คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Love's Twin : : Chapters 16
เซฮุนดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งก่อนจะมองเข้าไปในบ้านของซอฮยอนที่ยังคงปิดเงียบ นี่ก็สายมากแล้ว ปกติซอฮยอนไม่ใช่คนตื่นสาย หรือว่าอยู่กับยุนอามากไปโรคติดสายเลยแผ่กระจาย ..ไม่หรอก ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาเองก็คงจะตื่นสาย
แต่ว่า ..ทำไมซอฮยอนยังไม่ออกมาอีกนะ
“ซอฮยอน”
เซฮุนตะโกนเรียกอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจกระโดดข้ามรั้วบ้านของซอฮยอนเข้าไป
ปังๆๆๆๆๆ
เขาเคาะประตูอยู่อีกหลายครั้ง ปากก็ตะโกนเรียกไปด้วย แต่ดูเหมือนว่าซอฮยอนจะไม่ได้ยิน เธอไม่ได้ออกไปข้างนอกแน่นอนเพราะดูจากรั้วบ้านที่ใส่กุญแจจากด้านใน เซฮุนลองเดินไปที่ประตูหลังก่อนจะเลองลื่อนประตูกระจกดู
“ทำไมไม่ล็อคประตูให้หมดนะ”
เขาเดินเข้ามาในบ้าน เป็นอีกครั้งที่เขาเข้ามาบ้านของซอฮยอนหลังจากช่วยเธอยกของมาครั้งแรก วันนี้ดูเป็นระเบียบมากขึ้นกว่าเดิมเยอะ ..ก็ผู้หญิงอย่างซอฮยอนนี่นะ
“ซอ ซอ ซอฮยอน”
...
“งะ งั้นฉันขึ้นไปนะ”
เซฮุนตะโกนขึ้นไปด้านบนก่อนจะเดินขึ้นไป มีห้องอยู่ 2 ห้อง ดูจากที่ซอฮยอนออกไปคุยด้วยกันทุกคืนน่าจะเป็นห้องนี้สินะ “ซอ ฉันจะเข้าไปแล้วนะ”
...
“ขอโทษนะ”
เซฮุนบิดลูกบิดเข้าไปก่อนจะหลับตา เผื่อว่าซอฮยอนกำลัง เอ่อ นั่นแหละ เขาค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะยืนมองซอฮยอนที่ยังคงนอนอยู่บนเตียง
“เฮ้อ ไม่มีไอ้ยุนให้ปลุก ก็ต้องมาปลุกเธอด้วยเหรอเนี่ย”
เซฮุนพึมพำก่อนจะเดินไปใกล้เตียงของเธอ “ซอ สายแล้วนะ”
“...”
“ซอ ถ้าไม่รีบไปเธอโดนรุ่นพี่นานะตีเอาได้นะ”
“...”
“ซอจูฮยอน”
“..อืม”
เซฮุนส่ายหน้าเมื่อเรียกเธอไปตั้งนานแต่เธอกลับตอบมาแค่อืม แล้วก็ยังคงหลับตาอยู่ ให้ตายเถอะ
“ฉันคงต้องใช้วิธีเดียวกับไอ้ยุนแล้วสินะ”
เซฮุนเอื้อมมือไปจับผ้าห่มของซอฮญอนก่อนเตรียมจะกระชาก แต่แล้วเขาก็เห็นความแปลกไปของซอฮยอน ที่ใบหน้าของเธอซีดเซียว และมีเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดอยู่ที่หน้าผากเต็มไปหมด
“ซอ..”
