คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : My Pretty Boy : : CHAPTERS 16
C H A P T E R S 1 6
“ต้องโกรธฉันมากขนาดนั้นเลยรึไง”
ฉันหันหน้าหนีลูฮานก่อนจะกอดอก “เออสิ นายทำลงไปได้ยังไงน่ะ”
“ก็ ก็ ..ก็หมั่นไส้อ่ะ มีปัญหาไหม”
ฉันลุกขึ้นแล้วขยุ้มคอเสื้อของลูฮานอย่างหาเรื่อง “แค่หมั่นไส้ต้องทำแบบนั้นรึไงไอ้บ้า คริสโอป้าเขาอายแค่ไหนนายรู้ไหม”
“มันจะอายอะไรนักหนาล่ะ”ลูฮานยักไหล่ก่อนจะปัดมือฉันออก
“แล้วนายคิดว่ามันไม่น่าอายรึไงที่ผู้ชายต้องไปแต่งตัวเป็นผู้หญิงน่ะ”
ลูฮานหันมาถลึงตาใส่ฉันทันทีที่ฉันพูดจบ “หน็อย ได้ยินแบบนี้แล้วขึ้นเลย”
“อะไรของนายล่ะ”
“ฉันเองก็เป็นผู้ชายที่แต่งเป็นผู้หญิงเหมือนกันนะเว้ย”
“แต่กรณีของนายกับโอป้ามันไม่เหมือนกันนี่”ฉันเท้าเอวก่อนจะจับวิกผมของเขาที่ยังไม่ได้ถอด “นายแต่งออกมาแล้วดูดี แต่โอป้า..”
“เธอจะบอกว่ามันแย่งั้นเหรอ”
“แล้วนายคิดว่าสวยนักรึไงล่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ อย่างกับกระเทย”
ฉันมองลูฮานที่หัวเราะอย่างกับคนบ้าก่อนจะเขกหัวฉัน “มันก็เพราะนายไม่ใช่รึไงเล่า”
“ชิ”ลูฮานเบ้ปากก่อนจะมองหน้าฉัน “พรุ่งนี้เธอว่างไหม ไปเที่ยวกันเถอะ”
“เสียใจด้วย”ฉันพูดแล้วเดินไปนั่งที่หน้าโต๊ะหนังสือ “ฉันมีนัดแล้ว”
“นัดอะไร? กับใคร? ไปทำอะไร?”
“ถามเป็นชุดเชียวนะ”ฉันพูดแล้วนั่งเท้าคาง “พรุ่งนี้ฉันจะไปดูละครเวทีกับคริสโอป้าน่ะสิ”
“ไม่ให้ไปเว้ย”
เขาพูดแล้วดึงฉันให้ยืนขึ้น ฉันมองหน้าเขาอย่างหาเรื่อง “ทำไม มาห้ามทำไม ฉันจะไป”
“ฉันไม่ให้ไป”
“แต่ฉันนัดเขาไว้แล้ว”
“มันนัดเธอ เธอก็ยกเลิกนัดมันได้นี่”
“เสียใจด้วย เพราะฉันเองที่เป้นคนชวนเขา”ฉันพูดแล้วผลักลูฮาน “ทั้งหมดนั่นมันก็เพราะนายนั่นแหละ”
“อะไร เกี่ยวอะไรกับฉัน ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลยนะ”ลูฮานพูดแล้วบีบแก้มฉันเบาๆ “เธออยากไปกับมันใช่ไหมล่ะ ไม่ต้องมาโบ้ยว่าเป็นเพราะฉันเลย”
“ก็เพราะว่านายนั่นแหละ คริสโอป้าเสียความมั่นใจไปตั้งเยอะ ฉันก็แค่อยากจะปลอบใจเขาบ้างแค่นั้นเอง”
“ไม่เห็นต้องทำแบบนั้นเลย เธออยากไปกับมันอยู่แล้วมากกว่า”
เขาพูดก่อนจะกอดอกเหมือนกับกำลังงอน
“ใช่สิ เธอชอบ เธอปลื้มมันอยู่แล้วนี่ ได้ไปดูละครเวทีบ้าๆนั่นคงเป็นปลื้มเลยใช่ไหมล่ะ”
“...”
“คงจะมีความสุขจนตัวลอยเลยล่ะสิ”
“...”
