คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Love's Twin : : Chapters 19
“แกจะไปที่ไหนเนี่ย”
“แถวๆนี้ฉันเห็นเหมือนมีห้องเก็บไวน์อยู่ ไปซ่อนที่นั่นแล้วกัน”เซฮุนตอบก่อนจะจูงมือยุนอาไปด้านหลังแล้วเข้าไปในห้องเก็บไวน์ “อยู่ตรงนี้แหละ ถ้าเจอก็แค่แพ้”
“เห๊อะ ง่ายดี”ยุนอาหัวเราะก่อนจะนั่งลง “แต่ฉันไม่ยอมแพ้หรอกนะ”
“...”
“ไม่ว่าเรื่องอะไรฉันก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด”
เซฮุนทรุดนั่งลงข้างๆกับยุนอาก่อนจะนั่งเหม่อมองออกไปข้างหน้า ยุนอาขมวดคิ้วก่อนจะพูดเบาๆโดยที่ไม่มองหน้าเซฮุน
“แกยังเหมือนเดิมใช่ไหมฮุน”
“...”
“แกยังชอบฉันอยู่ใช่ไหม”
“..ฉันไม่รู้”เซฮุนตอบก่อนจะมองยุนอาอย่างรู้สึกผิด “ฉันขอโทษนะยุน ฉันไม่มั่นคงกับแก ทั้งๆที่เมื่อเดือนก่อนฉันเพิ่งบอกกับแกว่าฉันชอบแก พอถูกแกปฏิเสธจนมาถึงวันนี้ฉันกลับ..”
“ไม่เป็นไร”ยุนอาชิงพูดก่อนที่เซฮุนจะพูดจบ เธอยิ้มก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่นพร้อมกับน้ำตาที่ปริ่มรอบดวงตา “ฉันเข้าใจเพราะฉันเองที่เป็นคนปัดแกออกไป”
“....”
“แต่ฉันชอบแกนะฮุน และฉันจะทำให้แกชอบฉันเหมือนเดิม”
“..ยุน”
“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะต้องไม่แพ้ฉันจะต้องทำให้ได้”
ต่อให้จะต้องเป็นคนเลว ฉันก็จะทำ .. ฉันจะไม่ยอม กลายเป็นหมาหัวเน่าเด็ดขาด
“พี่คริสมีที่ซ่อนดีๆไหมคะ”ซอฮยอนพูดกับคริสในขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
“พี่ก็ไม่รู้สินะ”คริสพูดก่อนจะเปิดกล่องใหญ่ “อา ..ตรงนี้น่าจะโอเค ซอเข้าไปสิ”
“เข้าไปในกล่องเหรอคะ”
“อ่าฮะ”
ซอฮยอนกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะกระโดดเข้าไปในกล่องใบใหญ่ที่สามารถบรรจุคนได้ประมาณ 3 คน “ออนนีเขาซื้ออะไรมานะ กล่องใหญ่จัง”
“หึๆ คงเป็นอะไรแปลกๆล่ะมั้ง”คริสหัวเราะก่อนจะปิดฝากล่อง “ซอกับคุณหนูรู้จักกันมานานรึยัง”
“ก็นานแล้วล่ะค่ะ”ซอฮยอนพูดก่อนจะกอดเข่าตัวเอง “พี่คริสเหนื่อยไหมคะ ที่ได้ดูแลลออนนี”
“หึ ก็ ..มีบ้าง”
“อย่าไปถือสาออนนีเลยนะคะ บางทีออนนีก็ขี้วีนแล้วก็เอาแต่ใจไปบ้าง แต่ความจริงแล้วเธอไม่ได้เป็นคนแบบนั้นหรอกค่ะ”
“...พี่คิดว่าพี่น่าจะรู้แล้วนะ”
“ไม่มีใครที่อยู่กับออนนีได้นานเท่าพี่คริสเลยนะคะ ถ้าเป้นพี่คริส ซอมั่นใจว่าต้องดูแลออนนีได้ดีแน่ๆ”
“^^”
ลูฮานกับแทยอนวิ่งไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆนึงซึ่งน่าจะเป็นห้องเก็บไวน์
“เราเข้าไปแอบในนี้กันเถอะอาลู่”
