คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จนกว่าเธอจะรัก : : V I D E O T E A S E R & I N T R O
เอามาเรียกน้ำย่อย ดูแล้วก็ไม่มีอะไรมากมายหรอก มันคือคลิปธรรมดา
ที่ไม่มีเนื้อหาหรือสาระเลย -_-
ปล. ไหนใครอยากอ่านแล้วบ้าง ?
รบกวนใครเล่นทวิตเตอร์หรือเฟซบุ๊คก็ช่วยติดแท็กกันบ้าง อยากมีเหมือนคนอื่นเขามั่ง แหะๆ
#ฟิคจนกว่าเธอจะรัก
I N T R O
"คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ พูดมาสิว่าคุณจะเลือกใคร คุณจะเลือกใคร ฉันหรือมัน บอกฉันมา"
"คุณยังจะมาถามผมอีกทำไม ในเมื่อคุณน่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วนี่"
"พูดมาให้ชัดๆเดี๋ยวนี้นะ!!!!!!"
"คุณมันก็แค่คนที่ผมจำเป็นจะต้องแต่งงานด้วย ไม่ใช่คนที่ผมรัก จนถึงวันนี้ คนที่ผมรักก็ยังไม่ใช่คุณ ได้ยินชัดไหม ว่าถ้าผมสามารถเลือกได้ คนๆนั้นไม่ใช่คุณ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด"
"หุบปากไปซะ อย่ามาทำตัวน่าสมเพชให้ผมเห็น"
"คุณจำเอาไว้นะ ว่าฉันจะไม่มีทางอยู่ร่วมบ้านกับนังเมียน้อยนั่นเด็ดขาด"
"หึ! ผมก็ไม่ได้คิดที่จะมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ร่วมกันกับคุณอยู่แล้วล่ะ"
กำปั้นใหญ่กำเข้าหากันแน่น เดินผ่านประตูบานใหญ่ที่เปิดแง้มพอให้ได้เห็นเหตุการณ์และเสียงเอะอะโวยวายของคนในห้องได้อย่างชัดเจน ขายาวก้าวเร็วๆลงไปข้างล่าง มองไปบริเวณสวนกว้างหลังบ้านที่มีเด็กผู้หญิงวัยใกล้เคียงกันกำลังนั่งพูดคุยกับพี่ชายต่างแม่ของเขาอย่างร่าเริง
ลูกเมียน้อย
เมื่อวันก่อนในตอนที่เขาอยู่ที่หอของมหาลัย พ่อได้พาผู้หญิงคนนึงเข้ามาพร้อมกับเด็กผู้หญิงอีกคนเข้ามาในบ้าน และเมื่อเขากลับมา พ่อก็ประกาศกลางบ้านว่าผู้หญิงคนนี้คือเมียอีกคนที่กำลังตั้งท้องลูกคนที่สามของพ่อ เป็นเหตุผลที่ทำไมบทสนทนารุนแรงเช่นนั้นถึงเกิดขึ้นระหว่างพ่อและแม่ของเขา
เมียน้อย..ไร้ยางอาย..ผู้หญิงร่าน..มารความสุขของครอบครัวเขา เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้น
สายตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้าหวานที่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข หมายมั่นเอาไว้ในใจ
มีความสุขซะให้พอเถอะ เพราะหลังจากนี้ เธอต้องได้รับกลับคืนไปอีกหลายเท่า
...