“ชอบมันใช่ไหมล่ะ”
ฉันอมยิ้มก่อนจะเดินไปสะกิดไหล่เขา “นายเป็นอะไรของนายเนี่ย”
“เป็นคนที่เธอไม่สนใจไง ชิ”
“นายนี่อยู่ในร่างผู้หญิงมานาน นิสัยชักจะเหมือนผู้หญิงแล้วนะ”ฉันพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆ “ฉันก็แค่อยากไปเที่ยวกับคริสโอป้า เพื่อเป็นการปลอบใจเขาจริงๆ ฉันไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย”
“...”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ ฉันนอนก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไม่ตื่น”
“สาธุ ขอให้เธอไม่ตื่น”
“ฉันได้ยินนะ”ฉันพูดกับเขาแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงก่อนจะกดปิดโคมไฟ
คริสโอป้าเขายอมทำเพื่อฉัน(ทั้งๆที่ฉันไม่ได้เป็นคนขอ)ตั้งขนาดนั้น ..อย่างน้อยก็ไปเที่ยวกับเขาสักหน่อยแล้วกัน
“เธออยากได้อะไรเพิ่มอีกไหมจูฮยอน”
“=,,= ไม่ค่ะ”ฉันพูดกับคริสโอป้าก่อนจะดึงฮู้ทของเขาก่อนที่เขาจะเดินไป “โอป้าคะ”
“หืม?”
“...ไม่ร้อนเหรอคะ”
ฉันมองเขาก่อนจะรู้สึกร้อนแทน ..ถึงนี่จะไม่ใช่หน้าร้อน แต่อากาศมันก็ไม่หนาวถึงกับต้องใส้เสื้อโค้ท ใส่หมวก ใส่แว่น ใสที่คาดปาก แล้วก็ผ้าพันคอขนาดนี้มั้ง
“ฉันต้องพลางตัวนะ”
ฉันมองเขาก่อนจะยิ้มแห้งๆ “แต่ฉันว่า ..มันยิ่งทำให้คนสนใจนะคะโอป้า”
“งั้นเหรอ”
“อ่าฮะ”
ฉันยืนรอคริสโอป้าอยู่ที่หน้าห้องน้ำสาธารณะเพื่อให้เขาได้จัดการกับเครื่องแต่งตัวของเขา เอาออกซะบ้าง น่าจะดี
“เอ๋?”
ฉันมองไปด้านหลังอย่างแปลกใจ เวลาที่มีคนมองเรา เราก็จะรู้สึกใช่ไหมล่ะ และตอนนี้ฉันว่ากำลังมีคนมองฉันอยู่แหละ ..แต่กลับไม่มีใคด้านหลังฉันเลย
ฉันลุกขึ้นเพื่อจะเดินไปดูหลังพุ่มไม้ว่ามีใครอยู่ไหมแต่..
“จูฮยอน เรียบร้อยแล้ว”
ฉันหยุดเดินก่อนจะหันไปหาคริสโอป้าที่ออกมาในสภาพที่ดูปกติขึ้นมาเยอะ เขาสวมเสื้อแขนยาวและหมวกเท่านั้น ไม่ว่าจะทำยังไงใครๆก็ดูรู้อยู่ดีล่ะนะ ว่าเขาคือ ‘คริส’
“เธอดูอะไรอยู่น่ะ”
“ไม่มีอะไรค่ะ เราไปกันเถอะ”
ฉันวิ่งไปหาเขาก่อนจะมองกลับมาที่พุ่มไม้อีกครั้ง คงไม่มีอะไรมั้ง
-Luhan Part-
“ฟู่ววววว”
ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก นี่ถ้าคริสมันไม่ออกมาเรียกซอฮยอนก่อนล่ะก็ ยัยนั่นต้องรู้ตัวแหงๆ ว่าผมแอบตามอยู่
ชิ ใครจะไปไว้ใจให้มากัน 2 ต่อ 2 ล่ะ เกิดยัยนั่นหวั่นไหวผมจะทำไง
ผมหยิบตั๋วละครเวทีที่เพิ่งได้มาสดๆร้อนๆขึ้นมาก่อนจะวิ่งเข้าไปในโรงละคร ผมนั่งตรงที่นั่งของตัวเองก่อนจะกวาดสายตามองหาเป้าหมาย โชคดีที่ไม่ไกลเท่าไหร่ และตรงนี่ผมสามารถมองเห็นและได้ยินอย่างชัดเจน เพราะมันอยู่แค่ตรงเบาะหน้านี่เอง
“โอ๊ะ”
“เป็นอะไรจูฮยอน”
“อะไรเข้าตาไม่รู้ค่ะ”
“ไหน เดี๋ยวฉันดูให้”
บหน้าของทั้ง 2 เข้ามาใกล้กันมากขึ้น ผมมองเห็นสายตาหวานเยิ้มของไอ้คริสที่มองซอฮยอน และสายตาของยัยนั่นเองก็เช่นกันหวานไม่แพ้กันเลย หน็อย ไหนบอกว่าไม่ได้ชอบแล้วไง
“เฮ้ยย”
ผมร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นว่า 2 คนทำท่าเหมือนจะจูบกัน แต่แล้ว..