“อื้ม ไปสิ”ลูฮานพยักหน้าก่อนจะเดินตามแทยอนเข้าไปด้านใน “แทหนาวไหม ข้างในนี้มันเย็นนะ”
“ไม่เป็นไรๆ”แทยอนส่ายหน้าก่อนจะเดินลงบันไดไป “อา ที่นี่แหละ พี่แพคกับพี่สิก้าต้องหาเราไม่เจอแน่ๆ”
ลูฮานพยักหน้าก่อนจะเดินไปรอบๆห้อง “เอ๊ะ!”เขาร้องเบาๆก่อนจะหันไปหาแทยอนแล้วพูดเบาๆก่อนจะชี้ไปที่หลังเคาน์เตอร์ “มีคนอยู่ตรงนั้น”
แทยอนพยักหน้าก่อนจะหยุดเดิน ลูฮานเดินเบาๆก่อนจะชะโงกหน้าไปดู “..พวกเธอเองเหรอ
เซฮุนกับยุนอากำลังนั่งคุดคู้กันอยู่ที่ใต้เคาน์เตอร์ ทั้ง 2 คนนั่งใกล้กันจนแทบจะกลายเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว ลูฮานถอนหายใจก่อนจะมองหน้ายุนอา “เวลาอยู่กับฮุน ก็ดูเป็นผู้หญิงนี่”
“อะไรของนาย”ยุนอาพูดก่อนจะหันหน้าหนี “ฉันไม่อยากทะเลาะกับนายหรอกนะ”
“พวกแกอย่าทะเลาะกันเลยนะได้โปรด เดี๋ยวพี่แพคก็เจอพอดี”
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะทะเลาะกับไอ้ตุ๊ดนี่นักหรอก”ยุนอาพูดก่อนจะนั่งกอดอกเพราะว่าในห้องมีอุณหภูมิสำหรับเก็บไวน์ มันก็เลยเย็น และยุนอาก็ไม่ได้ใส่เสื้อคลุม
“เห๊อะ!!”ลูอานหัวเราะก่อนจะปลดกระดุมเสื้อคลุมของเขา แล้วส่งมันให้ยุนอา “เอาไป”
“อะไร”
“ไม่หนาวรึไงล่ะ”
“...”
“ตอนแรกฉันจะเอาให้แท แต่แทไม่เอา”ลูฮานพูดแล้วมองยุนอา “เธอเอาไปเหอะ ฉันร้อน”
ยุนอารับเสื้อของลูฮานมาแล้วใส่ กลิ่นหอมของเขาที่ติดเสื้อโชยเข้ามาทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ เธอเบือนหน้าหนีก่อนจะลุกแล้วเดินไปยืนข้างเซฮุน “ฉันว่าเราเปลี่ยนที่ซ่อนดีไหมฮุน ถ้าเกิดว่าพี่แพคกับพี่สิก้ามาเจอ ก็จบกันหมดพอดี”
“ไม่ต้องอ่ะ”ลูฮานพูดขัดก่อนจะเรียกแทยอน “พวกฉันเข้ามาทีหลังเดี๋ยวไปเอง”
“ใช่ๆๆๆ”แทยอนพยักหน้ารัวๆก่อนจะกระซิบข้างหูยุนอา “แก 2 คนจู๋จี๋กันต่อไปเถอะ”
“ไอ้บ้า”ยุนอาตีแทยอนเบาๆก่อนจะมองทั้ง 2 คนที่เดินออกไปจากห้อง เธอหันมองเซฮุนที่ยืนอยู่ข้างๆ “ทำไมแกไม่เห้นเอาเสื้อให้ฉันเลย”
“แกจะให้ฉันถอดเสื้อรึไง ฉันก็ใส่เสื้อยืดเหมือนแก”เซฮุนพูดแล้วหัวเราะร่วนๆ “พี่ชายฉันนี่ก็แมนใช่ย่อยนะ”
“..ไม่รู้”ยุนอาส่ายหน้าก่อนจะถอนหายใจ “แกทะเลาะอะไรกับซอรึเปล่า”
“...เปล่านี่”
“แกดูแปลกๆกับซอนี่”ยุนอาพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆ “รู้ไหม ว่าตั้งแต่มีซอฮยอนกับลูฮานเข้ามา พวกเราก็พากันเปลี่ยนไปหมด ทั้งแก ทั้งฉัน”
“....ฉันไม่ได้เปลี่ยนอะไรนี่”
“เปลี่ยนสิ”ยุนอาพูดก่อนจะจ้องตาเซฮุน “แกไม่ได้ชอบฉันแล้ว”
“...”
