คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : WE'RE ONE : : PROLUGUE
ประตูห้องบานใหญ่ของคอนโดสุดหรูใจกลางเมืองถูกถีบเข้ามาอย่างแรงพร้อมกับใบหน้าไม่สบอารมณ์ที่เต็มไปด้วยรอยบาดแผลของชายหนุ่มทั้ง 2 คน
"ไอ้เวร กูก็ตามหาตั้งนานที่แท้มานั่งนอนดูทีวีสบายใจเฉิบแบบนี้เนี่ยนะ"
"เอาไปกินไป แล้วก็เลิกพูดมากซะที รำคาญ"
ชายหนุ่มที่นอนเอาขายาวๆพาดขอบโซฟาโยนห่อขนมที่กำลังกินอยู่ใส่คนมาใหม่พร้อมกับลุกขึ้นมาบิดตัวจนได้ยินเสียงกระดูกลั่น
"เมื่อยชิบหายเลย"
"เจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า"
"โอ๊ย ไอ้มานอนอยู่ที่ห้องแบบมีลมหายใจเนี่ย มันไม่เป็นอะไรมากหรอก อย่าไปห่วงมันเลย ไอ้เวรนี่กระดูกใหญ่ยิ่งกว่ากระดูกควายอีก"
"เออ สบายมาก ขอบใจที่ห่วงกูไอ้ลู่ ส่วนมึง ถ้าคราวหลังหาตีนมาให้เพื่อนอีก กูไม่เอาแล้วนะเว้ย เหนื่อย ดูดิ๊ กูจะเป็นแผลเป็นไหมเนี่ย"
"ก็เห็นพูดแบบนี้ สุดท้ายก็กระโจนเข้าวงก่อนคนแรกตลอด"
"ใช่ ไอ้ลู่พูดถูก กูเป็นคนหาเรื่องก็จริง แต่คนที่ยั่วตีนน่ะคือมึงนะไอ้ฮุน"
"เห๊อะ กูยอมก็ได้ พวกมึงรุมกู"
ชายหนุ่มผิวขาวเจ้าของชื่อโอ เซฮุนเบ้ปากอย่างยอมแพ้ก่อนจะถูกล็อกคอ "อะไรของมึงเนี่ย"
"ทำเป็นงอนนะมึง ไม่ใช่ผู้หญิงนะ กูจะได้มาคอยง้อน่ะ"
"แล้วมึงมาง้อกูทำไมล่ะไอ้ไค"
"เพราะมึงเป็นเพื่อนกูไง"
ชายหนุ่มผิวแทนเจ้าของฉายา สึนามิ แห่งโรงเรียนมัธยมปลายคังวอนพูด เรียกรอยยิ้มมุมปากจากเซฮุน เห็นแบบนั้นหนุ่มหน้าหวานอย่างลูฮานก็เข้าไปร่วมกอดคอด้วย
"พวกมึงอย่าลืมกูเด่ะ"
"กูไม่ได้ลืม"เซฮุนพูด อ้าแขนรับร่างลูฮาน ก่อนจะมองหน้าเพื่อนทั้ง 2 คน "มันก็ 7 ปีแล้วนะเว้ย กับความเป็นเพื่อนของพวกเรา"
"เออ เวลาแม่งผ่านไปโคตรเร็ว กูยังจำได้อยู่เลยว่ากูวิ่งแก้ผ้าอาบน้ำกับพวกมึงน่ะ"
"เชี่ย =_= เรื่องอื่นมีให้จำทำไมมึงไม่จำ"เซฮุนบ่นเบาๆ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เอาเหอะ กูจดจำได้ทุกเรื่องที่มันเกิดขึ้นกับพวกเรานั่นแหละ"
"พวกมึงว่าความเป็นเพื่อนของเรามันจะยาวนานแค่ไหนวะ"
"จนวันที่พวกมึงหมดลมหายใจ กูก็จะเป็นเพื่อนพวกมึง"
"เชี่ยฮุน กูจะร้องไห้"
"กูด้วย"
"อะไรของพวกมึงเนี่ย ร้องไห้กัน เดี๋ยวกูก็ร้องด้วยเลย"
"กูว่าไม่ใช่ว่ะ"ลูฮานพูดแล้วเขกหัวเซฮุน "มึงร้องแล้วไอ้ฟาย น้ำตาหยดแหมะๆอยู่เนี่ย"
"ไรว้า ก็กูซึ้งอ่ะ"เซฮุนพูด ยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลลงมาข้างแก้ม
"กูสัญญานะเว้ย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กูจะไม่ทิ้งพวกมึง"ไคพูดอย่างหนักแน่น
"กูก็สัญญาว่ากูจะไม่ปล่อยให้พวกมึงต้องเจอกับความลำบาก"ลูฮานพูดบ้าง
"งั้นกูสัญญา ว่ากูจะเป็นคนเก็บรักษาความเป็นเพื่อนของพวกเรา ..ตลอดไป"
ทั้ง 3 คนมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม แม้ตามเนื้อตัวจะเต็มไปด้วยรอยบาดแผลจากการยกพวกตีกัน แต่ก็ไม่ทำให้พวกเขาเจ็บขึ้นมา ตราบใดที่ยังมีกันและกันอยู่แบบนี้
ไค เซฮุน และลูฮาน
พวกเขาได้ให้คำมั่นสัญญาต่อกันแล้ว ว่าจะเป็น 'เพื่อนกันตลอดไป'
เกริ่นนำกันด้วยมิตรภาพที่ดูมั่นคง แต่หลังจากนี้ไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ต่อไปหรือเปล่า?
