คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Love's Twin : : Chapters 18 [Sehun Part]
“ถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ ..ผมจะไม่รู้จักเธอ
ผมจะไม่สนิทกับเธอและผม
..
จะไม่รักเธอ”
Chapters 18
ผมเดินออกมาจากบ้านหลังจากถูกยุนอาลากให้เข้าไปนั่งเป็นเพื่อนระหว่างรอยัยนั่นสวาปาม ใช้คำว่าสวาปามเลยแหละ กินไปได้ไงเยอะขนาดนั้น ผมมาที่นี่เป็นครั้งแรกและผมยอมรับเลยว่าผมติดใจที่นี่จริงๆ ทิวทัศน์กว้างๆ ร่มรื่น ลมเย็น ผมเป็นคนชอบภูเขาน่ะ แล้วที่นี่ก็มีภูเขาเต็มไปหมด ถ้ามีเงินมากกว่านี้อาจจะมาขอพื้นที่ของพี่เจสสิก้าปลูกบ้านเล็กๆอยู่บ้างแล้วล่ะ
“ฮุน!!!”
ผมหันไปมองข้างหลังก่อนจะหันกลับมา ซอฮยอนนั่นเองคือเจ้าของเสียง เธอเรียกผมและผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผมถินหายใจก่อนจะมองตรงไปข้างหน้า
ผมไม่อยากจะมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ
“เป็นสิ ไม่ว่าเรื่องที่นายทำมันจะผิดกับฉันมากแค่ไหน ยังไงซะ ความเป็นพี่น้องของเรา มันก็จะยังอยู่ ..ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคนในครอบครัวหรอกนะ”
ใช่! ไม่มีอะไรสำคัญกว่าคนในครอบครัว และผม ..จะทำร้ายลูฮานไม่ได้เด็ดขาด
“ฮุน ทำไมมายืนคนเดียว กำลังเล่นเอ็มวีอยู่รึไง”
“...”ผมเงียบและยังคงมองออกไปข้างหน้าแม้ว่าซอฮยอนจะมาอยู่ข้างๆผมแล้วก็ตาม
“เฮ้อ ที่นี่บรรยากาศดีชะมัดเลยนายว่าไหม ฉันน่ะชอบภูเขามากเลย แต่ลู่น่ะไม่ค่อยชอบ ลู่ชอบพาฉันไปทะเลตลอดเลย ดีใจชะมัดในที่สุดก็ได้มาเที่ยวภูเขา”
“...”
ซอฮยอนยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ แม้ว่าผมอยากจะพูดกับเธอมากแค่ไหนแต่ผมก็ต้องยับยั้งใจตัวเองมากเท่านั้นเมื่อนึกถึงลูฮาน เธอคือแฟนของลูฮาน และคือคนที่ผมไม่สมควรจะ ..รักมากที่สุด
“เออนี่ เห็นเมื่อกี๊พี่แพคเขาบอกว่าเขาไปสำรวจรอบๆนี้มาเมื่อเช้ากับแท เห็นบอกว่ามีวิวสวยๆด้วยล่ะ”
“...”
“เดินไปประมาณ 20 นาทีก็ถึง นี่ก็ใกล้จะถึงตอนพระอาทิตย์ตกแล้วด้วย”
“...”
“เราไปดูกันไหมฮุน”
ผมหันไปมองหน้าเธอก่อนจะพูดเรียบๆ “ไม่ชวนลู่ล่ะ”
“โห่ ลู่นอนหลับอ่ะ ปลุกไม่ตื่นเลย”
“...”
“ไปเดินเล่นกันเถอะนะ”
“ฉันไม่อยากไป”ผมพูดตัดบทก่อนจะถอนหายใจแล้วแสร้งทำหน้ารำคาญเธอเต็มที “ขี้เกียจเดิน”
“เอ่อ งั้นไม่เป็นไร เอาไว้วันหลังก็ได้”ซอฮยอนพูดและก่อนที่เธอจะเริ่มชงนผมคุยอีก ผมก็มองเห็นยุนอา
“ยุน!!”