“และฉันคิดว่ามันเป็นเพราะซอฮยอน”
“...”
“และฉันก็คงไม่ได้คิดผิดด้วยใช่ไหม”ยุนอาพูดก่อนที่น้ำใสๆจะรินไหลลงมากดวงตาคู่สวย “แกเปลี่ยนไปตั้งแต่มีซอเข้ามา”
เซฮุนหันไปมองยุนอาก่อนจะมองเธออย่างตกใจที่จู่ๆยุนอาก็โผกอดเขา เซฮุนยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นก่อนจะยกมือขึ้นลูบหลังยุนอา “ยุน..”
“ฉันไม่รู้ว่าทำไมแกถึงได้เปลี่ยนไป เป็นเพราะฉันเองที่พูดกับแกแบบนั้นทั้งๆที่ฉันเองก็รู้สึกไม่ต่างกับแกเลย”
“...”
“แกกลับมาได้ไหม”
“...”
“กลับมาหาฉันเหมือนเดิมได้ไหม ฉันขอร้อง”
50%
“สงสัยว่าที่ซ่อนเราจะดีเกินไปรึเปล่า ทำไมไม่มีใครหาเจอสักที”คริสพูดแล้วหัวเราะอย่างภูมิใจ “กล่องนี่มันก็ให้ประโยชน์เหมือนกันนะเนี่ย”
“= = ค่า”
คริสหันไปมองซอฮยอนที่เสียงยานๆก่อนจะหัวเราะอีกครั้ง “ถึงกับทำให้ซอง่วงได้เลยนะเนี่ย”
“=o=”
“โอย นี่ไอ้บ้าคริสพายัยซอไปซ่อนที่ไหนเนี่ย ทำไมไม่เจอสักที”เจสสิก้าบ่นก่อนจะหันไปมองพวกที่เหลือ “รู้กันไหม”
“หึ”ลูฮานยักไหล่ก่อนจะเป่าลมอย่างเซ็งๆ “พวกพี่นี่ไม่มีประสิทธิภาพในการหาเลยจริงๆ”
“หน็อย ไม่มีประสิทธิภาพในการหาก็หาแกเจอคู่แรกล่ะนะ”แพคฮยอนพูดก่อนจะเขกหัวลูฮานแล้วหันไปพูดกับเจสสิก้า “เอางี้ เราหาคู่อื่นเจอกันหมดแล้ว เดี๋ยวแยกกันหาแล้วกันสิก้า ฉันไปทางนี้ เธอไปทางนั้น”
“ก็ดีเหมือนกัน”เจสสิก้าพยักหน้าก่อนจะหันไปชี้เด็กๆที่นั่งอยู่ด้านหลัง “อย่าหนีไปไหนนะ”
“เหอะ”
หลังจากแพคฮยอนกับเจสสิก้าออกไปแล้วลูฮานก่อนจะยกมือขึ้นกอดตัวเอง ยิ่งดึกยิ่งหนาวแฮะ ว่าแต่ ..ซอฮยอนได้ใส่เสื้อคลุมรึเปล่า ยิ่งขี้หนาวอยู่
พรึ่บ
ลูฮานดึงเสื้อที่ถูกโยนมาจนคลุมหัวก่อนจะหันไปมองยุนอา “อะไรของเธอเนี่ย”
“นายไม่หนาวรึไงล่ะยะ”
ลูฮานมองยุนอาที่ตอนนี้เธอไปหยิบเสื้อของเธอมาใส่แล้ว เขาพยักหน้า “ก็ดี ฉันกำลังหนาว”
“ชิ”
เซฮุนมองยุนอาจากด้านหลังก่อนจะหลับตาลงช้าๆ เขาไม่ได้ให้คำตอบในเรื่องที่ยุนอาขอ ..และเขาเอง ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงด้วย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เสียงอะไรน่ะ!!!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เสียงออนนีนี่คะ”ซอฮยอนสะดุ่งก่อนจะพูดกับคริสอย่างตกใจ
คริสลุกขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงของเจสสิก้า “ซอรอพี่อยู่ในนี้นะ เผื่อข้างนอกมีอันตราย”
“พี่คริสคะ”
