอตอนเย็นล่ะ”
“...”ฉันเงียบก่อนจะยิ้มแห้งๆ
“บอกมานะ แอบไปสนิทกับเซฮุนตอนไหน เขาเพิ่งมาเข้าเรียนเมื่อวันก่อนเอง ..เธองุบงิบฉันเหรอ”
“บ้าน่าโชรง ..ฉันก็แค่ แหม.. อาจารย์ให้ฉันดูแลเขานี่”
“จริงเร้ออออ”
“ก็ใช่น่ะสิ”ฉันพูดก่อนจะพยักหน้ารัวๆ “จริงๆ”
“จ้าๆ”
โชรงพยักหน้าก่อนจะมองฉันด้วยสายตาแซวๆแล้วควงแขนฉันเดินขึ้นไปด้านบน
ฉันดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือก่อนจะมองไปที่ประตูห้องอย่างร้อนใจ อาจารย์เข้ามาเช็คชื่อแล้ว แต่เซฮุนยังไม่เข้ามาเลย หรือว่าเขาจะโดดเรียนอีกแล้วนะ
“อาจารย์คะ”
ฉันตัดสินใจลุกขึ้นยืนเพื่อขออนุญาตอาจารย์ “ว่าไงจ๊ะจูฮยอน”
“หนูขอไปหะ..”
“ขออนุญาตครับ”
“หะ ห้องน้ำ”ฉันพูดเสียงแผ่วก่อนจะเอามือลง
“เชิญจ้ะเซฮุน ..มีอะไรจ๊ะจูฮยอน”
“เอ่อ ปะ เปล่าค่ะ ไม่มีค่ะ”ฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะนั่งลงตามเดิม
ฉันกะจะขออาจารย์ไปเข้าห้องน้ำ เพื่อจะไปตามหาเซฮุนสักหน่อย แต่เขาดันโผล่มาพอดีซะอีก เซฮุนเดินมานั่งที่โต๊ะก่อนจะหันมามองหน้าฉัน
“ฉันไม่โดดเรียนซ้ำไปซ้ำมาหรอก ..เห็นฉันเป็นแบบนั้นรึไง”
“ก็ ..เห็นนายยังไม่มานี่”ฉันพูดเบาๆก่อนจะหันหน้าหนีอย่างเขินๆ
“ก็แค่ตื่นสายเท่านั้นแหละ”
“เอาล่ะ วันนี้ไม่รู้จะเป็นข่าวดีหรือข่าวร้ายนะสำหรับพวกเธอ”อาจารย์พูดก่อนจะมองพวกเรา “วันนี้พวกอาจารย์มีประชุมกัน น่าจะเป็นทั้งวัน สำหรับงานนิทรรศการของโรงเรียนที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้”
“ข่าวดีสุดๆไปเลยคร้าบบบบบบบบ”
ฉันหันไปมองพวกเพื่อนผู้ชายด้านหลังที่ส่งเสียงร้องเฮฮากัน ก่อนจะส่ายหน้า “ไม่เห็นจะดีตรงไหนเลย”
“...”ส่วนเซฮุน เขาก็แค่นั่งเงียบๆเท่านั้น ไม่แสดงท่าทางอะไรออกมาเลยสักนิด
“จริงๆเลยนะเนียล”อาจารย์พูดก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ “แต่มันก็เป็นข่าวดีไม่สุดหรอกนะ อาจารย์จะทิ้งงานเอาไว้ ส่งภายในวันนี้ มาหยิบเอาที่โต๊ะได้เลย”
“ครับ/ค่ะ”
“โชรง ยังไงก็ฝากดูแลเพื่อนๆด้วยนะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะอาจารย์”
พูดจบอาจารย์ก็หอบของเดินออกไป เมื่อประตูห้องถูกปิด เสียงพูดคุยจอแจก็ดังขึ้นทันที ฉันถอนหายใจก่อนจะพูดกับเซฮุน “งั้นเดี๋ยวฉันเดินไปหยิบงานมาให้นะ”
“อืม”
เขาพยักหน้าเนือยๆก่อนจะฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะ ฉันเลยลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบงานที่หน้าห้อง
-Sehun Part-
“ลูกพี่ วันนี้กระโปรงซอฮยอนดูพลิ้วๆปะ”
