คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : MY FIRST LOVE :: CHAPTERS 2
Chapters 2
"ตื่นเต้นจังเลย วันนี้เราจะได้เรียนพละกับพวกห้อง A ด้วย"
"ใช่ๆๆๆ ฉันอยากอยู่ใกล้ๆเซฮุนจะแย่ เห็นอาจารย์คังบอกว่าวันนี้จะให้จับคู่แข่งกีฬาด้วยล่ะ"
"อ๊าย อย่างงั้นต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวเซฮุนจะถูกงาบไปก่อน"
ฉันมองเพื่อนในห้อง 2 คนที่พูดคุยหัวร่อต่อกระซิกกันอย่างเหนื่อยใจ คนพวกนี้วันๆคิดเรื่องเรียนหนังสือบ้างหรือเปล่า วันๆเห็นพูดถึงแต่เรื่องผู้ชาย ไม่ก็เสื้อผ้า
"ซอ!! ยังไม่ลงไปข้างล่างเหรอ ^o^"
ฉันเงยหน้ามองแทยอนที่พูดกับฉันด้วยรอยยิ้ม ข้างๆกันมีชานยอลและแบคฮยอนยืนมองด้วยสายตาแปลกๆ
"ลงไปข้างล่างพร้อมกันไหม"
"...ไปเถอะ ฉันจะโดดน่ะ"
"เธอเป็นหัวหน้าห้องไม่ใช่เหรอ"ชานยอลถาม
"..ฉันจะโดด"ฉันพูดพร้อมกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะเพื่อเป็นการตัดบทสนทนา
"โห่ ไปเถอะแทยอน เห็นไหมว่าหัวหน้าห้องเขาไม่อยากคุยด้วยอ่ะ"
แล้วเสียงของแบคฮยอนกายออกไป เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นมาก็ไม่เจอกับใครแล้ว ฉันหยิบหูฟังอันเดิมขึ้นมาเสียบ มองลงไปที่สนามข้างล่าง เพราะโต๊ะของฉันอยู่ติดหน้าต่าง วันนี้ช่วงบ่ายตั้งแต่บ่ายถึงเลิกเรียนพวกเราเรียนพละ เนื่องจากอาทิตย์ที่แล้วอาจารย์คังไม่ได้เข้ามาสอน เลยชดเชยยาว เพราะไหนๆวันนี้ก็มีเรียนครึ่งวันอยู่แล้ว
ทุกคนต่างก็พูดคุย หัวเราะและเล่นสนุกกัน มีเพียงแต่ตัวฉันที่ได้แต่มองพวกเขาอยู่ห่างๆ เพราะความกลัว ทำให้ไม่กล้าเปิดใจ กลัวการถูกหักหลัง กลัวที่จะไว้ใจใครสักคน
ฉันกลัวไปหมด
"แฮ่กๆๆ มาอยู่ ที่นี่ ..เองเหรอ"
ฉันหันไปมองที่ประตูห้องเรียนอย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงคน และยิ่งตกใจยิ่งกว่าที่เห็นว่าคนๆนั้นคือเขา ..ผู้ชายคนเมื่อสามวันก่อน
"นายมาทำอะไรที่นี่"
"ผมก็มาตามหาเธอน่ะสิ"เขาพูด เกาหัวตัวเองก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฉัน "เห็นแบคฮยอนบอกว่าเธอโดดเรียน"
"..."
"เป็นหัวหน้าห้องทำไมถึงโดดเรียนล่ะ"
"อย่ามายุ่ง"
"หืม? ผมจะไม่ยุ่งได้ยังไง ในเมื่อผมไม่มีคู่เลย"
"อะไร"
"ก็ผมไม่มีคู่ในคาบเรียนน่ะสิ ผมมองหาเธอตั้งนาน พอรู้ว่าเธอจะโดดผมก็เลยมาตาม เพราะว่าผมจะไม่ยอมไม่มีคู่หรอกนะ"
"..."
"ในเมื่อผมอยากจะคู่กับเธอแค่คนเดียวนี่นา"
ฉันมองเขาอย่างไม่เข้าใจ นี่เขาคิดจะทำอะไร สิ่งที่พูดมันคือความจริงหรือเปล่า มันใช่เรื่องจริงไม่ใช่การแสดงใช่ไหม เขาจะโกหก เขาจะหักหลังฉันเหมือนเยริมหรือเปล่า
"ไปกันเถอะ"
"-////- เอ่อ.."ฉันมองที่มือของตัวเองที่ถูกเขาดึงไปจับอย่างตกใจ "ฉะ ฉันเดินเองได้"
"ไม่ได้หรอก ผมกลัวเธอหนีนี่นา"
".//////."
"ทำไมเซฮุนมากับยัยนั่นล่ะ"
"นั่นสิ ทำไมถึงได้เป็นยัยนั่น"
ฉันหันไปมองด้านหลัง มองซ้าย มองขวาด้วยความงง ไหนล่ะ เซฮุนที่ฉันได้ยินมาทั้งวัน เขาคือคนไหน แล้วยัยนั่น คือยัยคนไหนกันล่ะ
แต่ดูจากสายตาทุกคู่ที่มองมาแล้ว หรือว่า..
