คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : จนกว่าเธอจะรัก : : C H A P T E R S 2 =100=
Chapters 2
"คนสวยของออนนี"
ซอฮยอนละสายตาจากหนังสือเคมีเล่มหนาที่กำลังใช้สมาธิอ่านอยู่หันไปมองรูมเมทรุ่นพี่ที่แสนจะร่าเริงของเธออย่างยุนอาอย่างแปลกใจ มันก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้วล่ะนะกับการใช้ชีวิตเป็นเด็กหอของโรงเรียนมัธยมแทโซ มันไม่ได้แย่อย่างที่เธอคิดเอาไว้ในตอนแรก ด้วยความที่เป็นคนที่เข้ากับคนยาก เลยกังวลว่าเธออาจจะไม่มีเพื่อน แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้นเมื่อเธอได้รู้จักกับยุนอาที่เป็นผู้หญิงที่คนทั้งโรงเรียนรักเพราะเธอเป็นคนร่าเริง สดใส แถมยังเป็นประธานนักเรียนของโรงเรียนอีกต่างหาก
"โยบอเซโย๊? มีใครอยู่ไหมเอ่ย"
ซอฮยอนสะดุ้งเมื่อยุนอามาโบกมือรัวๆอยู่ตรงหน้า "คะๆ อะไรเหรอคะออนนี"
"แหม มัวแต่เหม่อ เดี๋ยวก็ขโมยซะเลยนี่"
"คะ?"
"ดอกไม้จ้ะ"ยุนอายื่นช่อดอกกุหลาบสีแดงสดให้กับน้องสาวคนสวยของเธอ มองด้วยความอิจฉา "หมั่นไส้คนมีความรักชะมัดเลยอ่ะ"
"-/////- กะ ก็ไม่หรอกค่ะออนนี ไม่ได้มีความรักอะไรซะหน่อยนะ"
"อย่ามาโกหกออนนีนะ"ยุนอาพูด หยิกแก้มป่องๆของซอฮยอนอย่างหมั่นเขี้ยว "เนี่ย คนที่เขาเอามาส่งเขากำชับออนนีอย่างดีเลยนะ ว่าต้องส่งให้ถึงมือคุณซอจูฮยอน"
"ขอบคุณนะคะออนนี"หลังจากพูดขอบคุณจบโทรศัพท์เครื่องแพงที่วางอยู่บนโต๊ะก็แผดเสียงร้องดังลั่น ซอฮยอนถลาไปหยิบโทรศัพท์มาถือเอาไว้ หลบสายตาของยุนอาที่มองมาอย่างอยากรู้ เธอก้มมองชื่อคนที่โทรเข้ามาก่อนจะตัดสินใจลุกจากเก้าอี้ หันไปมองยุนอา "ซะ ซอขอเข้าห้องนะคะ"
"อะไรกันซอจู มีความลับกับออนนีเหรอคุยข้างนอกก็ดะ.."
ปัง
"ขอโทษนะคะออนนี"ซอฮยอนพึมพำเบาๆอย่างรู้สึกผิดหลังจากที่เธอปิดประตูหนียุนอาที่พูดยังไม่จบ กดรับโทรศัพท์ทันทีที่ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนุ่ม "ค่ะ พี่คริส"
(ได้ดอกไม้หรือยังครับ)
"ได้แล้วค่ะ ..ขอบคุณมากนะคะ สวยแล้วก็หอมด้วย"
(เอ สวยเนี่ยคงจะใช่ แต่ว่าหอมสู้คนได้รับได้หรือเปล่าน้า~)
"-/////- พี่คริส"
(ทำเสียงแบบนี้เขินอยู่ใช่ไหมเนี่ย โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้)
"ค่ะ"
(วันพรุ่งนี้เป็นวันหยุด กลับบ้านด้วยกันไหมครับ)
"..ค่ะ จะให้ไปเจอกันที่ไหนดีคะ"
(คืนนี้)
"เอ๋?"
(พี่มีอะไรอยากจะให้ซอดู คืนนี้มาหาพี่ที่ห้องนะครับ)
"เอ่อ พะ พี่คริสค่ะ แต่ว่าห้องของพี่คริสอยู่ที่หอชาย แล้วซอ.."
