คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Last Tomorrow : : INTRO
INTRO
อากาศปลายเดือนธันวาคมที่หนาวเย็นของกรุงโซลประเทศเกาหลียิ่งหนาวมากว่าเดิมสำหรับคนโสดไร้คู่อย่างฉัน 'ซอจูฮยอน' ฉันเหม่อมองออกไปข้างนอก ผู้คนเดินกันเป็นคู่ๆบนท้องถนน จับมือกันบ้าง โอบไหล่กันบ้างโอบเอวกันบ้าง และ..
"เฮ้ย หน้าไม่อายเลยดูดิ มายืนจูบกันหน้าร้านเฉย"
ใช่! และยืนจูบกัน
ฉันยิ้มบางๆเมื่อหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนทำหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์ตามประสาคนโสดเหมือนกันอย่าง 'อิมยุนอา' เธอส่ายหน้าไปมาช้าๆ แล้วหันมามองฉันที่ยังยืนยิ้มอยู่
"กลับบ้านกันเหอะ ฉันไม่อยากเห็นคนรักกัน ฮึ่ย"
"อื้ม ไปสิ"
ฉันพยักหน้า เอื้อมมือไปจับกับมือของยุนอาที่ยื่นออกมาแล้วพากันเดินออกจากร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งในย่านที่มีคนพลุ่งพล่าน ฉันกับยุนอาคือเพื่อนสนิทกัน เรียกว่าเพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว เพื่อนตายได้เลยเพราะทั้งคู่รู้จักกันตั้งแต่เรียนม.ต้น รู้จักกันเรื่อยมาจนตอนนี้ยุนอาเรียนอยู่มหาลัยปีสุดท้ายแล้ว
แค่ยุนอาน่ะนะที่ได้เรียน ส่วนฉันน่ะเหรอ..
..แค่ม.ปลายก็พอแล้ว สำหรับเด็กผู้หญิงที่หาเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่อายุ 18
เรื่องราวมันเป็นยังไงอย่าเพิ่งรู้เลย ฉันยังไม่อยากเล่าให้เกิดความสลดหดหู่ใจหรอกนะ
"ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะยุน"
ยุนอายักคิ้ว โบกมือตอบฉันก่อนจะเดินแยกกันไปคนละทาง ลมเย็นที่พัดผ่านมาทำให้ฉันกอดตัวเองแน่นเพื่อคลายความหนาวจากอากาศที่เหมือนอยู่ขั้วโลกเหนือ เดินไปตามทางเดินที่มืดและไม่มีคน เนื่องจากบ้านของฉันอยู่ในแถบที่ไม่ค่อยจะเจริญสักเท่าไหร่นัก แต่มันไม่เคยมีอันตรายอะไร ฉันเดินแบบนี้มาตั้งหลายปีแล้ว แต่ดูเหมือนว่าปีนี้ วันนี้จะไม่ใช่แบบนั้น
ตุ้บ พลั่ก พลั่ก
ฉันได้ยินเสียงเหมือนเนื้อกระทบกับเนื้ออยู่ไม่ไกล จึงเร่งฝีเท้าเพื่อเดินให้เร็วขึ้นแต่ยังไม่ทันก้าวไปไหนร่างของฉันก็เซถลาไปอีกทางเมื่อมีร่างของผู้ชายคนหนึ่งถูกผลักมาทางฉัน และเมื่อกลุ่มคนที่ผลักเขามามองเห็นฉัน หนึ่งในนั้นก็ยกปืนมาจ่อที่หน้าของฉัน
"!!!!"
ฉันหลับตาปี๋ด้วยความกลัว แต่เสียงห้ามจากคนในกลุ่มนั้นก็ดังขึ้นทำให้ฉันต้องลืมตา
"ไปเหอะ ปล่อยมันไป แค่นี้มันก็ตายห่าแล้ว"
พูดจบพวกนั้นก็พากันวิ่งไป ทิ้งให้ฉันเอ๋ออยู่กับที่ในขณะที่ยังมีร่างของผู้ชายคนนี้ทับอยู่
"คุณ นี่คุณ"
"..."
ไม่มีเสียงตอบอะไรกลับมาเลย นี่ถ้าฉันไม่รู้สึกถึงเสียงหัวใจของเขาที่ยังเต้นอยู่ ฉันคงคิดว่าเขาตายไปแล้วแน่ๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด และดูเหมือนว่าจะบาดเจ็บไปทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ
"คุณ คุณคะ.."