"นาย ..ชื่อเซฮุนเหรอ"
"อ้าว ผมยังไม่ได้แนะนำตัวให้เธอรู้หรอกเหรอเนี่ย"
"..."
"ขอโทษทีนะ ผมโอ เซฮุน"
"-o-"
นายคนนี้เองเหรอ เซฮุนที่ฉันได้ยินบอกว่าฮ็อตนักหนา ..แต่ก็นะ มันก็คงจะใช่แหละ ขนาดฉันยังอดใจสั่นไปกับเขาไม่ได้เลย
"แต่เธอไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเธอชื่ออะไร ผมรู้น่ะ เธอชื่อซอจูฮยอน งั้นผมขอเรียกเธอว่าซอฮยอนแล้วกัน"
"..."
"ผมรู้ว่าเธอไปทำงานพิเศษวันจันทร์ พุธ ศุกร์ ที่ร้านขนมปังแถวตึกนัมซาน เธอชอบมาโรงเรียนตอนเช้าๆเพื่อทบทวนบทเรียน แล้วก่อนกลับบ้านเธอก็ต้องซื้อมันหวานกินก่อนด้วย"
"-o- นี่นายสะกดรอยตามฉันเหรอ"
"ผมเปล่านะ"เขาส่ายหน้าแล้วก้มลงมาใกล้ฉัน "คนเราน่ะ ถ้าชอบใครสักคนก็ต้องรู้จักสังเกต ถึงจะแค่ไม่กี่วัน แต่ผมคิดว่าผมน่าจะรู้จักเธอมากขึ้นนะ ^^"
"./////."ฉันก้มหน้ามองพื้นเพราะเขาก้มลงมาใกล้เกินไป "อย่ามายุ่งกับฉัน"
พูดจบฉันก็รีบเดินไปเข้ากลุ่มคนอื่นเพราะอาจารย์คังเรียกรวม เซฮุนเดินมายืนอยู่ข้างๆฉัน หันไปยิ้มให้กับคนอื่นๆอย่างใจดี
เขาไม่ได้ทำแบบนั้นกับฉันแค่คนเดียวนี่ ..
"วันนี้จะมีการประเมินร่างกายของทุกคน ที่ให้จับคู่เป็นชายหญิงก็เพราะว่าต้องการประเมินฝ่ายชายก่อน หลังจากอาทิตย์นี้ ในคาบวิชาพละ ห้องเอและห้องซีจะต้องมาเรียนร่วมกันทุกครั้ง"
"เราสามารถเปลี่ยนคู่ได้ไหมคะอาจารย์"
ฉันเงยหน้ามองไปที่ฝั่งตรงข้าม ถ้าจำไม่ผิดเธอคนนี้อยู่ห้องเดียวกับฉัน และคือคนที่พูดเอาไว้ว่าอยากคู่กับเซฮุน ถ้าฉันไม่รู้ไปเอง รู้สึกเหมือนว่าฉันกำลังถูกทิ่มแทงด้วยสายตาจากรอบๆด้านเลยล่ะ อีกอย่าง เซฮุนบอกว่าไม่มีใครคู่กับเขา มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ก็ในเมื่อ ผู้หญิงแทบจะทุกคนอยากคู่กับเขา
"ซอ ดีจังที่เธอลงมาเรียน"
ฉันหันไปมองข้างๆอย่างตกใจเมื่อจู่ๆก็ถูกควงแขน ฉันดึงแขนตัวเองออกจากแทยอน ถอยหลังหนีเธอนิดหน่อย "อะ อืม"
"ฮุน ขอบใจนะที่ไปตามหัวหน้าห้องของเราลงมา เพราะไม่งั้นล่ะก็ ซอโดนทำโทษแน่ๆ"
"ไม่เป็นไร"เซฮุนพูดแล้วถอดหมวกที่เขาสวมอยู่มาสวมให้ฉันแทน "แดดมันร้อนนะ เดี๋ยวเธอจะไม่สบาย"
"-/////- ไม่เป็นไร"
"เธอใส่เถอะ ผมร้อนน่ะ"เขารีบส่ายหน้าปฏิเสธเมื่อฉันจะถอดหมวกคืน "เชื่อผมสักครั้งแล้วกันนะ"
ฉันพยักหน้า จำต้องใส่หมวกของเขาเอาไว้ พร้อมกับหัวใจที่เริ่มเต้นรัวๆ ..ฉันสับสนจัง ฉันจะทำไงดี
...
ฉันเชื่อใจพวกเขาได้ไหม? ฉันจะไม่ถูกหักหลังอีกใช่ไหม?
...
กลัว
"เอาล่ะ คู่ที่จับได้หมายเลขหนึ่งถึงสิบก้าวออกมาข้างนอกได้เลย ให้นักเรียนชายซิตอัพ แล้วนักเรียนหญิงจับขา ภายในหนึ่งนาที.."
