คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : My Pretty Boy : : CHAPTER 1
C H A P T E R 1
ฉันมีความฝัน คนเราทุกคนย่อมมีความฝันกันทั้งนั้นแหละ อยู่ที่ว่าใครจะทำความฝันของตัวเองให้เป็นจริงได้บ้าง เมื่อก่อนความฝันของฉันมันช่างอยู่ห่างไกล แต่ตอนนี้มันใกล้เข้ามาแล้ว
คริสโอป้าจ๋า รอซอก่อนนะจ๊า J
“แม่คะ หนูมาถึงแล้วนะคะ”
(ดูแลตัวเองดีๆนะลูก)
“โอเคค่ะ เอาไว้หนูจะโทรไปหาบ่อยๆนะ”
ฉันกดวางโทรศัพท์ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆเพื่อเรียกกำลังใจ ..ตอนนี้ฉันยืนอยู่ที่หน้ารั้วโรงเรียนสุดหรูมีซุลไฮสคูล โรงเรียนที่ปั้นดาวให้กับวงการบันเทิงมากมายและ 1 ในนั้น
พรึ่บ
ฉันหยิบกระดาษที่ปลิวมาติดหน้าฉันออกอย่างหงุดหงิด คนกำลังจะพูดถึง “อ๊ายยยย >//<”
ไอเลิฟกระดาษแผ่นนี้ที่สุด
นี่แหละคนที่ฉันกำลังจะพูดถึง พวกคุณเห็นเข้าไหม เขาอยู่ในกระดาษโปสเตอร์แผ่นนี้ ..ไม่เห็นสินะ งั้นไม่เป็นไร ฉันจะบอกให้ก็ได้ คนนี้ก็คือแฟนฉันเองแหละ
ไม่ผิดหรอกนะ ฉันมีแฟนแล้วที่สำคัญเขาเป็นไอดอลดาวรุ่งดวงใหม่ด้วย เขาชื่อคริสน่ะ
เขาเป็นแฟนฉันจริงๆทำไมพวกคุณต้องทำหน้าไม่เชื่อกันด้วยล่ะ
เขาเป็นแฟนฉัน แต่ฉันไม่ใช่แฟนเขาน่ะ หึๆ แค่ได้ฝันก็มีความสุขแล้วจ้า
ปรี๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฉันสะดุ้งอย่างตกใจก่อนจะหันไปคว้ากระเป๋าลากแล้วลากหลบรถ มัวแต่ยืนชื่นชมแฟนนานไปหน่อยลืมไปเลยว่าขวางประตูอยู่ ฉันก้มหัวขอโทษขอโพยคนในรถ และในจังหวะที่กำลังจะก้มลงไปอีกครั้ง
“OoO”
รอยยิ้มแบบนั้น ..คะ คริส
เขานั่งอยู่ในรถคันนั้นก่อนจะหันมายิ้มให้ฉัน แล้วรถก็จากไปทิ้งไว้เพียงฉันที่ยืนค้างอย่างกับถูกแช่แข็ง
ใช่!ฉันถูกแช่แข็งไปแล้วถูกแช่แข็งด้วยรอยยิ้มนั้น โอ้โนววววววว ..ทำไมเขาหล่อขนาดนี้
ฉันมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง A ซึ่งก็คือห้องเรียนใหม่ของฉันก่อนที่จะถูกอาจารย์สวยๆคนนึงลากเข้าไปในห้อง ทุกคนในห้องมองตรงมาที่ฉัน แต่สายตาของฉันกำลังจับจ้องอยู่ที่เดียวเท่านั้น
“คริส..”ฉันเผลอเรียกชื่อเขาออกมาโดยไม่รู้ตัว นี่ฉันได้อยู่ห้องเดียวกับคริสงั้นเหรอ
“เอาล่ะ วันนี้เรามีนักเรียนใหม่มา แนะนำตัวสิจ๊ะ”
ฉันหันไปมองอาจารย์คนสวยก่อนจะม้วนผมตัวเอง “ฉะ ฉันซอจูฮยอนค่ะ จะเรียกว่าซอฮยอนก็ได้ ..ฝะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
“ฝากหัวใจด้วยไหมจ๊ะ J”
ปัง!!!!!!!!!