ซอฮยอนเรียกคริสแต่ก็ไม่ทันเพราะเขากระโดดออกจากกล่องแล้ววิ่งออกไปแล้ว มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเจสสิก้านะ ขออย่าให้ใครเป็นอะไรเลยนะ
คริสวิ่งไปตามเสียงของเจสสิก้าก่อนจะเห็นว่าคุณหนูของเขาทรุดตัวลงนั่งอยู่กับพื้นเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง
“คุณหนู!!”
“คริส คริสช่วยฉันด้วย”เจสสิก้าร้องเรียกคริสเสียงสั่นก่อนจะชี้ไปข้างหน้า “งะ งู”
คริสวิ่งไปข้างหน้าเจสสิก้าก่อนจะคว้าท่อนไม้ที่อยู่แถวนั้นก่อนจะจัดการเขี่ยมันออกไป “มันไปแล้ว”
“ฮือ”
คริสมองเจสสิก้าที่ร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว เขาก้มลงไปก่อนจะกอดเธอเอาไว้ “ไม่เป็นไรแล้วนะครับ”
“ฉันกลัวแทบแย่ ฮือ เจ็บด้วย”
คริสผละออกจากอ้อมกอดก่อนจะมองสำรวจเจสสิก้า “คุณหนูเจ็บตรงไหน”
“ฉันหนีมันแล้วฉันล้ม ฉันเจ็บหัว”
คริสมองที่หัวของเจสสิก้าก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมา
“นายจะไปไหน”
“คุณหนูหัวแตก เราต้องไปโรงพยาบาล”
เจสสิก้ามองใบหน้าของคริสที่ดูเครียดผิดปกติ เธอปาดน้ำตาของตัวเองออกก่อนจะซุกหน้าลงกับอกของเขา “นายไม่ต้องโทษตัวเองหรอกนะ”
“...”
“แค่มีนาย ฉันเชื่อว่าฉันจะต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ”
“โอย มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย”แทยอนย่อตัวลงก่อนจะหอบ หลังจากเสียงกรี๊ดของเจสสิก้าพวกเขาก็วิ่งตามหากันให้วุ่นแต่กลับไม่พบใครเลย ไม่พบแม้กระทั่งคริสกับซอฮยอนด้วย
“ไปอยู่ไหนกันเนี่ย”ลูฮานพูดก่อนจะมองไปรอบๆ ตอนนี้เขารู้สึกเป็นห่วงซอฮยอนมาก จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นเลยว่าเธอไปซ่อนที่ไหน แล้วยังจะเสียงกรี๊ดของเจสสิก้าเมื่อกี๊อีก มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
Tru Tru Tru
ยุนอาสะดุ้งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมา “เฮีย”
(ตอนนี้พี่อยู่ที่โรงพยาบาล พอดีเกิดอุบัติเหตุกับคุณหนูนิดหน่อย)
“อ้าว แล้วเป็นอะไรมากไหม”
ทุกคนหยุดเดินก่อนจะหันไปมองยุนอาที่กำลังคุยโทรศัพท์ ยุนอาคุยกับคริสอีกนิดหน่อยก่อนจะกดวาง “เฮียพาพี่สิก้าไปที่โรงพยาบาล เห็นว่ามีอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ”
“เฮ้อ ค่อยยังชั่ว”แพคฮยอนถอนหายใจก่อนจะมองหน้าแทยอน “น้องแท เหนื่อยไหม”
“ไม่หรอกค่า”
“แล้วซอล่ะ”เซฮุนพูดขึ้นก่อนจะมองหน้ายุนอา “เฮียได้บอกรึเปล่าว่าซออยู่ไหน”
“...”