ฉันฟังอาจารย์คังร่ายในสิ่งที่เราต้องทำแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ..ฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
"ฮุน เมื่อกี้ชานยอลไปจับหมายเลขให้นายแล้วล่ะ ได้หมายเลข 11 น่ะ"
ฉันมองผู้หญิงสวยๆคนหนึ่งที่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม เธอก้าวเข้ามาจนฉันต้องถอยไปข้างหลัง และสุดท้ายฉันก็มายืนอยู่ข้างหลังพวกเขาทุกคนซะได้
"นี่ๆๆๆยุนอา เพื่อนใหม่ของพวกเราแหละ"
แล้วฉันก็ถูกแทยอนดึงไปยืนข้างๆพวกเขาอีกครั้ง ฉันหันไปมองแทยอนที่หันมายิ้มร่าเริงให้กับฉัน ..รอยยิ้มของเธอทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจนิดหน่อย
"เพื่อนใหม่? แท ถามหัวหน้าห้องแล้วเหรอว่าอยากจะคบแทหรือเปล่า"
"ย๊า แบคฮยอน หุบปากไปเลย"
"เพื่อนใหม่อะไร ฉันไม่เข้าใจ"ผู้หญิงที่แทยอนเรียกว่ายุนอาหันมามองฉัน "เธอ คนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนนี่"
"..."ฉันก้มหน้ามองพื้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
ใช่ ฉันไม่มีเพื่อน..
"อย่าพูดแบบนั้นสิยุน ก็แทบอกแล้วไงว่าซอฮยอนจะมาเป็นเพื่อนของพวกเรา"
ฉันเงยหน้ามองชานยอลที่ยืนข้างแบคฮยอน เขาหันมายักคิ้วให้ฉันแล้วหันไปขยี้หัวยุนอา แต่เธอกลับปัดออก
"เพื่อนใหม่อะไร ทำไมจู่ๆถึงต้องมี"
"ฉัน ..คือฉันไม่"ฉันพยายามจะปฏิเสธสิ่งที่ทุกคนพูด แต่คำพูดของฉันกลับไม่ถูกส่งต่อออกไปเมื่อเซฮุนหันมาโยกหัวฉันเบาๆ
"ก็ซอฮยอนน่ะ เธอคือผู้หญิงที่ผมชอบไง"
"!!!"
"ผมอยู่ท่ามกลางทุกคนมานานแล้วนะ ชานยอลกับยุนอาก็เป็นแฟนกัน แบคฮยอนกับแทยอนก็จีบกันให้ผมอิจฉาเล่นอยู่เรื่อย"
"..."
"ผมก็เลยจะพาคนที่ผมชอบเข้ามาบ้าง คราวนี้ผมก็ไม่ต้องอิจฉาแล้วไงล่ะยุน"
ฉันหันไปมองเซฮุน แล้วกำมือตัวเองแน่น ฉันกำลังเขิน ฉันกำลังอาย และฉันกำลังหวั่นไหว
แม้ใจจะกลัว แต่ฉันกลับเชื่อเขาไปแล้ว
...
เชื่อว่าผู้ชายคนนี้คงจะพาสิ่งดีๆเข้ามาให้ฉัน
...
และขอให้มันเป็นแบบนั้นจริงๆเถอะนะ
มีคนส่งข้อความลับไปกดดันว่าให้เอาเรื่องนี้มาลง #เอาลงแล้วนะ อย่ากินเค้า T^T
แหม ช่วงนี้หัวสมองด้านกุ๊กกิ๊กมันกำลังไป
ก็จัดให้ซะหน่อยแล้วกัน แต่งไปก็ยิ้มไป รู้สึกเขินๆไงก็ไม่รู้
แล้วก็ คุณ แมวน้ำ อ๊าย ไม่น่าเชื่อว่ามีคนดูการ์ตูนเรื่องนี้เหมือนกัน
อย่างที่บอกแหละจ้ะว่าเค้าได้แรงบันดาลใจมาจากการ์ตูนเรื่องหนึ่ง ซึ่งก็คือเรื่องนั้นนั่นเอง
เนื้อเรื่องมันจะไปในทำนองเดียวกัน เค้าเคยแต่งแบบนี้มาแล้ว ในเรื่อง 'my pretty boy'
ซึ่งเรื่องนั้นก็ได้แรงบันดาลใจมาจากหนังเรื่อง 'ma boy'
แต่ไม่ต้องกลัวนะ มันจะเนื้อเรื่องไปทางนั้น แต่ว่าไม่ได้เหมือนเป๊ะ อาจจะเหมือนประมาณ 40%
เพราะดูแล้วชอบอ่ะ ใจสั่น เลยอยากเอามาแต่งให้เป็น 'ฮุนซอ' บ้าง เพราะรู้สึกเหมือนไม่ค่อยได้แต่งคู้นี้เท่าไหร่
ขอให้สนุกกับการอ่านฟิคค่ะ :)
ปล. พี่วัช ไว้เจอกันค่ะ กลับมาจะตกใจ เพราะวีอาร์วันอาจจะจบแล้ว ฮ่าๆๆ พูดไปนั่นเลย
ความคิดเห็น