“กำลังหาตัวแกพอดีเลย”ยุนอาตะโกนมาก่อนจะวิ่งมา
“อย่าวิ่ง เดี๋ยวล้ม”
“อ่าๆๆๆ”ยัยนั่นพยักหน้าก่อนจะค่อยๆเดินมาจนถึงอย่างปลอดภัย ไร้รอยแผล “อ้าว ซอก็อยู่เหรอ”
“อื้อ”
“ไอ้ฮุนฉันว่าจะชวนแกไปเดินเล่นน่ะ พี่แพคบอกว่ามีวิวสวยๆอยู่แถวนี้ด้วย”
“...”ผมเงียบแล้วเหลือบมองซอฮยอนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“แกไปกับฉันไหม ไปกันเถอะ”
“อืม”ผมตอบก่อนจะจับมือยุนอา “ฉันกำลังอยากจะเดินเล่นอยู่พอดีเลย”
ยุนอาพยักหน้าก่อนจะมองซอฮยอน “ไปด้วยกันไหมซอ”
“เอ่อ.”
“ฉันอยากไปกับแกแค่ 2 คน”ผมพูดขัดขึ้นมาก่อนที่ซอฮยอนจะพูดจบ “มีเรื่องจะคุยกับแก”
“เอ่อ ยุนไปกับฮุนเถอะ ฉันรู้สึกเวียนหัวนิดๆน่ะ ขอปะ ไปนอนพักก่อนดีกว่า”ซอฮยอนพูดก่อนจะหันมามองผม “ดะ เดินเล่นให้สนุกนะฮุน”
ผมไม่ตอบเธอแต่จูงมือยุนอาออกมา ผมเดินออกมาเรื่อยๆโดยที่ไม่พูดอะไร
“โอ๊ะ”
“แกนี่มัน.. -_-“ผมบ่นยุนอาก่อนจะดึงยัยนี่ที่เดินซุ่มซ่ามตกหลุมบนพื้น “เดินให้มันดีๆได้ไหม”
“ก็ฉันมองไม่เห็นนี่หว่า”ยุนอาพูดก่อนจะตีหลังผม “นี่”
“อะไร”
“ขอขี่หลังแกได้ไหม”
“-_- ทั้งๆที่แกเพิ่งกินเนี่ยนะ”
“ก็ฉันเดินไม่ไหวนี่หว่า”ยุนอาบิดตัวไปมาก่อนจะมองผมอย่างอ้อนวอน “นะๆๆๆๆ”
“เฮ้อ”ผมถอนหายใจก่อนจะนั่งลงสักพักร่างของยุนอาก็โถมลงมา “เกาะดีๆนะ”
“อ่าฮะ”
ผมลุกขึ้นก่อนจะเดินไปเรื่อยๆโดยมียุนอาคอยบอกทาง
“เฮียบอกว่าเมื่อวันก่อนขาแกเคล็ดเหรอ”
“..อืม”
“แล้วเป็นไงบ้าง ไปทำอีท่าไหนถึงได้เคล็ด”
“..ฉันก็ วิ่งไล่กับพี่ชายแกแหละ แล้วล้ม”
“ซุ่มซ่ามพอกันทั้งคู่ยังจะไปวิ่งไล่กันอีกนะ”ผมพูดแล้วหัวเราะ “แล้วลู่ได้ล้มหรือชนอะไรหรือเปล่าล่ะ”
“หึ”ยุนอาพูดก่อนที่ผมจะรู้สึกว่ายัยนี่กอดคอผมแน่นขึ้น “ถ้าไอ้ตุ๊ดนั่นเป็นอะไรสักอย่างก็ดีน่ะสิ”
“...”
“ไอ้นั่นจะได้ไม่ต้องแบกฉันขึ้นหลัง”
“ฮะ?”
“จะได้ไม่ต้องทำให้ฉันระ.. รู้สึกแปลกๆ”
“รู้สึกแปลกๆอะไร”ผมถามยุนอาก่อนจะมองเธอด้วยหางตา “ลู่แบกแกขึ้นหลังเหรอ”
“อืม มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆไงที่ให้คนที่อ่อนแอกว่าฉันมาแบกฉันขึ้นหลังน่ะ”
“...”
“จริงๆนะ”
“ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”ผมพูดแล้วหัวเราะ “ตรงนี้ใช่ไหมเนี่ย”
“*o* ว๊าววว สวยจัง”
ผมย่อตัวลงปล่อยให้ยุนอาลงก่อนจะบิดตัว “ปวดหลังชิบเลย”
“ชิ เดี๋ยวตอนเล่นละครเวทีมันก็มีฉากที่แกต้องอุ้มซอเหมือนกันแหละย่ะ”
“...”ผมเงียบก่อนจะจับหัวยุนอาให้หันไปมอง “แกดูดิ”
“ว๊าวววววววววววววว”
โชคดีที่ยัยนี่เปลี่ยนเรื่องได้..
