คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Love's Twin : : Chapters 2
เรื่องนี้จำเป็นต้องใช้จินตนาการ
ให้ทุกคนจินตนาการว่า “ฮุนฮาน หน้าตาเหมือนกันมาก มีข้อแตกต่างแค่นิดหน่อยเท่านั้น”เพื่อรรถรสในการอ่านจ้ะ J
Chapters 2
หลังจากกินเวลาไป 1 วันเต็มๆ ของที่ทุกขนมาจากประเทศจีนก็ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบในบ้านหลังเล็กๆของลูฮาน เขานั่งลงบนโซฟาอย่างหมดแรงก่อนจะเอาโทรศัพท์ไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดมาแนบที่หูเพื่อโทรหาใครบางคน และไม่นานนักปลายสายก็กรอกเสียงหวานกลับมา
(เสี่ยวลู่ กลับมาเถอะ แม่รู้สึกคิดถึงลูกเหลือเกิน)
“ฮ่าๆๆๆๆ”ชายหนุ่มหน้าหวานถึงกับปล่อยหัวเราะออกมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น “แม่ครับ ผมเพิ่งมาเมื่อวันก่อน แม่จะให้ผมกลับไปแล้วเหรอครับ”
(โธ่ ก็บ้านมันเงียบมากเลยนี่ลูกเวลาที่ไม่มีลูกน่ะ อีกอย่างนะ แม่ไม่รู้ว่าจะไปทำผม ไปช็อปปิ้งกับใครเลยเวลาลูกไม่อยู่)
“...”
(แถมลูกยังเอาหนูซอกลับไปด้วย แม่ยิ่งเหงาหนักเลย)
“แม่ครับ คนที่จะมาตั้งแต่ต้นคือซอนะครับ ผมก็แค่ตามเธอมา แม่อย่าสับสนสิ เอ แต่จะว่าไป ทำไมแม่ไม่ไปเที่ยวกับคุณแม่ซอล่ะครับ ท่านก็คงเหงาเหมือนกันแหละ”ลูฮานพูดแล้วพูดคุยกับผู้เป็นแม่ต่อ
ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เขายังไม่เคยห่างจากแม่เลยสักครั้ง แม่ของเขาเลี้ยงดูเขามาคนเดียว เขาจึงมีแม่เป็นเหมือนไอดอลของเขา แม่ของเขาเป็นคนจีนแท้ๆ ส่วนพ่อ ..ท่านเป็นคนเกาหลี
ท่าน 2 คนแยกทางกันตั้งแต่เขา 3 ขวบ แม่เอาเขาไปเลี้ยง ส่วนพ่อ ..ก็รับน้องชายฝาแฝดของเขาไปเลี้ยง
‘โอเซฮุน’ ที่ใช้นามสกุลของพ่อ ป่านนี้ไม่รู้ว่าหมอนั่นจะเป็นยังไงบ้าง
(ลูกจัดข้าวของเสร็จเรียบร้อยรึยัง)
“เพิ่งเสร็จเมื่อกี๊เองครับ”
(แล้วนี่ ..ลูกนัดเจอกับน้องบ้างรึยัง)
“ยังเลยครับ ขอผมทำอะไรให้มันเข้าที่เข้าทางก่อนแล้วค่อยจัดการแล้วกัน ..เซฮุนคงไม่หนีไปไหนหรอก”
(...แม่คิดถึงทั้งลูก และแม่ก็คิดถึงเซฮุนด้วย ลูกจำไว้นะ ถึงแม้พ่อกับแม่จะเลิกรากันไป แต่ลูก 2 คนไม่จำเป็นต้องเกลียดกัน ลูกเป็นพี่น้องกันลูกต้องรักกันนะ)
“..ผมทราบครับแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ แม่ครับ แค่นี้ก่อนนะครับ ผมนัดกับซอไว้”
