คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Last Tomorrow : : CHAPTERS 15
Chapters 15
"ฮึก ฮือ.."
ร่างบางฟุบหน้าลงกับพวงมาลัย ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ..ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยร้องไห้หนักมากขนาดนี้เลย นั่นเพราะชีวิตของเจสสิก้าตั้งแต่เด็กจนโตมีแต่คนตามใจ ไม่เคยขัดใจ ไม่ว่าสิ่งไหนที่เธอชอบและอยากได้ เธอก็มักจะได้มันมาเสมอ แต่ครั้งนี้มันกลับต่างออกไป
ทั้งที่รักผู้ชายคนนั้นมาตั้งนาน แต่สุดท้าย ..เขาก็มีคนรักไปแล้ว
"ฮือ ..ฉันรักนายลู่หาน รักนาย ทำไมไม่เคยรู้บ้าง ฮือ"
เพื่อนเหรอ ..น้องสาวเหรอ
"ฉันไม่ ฮึก ฉันไม่ต้องการ ฉันรักนาย ฮือ"
เจสสิก้าสะอื้นหนักขึ้น แต่แล้วจู่ๆก็มีเสียงเคาะกระจกอยู่ด้านข้าง เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ "บะ แบคฮยอน"
แบคฮยอนมองหญิงสาวในรถที่กำลังร้องไห้อย่างตกใจไม่แพ้กัน เขาทุบกระจกเธอรัวๆจนเมื่อเธอเปิดกระจกลง เขาก็ถามอย่างเป็นห่วง
"เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอมาร้องไห้อยู่ตรงนี้"
"นะ นาย ฮึก นายมาได้ไง"
"ก็เธอโทรเรียกฉันมา"
เจสสิก้ามองอย่างงงๆ หันไปมองโทรศัพท์ตัวเองที่ยังขึ้นหน้าจอการติดต่อกับแบคฮยอนค้างเอาไว้อยู่ "สะ สงสัยฉันจะโทรไปจริงๆนั่นแหละ"
"ลงมาคุยกันก่อน ฉันตกใจแทบแย่ อยู่ๆเธอก็โทรหาฉันแล้วเอาแต่ร้องไห้ ฉันเลยตามจากจีพีเอสเอา เกิดอะไรขึ้นเจสสิก้า"
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เธอกับแบคฮยอนพูดคุยกันดีๆ เธอออกไปข้างนอก ไปเดินเล่น ขับรถเล่น กินข้าวกับเขาจนกลายเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ถึงแม้เขาจะชอบกวนประสาท พูดจาก็ไม่ค่อยเข้าหูนัก แต่เขาก็คือคนที่อยู่กับเธอในเวลาที่เธอเหงา และคือคนที่อยู่กับเธอเวลาที่เธอกำลังเศร้าอยู่เสมอ
"ลงมาคุยกันมา"แบคฮยอนพูด ถอยออกไปยืนห่างรถเพื่อให้เจสสิก้าเปิดประตูรถลงมา
และเมื่อก้าวขาออกมาจากรถ เจสสิก้าก็โผเข้าไปกอดแบคฮยอนแล้วร้องไห้ออกมาราวกับเด็กอีกครั้ง
"ฮือ ..เขาไม่รักฉันบ้างเลยแบคฮยอน เขาไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลย"
แบคฮยอนยืนนิ่งด้วยความตกใจ เมื่อตั้งสติได้ก็ยกมือขึ้นลูบหลังเธอเบาๆ "ใจเย็นๆ ..ก็แค่คนไม่รักแค่คนเดียวเองน่า"
"ฮือ.."
"สวยๆแบบเธอ หาได้เยอะแยะนะเจสสิก้า"
"ฉันรักเขา ฉันต้องการเขา แต่ทำไม ฮึก.. เขามีคนอื่นแล้ว ทั้งที่ฉันรักแต่เขามาตลอด"
"...แค่ได้รักก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่เหรอ"
"ฮือ"
"ฉันเข้าใจ.."
เข้าใจดีทุกอย่าง.. รักเขา แต่เขาก็มีคนอื่น
..รู้ว่ามันเจ็บขนาดไหน
"เธอจะไม่รับโทรศัพท์หน่อยเหรอ ฉันว่าเขาอาจจะกำลังเป็นห่วง.."