เซฮุนเอาหลังมือแตะหน้าผากของซอฮยอน “บ้าชิบ เธอไม่สบายเหรอเนี่ย”
Tru Tru Tru
เขาหันไปมองบนโต๊ะ โทรศัพท์ของซอฮยอนนั่นเองที่ดัง เขาเดินไปใกล้ก่อนจะหยิบขึ้นมาดู ‘เสี่ยวลู่’
“ฉันเอง”
(ไอ้ฮุน ซอไปไหนอ่ะ ฉันโทรตั้งหลายรอบแล้วไม่รับเลย หรือว่าซ้อมละครกันอยู่ แต่เช้าเลยเหรอ)
“ใจเย็น เว้นช่องไว้หายใจหน่อยพี่ชาย”เซฮุนพูดก่อนจะมองขึ้นไปข้างบน “ซอฮยอนอยู่บ้าน”
(อ้าว แกก็อยู่บ้านซอเหรอ หรือว่าอะไร ทำไมแกรับโทรศัพท์ซอล่ะ)
“ฉันอยู่บ้านซอ ..ตอนนี้ซอฮยอนไม่สบายมาก”
(เฮ้ย แล้วเป็นไงบ้าง)
“ไข้ขึ้นน่ะ เมื่อวานที่โซลฝนตก ฉันให้กินยะ.. อ้าว”
“ค่อยๆนอนนะ”เซฮุนประคองร่างของซอฮยอนให้เอนลงกับที่นอนหลังจากให้เธอกินข้าวและกินยา เขาบิดผ้าผืนเล็กก่อนจะเอามาวางบนหน้าผากของเธอ “เป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม”
“..ฮุน รุ่นพี่จะว่าเอาไหม”ซอฮยอนถามเสียงแผ่ว
“โธ่เอ๊ย อยากจะว่าก็ว่าเลย คนไม่สบายจะให้ไปได้ไงล่ะ”เซฮุนพูดก่อนจะลุกขึ้น “เดี๋ยวฉันเอาน้ำไปเปลี่ยนก่อน เธอนอนพักไปเถอะ”
“..ขอบใจนะ”
“ด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งครับผม”
เซฮุนพูดก่อนจะยกกะละมังออกไปจากห้องของซอฮยอน แล้วจัดการเก็บกวาดบ้านให้เธอ
ใช้เวลาเก็บกวาดไม่นานเพราะบ้านของซอฮยอนสะอาดดีอยู่แล้ว เขายกกะละมังที่เปลี่ยนน้ำแล้วขึ้นไปบนห้องซอฮยอนก่อนจะวางผ้าผืนใหม่ลงไปบนหน้าผากของซอฮยอน
“...”
เซฮุนจ้องหน้าซอฮยอนอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน ..ผู้หญิงคนนี้มีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างที่แรงเหลือเชื่อ ในใจของเขาตอนนี้ยังคงรู้สึกว่าเขาชอบยุนอา แต่ทำไมเมื่ออยู่ใกล้กับเธอคนนี้ถึงได้ใจเต้นแรงขนาดนี้ก็ไม่รู้
เซฮุนโน้มหน้าลงไปใกล้ซอฮยอนอย่างเผลอตัว อีกเพียงแค่นิดเดียวที่ริมฝีปากของเขาและเธอจะโดนกัน ขอบคุณอะไรบางอย่างที่ทำให้เซฮุนรู้สึกตัว
เขาเกือบจะทำผิดกับพี่ชายของตัวเองซะแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นกับฉันกันนะ ทำไมฉันต้องเป็นแบบนี้ด้วย ..ซอ”
“ซอ!!!!”
เซฮุนหันไปมองที่ประตูห้องก่อนจะลุกขึ้นอย่างตกใจ “ลู่ แกมาได้ไง”
“ฉันจองตั๋วเครื่องบินที่เร็วที่สุดแล้วก็มาน่ะสิ”ลูฮานพูดก่อนจะเดินไปนั่งแทนที่ของซอฮยอน “นี่ซอเป็นไงบ้าง”
“ไข้ลดกว่าตอนเช้าเยอะแล้วล่ะ”เซฮุนพูดก่อนจะมองลูฮานที่มองซอฮยอนด้วยความเป็นห่วง
“ขอบใจนะที่ช่วยดูแลซอให้”
“ไม่เป็นไร”
“แกไปพักเถอะ เดี๋ยวฉันดูซอเอง”
“ไม่เป็นไร แกเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวฉันดูเอง”
“ไม่”ลูฮานพูดก่อนจะหันไปมองเซฮุน “ฉันเหนื่อยแค่ไหนฉันก็จะทำ”
“...”
“ซอเป็นแฟนฉัน”
“...”