ลูฮานกดวางโทรศัพท์แล้วเอนตัวนอนราบไปบนโซฟา ..เขากับน้องชายฝาแฝดอย่างเซฮุนเพิ่งเจอกันไปเมื่อ 6 ปีที่แล้ว ตอนที่เซฮุนไปเยี่ยมแม่ที่ประเทศจีน เขายังจำได้ข้อตกลงระหว่างเขาทั้ง2 คน
‘เราจะเป็นพี่น้องที่รักกัน โอเคนะเซฮุน’
‘ถ้านายไม่พูดเรื่องพ่อแม่ ฉันก็ตกลง’
‘ดีจังเลย เพราะยังไงฉันก็ต้องคิดว่าแม่น่ะน่าสงสารอยู่ดีที่ถูกพ่อทิ้ง’
‘พ่อไม่ได้ทิ้งแม่ - -* บอกว่าอย่าพูดแบบนี้ไง ถ้าไม่อยากให้ฉันเกลียดนาย’
‘โอเคๆ ฉันจะไม่พูดเรื่องพ่อแม่’
คำสัญญาระหว่างเด็กอายุ 13 ที่หน้าตาเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันสุดขั้ว เขายังจำมันได้ ..จนถึงทุกวันนี้
-ย่านกังนัม-
เซฮุนยืนมองดูนาฬิกาข้อมือก่อนจะถอนหายใจ วันนี้เขากับยุนอานัดกันมาเที่ยวที่ย่านกังนัม แต่เลยเวลานัดมาจะชั่วโมงอยู่แล้วก็ยังไม่เห็นวี่แววของยุนอาเลยสักนิด
ถ้าไม่ติดว่ายัยนั่นเป็นผู้หญิงที่เขาชอบ เขาคงเลิกวุ่นวายกับเธอไปแล้ว = =;
“ฮันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
เสียงตะโกนเล็กๆของผู้หญิงทำให้เขาหันไปมองด้วยหางตา “เสียงดังชะมัด”
เขาไม่สนใจเสียงนั้นแต่หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาเพื่อโทรหายุนอา แต่แล้วเขากลับรู้สึกว่ามีคนมาคล้องแขนเขา เซฮุนหันไปมองก่อนจะตะลึง
“ฮัน เรียกทำไมไม่ตอบ หืม?”หญิงสาวถามแล้วมองเขาอย่างงอนๆ “ชิ ทำเป็นเมินเหรอ”
“เอ่อ..”
“เอ๋ รู้สึกแปลกๆนะ นายหน้าตาเปลี่ยนไปรึเปล่า”หญิงสาวพูดก่อนจะเอื้อมมือจับผมของเขา “ตัวนายสูงขึ้น อ้วนขึ้นด้วยแฮะ”
“คือว่า..”
“นายทำทรงผมใหม่ สีผมใหม่นี่เอง นายถึงได้เปลี่ยนไปน่ะ”
เซฮุนอึกอักอย่างไม่รู้จะพูดอะไร หญิงสาวแปลกหน้าคนนี้ไม่เปิดช่องว่างอะไรให้เขาพูดแทรกได้เลยสักนิด เธอเอาแต่จับตัวเขาแล้วก็เจื้อยแจ้วไปตามเรื่องตามราว และอีกสาเหตุที่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้ก็คงเป็นเพราะ ..เธอ
หน้าตาน่ารัก ตามกลมโต ปากอิ่มอมชมพู แก้มป่องเนียนใส ผิวขาว แถมยังกลิ่นหอมๆนี่อีก มองแวบแรกแอบทำให้นึกถึงยุนอา แต่ดูๆไปแล้วผู้หญิงคนนี้มีความน่ารักมากกว่า แต่ยุนอาดูสวยกว่า แต่ยังไงซะ รวมๆแล้วผู้หญิงคนนี้ก็ทำเอาเขาใจเต้นไม่น้อยเลย
“เราจะไปจัดการเรื่องมหาลัยก่อน หรือว่าจะไปดูหนังก่อนดีฮัน”
“ฮัน?”