“ขอโทษครับอาจารย์”
ทุกคนในห้องรวมถึงฉันต่างสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อจู่ๆประตูห้องเรียนก็ถูกผลักออกมาพร้อมกับร่างของชายหนุ่มคนนึงซึ่งฉันจำได้ดี “ฮากยอน”
“อะไรของเธอน่ะนายเอ็น มาเอะอะโวยวายอะไร”
“แฮ่กๆ ผมขอโทษนะครับ แต่ผมขออนุญาต”พูดจบฮากยอนหรือที่อาจารย์คนสวยเรียกว่าเอ็นก็ลากฉันออกมาจากห้องทันที
“อะไรของนายเนี่ยฮากยอน”
“เงียบก่อนเหอะน่ายัยจอมยุ่ง”
ฉันยอมเงียบตามที่หมอนี่สั่งก่อนจะถูกเขาลากลงมาชั้นล่างทั้งๆที่ฉันเพิ่งจะหอบสังขารตัวเองขึ้นไป ฮากยอนจับตัวฉันให้นั่งลงก่อนจะกอดอกแล้วจ้องฉัน “มาจนได้สินะ”
“อะ อะไรกันล่ะ”
“บอกฉันมานะว่าเธอบอกกับคุณน้าว่าอะไร ทำไมท่านถึงให้มาเรียนที่นี่”
“กะ ก็บอกไปตามตรงไง”
“= =”
“ฉันบอกไปจริงๆนะ ฉันบอกว่าฉันจำเป็นต้องมาเรียนที่นี่”
“ไม่จริง บอกมานะว่าเธอบอกว่าอะไร ตอนแรกคุณน้าไม่ให้เธอมาเรียนที่นี่นี่”
“..ฉันบอกไปว่าฉันผ่านการคัดเลือกน่ะ”ฉันก้มหน้าก่อนจะพูดอ่อยๆ “บอกแม่ว่าฉันกำลังจะได้เป็นนักร้อง”
“ยัยขี้โกหกเอ๊ย”ฮากยอนดีดหน้าผากฉันก่อนจะนั่งลงข้างฉัน “เธอคิดว่าเธอจะได้เป็นนักร้องง่ายๆรึไง มันไม่ใช่การบวกเลขนะเฟ้ย”
“ก็ถ้าฉันมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ฉันก็มีสิทธิ์นี่”
“มันไม่ง่ายนะยัยจอมยุ่ง”ฮากยอนพูดจริงจังก่อนจะถอนหายใจ “แต่เอาเถอะ ฉันจะคอยช่วยเธอเองแล้วกัน”
“ฉันรู้ไงว่านายต้องช่วยฉัน ฮากยอนเพื่อนรัก”ฉันพูดก่อนจะกอดแขนเพื่อนอย่างขอบคุณ แต่หมอนี่กับผลักฉันออก
“ฉันอยู่ที่นี่กรุณาเรียกฉันว่า ..เอ็น”
“เอ็น?”
“โอเค้”
“อ่า ก็ได้ๆๆๆ”ฉันพยักหน้าก่อนจะมองหน้าเขา “เอ็น”
“อืม ดีมะ ..ลินดา >///<”
“เอ็น นามสกุลลินดาเหรอแปลกดีนะ”
“ใช่ที่ไหนเล่า”เขาพูดก่อนจะจับหน้าฉันให้หันไปข้างหลัง “ฉันหมายถึงลินดานางฟ้าต่างหาก”
ฉันมองไปข้างหน้าก่อนจะอ้าปากค้าง นางฟ้า นางฟ้าจริงๆด้วย ..ผู้หญิงอะไรหน้าหวานชะมัด สวยหยาดเยิ้มจริงๆด้วย ฉันหันไปมองฮา อ้อไม่สิ เอ็นก่อนจะมองกลับมาที่นางฟ้าอีกครั้ง “สวยเวอร์”
“ช่าย เห็นแล้วรักเลย ><”
ทำไงฉันถึงจะสวยได้ครึ่งของเธอกันเนี่ย ..ลินดา
50%
ฉันถูกเอ็นปล่อยตัวกลับขึ้นมาในห้อง แต่เมื่อมาถึงห้องกลับไม่มีที่นั่งให้ฉัน แถมอาจารย์คนสวยก็ไม่อยู่ในห้องแล้วด้วย แล้วอย่างนี้ฉันจะนั่งตรงไหนล่ะ
อ๊ะ! ที่นั่งข้างๆคริสว่างนี่
ฉันไปนั่งข้างขาได้ไหมนะ
ร่างกายมักไปไวกว่าสมองเสมอ สมองของฉันแค่คิด แต่ขาของฉันกลับก้าวเดินไปตรงนั้นแล้ว ในขณะที่ฉันกำลังจะวางกระเป๋าลงบนเก้าอี้ กระเป๋าอันเป็นที่รักของฉันก็ปลิวไปข้างห้องด้วยฝีมือ เอ่อ ฝีเท้าของใครบางคน
“นี่!”ฉันหันไปมองเจ้าของฝ่าเท้าที่สังหารกระเป๋าของฉัน
“ใครใช้ให้เธอมานั่งตรงนี้ไม่ทราบ”
“ก็ไม่มีคนนั่งนี่นา”ฉันพูดกับผู้หญิงตรงหน้าก่อนจะถอยหลัง 2 ก้าวเพื่อไปตั้งหลักเมื่อมีร่างแยก ฉันหมายถึงมีอีก 2 คนออกมายืนข้างหลังเธอน่ะ
“แต่ที่นั่งข้างคริสไม่ใช่ของเธอยัยเด็กใหม่”ผู้หญิงคนตรงกลางพูดก่อนจะผลักฉัน “หลบไป”
“ไม่มีใครใกล้คริสได้ทั้งนั้น นอกจากพวกเรา”อีก 2 คนพูดก่อนจะพากันนั่งรายล้อมคริส เพราะคริสนั่งมุมหลังห้องน่ะ ฉันมองคนพวกนี้ก่อนจะเดินไปที่กระเป๋านักเรียนของตัวเอง
“!!!!”