"ฉันไม่อยากคุย"
แบคฮยอนพยักหน้าเข้าใจ ขับรถไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย ในขณะที่เจสสิก้านั่งนิ่งๆปล่อยให้โทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้าจากลู่หานดังอยู่แบบนั้น
"นายจะอยู่ที่นี่อีกนานไหมแบคฮยอน"
"..ก็จนกว่าธุระของฉันจะเสร็จนั่นแหละ แต่ไม่มีวี่แววเลย ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว"แบคฮยอนพูดอย่างเหนื่อยๆ
ทุกครั้งที่เหมือนจะมีเบาะแสเกี่ยวกับซอฮยอนหรือแม้แต่เกี่ยวกับยุนอา แต่มันก็ดูจะหายไปในพริบตา เหมือนมีอำนาจของพวกไหนมาปิดเอาไว้ทำให้หาไม่เจอสักที
"นายยังไม่ได้บอกฉันเลยนะ ว่านายมาทำอะไรที่นี่"
"..."
"...ช่างเถอะ ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก"
"มาหาคน"
เจสสิก้าผงกหัวขึ้น มองเขาอย่างหมั่นไส้จึงตีแขนเขาไป "พอบอกไม่ต้องบอกดันรีบบอก เวลาคาดคั้นตั้งนานไม่ยอมบอกนะยะ"
"หึ"แบคฮยอนยิ้มมุมปาก "อย่างน้อยฉันก็ทำให้เธอมาวีนได้เหมือนเดิมปะล่ะ"
"..."
"..เพื่อเป็นการปลอบใจเธอ ฉันจะบอกเรื่องของฉันก็ได้ แต่เธอตอบคำถามฉันมาก่อนได้ไหม"
"อะไร"
"ที่บอกว่าลู่หานมีคนรักแล้วน่ะ ..จริงๆเหรอ แล้วผู้หญิงคนนั้นคือใคร"
เจสสิก้าหน้าหม่นลงเมื่อได้ยินคำถามนั้น "ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันเรื่องจริงหรือเปล่า ..ฉันทนฟังเขาบอกรักใครไม่ได้หรอกนะ ให้เขาบอกว่าเขาเกลียดฉันยังจะดีซะกว่า"
"อืม.. ช่างเถอะ ฉันไม่พูดเรื่องนี้แล้วก็ได้"แบคฮยอนพูด ..ถ้าลู่หานมีคนรักแล้วจริงๆ ซอฮยอนจะเป็นยังไง ถ้าเธอมารู้เรื่องนี้ทีหลัง
แต่ไม่รู้ทำไม แม้จะรู้สึกเป็นห่วงซอฮยอนอยู่ แต่การร้องไห้ของเจสสิก้าเรียกได้ว่ามีอิทธิพลกับเขาอยู่พอสมควรเลย เพราะเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของเธอ เขาก็เสียมารยาทจากโต๊ะอาหารออกมาหาเธอทันที อาจเป็นเพราะว่ารู้ดีในความรู้สึกของเธอ อาจเป็นเพราะรู้ว่าเธอยังรับเรื่องพวกนี้ไม่ได้เหมือนอย่างเขา
..เขาถึงได้มาอยู่ตรงนี้ แม้ว่าตอนแรกจะอยากหนีเธอก็ตาม
"ฉันเล่าเรื่องของฉันให้เธอฟังดีไหม"
"..อืม เอาสิ"
แบคฮยอนพยักหน้าตกลง เล่าเรื่องราวในอดีตพร้อมกับขับรถไปด้วย "ฉันแอบชอบผู้หญิงคนนึงมา 2 ปีแล้ว ชอบเธอมาก ช่วยเหลือเธอมาตลอด แต่ฉันไม่เคยกล้าพูดมันออกไป"
นายกับฉันเราเหมือนกันเลยนะ
..ฉันเองก็ไม่กล้าบอกเหมือนกัน
"จนกระทั่งวันหนึ่ง มีผู้ชายอีกคนเข้ามา ..และผู้ชายคนนั้นก็ดูจะกล้าเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา มันไม่แปลกเลยที่ผู้หญิงที่ฉันชอบเธอจะชอบผู้ชายคนนั้น ฉันไม่โทษใครทั้งนั้นนอกจากตัวเอง เพราะฉันไม่บอกความรู้สึกของฉันไปเอง ฉันเป็นคนละทิ้งโอกาสของตัวเอง ทั้งๆที่ฉันได้เจอและมีโอกาสก่อนแท้ๆ"
เหมือนฉันอีกแล้ว ..ฉันเจอเขามาก่อน แต่สุดท้ายผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ก็มาได้หัวใจของเขาไป
"ความรักมันก็แบบนี้แหละนะสิก้า ..แต่ถ้าเธอปล่อยวาง มองว่าความรักคือการได้รัก ไม่ใช่การครอบครอง เธอก็จะไม่เจ็บปวด ฉันเชื่อนะว่าเธอจะทำมันได้เหมือนฉัน"
"..อืม"
"เธอรู้ไหมว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร บอกไปแล้วเธอจะตกใจ"
"..."