“เออ ฉันเห็นแล้วน่า วันนี้ซอของฉันน่ารักที่สุด”
ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะ แต่ฟังสิ่งที่ผู้ชายข้างหลังคุยกัน ..พูดถึงซอฮยอนงั้นเหรอ
“เดี๋ยวคอยดูนะ ตอนซอเดินกลับมาที่โต๊ะ ฉันจะทำปากกาตกแล้วให้ซอเก็บให้”
“โหลูกพี่ แจ่มไปเลย แบบนี้ต้องเห็นขาขาวๆของซอแหงๆ”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
ผมลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันไปมองพวกที่พูด ..ดูเหมือนเจ้าพวกนี้จะเป็นหัวโจกของห้องนะ ให้ตายเถอะ วันนี้กระโปรงซอฮยอนสั้นจริงๆด้วย
เธอเดินใกล้เข้ามาก่อนที่ 1 ในนั้นจะโยนปากกาลงไปที่พื้น ผมมองดูการกระทำของพวกมันไม่วางตา
“นี่ซอ เก็บปากกาให้หน่อยสิ”
“ได้จ้ะนีเอล”ซอฮยอนยิ้มก่อนทำท่าว่าจะก้มลงไป
ผมหันไปมองด้านหลังก่อนจะเห็นว่าไอ้พวกนี้เตรียมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ..เลวชิบ
ปึง!!!!!!!!!!!
“เฮ้ย!!!!!”
“กรี๊ดดดดดดด”
“ทำบ้าอะไรของแกวะไอ้เด็กใหม่”
“ฮุน นายถีบโต๊ะใส่เนียลทำไม”
-Seohyun Part-
ฉันวิ่งเข้าไปหาเซฮุนอย่างตกใจเมื่อจู่ๆเขาก็ถีบโต๊ะไปโดนหน้าของมินซุกเข้าจังๆ “ฮุน นายถีบโต๊ะใส่นีเอลทำไม”
“แกอยากโดนเหรอ”เนียลที่ลุกขึ้นมาพร้อมกับเลือดที่จมูกพุ่งเข้ามาขยุ้มคอเสื้อเซฮุน “แกหาเรื่องฉันทำไมวะ”
“หึ แค่นี้น้อยไปด้วยซ้ำกับความคิดชั่วๆในหัวของแกน่ะ”เซฮุนพูดก่อนจะปล่อยหมัดใส่เนียลจนเขาล้มลงไปบนพื้น
“ไอ้เด็กใหม่ มาใหม่อย่าทำเป็นซ่าส์นะเว้ย”
“อย่าๆๆๆ เนียล อย่านะ เซฮุน นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย”
“ถอยไปซอ ฉันจะสั่งสอนมัน”
“เนียล หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
“อะไรโชรง เธอมายุ่งอะไรด้วย หลบไป”
“ฉันเป็นหัวหน้าห้อง ถ้านายไม่หยุด ฉันไม่จบแค่ในห้องนี้แน่ๆ”
“แต่มันหาเรื่องฉันก่อนนะ”
ฉันหันไปมองเซฮุนที่ยังคงยืนหน้านิ่งไม่สบอารมณ์อยู่ “เซฮุน ขอโทษเนียลเดี๋ยวนี้นะ”
เขาหันมามองหน้าฉันก่อนจะหัวเราะในลำคอ “ถ้าให้ฉันขอโทษมัน ..ฆ่าฉันให้ตายซะดีกว่า”
“แกได้ตายแน่ไอ้เด็กใหม่”เนียลพูดก่อนทำท่าจะพุ่งเข้าใส่เซฮุนอีกครั้งแต่โชรงดึงเอาไว้ก่อน
“โอ เซฮุน ขอโทษเนียลเดี๋ยวนี้”
เขาหันมามองฉันก่อนจะหันหน้าหนี “เห๊อะ”
“เซฮุน เซฮุน กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”
“เซฮุน เซฮุน ฉันบอกให้นายหยุดไง”
ฉันเดินตามเขามาจนถึงดาดฟ้า เซฮุนยืนอยู่ริมระเบียงและมองออกไปข้างนอก ฉันเดินไปใกล้เขาก่อนจะกระชากแขนเขาให้หันมา “เซฮุน!!”