(แค่รับปากกับพี่ว่าจะมา เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกครับ)
"..."
(..พี่ก็ไม่น่าพูดแปลกๆเลยเน๊อะ เรายังรู้จักกันได้ไม่นานเลย ซอจะกล้ามาหาพี่ได้ยังไง พี่คงไม่น่าไว้ใจใช่ไหม)
"ไม่ใช่นะคะพี่คริส"ซอฮยอนปฏิเสธพัลวันเมื่อฟังน้ำเสียงตัดพ้อของเขา "แล้วพี่คริสมีอะไรจะให้ดูเหรอคะ"
(พี่ตั้งใจทำอะไรบางอย่างเพื่อซอเลยนะครับ แต่ก็ไม่เป็นไรถ้าจะไม่มาก็แค่ ..สิ่งที่พี่ทำมันก็สูญเปล่าเท่านั้นเอง พี่คงไม่บังคับให้ซอมาหรอกครับ เอาเป็นว่าเราเจอกะ..)
"ซอจะไปค่ะพี่คริส"
(ซอจะไปค่ะพี่คริส)
"ครับ ถ้างั้นตอนสามทุ่มให้มารอพี่ที่หน้าหอนะครับ แล้วพี่จะไปรับ"
(ค่ะ วะ ไว้เจอกันนะคะ)
"ครับ"
มือหนาถือโทรศัพท์แนบเอาไว้ที่หูแบบนั้นแม้ว่าปลายสายจะตัดไปแล้ว ริมฝีปากคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย ดึงโทรศัพท์วางไว้บนโต๊ะพร้อมกับเคาะนิ้วเป็นจังหวะอย่างอารมณ์ดี
"เฮ้ย คืนนี้ไปเดอะไนท์กันดีกว่าไหมมึง อยากแดกเหล้าว่ะ"
"กูไม่ไป"
"โห่ไรวะ"จื่อเทาที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำในสภาพสวมเพียงกางเกงยีนส์ขาดๆตัวเดียว ที่ลำตัวมีหยดน้ำเกาะพราวและหากผู้หญิงคนไหนได้มาเห็นภาพแบบนี้ คงอ่อนระทวยไปตามๆกันเป็นแน่ "พรุ่งนี้หยุดนะเว้ย มึงจะนอนอยู่ห้องเหรอ"
"กูมีอะไรต้องทำ คืนนี้กูไม่ได้นอนห้องนี้ กูจะกลับไปนอนหอ"
"เพื่อ? ไหนมึงบอกว่ามึงเกลียดห้องแคบๆนั่นไง"จื่อเทาพูด เช็ดผมตัวเองไปพลาง
เขาจำได้ว่าคริสเคยพูดว่าเกลียดห้องที่เล็กเท่ากับรูหนูของหอพักมหาลัย ทั้งที่ห้องนั้นกินพื้นที่ไปทั้งหมด 5 ห้องปกติ ซึ่งก็กว้างและเป็นเหมือนบ้านหลังเล็กๆได้เลยด้วยซ้ำ
"กูเกลียด แต่ก็ต้องไป บอกแล้วไงว่ากูมีเรื่องสำคัญต้องทำ"
"เรื่องอะไรวะ?"
..
"เด็ดปีกนางฟ้าให้ตกลงมาจากสวรรค์ยังไงล่ะ หึ!"
ซอฮยอนแปะกระดาษโพสอิทเอาไว้ที่ประตูหน้าห้องเผื่อว่าพรุ่งนี้ยุนอามาไม่เห็นเธอจะได้รู้ว่าเธอกลับบ้านไปแล้ว ทั้งที่อันที่จริง ตอนนี้เธอกำลังทำในสิ่งที่เรียกได้ว่ากล้าบ้าบิ่นมากๆ นั่นคือการแอบออกจากหอในตอนกลางคืน หนำซ้ำยังพุ่งตรงไปยังหอชายของฝั่งมหาลัยแทโซอีกด้วย
ไอ้อาการหนาวยะเยือก ราวกับยืนอยู่ที่ขั้วโลกเหนือที่มันกำลังเกิดขึ้นกับเธอ มันเป็นเพราะอากาศหรือเพราะบรรยากาศกันนะ ทำไมมันถึงได้วังเวง และน่ากลัวขนาดนี้
หมับ
"กรี๊.."