“แหม ก็ฉันไม่ค่อยเรียกชื่อนี้นายนี่นา ปกติเรียกลู่ เรียวเสี่ยวลู่ ก็เลยอยากเปลี่ยนบ้าง”
“ลู่ ..เสี่ยวลู่ เสี่ยวลูฮานรึเปล่า”
“ก็นั่นชื่อนายนี่นา ^o^”
“ขอโทษครับ คุณทักผิดคนแล้ว”
50%
ลูฮานจอดรถก่อนจะเดินเข้ามายังสถานที่ที่เขาไม่คุ้นเคยเลยสักนิด เขาอยู่เกาหลีตั้งแต่เกิดแต่ก็แค่ 3 ปีเท่านั้นหลังจากนั้นก็ย้ายไปอยู่ที่จีน และยังไม่เคยกลับมาที่นี่อีกเลย นั่นก็เพราะว่าเขาไม่อยากเจอพ่อของเขา
ป๊าบบบบบบบบบบบบบ
“อั้ก”
ลูฮานเซไปด้านหน้าก่อนจะกุมหัวตัวเองแล้วโอดครวญอย่างเจ็บปวด “อะไรเนี่ย”
“วู้ว ไปทำผมใหม่มาเร๊อะ ฉันว่าตอนนายผมสีอ่อนๆนี่น่าร้ากกกกกกกกกกกกกก ขึ้นเยอะเลยแฮะ”หญิงสาวนิรนามคนนึงเอื้อมมือมาหยิกแก้มลูฮานก่อนจะหัวเราะปากกว้างอย่างไม่แคร์สายตาใครๆ
“อะไรเนี่ย”ลูฮานสะบัดตัวออกก่อนจะถอยหลังไป 3 ก้าว “เธอเป็นใครเนี่ย”
“- -* อย่ามาแอ๊บ”หญิงสาวพูดก่อนจะเท้าเอว “แค่นี้จำฉันไม่ได้เหรอ ยุนอาน่ะยุนอา”
“ยุนอา?”ลูฮานพึมพำก่อนจะส่ายหน้า แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าสีหวานขึ้นมาเช็ดหน้า “ฉันไม่รู้จักเธอสักหน่อย”
“ย๊า สะดิ้งชะมัด”ยุนอาพูดก่อนจะเดินไปดึงผ้าเช็ดหน้าสีหวานมาจากลูฮานแล้วโยนทิ้ง “เปลี่ยนรสนิยมเร๊อะ”
“นี่! ทำบ้าอะไรเนี่ย”ลูฮานโวยวายก่อนจะยกมือขึ้นมาเท้าเอว “ฉันไม่รู้จักเธอ”
“โอ๊ยไอ้บ้าฮุน ตุ๊ดชะมัดเลยนาย”ยุนอาพูดก่อนจะเท้าเอวตาม “นายจะไม่รู้จักฉันได้ยังไง ฉันเป็นเพื่อนนายมาตั้งแต่ 4 ขวบ อยู่ด้วยกันตัวติดกัน นายไม่รู้จักฉันงั้นเหรอยะ”
“...”
“โอเซฮุน”
“โอเซฮุน!!!!”ลูฮานตะโกนชื่อน้องชายฝาแฝดอย่างตกใจก่อนจะมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างแปลกใจ “นี่เธอรู้จักเซฮุนเหรอ”
“ย๊า จะเล่นละครไปถึงไหน”ยุนอาพูดก่อนจะเดินไปกระชากเสื้อของลูฮาน “เอ แต่นายดูแปลกไปนะ”
“ฉันไม่ใช่เซฮุน”
“ตัวเตี้ยลง”
“ฉันไม่ใช่เซฮุน”
“ผิวขาวใสเนียนอย่างกับผู้หญิง ตากลมๆโตๆ”
“ฉันไม่ใช่เซฮุน”
“แถมยังดูสำอ๊าง สำอาง”
“..เฮ้อ”
“เปลี่ยนเป็นตุ๊ดแล้วเหรอเซฮุน”
“ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่เซฮุน!!!!!!!!”
80%
“คุณไม่ใช่ลูฮานจริงๆเหรอ”
“...”
“แล้วลูฮานไปไหนอ่ะ ฉันโทรไปหาแต่เขาปิดเครื่อง”
“...”