"ผู้ชายคนนั้นน่ะ .."
"..."
"นายเสี่ยวลู่หานไง"
"..."
"น่าตลกไหมล่ะ ผู้ชายที่ได้หัวใจของผู้หญิงที่ฉันชอบไปครอง ก็คือผู้ชายที่เธอชอบเขาอยู่.. โลกเรามันกลมจริงๆเลยเน๊อะ"
"..."
"เจสสิก้า"
"..."
แบคฮยอนเบรครถ หันไปมองข้างๆก่อนจะยิ้มบางๆ "หลับซะแล้วยัยว้ากเอ๊ย"
ดวงตาของแบคฮยอนฉายแววเป็นประกายออกมาเมื่อมองเห็นใบหน้ายามหลับของเจสสิก้า ..แรกเจอเธอคือยัยคนขี้วีน จอมเอาแต่ใจ นิสัยไม่ดีและคือคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าสุดๆ แต่เมื่อเจอเธอครั้งที่สอง สาม สี่ และต่อๆมาเธอในสายตาเขาก็เปลี่ยนไป
เธอดูเหงา โดดเดี่ยว เธอจิตใจดี และชอบช่วยเหลือคนอื่น
แบคฮยอนหักพวงมาลัยเลี้ยวรถกลับเพื่อพาเจสสิก้าไปส่งที่บ้านของเธอเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ป่านนี้พ่อแม่ของเธอคงเป็นห่วงแล้ว เขาเคยพาเธอมาส่งที่บ้านอยู่ 2 ครั้ง แต่ครั้งนี้มันต่างออกไปเพราะมีชายชุดดำที่น่าจะเป็นบอดี้การ์ดยืนอยู่รอบๆตัวบ้าน
"เจส ..ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านเธอแล้ว"
"หือ."เจสสิก้างัวเงียตื่นขึ้นมา มองออกไปข้างนอกอย่างงงๆ "ทำไมพากลับมาบ้าน"
"แล้วจะให้พาไปไหนล่ะ เธอดันหลับนี่"แบคฮยอนพูด ดับเครื่องแล้วลงจากรถ
เจสสิก้าเดินลงจากรถอย่างมึนๆ มองเขาอย่างขอบคุณ
"ขอบใจมากนะแบคฮยอน สำหรับเรื่องวันนี้"
"..อืม มีอะไรช่วยได้ฉันก็จะช่วย บอกฉันแล้วกันถ้าเธอมีปัญหาอะไร"
"อื้ม"เจสสิก้าพยักหน้ารับ มองเขาที่ส่งกุญแจรถให้เธอ "อะไร"
"ก็เอากุญแจรถเธอไปดิ แล้วก็เข้าบ้านได้แล้ว"
"นายจะกลับยังไง"
"อืม แท็กซี่แหละมั้ง"
เจสสิก้าส่ายหน้ารัวๆ ส่งกุญแจคืนให้เขา "คุณบยอนแบคฮยอน ที่นี่ไม่ใช่เกาหลีบ้านคุณนะ"
"แล้ว?"