ยังไม่ทันที่จะได้เปล่งเสียงกรี๊ดออกไปเต็มปอด มือหนาก็เอื้อมมาตะครุบปากของเธอเอาไว้เสียก่อน ซอฮยอนพยายามออกแรงดิ้นหนี แต่ยิ่งดิ้นกลับยิ่งถูกรัดแน่นมากขึ้นจนรู้สึกเจ็บ ความกลัวแล่นเข้าสู่หัวใจ ก่อนที่จะตื่นตระหนกไปมากกว่านี้ ก็รู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆที่มารินรดอยู่ข้างหู พร้อมกับกลิ่นที่คุ้นเคยทำให้ความกลัวทั้งหมดหายไปทันที
"พี่คริส.."
"เกือบกรี๊ดปลุกคนทั้งหอตื่นขึ้นมาแล้วไหมล่ะซอฮยอน"
ร่างบางเด้งตัวออกจากอ้อมแขน พร้อมกับมองหน้าของเขาอย่างโล่งใจ "ซอตกใจหมด นึกว่าเป็นคนอื่น"
"หึๆ พี่เชื่อครับว่าตกใจ ก็เล่นเกือบจะกรี๊ดซะขนาดนั้น"คริสพูดกลั้วหัวเราะ เอื้อมมือไปประสานเข้ากับมือบาง บีบเบาๆ "ไปกันเถอะครับ"
"พะ พี่คริสคะ"
"ครับ"
"ซอเข้าไปได้เหรอคะ แล้วถ้าเกิดโดนจับได้ล่ะ"
"เชื่อพี่สิ"คริสพูดหนักแน่น ออกแรงดึงให้ร่างบางเข้าไปภายในหอที่มืดมิด พาเข้าไปในลิฟต์ตรงไปชั้นบนสุด ในที่สุดก็มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องของเขาเอง "ซอครับ"
"คะ.."
"เชื่อพี่ไหม.. เชื่อทุกๆอย่างที่พี่ทำ ที่พี่พูดหรือเปล่า"
"ซอ ..คือซอ"
"ช่างเถอะ เอาไว้พี่จะถามใหม่อีกครั้ง"คริสพูดยิ้มๆ บิดลูกบิดประตูเข้าไปในขณะที่อีกมือก็ยกขึ้นมาปิดตาหญิงสาวเอาไว้ "หลับตาก่อนนะ อย่าเพิ่งลืมตา"
"พี่คริสจะทำอะไรคะ"
ซอฮยอนถามอย่างสงสัย แต่ก็ไม่มีเสียงของเขาตอบกลับมา จนกระทั้งเขาเอามือออก ภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำเอาเธอแทบจะล้มทั้งยืนด้วยความตื่นเต้น "นะ นี่มันอะไรคะ"
"สวยหรือเปล่า พี่ตั้งใจทำเลยนะ"
ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ เทียนมากมายถูกจุดวางเอาไว้รอบๆห้อง ไฟสีสลัวๆ รวมไปถึงกลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดสร้างบรรยากาศที่โรแมนติกได้เป็นอย่างดี และโดยไม่รู้ตัวเลยสักนิด ซอฮยอนก็ถูกดันให้นั่งอยู่บนเตียงนุ่มกว้างๆนี่เสียแล้ว
คริสทิ้งตัวลงนั่งข้างๆกับเธอ จับมือของเธอและมองเธอด้วยสายตาหวานเยิ้มจนทำเอาคนถูกมองต้องก้มมองอย่างอื่นแก้เก้อ "พะ พี่คริสมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ซอ.."
"..."
"สวยมากเลยนะ รู้ตัวหรือเปล่า"
"-//////- มะ ไม่หรอกค่ะพี่คริส"
หญิงสาวตอบเบาๆ ใจสั่นรุนแรงไปกับสัมผัสแผ่วเบาที่ต้นแขน ก่อนที่ตัวของเธอจะถูกคนข้างกายดึงเข้าไปกอดเอาไว้แน่น "พะ พี่คริสคะ"
"พี่รักซอนะครับ"
"-///////-"
"รักมากจริงๆ แล้วก็อยากให้ซอเป็นคนสุดท้ายของพี่ด้วย"
"-//////- พี่คริสคะ แต่ว่าเรา ..เป็นพี่น้องกัน"
"พี่น้องที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน รักกันมันไม่ผิดหรอกนะครับ"
"แต่.."