“ถ้าจะตามฉันให้ลงไปขอโทษไอ้หมอนั่นล่ะก็ เธอลงไปเถอะ”เขาพูดก่อนจะสะบัดแขนแล้วมองออกไปข้างนอกเหมือนเดิม
“ฉันให้นายไปขอโทษเขา เพราะนายทำผิด ไปขอโทษเขาเดี๋ยวนี้นะเซฮุน”
“...”
“เซฮุน ฉันบอกให้นายไปขอโทษเนียลไง”
“...”
“เซฮุน!!!!!!!”
“เธอเป็นบ้าอะไร ห๊า!!!!!!!”
ฉันสะดุ้งก่อนจะถอยหลังไปนิดหน่อยเมื่อเขาหันมาตะโกนใส่ฉัน
“คิดว่าตัวเองเป็นใครงั้นเหรอ คิดว่าสำคัญกับฉันมาก คิดว่าฉันต้องทำตามที่เธอสั่งงั้นเหรอ ซอจูฮยอน”
“ฉะ ฉัน”
“เธอสำคัญตัวเองผิดเกินไปรึเปล่า คิดว่าฉันจะต้องเชื่อฟังเธองั้นเหรอ ห๊า!!!”
“ซะ เซฮุน”ฉันเรียกชื่อเขาก่อนจะร้องไห้ออกมา “ฮือ เซฮุน”
“..เธอ ร้องไห้ทำไม”เขาพูดเสียงเบาก่อนจะมองหน้าฉัน
ฉันร้องไห้ก่อนจะส่ายหน้า “ฉันเปล่านะ ฉันไม่ได้สำคัญตัวเองผิดขนาดนั้น ฉันไม่ได้สั่งให้นายทำตามคำสั่งของฉัน แต่ฉันแค่อยากให้นายไปขอโทษเนียลเท่านั้น”
“...”
“เนียลเป็นพวกนักเลง ใครที่มีเรื่องกับเขาก็เดือดร้อนกันทั้งนั้น ..ฉันแค่ ฮึก ฉันแค่ไม่อยากให้นายต้องเป็นแบบคนพวกนั้นเท่านั้นเอง”
“..เธอคิดว่าฉันจะยอมเดือดร้อนเหรอยัยบ้า”เซฮุนพูดก่อนจะเอามือวางบนหัวของฉัน “เลิกร้องไห้ได้แล้วน่า”
ฉันกลั้นน้ำตาเอาไว้ก่อนจะมองหน้าเขา “แต่ไปขอโทษนียลเถอะนะ”
“...”
“ฉันขอร้องล่ะ”
“นี่ ซอจูฮยอน ..เธอไม่รู้จักผู้ชายดีหรอกนะ”
“...”
“ต่อให้ฉันขอโทษเป็นร้อยครั้ง แต่คนอย่างหมอนั่น ถ้าจะไม่จบ ต่อให้ฉันก้มลงไปกราบ ..ก็ไม่จบหรอก”
“ละ แล้วนายไปถีบโต๊ะใส่เขาทำไม”
เซฮุนถอนหายใจก่อนจะยิ้มบางๆ “ฉันจำเป็นแล้วกัน เธอรู้เอาไว้เลยนะ คนอย่างฉัน ไม่มีทางหาเรื่องใครก่อนเด็ดขาด”
“..อืม”
“ฉันดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องห่วง”เขาพูดก่อนจะถอดเสื้อแขนยาวที่เขาใส่อยู่ออก
“นายถอดทำไม”
เขาไม่พูดแต่ย่อตัวลงไปก่อนจะผูกแขนเสื้อเข้าที่เอวของฉัน “กระโปรงเธอน่ะ มันสั้นเกินไป เวลาลมมันพัด ด้านหลังมันก็เปิด”
“...”
“อย่าใส่มาอีกล่ะ เข้าใจไหม”
...
"หุ่นก็ไม่ได้ดีขนาดที่จะต้องเอามาโชว์ชาวบ้านเขาหรอก"
"=o= นาย"
"หึๆ"
ความคิดเห็น