"ที่นี่มันเมืองมาเฟีย อันตรายจะตาย นายขับรถฉันไปนั่นแหละ แล้วพรุ่งนี้ก็มารับฉันที่บ้าน"
"เธอจะไปไหน"
"ไปกับนาย"
"ฮะ?"
"ไปทุกที่ที่นายจะไปในวันพรุ่งนี้"
แบคฮยอนหรี่ตาลง "แล้วถ้าฉันกลับโซลล่ะ"
"ฉันก็จะไปด้วย"เจสสิก้าตอบทันที ยักไหล่เบาๆ "แต่ฉันรู้ว่านายยังไม่กลับง่ายๆหรอก ในเมื่อนายยังทำธุระไม่เสร็จนี่นา"
"หึๆ ..โอเค งั้นก็ได้ พรุ่งนี้ฉันจะมารับเธอที่บ้านนะ"
"อ่าฮะ"
"ตอนนี้ก็เข้าบ้านนอนได้แล้ว ..ไม่ต้องคิดมากนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"
"อื้ม ..เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"
เจสสิก้ายิ้ม มองแบคฮยอนที่เดินขึ้นไปนั่งบนรถ เขาลดกระจกลง โบกมือลาเธออีกครั้ง เธอพยักหน้าตอบเขาจึงขับรถออกไป.. ร่างบางหมุนตัวเข้าไปภายในบ้านอย่างรู้สึกเหนื่อย
"สิก้า.."
"คุณพ่อ ..ยังไม่นอนอีกเหรอคะ"
"ไปไหนมา"
"หนู.."
"แล้วนั่นกลับมากับใคร"
"..หนูไปนั่งรถเล่นมาค่ะ ส่วนนั่นเพื่อนของหนู ชื่อบยอนแบคฮยอน เอาไว้ว่างๆจะพาเขามาให้พ่อรู้จักนะคะ"
"ไม่ต้อง พ่อไม่อยากรู้จักใครทั้งนั้น ..เรื่องของเรากับอาลู่ มันเป็นยังไง บอกพ่อมาให้หมดนะ"
เจสสิก้ามองหน้าผู้เป็นพ่อ ส่ายหน้าเบาๆ "พ่อก็ได้ยินชัดแล้วไม่ใช่เหรอคะ ลู่หานเขาไม่อยากแต่งงานกับหนู"
"แล้วหนูล่ะ อยากแต่งงานกับเขาไหม"
"..."
"ว่าไงสิก้า"
"เราเป็นเพื่อนกันค่ะ"เจสสิก้าเลี่ยงตอบ "หนูง่วงและเหนื่อยมาก ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ"
"เจสสิก้า มาคุยกับพ่อก่อน"
เจสสิก้าเดินต่อไปโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมองผู้เป็นพ่อ เมื่อเข้ามาในห้องได้แล้ว หญิงสาวก็กระโดดขึ้นไปนอนคว่ำหน้าลงกับเตียงพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
"ก็แค่ลู่หานเขาไม่ได้รักหนู ..หนูจะไปทำอะไรได้อีก"
โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าสั่นครืดเป็นสัญญาณว่ามีคนโทรมา เจสสิก้าดันตัวเองให้นั่งก่อนจะหยิบขึ้นมามองชื่อของคนที่โทรเข้าอย่างชั่งใจ
ลู่หาน
นิ้วเรียวสไลด์โทรศัพท์ก่อนจะยกขึ้นมาแนบหู "..."
(สิก้า ทำไมไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉัน)
"อืม ..ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ยิน"
โกหก โกหกคำโตเลยสิก้า..
(เธอเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมวิ่งออกไปแบบนั้น แล้วนี่ตอนนี้อยู่ไหน ทำไมเสียงเป็นแบบนี้ล่ะ)
"ฉันอยู่บ้านน่ะลู่หาน ..สงสัยฉันจะเป็นหวัดล่ะมั้ง เสียงเลยเป็นแบบนี้"
(เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย ..กินยาแล้วก็นอนพักซะรู้ไหม ฉันเป็นห่วง)
เป็นห่วง ..ทำไมต้องเป็นห่วงฉันด้วยล่ะลู่หาน
"นี่ ..ลู่หาน"
(หืม?)