"ถ้าซอกังวลเรื่องพ่อแม่ของเรา พี่จะเป็นคนจัดการเอง ขอแค่ซอบอก ..ว่าซอเองก็รักพี่"
ตัวของเธอถูกดึงออกจากอ้อมแขนของเขา ซอฮยอนสบตากับดวงตาคมตรงหน้า มันทั้งมั่นคง และบอกเป็นนัยๆว่าให้เธอเชื่อมั่นในตัวเขา "ซอ ..ซอเองก็"
"..."
"รักพี่คริสค่ะ"
สิ้นเสียงหวานที่เอ่ยออกมา ริมฝีปากบางก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากกระจับของใครอีกคน มือหนากุมที่หัวไหล่มนทั้งสองข้างเอาไว้ กดจูบลงไป บีบที่ไหล่บางเบาๆจนซอฮยอนเผลอเผยอริมฝีปากออกเป็นโอกาสให้ลิ้นร้อนแทรกผ่านเข้ามาช่วงชิมความหอมหวานจากภายใน
ราวกับว่ากำลังล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆ และโดยไม่รู้ตัว ร่างบางถูกร่างหนาดันให้เอนราบไปกับเตียงนุ่ม ดวงตาหวานปิดลงอย่างเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสอ่อนหวานที่เพิ่งเคยได้รับเป็นครั้งแรก แต่ในทันทีที่ความร้อนจากฝ่ามือแตะลงที่หน้าท้องของเธอ ซอฮยอนก็สะดุ้งเฮือก ผลักร่างของคริสออก และในจังหวะนี้นี่เองที่ทำให้เธอรู้ว่าตอนนี้เสื้อเชิ้ตของเธอถูกแยกออกจากกันแล้ว
ไม่รู้เลยว่าเขาแกะกระดุมของเธอออกตั้งแต่เมื่อไหร่ -/////-
"พี่คริสคะ ..คือซอ.."
"ไม่ไว้ใจพี่เหรอครับ"
"..ซอ"
"เชื่อใจพี่นะ ..พี่รักซอจริงๆ"
คำบอกรักแสนหวานแต่หนักแน่นที่ถูกเอ่ยออกมา บวกกับแววตาที่มั่นคงและชัดเจนในความรู้สึกของเขา สัมผัสอบอุ่นที่อยู่ที่ข้อมือของเธอ ไหนจะร่างกายที่กำลังเบียดชิดกันอยู่ในเวลานี้ ทำให้ทุกๆอย่างในตอนนี้ตกลงปลงใจในทันที
"ซอ.. ซอก็รักพี่คริสค่ะ รักจริงๆ"
ยอมแล้ว ..ยอมเป็นคนใจง่ายที่มอบทั้งหัวใจและร่างกายให้กับเขาแล้วจริงๆ
"เชื่อพี่ไหม.. เชื่อทุกๆอย่างที่พี่ทำ ที่พี่พูดหรือเปล่า"
คริสกระซิบถามร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของตัวเองเบาๆ
"..ซอเชื่อค่ะ เชื่อทุกอย่างที่พี่คริสพูด และทำ"ร่างบางเอ่ยตอบแผ่วเบา ซุกหน้าเข้าหาความอบอุ่นในอ้อมกอดของเขา
"ดี ..นั่นแหละครับที่พี่ต้องการ"
รอยยิ้มอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มร้ายอีกครั้งหลังจากที่ดวงตากลมโตค่อยๆปิดลงอย่างอ่อนล้า..
นั่นแหละซอจูฮยอน นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ
..นางฟ้าจากสวรรค์อย่างเธอ สุดท้าย ก็ตกลงมาในนรกจนได้สินะ หึ!
ขออภัยที่มาอัพไม่เต็มตอน เนื่องจากเวลาล่วงเลยไปดึกพอสมควรแล้ว ง่วงนอน
หนีไปนอนก่อนดีกว่า >o< ไว้เจอกันพรุ่งนี้ รับรองจัดจุใจแน่
ความคิดเห็น