“แล้ว..”
เซฮุนหยุดเดินก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับผู้หญิงน่ารักข้างหลัง “ผมกำลังจะพาคุณไปหาลูฮานของคุณ หยุดถามสักทีเถอะ”
“เอ่อ..”ซอฮยอนอึกอักก่อนจะเร่งฝีเท้าไปยืนข้างหน้าเขา
“อะไรอีก”
“ขออีกคำถามนึงได้ไหม”
เซฮุนถอนหายใจก่อนพยักหน้าส่งๆ
“คุณรู้จักกับลูฮานเหรอ แล้วคุณเป็นอะไรกับเขา ทำไมหน้าถึงได้เหมือนกันขนาดนี้ล่ะ”
“แล้วคุณล่ะ เป็นอะไรกับลูฮาน”เซฮุนย้อนถามเธอ เขาไม่ใช่คนโง่ พอจะรู้อยู่หรอกว่าผู้หญิงคนนี้คงมีสถานะพิเศษๆกับลูฮานพี่ชายของเขาแน่นอน
“ฉันเป็นแฟนลูฮาน”
นั่นไงล่ะ..
“แล้วลูฮานไม่เคยบอกคุณรึไง ว่าเขามีน้องชายฝาแฝด”
“ฝาแฝด!!!”ซอฮยอนอุทานอย่างแปลกใจ
จริงอยู่ที่เธอเป็นแฟนกับลูฮาน แต่เขาก็ไม่เคยบอกเธอนี่ว่าเขามีน้องชาย แถมยังเป็นฝาแฝดด้วย มองพิจารณาผู้ชายคนนี้ดีๆแล้วก็ไม่เหมือนลูฮานไปซะทีเดียว
ผู้ชายคนนี้ดูหล่อกว่า เข้มกว่า และดู ..เป็นผู้ชายมากกว่าลูฮาน
“ซอ!!!!!!!!!”
เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นจากด้านหน้า ซอฮยอนและเซฮุนเลิกสนใจกันและกันแต่มองไปทางต้นเสียงแทน ซอฮยอนยิ้มกว้างก่อนจะวิ่งไปหาลูฮานที่ยืนโบกมืออยู่ เซฮุนมองตามแผ่นหลังของเธอไปก่อนจะหยุดสายตาลงที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างลูฮาน
ไม่ใช่แค่ลูฮานที่ไม่ได้บอกแฟนว่ามีแฝด เขาเอง ..ก็ไม่เคยเล่าให้ยุนอาฟังเลยเหมือนกัน
“ลู่”ซอฮยอนวิ่งมาถึงลูฮานก่อนจะเขย่าแขนเขา “หายไปไหนมา ทำไมไม่เคยเล่าให้ฟังเลยว่ามีแฝดด้วย”
“แหะๆ ขอโทษทีนะ”ลูฮานเกาหัวตัวเองก่อนจะลูบผมซอฮยอน “ขอโทษๆ”
“นายไม่ได้เป็นตุ๊ดหรอกเหรอเนี่ย”ยุนอาที่ยืนกอดอกอยู่ข้างๆพูดก่อนจะใช้หางตามองลูฮาน
“ก็ใช่น่ะเซ่”ลูฮานพูดก่อนจะมองหน้าผู้ชายตรงหน้า “นายดูสูงกว่าเดิมเยอะเลยนะ”
“...”เซฮุนมองหน้าลูฮานก่อนจะพยักหน้า “นายเองก็ดูเปลี่ยนไปเหมือนกัน”
“ย๊า โอเซฮุน เรื่องนี้ต้องเคลียร์กันยาวเลยนะยะ”ยุนอาโวยวายก่อนจะเดินไปยืนข้างเซฮุน “ไม่เคยจะเล่าให้ฉันฟังเลยว่านายมีใครอีกคนที่หน้าเหมือนนายขนาดนี้”
