คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Love's Twin : : Chapters 17
Chapters 17
“แน่ใจแล้วนะว่าดีขึ้นแล้วน่ะ”ลูฮานถามย้ำซอฮยอนอีกครั้งในตอนนี้พวกเขาทั้ง 3 คนอยู่ที่สนามบินเพื่อจะไปที่บ้านพักตากอากาศของเจสสิก้า
ซอฮยอนพยักหน้าก่อนจะหันไปกวักมือเรียกเซฮุนที่เดินเอื่อยๆอยู่ข้างหลัง “ฮุน รีบเดินเร็ว ทำไมเดินช้าจัง”
“เอ่อ อืม”เซฮุนพยักหน้าแล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ตอนแรกเขากะว่าจะไม่ไป แต่พอลองคิดดู ยุนอารอเขาอยู่ที่นั่น ถ้าเกิดไม่ไปมีหวังโดนบ่นหูชาเป็นอาทิตย์แน่ๆ “หายดีแน่แล้วจริงๆเหรอซอ”
ซอฮยอนหยุดเดินก่อนจะมองหน้าทั้ง 2 คน “หู่ว เป็นอะไรกันเนี่ยทั้งพี่ทั้งน้อง ฉันหายแล้วจริงๆนะ อีกอย่าง ถ้าเกิดฉันเป็นอะไรกลางทางยังไงก็มีนายกับนายตั้ง 2 คนนี่”
“จ้าๆ แม่สาวแกร่ง”ลูฮานโยกหัวซอฮยอนก่อนจะส่งกระเป๋าของซอฮยอนให้เซฮุน “ถือให้หน่อย เดี๋ยวฉันไปซื้อไอติมก่อน เอาอะไรไหม”
“ชานมให้แก้วนึง”เซฮุนพูดก่อนจะรับกระเป๋าซอฮยอนมาถือ
“ฉันด้วยๆ ฉันเอา..”
“ห้ามกิน”เซฮุนและลูฮานพูดขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
“ห๋า?”
“ห้ามกินไอติม”ลูฮานพูด
“ห้ามกินชานมด้วย”เซฮุนพูดต่อก่อนจะหันไปมองลูฮาน “น้ำเปล่าก็พอมั้งลู่”
“อืมๆๆ”ลูฮานพยักหน้าก่อนจะเดินออกไป
ซอฮยอนถอนหายใจก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ “โธ่ ก็ฉันอยากกินชานมด้วยนี่ ไอติมฉันก็อยากกิน”
“เธอเพิ่งหายไข้นี่”เซฮุนนั่งลงข้างซอฮยอนก่อนจะเท้าคางมองเธอ “เอายามาด้วยรึเปล่า”
“เอามาๆๆๆ ชิ พวกนาย 2 คนเผด็จการชะมัด”
“ฮ่ะๆๆๆ ไม่รู้สินะ”
“-^-“
ตอนนี้อยู่บนเครื่องบิน อีกไม่นานก็จะถึงที่หมายแล้ว เซฮุนขยับตัวก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆก่อนจะยิ้มบางๆ ซอฮญอนกำลังหลบอยู่ เธอพิงไหล่ของลูฮาน สำหรับคนทั่วไปมองก็คงมองว่าพวกเขาเป็นแฟนกันและน่ารักมาก เขาเองก็มองแบบนั้น เพียงแต่.. หัวใจของเขากลับรู้สึกถูกบีบ
“ซอเป็นแฟนฉัน”
“ใช่ลู่ ซอเป็นแฟนนาย”เซฮุนพึมพำเบาๆก่อนจะแกล้งหลบตาเมื่อเห็นว่าซอฮยอนขยับตัว เขาแกล้งหลับต่อไปเพราะรู้ว่าซอฮยอนตื่นแล้ว
“ไม่หนาวรึไง”
เสียงของซอฮยอนที่พูดขึ้น อาจจะพูดกับลูฮานก็ได้
พรึ่บ
เซฮุนขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะแอบหรี่ตา เห็นว่าเสื้อคลุมสีขาวของซอฮยอนอยู่บนตัวเขา และเมื่อเขาลืมตาเขาก็เห็นว่าซอฮยอนได้ปรับแอร์ตรงที่นั่งของเขาให้มันเบาลง ตอนนี้เธอหลับตาเหมือนเดิมแล้ว
อย่าทำดีกับฉันเลยได้ไหม ..มันจะทำให้ฉันยิ่งทำผิดมากขึ้นเรื่อยๆ
“ไอ้ฮุนนนนนนนนนนนนนนนน”
ทันทีที่เห็นรถเข้ามาจอดยุนอาก็วิ่งออกไปจากบ้านก่อนจะกระโดดกอดเซฮุนทันที “โอย อะไรของแกเนี่ย”
“คิดถึงแกชะมัด”
“-///- เหรอ”
“ใช่ดิ”ยุนอาพูดก่อนจะหันไปทักซอฮยอนกับลูฮานที่อยู่ด้านหลัง “ซอ หายดีแล้วเหรอ”
“อื้ม ขอโทษทีนะ”ซอฮยอนพูดก่อนจะมองเซฮุนที่จู่ๆก็ลากยุนอาเข้าไป “อะไรของเขา ยังคุยกับยุนไม่จบเลย”
“บ่นอะไร”ลูฮานยื่นหน้ามาข้างๆซอฮยอนก่อนจะถาม “หืม?”