อืม เข้าใจแล้วล่ะ
50%
ยุนอาเดินออกมาจากห้องนอนหลังจากจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้ว นี่ก็เกือบเที่ยงแล้ว แต่เธอเพิ่งตื่น อาจจะเป็นเพราะเมื่อวานกว่าจะได้หลับ มันคงนานเกินไป
ก็ใครใช้ให้ไอ้ตุ๊ดนั่นมาทำแบบนั้นล่ะ ..พาเธอนอนไม่หลับเลย
“ตื่นได้แล้วเหรอ”
“ไอ้แท”ยุนอาทักแทยอนที่นั่งอยู่ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแทยอน “นี่แกออกไปไหนมา แต่งตัวซะสวยเชียว”
“ไปเที่ยวกับพี่แพคมา”
“แหวะ หวานเวอร์”
“ก็แกอยากมัวแต่ฟอร์มจัดเอง”แทยอนพูดก่อนจะล็อคคอยุนอา “นี่ถ้าแกบอกไอ้ฮุนไปนะ ป่านี้แกหวานแซงหน้าฉันไปแล้ว”
“-////- เออน่ามันยังไม่ถึงเวลา”
“ระวังเถ้อ กว่าจะคิดว่าถึงเวลาก็ไม่มีเวลาเหลือแล้วน่ะ”แทยอนพูดก่อนจะจิ้มหน้าผากยุนอา “แกมองหาใครวะ”
ยุนอาหันกลับมามองแทยอนก่อนจะส่ายหน้า”เปล่านี่ ก็มองดูเฉยๆ”
“ถ้าหาพี่คริสน่ะ พาพี่สิก้าออกไปเดินเล่น พี่แพคก็อยู่ข้างบน”
“..อืม”ยุนอาพยักหน้าก่อนจะมองไปรอบๆอีกครั้ง “ละ แล้วไอ้ตุ๊ดล่ะ”
“โอ๊ะ นี่แกถามถึงลูฮานด้วยเหรอ”แทยอนหรี่ตาอย่างจับผิด “จะถามทำไมยะ”
“ก็ฉันไม่เห็นนี่”ยุนอาเสียงดังก่อนจะจ้องหน้าแทยอน “ถ้าหมอนั่นไม่อยู่ก็ดีสิ สบายใจดีออก”
“เออ อาลู่ไม่อยู่”
“ปะ ไปไหน?”
“กลับโซลไปแล้ว”
“ฮะ?”
“พอดีซอไม่สบายน่ะ อาลู่ก็เลยบินกลับไปโซลแล้ว เดี๋ยวก็คงกลับมาที่นี่อีกรอบพร้อมไอ้ฮุนมั้ง”
“..อืม”
ยุนอาเอ๊ย คนที่เขาเป็นห่วงก็ต้องเป็นแฟนเขาสิ ..ทำไมต้องรู้สึกไม่ดีด้วย
..เซฮุนไม่อยู่ ..ลูฮานไม่อยู่ ..มันว่างเปล่าจริงๆ
“ยัยนั่นคบทั้งลูฮานแล้วก็แอบไปอ่อยเซฮุนด้วย และอีกไม่นานเธอก็จะถูกเขี่ยและกลายเป็นหมาหัวเน่าไปในที่สุด”
คำพูดของฮโยมินวนกลับเข้ามาในหัวของเธอ “ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะกลายเป็นแบบนั้นนะ”
ซอฮยอนขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะกระพริบตาถี่ๆ เพราะฤทธิ์ของยาทำให้ซอฮยอนหลับจนมืด เธอควานหาสวิตซ์โคมไฟก่อนจะกดเปิด ทันทีที่แสงไฟจากโคมไฟส่องสว่าง ซอฮยอนก็มองอย่างตกใจ
มีผู้ชาย 2 คนที่หน้าตาเหมือนกันอยู่ในห้องของเธอ ดูจากสีผม คนที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียงคงเป็นลูฮาน ส่วนคนที่นอนอยู่บนโซฟานั่นคงเป็นเซฮุน ทำไมลูฮานถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ แล้วทำไม ..เซฮุนถึงไม่กลับไปนอนที่บ้านตัวเอง
“ลู่ ฮุน”ซอฮยอนเปล่งเสียงแหบพร่าออกไปเพื่อปลุกทั้ง 2 คน
เซฮุนที่นอนอยู่บนโซฟาขยับตัวก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินมาหาซอฮยอนทันทีที่เห็นว่าเธอตื่นแล้ว “ซอ”