ฉันจะย่ำยี จะเหยียบเธอให้จมดินเลย โทษใครไม่ได้หรอกนะ โทษแม่ร่านๆของเธอไปแล้วกัน
"หลังจากวันนี้ฉันขอสั่งให้ทุกคนดูแลคุณจูยอนให้ดี ไม่ว่าเธอต้องการอะไรก็ให้หามาให้ทุกอย่างเข้าใจไหม"
'อู๋ หยางเซิง' หนุ่มใหญ่ผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวประกาศกร้าวต่อหน้าแม่บ้านและคนขับรถที่เรียกมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่ของบ้าน ปรายตามองยังคนในครอบครัวที่นั่งอยู่ฝั่งขวา
"อย่าดูถูกและอย่าทำร้ายจูยอนเป็นอันขาด เพราะถ้าฉันรู้ ฉันเอาถึงตายแน่"
ริมฝีปากสีแดงสดเหยียดตรง มือที่วางอยู่บนหน้าตักกำแน่น ด้วยความแค้นที่สุมอยู่ในอก จนมือหนาของลูกชายคนเดียวของเธอวางทับลงเบาๆเป็นเชิงปลอบให้ผู้เป็นแม่สงบ ส่งสายตาเป็นอันว่าเข้าใจกันแค่สองคน
เขาจะจัดการทุกอย่างเอง
"และให้ปฏิบัติตัวกับหนูซอฮยอนเหมือนกับที่ปฏิบัติกับซูโฮและอี้ฟาน เพราะหลังจากนี้หนูซอฮยอนจะเป็นเหมือนลูกสาวอีกคนของฉัน"
"ครับ/ค่ะ"
หลังจากได้รับคำสั่งแล้ว ต่างก็ลุกออกไปทำงานของตนเอง เหลือเพียงบรรดาเจ้านายที่นั่งอยู่ที่เดิมไม่มีใครลุกไปไหน หยางเซิงโอบไหล่บางของภรรยาที่กำลังตั้งท้องลูกของเขาอย่างถะนุถนอม
"ไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวผมพาคุณไป"
"มะ ไม่ต้องหรอกค่ะ ดิฉันไปเองได้"
จูยอนพูดอย่างเกรงใจ เมื่อหันไปสบตากับ 'ยุนกีเอ' ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของบ้าน
"พ่อครับ"
"มีอะไร"หยางเซิงเหลือบมองลูกชายคนรองที่พูดแทรกขึ้นมาก่อนที่เขาจะได้พูด
"แล้วน้องสาวคนใหม่ของผมล่ะครับ"
"ทำไม"
"ซอฮยอนอายุ 17 นั่นก็หมายความว่ายังเป็นนักเรียนอยู่ใช่ไหมล่ะครับ พ่อจะให้น้องไปเรียนที่ไหนล่ะ"
"ฉันจัดการเรื่องที่เรียนให้หนูซอเรียบร้อยแล้ว โรงเรียนแทโซนั่นแหละ"
"ดีเลย"ร่างสูงเดาะลิ้นอย่างพึงพอใจ ส่งรอยยิ้ม(แสร้ง)อ่อนโยนให้กับคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม "ไหนๆก็อยู่ในรั้วเดียวกันกับมหาลัยผม งั้นผมจะดูแลให้เป็นอย่างดี พ่อไม่ต้องเป็นห่วง"
"ยังไงพ่อก็ฝากแกด้วยแล้วกัน ช่วยเหลือหนูซอทุกเรื่องที่แกทำได้ เข้าใจใช่ไหม"
...
"แน่นอนครับ ผมจะช่วย ..ทุกๆเรื่องเลยล่ะ"
"พ่อก็เบาใจ ถ้าแกรับปากพ่อแบบนั้น ยังไงก็ฝากด้วยนะอี้ฟาน"
ซอฮยอนก้มหน้าหลบสายตาคมของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายอีกคน แม้รอยยิ้มที่เขาส่งมาให้มันจะดูอ่อนโยนมากก็ตาม แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบเค้นจนหายใจแทบไม่ออก ความรู้สึกกังวลผสมปนเปกับความหวาดกลัวแล่นพล่านในจิตใจ
ทำยังไงดี ทำยังไงดีซอฮยอน
******************************
คอมเม้นท์กดโหวตติดแท็ก #ฟิคจนกว่าเธอจะรัก
เถอะนะ ได้โปรด *o* อยากอ่านกันต่อไหม อยากอ่านก็ทำ!! #บังคับ ฮ่าๆๆๆ
ความคิดเห็น