“ไอ้ฮุนแกดูดิ พระอาทิตย์กำลังตก สวยเป็นบ้าเลย”ยุนอาพูดก่อนจะชี้ไปข้างหน้า “เออใช่! เมื่อกี๊แกบอกว่าแกมีอะไรจะพูดกับฉันนี่ แกมีอะไรรึเปล่า”
“เอ่อ..”
นั่นสิ ผมมีอะไรจะพูดกับยัยนี่นะ .. “ช่างมันเหอะ”
“อะไรของแกวะ”ยุนอาทุบแขนผมก่อนจะหัวเราะ “พักนี้แกโอเคปะเนี่ย ดูแปลกๆ”
“ฉันก็โอเค แกนั่นแหละ โอเครึเปล่า”
“อะไร ฉันทำไมจะไม่โอเคล่ะ ก็โอเคสิ”
ผมยิ้มก่อนจะขยี้หัวยุนอาอย่างที่ชอบทำ เราดูพระอาทิตย์ตกกันเงียบๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนในเวลานี้ผมคงตื่นเต้นมากที่ผมได้อยู่ในบรรยากาศสวยๆกับคนที่ผมชอบ แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกเฉยๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าคนที่ผมชอบ
..ไม่ใช่ยุนอา
“ฮุน..”
“..ฮะ?”
“ฉันถามแกไปเมื่อวานอ่ะ ว่าแกรู้สึกแบบเดิมกับฉันอยู่ไหม”
“ใช่ แกถาม”ผมพูดแล้วมองหน้ายุนอาที่กำลังมองผมอยู่เช่นกัน “ทำไม”
“ฉันอยากได้ยินอีกครั้ง ..แกยังรู้สึกแบบเดิมอยู่รึเปล่าวะ”
“...”
“...”
“..ถ้าฉันบอกว่าฉันรู้สึกแบบเดิมล่ะ”
“...”ยุนอาเงียบไปก่อนจะถอนหายใจหนักๆ “ถ้าแกบอกแบบนั้น ฉันก็อยากจะบอกกับแก”
“...”
“ฉันเองน่ะ ..ก็ชอบแกเหมือนกัน”
“!!”
..แต่ผม ..ขอโทษ
80%
ผมกลับมากับยุนอาหลังจากดูพระอาทิตย์ตกดิน พวกเรา 2 คนไม่ได้พูดอะไรกันตั้งแต่ตอนนั้น ตอนที่เธอบอกกับผมว่าเธอเอง ..ก็ชอบผม จนกระทั่งตอนนี้ พวกเราทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่สนามหญ้ากว้างๆหน้าบ้านของพี่เจสสิก้า ไม่ได้มีการจุดไฟหรอก แต่เอาฮีทเตอร์มาตั้งเอาไว้เพราะอากศเริ่มหนาวแล้ว
แพคฮยองเป็นคนที่ดูจะกระตือรือร้นที่สุด จู่ๆก็วิ่งเข้าไปในบ้านพร้อมกับออกมาพร้อมกับกล่องบางอย่าง เขาเขย่ามันก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้น
“เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า”
“เกมส์อะไรของนายน่ะแพค”พี่เจสสิก้าถามด้วยความสงสัย ผมมั่นใจว่าทุกคนในที่นี้ก็สงสัยเหมือนกันหมด
“ซ่อนหาไง”
“ฮยอง บ้าปะเนี่ย มันมืดแล้วนะ”ลูฮานพูด “เดี๋ยวก็อันตรายหรอก ซ่อนหาอะไรกัน”
“ใจเย็นดิวะไอ้ลู่”แพคฮยองพูดก่อนจะมองทุกคน “ไหนๆก็มากัน 8 คนก็เล่นเป็นคู่ไปเลย ถ้ากลัวจะอันตรายเราก็จับคู่สุภาพบุรุษกับสุภาพสตรีสิครับ”
“-_-“ผมมองแพคฮยองนิ่งๆก่อนจะปรายตามองซอฮยอนที่นั่งอยู่ข้างลูฮาน เธอกำลังมองผมด้วยเช่นกัน เราสบตากันอยู่เนิ่นนาน ผมไม่ได้สนใจในสิ่งที่แพคฮยองหรือคนอื่นๆพูดเลยด้วยซ้ำ สายตาที่เธอมองผมราวกับกำลังถาม