"พรุ่งนี้เรามาเจอกันหน่อยดีไหม ..ฉันหมายถึงฉัน นาย ..และผู้หญิงคนนั้นของนาย"
(...จะดีเหรอ)
"ดีสิ หมะ แหม แฟนเพื่อนทั้งที ฉันก็อยากรู้จักบ้าง"
(ความจริงแล้วเธอก็รู้จักอยู่แล้วนะสิก้า ..เอางั้นก็ได้ พรุ่งนี้เจอกัน เธอคงตกใจแน่ๆ)
"อื้ม เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ร้านไปให้พรุ่งนี้แล้วกันนะ ..ฉันเอง ก็มีคนอยากให้นายเจอเหมือนกัน"
"เธอแน่ใจนะว่าไปเจอได้จริงๆ"
"อื้อ"
"แล้วจะไม่ร้องไห้ใช่ไหม"
"อ่าฮะ"
"แน่ใจนะว่าเธอจะไม่ร้องไห้"
"โอ๊ย นายนี่ถามเซ้าซี้จัง ฉันบอกว่าโอเคก็ต้องโอเคสิยะ"
แบคฮยอนถอนหายใจเบาๆ ชูนิ้วก้อยไปตรงหน้าเจสสิก้า "งั้นมาสัญญากันก่อน เธอจะไม่ร้องไห้ ถ้าเห็นลู่หานกับผู้หญิงคนนั้น"
เจสสิก้าพยักหน้า เกี่ยวนิ้วก้อยของตัวเองเข้ากับเขา "ฉันสัญญานะ แบคฮยอน"
แบคฮยอนพยักหน้ารับ ก่อนจะขับรถต่อไปเรื่อยๆเพื่อไปยังร้านอาหารที่เจสสิก้านัดลู่หานเอาไว้ ไม่นานนักก็มาถึง แบคฮยอนบุ้ยปากไปทางประตู "เข้าไปก่อนเลยไป เดี๋ยวฉันหาที่จอดรถก่อน มันไม่มีที่จอดรถเลย"
"รีบๆตามมานะ"
เจสสิก้าหันไปพูดก่อนจะเปิดประตูรถลงตรงบริเวณหน้าร้านอาหารร้านประจำของเธอ ลู่หานคงมาถึงแล้วเพราะเห็นว่ารถของเขาจอดอยู่ มือบางกำเข้าหากันแน่น สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
"สู้ๆสิก้า หักดิบไปเลย เธอต้องลืมให้ได้!!"
เมื่อพูดให้กำลังใจตัวเองแล้ว เจสสิก้าก็เชิดหน้าขึ้น เดินตรงเข้าไปบริเวณด้านในซึ่งเธอเห็นแล้วว่าลู่หานนั่งอยู่ แต่ผู้หญิงอีกคนซึ่งน่าจะเป็น ..คนๆนั้นกำลังก้มหน้าทำให้มองเห็นไม่ชัด
ถ้าสวยน้อยกว่าฉันล่ะก็ ..ฉันจะด่านายว่าไอ้โง่เลยลู่หาน
เมื่อเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น เจสสิก้าก็ต้องคิ้วขมวดจนเกือบจะชนกันเมื่อเริ่มมองเห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้นชัดๆ นั่นมัน..
ซอจูฮยอน ที่เจอที่เกาหลีนี่
..งั้น ..คนที่ลู่หานรักก็คือเธอคนนั้นจริงๆเหรอ
"แม้ว่านายจะจำเรื่องราวทุกอย่างได้ ..แต่นายก็รักยัยนั่นเหรอลู่หาน"
"ขอโทษครับ ผมคงไม่ใช่คนที่คุณตามหา ผมคือเสี่ยวลู่ ..ของซอฮยอนครับ"
บางที ..การที่เขาบอกว่าไม่รักเธอ มันคงจะดีกว่าต้องนั่งฟังว่าเขารักใคร ตอนนี้คงไม่ได้มีแค่เธอแล้วที่น่าสงสาร ถ้าแบคฮยอนมาเห็นล่ะ ..ว่าคนที่เขาตามหาอยู่กับลู่หาน เขาจะเสียใจขนาดไหน
ไม่ได้ แบคฮยอนจะมาเห็นไม่ได้
"อ้าว ทำไมไม่เดินเข้าไปล่ะ"
"แบคฮยอน!!!!"