“ยุนอา”ลูฮานเรียกยุนอาก่อนจะมองเธอ “ซออยู่ที่ไหน”
ยุนอามองหน้าเซฮุนกับลูฮานก่อนจะถอนหายใจหนักๆ “เฮียไม่ได้บอกอะไรนี่ บางทีซออาจจะอยู่ในบ้านก็ได้”
“แกก็โทรกลับไปถามดิ”แทยอนพูดก่อนจะเร่งยุนอา “เร็วๆ เผื่อว่าซอยังซ่อนอยู่ล่ะ”
ยุนอากัดริมฝีปากก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดแล้วแนบหูอีกครั้ง ...
“เฮียปิดเครื่องไปแล้วอ่ะ สงสัยแบทหมดมั้ง”ยุนอายักไหล่ก่อนจะหันหลัง “ฉันเข้าบ้านดีกว่า บางทีซออาจจะนั่งอยู่ในบ้านก็ได้”
“งั้นแทกับยุนก็เข้าบ้านไปก่อนแล้วกัน”แพคฮยอนพูดก่อนจะมองลูฮานกับเซฮุน “ส่วนพวกเราจะไปตามหาซอเอง เผื่อว่าซอไม่ได้อยู่ในบ้าน”
ลูฮานพยักหน้าก่อนจะวิ่งออกไปเป็นคนแรก เซฮุนวิ่งตามออกไปและแพคฮยอนวิ่งไปอีกทาง ลูฮานป้องปากตะโกนเรียกซอฮยอนอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา
“ซอ!!!!!!”
...
“ไปอยู่ไหนของเขานะ”
Tru Tru Tru
ลูฮานกดรับโทรศัพท์ก่อนจะกรอกเสียงลงไป “ครับ”
(ลูฮานใช่ไหม)
“ครับ พะ พี่คริสเหรอครับ”
(ใช่ เมื่อกี๊พี่ลืมบอกน่ะว่าซอฮยอนซ่อนอยู่ในกล่องข้างๆบ้าน น่าจะยังอยู่ในนั้น โทรกลับไปหาไอ้ยุน ไอ้ฮุน ไม่มีใครรับสักคน)
“อันนี้เบอร์พี่เหรอครับ”
(ใช่ เดี๋ยวคืนนี้พี่กับคุณหนูคงไม่ได้กลับ ยังไงก็เจอกันพรุ่งนี้แล้วกันนะ)
“ครับ”
ลูฮานวางสายก่อนจะมองโทรศัพท์อย่างครุ่นคิด
“เฮียปิดเครื่องไปแล้วอ่ะ สงสัยแบทหมดมั้ง”
“แล้วทำไมยัยถึกถึงบอกว่าโทรศัพท์พี่คริสแบทหมด ..”ลูฮานส่ายหน้าก่อนจะวิ่งไปข้างบ้านตามที่คริสบอกก่อนจะหยุดวิ่ง “โล่งไปที”
เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าเซฮุนกำลังอุ้มซอฮยอนที่กำลังหลบอยู่เดินตรงมา
“หลับน่ะ”เซฮุนพูดก่อนจะส่งซอฮยอนให้ลูฮาน
ลูฮานรับซอฮยอนมาอุ้มไว้ก่อนจะมองหน้าเซฮุน “ขอบใจนะ”
“อืม”
เซฮุนเดินออกไปกิ่นจะหันกลับมามองซอฮยอนที่อยู่ในอ้อมแขนของลูฮาน .. “เธออยู่ตรงนั้น ก็ถูกแล้วล่ะ”
100%
ความคิดเห็น