มาอีกแล้ว กับฟิคเนื้อหารุนแรง เรียกได้ว่ามีคำหยาบเพียบ!! โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วย
นี่คือฟิคที่ถูกแต่งแต้มจากจินตนาการของตัวเค้าเท่านั้น
เรื่องคู่ ยังไม่สามารถให้คำตอบได้ว่าจะให้ใครคู่กับใคร หรือท้ายที่สุดแล้ว
อาจจะไม่มีคู่เลยก็ได้ และอย่างที่หลายๆคนที่เคยติดตามเค้ามาจากเรื่องก่อนๆ จะรู้ว่าเมนของเค้า
คือ "ซอฮยอน" เพราะฉะนั้นถ้าจะส่งให้บทของนางดูมีอะไรๆมากกว่าคนอื่นก็ขออภัย แต่อยากจะบอกว่า
เรื่องนี้ตัวละครทุกคนคือเมนเค้าหมดเลย เพราะว่าเมนรองในโซชิก็คือ "ยุนอา"กับ "สิก้า"
แน่นอนว่าไม่ได้ปล่อยให้ด้อยแต่อย่างใด เด่นเหมือนกัน แต่อาจจะออกมาช้าบ้าง
ถ้ายังอยากจะอ่านต่อก็อ่าน แต่ถ้าไม่ชอบ ไม่เอา ไม่อ่าน ก็เชิญเลย ไม่ได้บังคับนะ
แต่คนที่อ่าน ก็ควรจะมี จิตสำนึก บ้าง สิ่งที่อยากได้ตอบแทนมา ไม่ใช่เงิน เพราะเอามาแต่งให้อ่านกันฟรีๆ
แต่ที่อยากได้คือกำลังใจ คนที่ไม่ได้แต่งนิยาย แต่งฟิคคงไม่รู้ความรู้สึกว่าเวลาได้อ่านคอมเม้นท์แล้ว
มันมีกำลังใจมากแค่ไหน ส่วนคนที่แต่งฟิคแล้วยังไม่เม้นท์อีก เค้าก็ขอให้กรรมตามสนองไปเลย #โหดแล้ว
ส่วนคนที่อ่าน แล้วเม้นท์ให้กำลังใจ ติชม อยู่อย่างสม่ำเสมอ เค้าขอบคุณจริงๆ
มีหลายคนที่ตามเค้ามาตลอด ไม่เคยทิ้งกันเลย ขอบคุณมากๆ :)
ถ้ากระแสตอบรับมันค่อนข้างน่าพอใจ จะมาอัพตอนต่อไปตอนค่ำๆ เพราะว่าพิมพ์เสร็จเรียบร้อยแล้ว
แต่ถ้าไม่ ก็จะรอต่อไป แล้วแต่อารมณ์ รับรอง ..เรื่องนี้จะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่
เฟินมาตอบคำถามพี่มะเหมี่ยวก่อน กลัวข้องใจ
"ชายหญิง" เท่านั้นค่ะ ไม่มีชายชาย เฟินแต่งไม่เป็น มันคนละความรู้สึก
ความคิดเห็น