“เปล่า”เธอส่ายหน้าก่อนจะอ้าแขนรับเจสสิก้าที่วิ่งออกมาจากบ้าน “ออนนี”
“ยัยซอ เป็นไงบ้าง พี่เป็นห่วงมากเลยนะ”
“หายแล้วค่ะ”
“ไปๆๆๆ เอาของไปเก็บข้างใน เดี๋ยววันนี้ก่อกองไฟนั่งเล่นกัน รู้สึกนายแพคเตรียมเกมส์บ้าบออะไรไว้เล่นไม่รู้”
“เหรอคะ”
ลูฮานมองเจสสิก้ากับซอฮยอนที่เดินเข้าไปในบ้าน เขายิ้มก่อนจะหันไปเห็นว่ามีคนกำลังมองเขาอยู่จากกระจกใสในบ้าน เขาขมวดคิ้วก่อนจะยักไหล่
ยัยถึกนั่นจะมองเขาทำไม
เซฮุนออกมานั่งหน้าบ้าน มองวิวทิวทัศน์ที่ดูสงบร่มรื่น ลมเย็นพัดมาทำให้เขาต้องกระชับเสื้อแขนยาวให้แน่นขึ้นเพื่อบรรเทาความหนาว
“เฮ้ย”
เขาหันไปมองข้างหลังก่อนจะขยับเมื่อเห็นว่าคริสเดินมา “ไงเฮีย”
“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อเชียว”
“เปล่าอ่ะเฮีย”
“หึ!”คริสหัวเราะในลำคอก่อนจะแตะไหล่เซฮุน “ฉันเห็นแกมาตั้งแต่เด็กนะเว้ย ก็เคยบอกว่าไอ้เหม่งมันโกหกแกไม่ได้ แกเองก็โกหกฉันไม่ได้หรอก”
“...”
“มันมีอะไรเกิดขึ้นกับพวกแกรึเปล่า”
“...”
“แกบอกไอ้เหม่งรึยังว่าแกรู้สึกยังไงกับมัน”
“บอกไปตั้งนานแล้วเฮีย”
“งั้นพวกแกก็คบกันแล้วสิ”
เซฮุนหัวเราะก่อนจะส่ายหน้า “เปล่าอ่ะเฮีย”
“อ้าว แล้วทะ..”
“ก็น้องสาวเฮียนั่นแหละ ไอ้ยุนมันบอกกับผมว่ามันคิดกับผมแค่เพื่อน”
“งั้นที่มานั่งอยู่แบบนี้แสดงว่าแกคิดมากเรื่องนี้เหรอ”
“...”
“คริส คริส นายอยู่ไหนอ่ะ”
คริสหันไปมองด้านหลังก่อนจะหันมามองเซฮุน “ฉันไปก่อนนะ ..ครับ คุณหนู”
เซฮุนมองตามคริสไปก่อนจะถอนหายใจ “ถ้าผมคิดมากเรื่องนั้นอยู่มันก็คงจะดีสิเฮีย”
ถ้าเขาคิดเรื่องยุนอา เรื่องที่โดนปฏิเสธก็คงดี แต่สิ่งที่เขาคิดตอนนี้ ..ยิ่งคิดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเกลียดตัวเองมากเท่านั้น
“เฮ้ย มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียว”
“นั่งเล่นไปเรื่อยเปื่อย”
คราวนี้ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร พี่ชายฝาแฝดของเขาเอง ลูฮานนั่งลงข้างๆเซฮุน “นั่งด้วยคนดิ”
“ก็นั่งแล้วนี่”
“เฮอะๆๆ”ลูฮานหัวเราะก่อนจะมองไปข้างหน้า
ทั้งคู่นั่งกันเงียบๆก่อนที่เซฮุนจะเป็นคนพูดขึ้นมาก่อนเพื่อทำลายความเงียบ “แม่ได้โทรมาบ้างรึเปล่า”
“โทร แม่โทรมาทุกวันแหละ แล้วแม่ก็ยากคุยกับนายด้วย แต่ท่านไม่กล้า”
“..เมื่อวานพ่อก็โทรมา ถามถึงนายเหมือนกัน”
“...”
“..ฉันไม่ได้เกลียดแม่หรอกนะ”
“ฉันก็เหมือนกัน ฉันก็ไม่ได้เกลียดพ่อเหมือนกัน”
เซฮุนพยักหน้าก่อนจะหันไปมองลูฮาน “เราเป็นพี่น้องกันใช่ไหม”
ลูฮานหัวเราะก่อนจะขยี้หัวเซฮุน “พี่น้องสุดพิเศษเลยล่ะ เราเป็นฝาแฝดกัน”
“หึๆ”เซฮุนหัวเราะก่อนจะพูดกับลูฮาน “ถ้าเกิดว่าฉันทำผิดต่อนาย ..เรา เราจะยังเป็นพี่น้องกันอยู่ไหม”
ลูฮานยมองเซฮุนก่อนจะยิ้มบางๆ “เป็นสิ ..ไม่ว่าเรื่องที่นายทำมันจะผิดกับฉันมากแค่ไหน ยังไงซะ ความเป็นพี่น้องของเรา มันก็จะยังอยู่ ..ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคนในครอบครัวหรอกนะ”
...
100%
ความคิดเห็น