ลูฮานเมื่อได้ยินเสียงของทั้งคู่ก็ค่อยๆยันตัวขึ้นเมื่อสบตากับซอฮยอนเขาก็จับแก้มของเธอเบาๆ “เป็นไงบ้าง”
“..ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”ซอฮยอนยิ้มก่อนจะส่ายหน้า “ทำไมลู่มาอยู่ที่นี่ แล้วทำไม ..ฮุนไม่กลับไปนอนบ้านล่ะ”
“เอ่อ คือ..”เซฮุนเกาหัวตัวเองก่อนจะมองลูฮานที่มองเขาอยู่เช่นกัน เมื่อ 2 ชั่วโมงก่อนที่จะมืด ลูฮานไล่ให้เซฮุนกลับไปนอนที่บ้านแล้ว แต่เขาอ้างว่าจะอยู่ต่ออีกหน่อย แล้วนี่มันมืดแล้ว เขายังอยู่ที่นี่อยู่เลย “อ๋อ ตอนแรกจะกลับแหละ แต่ผล็อยหลับไปน่ะ”
“อืม”ซอฮยอนพยักหน้าก่อนจะมองลูฮาน “แล้วมาที่นี่ได้ไง”
“พอรู้ว่าซอไม่สบายก็เลยรีบมาน่ะสิ ปกติซอไม่สบายยากจะตาย แล้วถ้าเป็นทีก็รู้อยู่ว่าต้องเป็นหนักมาก เป็นห่วงนะรู้ไหม”
“โธ่ ขอบคุณนะลู่”
เซฮุนมองทั้ง 2 คนที่พูดคุยกันก่อนจะรู้สึกเหมือนกับตัวเองเป็นส่วนเกิน เขาพึมพำเบาๆก่อนจะเดินออกไปจากห้อง “ฉันไปก่อนนะ”
Tru Tru Tru
หลัวจากออกมาจากบ้านซอฮยอนได้ไม่นานโทรศัพท์ของเซฮุนก็ดัง เขาหยิบขึ้นมากดรับโดยที่ไม่ได้ดูชื่อของคนที่โทรเข้าเลยด้ววยซ้ำ “ฮัลโหล”
(ฮุน..)
“...”
แม้เสียงปลายสายจะเรียกเขาเท่าไหร่ก็ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น เซฮุนเดินตรงไปเรื่อยๆอย่างเหม่อลอย จนกระทั่ง “โอ๊ย”
(ไอ้ฮุน แกเป็นอะไร)
“..อะ ไอ้ยุน”
(เออดิ นี่แกร้องทำไม เป็นอะไร)
เซฮุนส่ายหน้าก่อนจะมองเสาไฟด้านหน้า นี่เขาเหม่อถึงกับเดินชนเสาไฟเลยงั้นเหรอเนี่ย
(ไอ้ฮุน แกได้ยินฉันปะเนี่ย)
“ฮะ อะไรนะ”
(เฮ้อ ช่างเถอะ)
“..อืม”
(เมื่อไหร่แกจะมา)
“คงรอซอหายดีก่อนทั้งอาจจะพรุ่งนี้ หรือวันมะรืน”
(..แล้วตอนนี้ไอ้ตุ๊ดอยู่ไหน)
“แกว่าจะถามถึงลู่มันทำไม”
(เอ่อ ฉันจะหมายถึงว่าซอเป็นไงบ้าง)
“ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ ลู่ดูแลติดขอบเตียงซะขนาดนั้น”
(...)
“ไอ้ยุน แกเงียบทำไมเนี่ย แล้วนี่โทรมาหาฉันมีอะไรอีกปะเนี่ย”เซฮุนถามยุนอาก่อนจะไขประตูบ้าน
(ฉันก็แค่อยากจะแน่ใจอะไรบางอย่าง)
“อะไรของแก”
(แกยัง ..แกยัง ..ยังชอบฉันอยู่ไหมวะ)
เซฮุนค้างมือที่กำลังจะบิดลูกบิดประตูก่อนจะยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น “อืม ..ฉันยังชอบแกอยู่”
(อืม ..ขอบใจนะ)
พูดจบสายก็ถูกตัดไป เซฮุนยืนนิ่งอยู่หน้าประตูบ้านอย่างเหม่อลอย ใช่ ความรู้สึกของเขาที่มีให้ยุนอา เขายังรู้สึกว่ามันเหมือนเดิม ..แต่ไม่รู้ทำไม ถึงมีหน้าของซอฮยอนอยู่ในหัวอยู่ตลอดเวลา
“ฉันอาจจะชอบแก ..แล้วฉันก็อาจจะชอบซอด้วยก็ได้”
..
“ฉันนี่มันนิสัยโคตรจะไม่ดีเลยจริงๆ”
ท่องเอาไว้สิเซฮุน ผู้หญิงคนนั้นคือคนสุดท้ายที่จะคิดเกินเลยกับเธอ ..ผู้หญิงคนนั้นคือแฟนของพี่ชาย จำเอาไว้สิ
100%
ความคิดเห็น