ตาฉันเบิกกว่งขึ้นก่อนจะมองรองเท้าที่มาหยุดอยู่ตรงหน้า ฉันมองไล่ขึ้นไปเรื่อยๆก่อนจะแทบช็อค “คะ คริสโอป้า”
“-_-“เขามายืนอยู่ตรงหน้าฉัน
เขามาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว
เขามาแล้ววววววววววววววววววว >o< พระเจ้าของฉัน ฉันว่าแล้วว่าเขาจะต้องมาช่วยฉันเก็บกระเป๋าแน่ๆ แล้วเขาก็มาจริงๆด้วย
“ขะ ขอบคุณค่ะ”ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะหลับตาแล้วพูดขอบคุณกับเขา
แต่รอไปเกือบนาทีกลับไม่มีวี่แววอะไรเลยสักอย่าง ฉันลืมตาก็ไม่พบคริสอยู่ตรงหน้าแล้ว แถมกระเป๋าของฉันก็ยังอยู่ที่เดิมด้วย “อะ อ้าว –o-“
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงคนในห้องพากันหัวเราะและชี้ฉันอย่างสนุกสนาน ฉันมองไปข้างหลังก่อนจะเห้นว่าคริสกำลังยื่นกล่องบางอย่างให้กับ ..ลินดา
นางฟ้าคนนั้น
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ นี่เธอนึกว่าเธอมีดีกว่าลินดารึไง”
ฉันหันไปมองหน้าห้อง ผู้ชายหน้าขาวแก้มป่องพูดก่อนจะหัวเราะฉันไม่หยุด ฉันกัดริมฝีปากตัวเองอย่างอายๆก่อนจะก้มลงไปเก็บกระเป่า แต่กระเป๋าของฉันกลับถูกใครบางคนจับไว้ ฉันเงยหน้ามอง เป็นผู้หญิงคนนึง
“เอ่อ ขอบคุณนะ”
“เธอคิดว่าคริสเขาจะเก็บมันให้เธอเหรอ”เธอพูดกับฉันก่อนจะยิ้มเอียงคอแล้วลากฉันไปนั่งเก้าอี้แถวเกือบหลังที่ยังว่างอยู่ “นั่งตรงนี้สิ”
“เอ่อ ขอบคุณอีกครั้งนะ”
“ไม่เป็นไร”เธอพูดก่อนจะนั่งลงข้างๆฉัน “ฉันจอง นิโคล เรียกฉันนิโคลก็ได้”
“โอเคนิโคล ฉันซอจูฮยอนเรียกฉันว่าซอฮยอนก็ได้”
“เธอชอบคริสเหรอ”นิโคลถามฉันก่อนจะเขกหัวฉัน
ฉันมองหน้าเธออย่างอึ้งๆ ระ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นมั้ง =[ ]= “ชะ ใช่ นี่ฉันแสดงชัดเจนไปเหรอ”
“ไม่ชัดมั้ง เธอมองคริสตั้งแต่เดินเข้ามา แถมยังจะไปนั่งข้างเขาอีก”
“แหะๆ”
“เธอไม่ได้เข้าใกล้เขาหรอกน่าตราบใดที่ยัย 3 คนนั้นยังอยู่”
ฉันหันไปมองตามือนิโคล ผู้หญิง 3 คนนั้นตอนนี้กำลังจับจ้องคริสกับลินดาไม่กระพริบตา “พวกนั้นเป็นใครเหรอ”
“พวกบูชาคริสน่ะสิ”นิโคลพูด “ฮยอนอา โชยู นานะ ยัยพวกนั้นน่ะคือลัทธิบูชาคริส”
“แล้วแบบนี้ฉันจะเข้าใกล้คริสได้ไหมเนี่ย”
“มีแค่ทางเดียวที่เธอจะเข้าใกล้คริสได้”
“อะไรเหรอ”ฉันถามนิโคลอย่างสนใจ
“เธอต้องทำให้คริสชอบเธอให้ได้สิ”
“..โอ ยากไปไหม”
“ใช่ เมื่อก่อนว่ายากแล้ว ตอนนี้ยากกว่าสิบเท่า”
“ทำไมเหรอ”
“เพราะว่าตอนนี้คริสกำลังหลงลินดาหัวปักหัวปำไง”
ฉันมองไปข้างหลัง คริสยังคงยืนมองหน้าลินดา ส่วนลินดา ..ไม่แม้แต่จะยิ้มด้วยซ้ำ
ผู้หญิงคนนี้จะมีอะไรให้ฉันอิจฉาอีกไหมเนี่ย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ความคิดเห็น