“เฮือก!!!!”
กลับมาที่ภาพเดิม ผมยังคงนั่งอยู่หลังพุ่มไม้ ..นี่คิดจินตนาการเป็นตุเป็นตะเลยเหรอวะเนี่ย
-Seohyun Part-
“เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน เธอรออยู่นี่นะ เดี๋ยวไปหาอะไรกินกัน”
ฉันพยักหน้าก่อนจะนั่งรอคริสโอป้าที่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ละครเวทีจบลงแล้ว ฉันคิดว่ามันสนุกดีนะ แต่ฉันกลับดูไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
มันรู้สึกเหมือนมีคนกำลังมองอยู่ตลอดเวลา บางทีก็รู้สึกเย็นๆวูบๆ คล้ายๆกับรังสีอำมหิตน่ะ แต่มันก็ไม่มีใครเลยสักคน ฉันคงคิดไปเองมั้ง
หมับ
“อ๊ะ!”
“หมดเวลาสนุกแล้วสิ”
ฉันมองอย่างงงๆก่อนจะถูกกระชากตัวออกไป ฉันมองด้านหลัง ผมสีทองที่ถูกปกปิดด้วยหมวก รูปร่างที่สุดแสนจะคุ้นตา “ลูฮาน”
“ไง”เขาหันมายักคิ้วเจ้าเล่ห์ให้ฉันก่อนจะลากฉันไปเรื่อยๆจนออกมาไกลจากห้องน้ำพอสมควรเขาถึงหยุด “น่าจะไกลพอที่มันจะหาเจอ”
“อะไรของนายเนี่ย”
“ก็บอกว่าหมดเวลาสนุกแล้วไง”เขาพูดก่อนจะดีดหน้าผากฉัน “ตอนนี้เป็นเวลาของเธอและฉันแล้ว”
“จะบ้าเหรอ”ฉันสะบัดมือออกก่อนจะมองหน้าเขา “ฉันต้องกลับไปหาคริสโอป้านะ ไม่มีเวลามาเล่นกับนายหรอกนะ”
“ก็ไม่ให้ไป”เขาพูดแล้วดึงมือฉันไว้ “ฉันไม่ให้ไป”
“นี่! แต่ฉันยังไม่ได้บอกเขาเลยนะว่าฉันจะไปไหนน่ะ”
“ก็บอกซะสิ”เขาพูดก่อนจะถือวิสาสะล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายฉันแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของคริสโอป้าแล้วยื่นให้ฉัน “บอกมันไปว่าเธอไม่ว่าง ติดธุระ”
“ธุระบ้าอะไรจะกะทันหันแบบนี้ยะ”
“บอกไปว่าหมาบ้านเธอป่วย แมวปวดท้อง นกแก้วไม่ยอมหยุดพูด หรือ..”
“พอเลย”ฉันเอามือปิดปากเขาก่อนจะพูดกับคริสโอป้าที่รับสายพอดี “โอป้าคะ”
(จูฮยอน เธออยู่ไหนน่ะ เข้าห้องน้ำเหรอ)
“เอ่อคือ ..ฉันขอโทษนะคะโอป้า แต่ฉันติดธุระน่ะค่ะ”
(ธุระ? ธุระอะไร ให้ฉันช่วยไหม)
“ไม่เป็นไรค่ะโอป้า ..พอดีว่า ..หมาที่บ้านฉันเหงาน่ะค่ะ แล้วมันก็เอาแต่ใจมากๆๆๆๆ เลยขอให้ฉันไปเล่นด้วย”
(เอ๋?)
“ช่างเถอะค่ะ เอาเป้นว่าฉันไม่ว่างนะคะ ขอโทษด้วยค่ะ”
ฉันกดวางสายก่อนจะมองหน้าลูฮานที่ทำหน้ามุ่ย “พอใจรึยัง”
“นี่เธอว่าฉันเป็นหมารึเปล่า”
“ยังไม่ได้เอ่ยถึงนายเลยนะ”
“ชิ”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
ความคิดเห็น