ถามว่าผมเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นกับผม
ผมไม่อยากจะคุยกับเธอ เราควรจะลดความสนิทกัน และผมก็ไม่ได้คิดเอายุนอามาแทนที่ซอฮยอนด้วย ผมตอบตัวเองได้แล้วในตอนนี้ว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อยุนอามันได้เปลี่ยนไปแล้ว และที่เธอบอกกับผมว่าเธอชอบผม มันทำให้ผมทำตัวไม่ถูก กลัวว่าเพื่อนจะเสียใจ ..ผมไม่รู้จริงๆว่าควรทำยังไง
“เอาล่ะ เดี๋ยวให้ผู้หญิงจับแล้วกัน ในนี้มีชื่อของผู้ชายทั้ง 4 คนอยู่”แพคฮยองพูดก่อนจะชูกล่องนั้นขึ้น “น้องแท ต้องจับให้ได้พี่นะ”
“-////- แทจะพยายามแล้วกัน”ยัยแทยอนพูดแล้วจับก่อนจะแกะกระดาษออกดูแล้งหน้าเสียไปเล็กน้อย “อาลู่ค่ะ”
“เจ็บปวดชะมัด”แพคฮยองพูดก่อนจะหัวเราะร่า “ยังไงมันก็แค่เกมส์ล่ะนะ ไอ้ลู่ มานี่ดิ”
“เฮ้อ ไร้สาระชะมัดเลยฮยองเนี่ย”
“แต่แกกำลังตื่นเต้นกับเกมส์ใช่ไหมล่ะ”แพคฮยองพูดแล้วหลิ่วตามองลูฮาน
ผมก็ดูออกนะ ปากพูดว่าไร้สาระแต่ลูฮานคงอยากเล่นใจจะขาดแล้วล่ะ แพคฮยองเดินมาหยุดตรงหน้าพี่เจสสิก้าก่อนที่เธอจะหยิบมัน
“เห๊อะ! ฉันได้นาย”
“ฮะ?”
“แพคฮยอนเนี่ย เห็นไหม”
งั้นตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับเฮียคริสสินะ ..
“เอาล่ะเหลือ 2 สาว ใครจะจับก่อนจับหลังเลือกกันเลย แล้วอย่าเพิ่งเปิดนะ เปิดพร้อมกัน”
“ซอ เธอก่อนเลย”
“ไม่อ่ะ พี่แพคอยู่ใกล้ยุน เขาจะได้ไม่ต้องเดินนะ ยุนก่อนเลยก็ได้”
“โอเคจ้ะ J”ยุนอาพูดแล้วล้วงเข้าไปก่อนจะหยิบกระดาษใบเล็กขึ้นมา แพคฮยองเดินไปตรงหน้าซอฮยอนก่อนจะยื่นกระดาษให้เธอ
ทั้ง 2 คนนั่งอยู่ข้างๆกัน และแกะกระดาษพร้อมกัน มี 1 ใน 2 คนนั้นที่ต้องได้ชื่อของผม
“เซฮุน”
“..พะ พี่คริสค่ะ”
ผมถอนหายใจก่อนจะลุกแล้วเดินไปหายุนอา ผมโยกหัวยุนอาก่อนจะยิ้ม “ดีจังที่ฉันได้คู่กับแก”
“-////- อย่ามาทำเป็นพูดนะ”ยุนอาพูดแล้วส่ายหน้า หน้าของยัยนี่แดงเล็กน้อย ผมใช้หางตามองซอฮยอนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ผมไม่รู้ว่าเธอกำลังมองผมรึเปล่า
“เอาล่ะ ได้คู่กันครบแล้ว เดี๋ยวฉันกับเจสสิก้าจะเป็นคนหาเอง ไปซ่อนเถอะ อ้อลืมบอก อย่าออกไปนอกเขตรั้วนะ”
ผมพยักหน้าก่อนจะจับมือยุนอา “ไปกันเถอะ”
“อะ อืม”
“เซฮุน”
ผมหันไปมองซอฮยอนที่เรียกผมก่อนจะทำเป็นไม่ได้ยินแล้ววิ่งออกมาพร้อมกับยุนอา
ฉันขอโทษนะซอฮยอน ..แต่เรา 2 คน
....
ไม่ควรจะใกล้กันอีกแล้ว
100%
ความคิดเห็น