ฉันลองเรียกเขาอีกหลายต่อหลายครั้งแต่ก็เหมือนเดิม คือเงียบ แถวนี้ก็ไม่มีคนซะด้วยสิ ฉันปล่อยเขาเอาไว้แบบนี้ได้ไหมนะ
แล้วถ้าเกิดคนพวกนั้นย้อนกลับมาฆ่าเขาล่ะ
..แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อยนี่ใช่ไหม
แต่เขาคือคนนะ เขาคือเพื่อนมนุษย์ จะปล่อยไว้เฉยๆแบบนี้ได้ยังไง
แล้วถ้าเกิดว่าฉันช่วยเขาแล้วฉันซวยไปด้วยล่ะ ..ไม่เอาด้วยหรอกนะ
ฉันส่ายหน้าไปมา ค่อยๆดึงเขาออกแล้วลุกขึ้นยืน "ฉันขอโทษนะคะ แต่แค่ตัวฉันคนเดียว ยังแทบจะไม่รอดเลย ถะ ถือว่าคุณหมดเวรหมดกรรมไปแล้วกันนะ"
ไม่รู้ด้วยแล้ว
"เฮ้อ.."
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่หลังจากวางร่างของชายหนุ่มนิรนามลงบนโซฟาแข็งๆภายในบ้าน
จริงอย่างที่ยุนอาพูดเลย ฉันมันคนใจอ่อน สุดท้ายก็ต้องไปแบกเขากลับมาจนได้ ถ้าหากเขาตายไป ฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแหงๆ
"คุณ.."
ฉันลองเรียกเขาอีกครั้งหวังจะให้เขาตื่น แต่เรียกไปก็เสียเวลาเปล่า ฉันเลยเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลกล่องเล็กมาวางบนโต๊ะ มองร่างคนที่นอนอยู่อย่างชั่งใจ
ฉันควรจะเริ่มจากตรงไหน
...
"โทรศัพท์"
ใช่แล้ว ฉันควรจะหาโทรศัพท์เขาสิ แล้วก็ตามให้คนมาช่วยเขา แค่นี้ฉันก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ฉันยืนหันซ้ายหันขวาก่อนจะจัดการจับที่กระเป๋ากางเกงของเขา แต่กลับไม่พบอะไรเลยสักอย่าง มือของฉันเลยเลื่อนไปที่กระเป๋าเสื้อของเขาแต่ก็เหมือนเดิม
ให้ตาย เขาไม่พกอะไรไว้แสดงตัวตนบ้างเลยหรือไง
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ นั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง ..ฉันคงต้องจัดการเองจริงๆสินะ
"ขอโทษแล้วกันนะคุณ ฉันไม่ได้จะลวนลามคุณหรอกนะ"ฉันพึมพำเบาๆ เอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาอย่างเบามือ และเมื่อกระดุมทุกเม็ดออกจากรังดุมเรียบร้อยแล้ว ผิวเนื้อขาวเนียนละเอียดที่มีรอยช้ำเป็นบางจุดก็ทำเอาหน้าของฉันร้อนผ่าว "-//////-"
ซอฮยอน ตั้งสติ ตั้งสติก่อน..
ฉันเอื้อมมือสั่นๆของตัวเองไปบิดผ้าที่เตรียมเอาไว้ก่อนหน้านั้นแล้วเช็ดที่ตัวของเขาเบาๆ แต่สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับสร้อยคอที่เขาสวมใส่อยู่ มันเป็นตัวอักษรภาษาจีนนี่
ฉันเพ่งมองอย่างครุ่นคิด ฉันพอรู้ภาษาจีนบ้างนิดหน่อยเมื่อตอนเรียน มันอ่านว่า..
"เสี่ยวลู่ ..หรือเปล่านะ"
...
"ใช่ไหมคุณ ..คุณคือเสี่ยวลู่ใช่หรือเปล่า"
...คงใช่ล่ะมั้ง
ถ้าอย่างงั้น
...
..คุณเสี่ยวลู่ รีบๆตื่นขึ้นมานะ
ร่วมพูดคุยกับบอทซอฮยอนและยุนอาได้ ไปฟอลกันเยอะๆนะ
เอาอินโทรมาลงเรียกน้ำย่อยก่อน คิดว่าไม่เกินอาทิตย์หน้า อีพีหนึ่งจะมา
ติดแท็กจะเป็นพระคุณอย่างสูง #ficlastt
@YOONA_ficlastt @SEOHYUN_ficlast
ความคิดเห็น