“ก็เธอไม่ถาม”เซฮุนพูดก่อนจะแอบเหลือบมองผู้หญิงข้างลูฮานที่มองเขาอย่างแปลกใจ
“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ซอนี่น้องชายฝาแฝดของฉันเอง โอเซฮุน เซฮุนนี่แฟนฉัน ซอฮยอน เธอเป็นคนเกาหลีแต่ไปเรียนที่จีนน่ะ”
“อืม ..ยุนอา นี่ลูฮานพี่ชายฝาแฝดของฉัน”เซฮุนหันมาแนะนำยุนอาบ้าง แต่เมื่อกำลังจะแนะนำยุนอาให้ลูฮานรู้จัก ลูฮานกลับโบกมือรัวๆ
“ไม่ต้องๆๆๆ ฉันไม่อยากรู้จักคนๆนี้หรอก”
“ย๊า แล้วใครอยากรู้จักนายฮะ”ยุนอาตะโกนดังลั่นก่อนจะหันไปดึงมือเซฮุน “เราไปกันเถอะ ฉันเบื่อหน้าหวานๆของไอ้หมอนี่เต็มทีแล้ว”
“หน้ามันก็คล้ายๆฉันน่ะนะ”เซฮุนเกาหัวตัวเองเบาๆก่อนจะพยักหน้า เมื่อยุนอาเม้มปากเป็นเส้นตรง “เออๆๆๆๆ ไปๆๆๆๆ”
“เราไปกันเถอะซอ ฉันจองตั๋วหนังไว้แล้ว หนังฉายไปแล้วด้วย เดี๋ยวไม่ทัน”ลูฮานพูดก่อนจะดึงมือซอฮยอนมาจับ
“อื้ม”
“เดี๋ยวลูฮาน”เซฮุนเรียกลูฮานที่กำลังจะเดินไป “เบอร์โทรของฉันใช้เบอร์เดิม ว่างๆก็ออกมาเจอกัน”
“อื้ม”
“แล้ว ..แม่ ..สบายดีใช่ไหม”
“สบายดี”ลูฮานตอบก่อนจะถามเซฮุนกลับด้วยเสียงแผ่วๆ “พะ พ่อก็ด้วยใช่ไหม”
“อืม แต่ตอนนี้พ่ออยู่ปูซาน”
“อืม”
“อืม”
2 ฝาแฝดพูดกันเพียงแค่นั้นก่อนที่ลูฮานจะเป็นคนหันหน้ากลับมาก่อน “ไปกันเถอะซอ”
“อื้ม”ซอฮยอนพยักหน้ารับก่อนจะส่างยิ้มละมุนให้เซฮุนและยุนอา “ไว้มีโอกาส เราคงได้เจอกันนะคะ J”
เซฮุนพยักหน้าช้าๆ ยุนอาเขย่าแขนเซฮุนก่อนจะชี้หน้าเขาอย่างคาดโทษ
“ไอ้เพื่อนบ้า เล่ามาเลยนะ เรื่องไอ้พี่ชายหน้าตุ๊ดของนายน่ะ”
“นี่ หน้านั้นก็หน้าคล้ายๆฉันนะเฟ้ย”
“แต่นายหน้าแมนกว่านี่”ยุนอาพูดแล้วมองแผ่นหลังของลูฮาน “ไอ้บ้านั่นอย่างกับตุ๊ด ชิ”
“หึ ไปๆๆๆ เดี๋ยวค่อยเล่า”
“แน่นอนอยู่แล้ว เล่ายาวๆเลยด้วย”
หลังจากนี้คงมีเรื่องราวอะไรอีกเยอะแยะ ..หึหึ
100%
ถาม!!! เพื่อประโยชน์ส่วนตัวของรีดเดอร์เอง
เค้าอยากจะถามว่าเพลงที่ใช้เล่นในฟิคน่ะ อยากให้เค้าตั้งไว้แค่ที่หน้าแรกแต่เล่นเพลงเดียวซ้ำๆแบบนี้ หรือว่าอยากให้เค้าตั้งไว้ทุกหน้า เอาตามสถานการณ์เหมือนอย่างที่เค้าเคยทำ
รบกวนช่วยตอบหน่อยนะ พลีส *o*
ความคิดเห็น