"หือ? อยู่ใกล้แค่นี้เรียกซะดังเลย ..ไป เข้าไปข้างในกัน"
"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ"
เจสสิก้าส่ายหน้ารัวๆ ดันแบคฮยอนออกไปจากร้าน "ฉะ ฉันไม่อยากเข้าไปแล้ว"
"อ้าว ก็ไหนบอกว่าโอเคไง"
"ตอนนี้มันไม่โอเคแล้วล่ะ ฉันว่า ..ฉันคงทนเห็นหน้าเขาไม่ได้ ดูสิ แค่นี้ฉันก็จะร้องไห้แล้ว"
"สิก้า แต่ฉันว่า อย่างที่เธอบอกมันก็จริง ต้องกล้าเผชิญหน้าสิ หักดิบไปเลย"แบคฮยอนพูดจริงจัง คว้ามือเจสสิก้าไปจับ "เข้าไปกันเถอะ"
"ไม่ ไม่ได้เด็ดขาดแบคฮยอน"
"ทำไม"
"ฉันขอร้องล่ะ ..อย่าเข้าไปเลยนะ"
"..."
"นะ"
แบคฮยอนมองเจสสิก้าที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก่อนจะพยักหน้า "เฮ้อ ..เอางั้นก็ได้ เธอนี่นะ สุดท้ายก็ทำใจไม่ได้ ยัยอ่อนหัดเอ๊ย"
"อือ ฉันมันอ่อนหัด ..แล้วนายล่ะ"
"อะไร"
"ถ้าหากเจอคนที่นายกำลังตามหาอยู่กับผู้ชายคนอื่น นายจะรู้สึกยังไง"
"..."
"ในขณะที่นายกำลังตามหาตัวเธอ เป็นห่วงเธอแทบบ้า แต่สุดท้ายเธอกำลังมีความสุขอยู่กับผู้ชายคนอื่น นายจะรู้สึกยังไงเหรอ"
"..ฉันก็คงเหมือนถูกคนเอาค้อนมาทุบหัวเลยมั้ง"
"อื้ม งั้นก็อย่าเข้าไปเลย ฉันไม่อยาก.. ถูกค้อนทุบหัว ฉันเห็นลู่หานรักคนอื่นไม่ได้หรอก"
"เฮ้อ ..โอเค งั้นก็กลับกันเถอะ"
เจสสิก้ายิ้มบางๆ มองมือของตัวเองที่ถูกแบคฮยอนกุมไว้แน่น เขาไม่ปล่อยมือเธอแต่กลับจูงมือเธอมาที่รถ เจสสิก้าลอบมองใบหน้าด้านข้างของแบคฮยอน เผลอบีบมือเขาเบาๆ..
ความจริงแล้ว ..ฉันไม่อยากให้นายรู้สึกเหมือนถูกเอาค้อนมาทุบหัวน่ะ
...มันคงจะเจ็บน่าดูเลยล่ะ แบคฮยอน
ขออนุญาตกลับไปอัพแบบเดิมนะคะ อยากเอาลง แต่พิมพ์ไม่ทันจริงๆ มันง่วงมากเลยอ่ะตอนนี้ T^T ไว้จัดหนักพรุ่งนี้ต่อนะ >,,<
:-) เดินทางมาถึงครึ่งเรื่องกันแล้วนะ หลังจากนี้ดราม่าคืออะไรจะได้รู้จักมันอย่างจริงจังแล้ว
เดาทางกันออกบ้างไหมเนี่ยว่ามันจะดราม่ายังไง ก็เล่นมุ๊งมิ๊งกันซะขนาดนี้
สปอยให้เล็กน้อยของแต่ละคู่
คริสยุน = ดราม่าเพราะความไม่เข้าใจ
ฮานซอ = ดราม่าเพราะเรื่องแก๊ง
แบคสิก = ดราม่าเพราะ.. อันนี้บอกไม่ได้ บอกแล้วรู้เลย
ความคิดเห็น