คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : จนกว่าเธอจะรัก : : C H A P T E R S 13 =100=
Chapters 13
Seohyun Part
ฉันนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น ข้างกันคือพี่ซูโฮที่นั่งอยู่ในท่าเดียวกัน หลังจากผ่านเหตุการณ์เมื่อครู่พวกเราก็มานั่งที่ห้องโถงใหญ่ โดยมีแม่และคุณท่านนั่งมองอยู่บนโซฟา
"มีอะไรจะพูดกับพ่อหรือเปล่าซูโฮ"
"ผม ..ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่าขอโทษครับ"พี่ซูโฮพูด ก้มหัวให้แม่ของฉัน "ขอโทษครับคุณน้า ผมผิดเอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับซอฮยอน"
"มันจะไม่เกี่ยวได้ยังไงคุณซูโฮ"แม่พูดเสียงดัง ที่ตายังคงมีน้ำตาเอ่อคลออยู่นั่นทำให้ฉันอยากจะร้องไห้ออกมาด้วย "มันเกี่ยวกับยัยเด็กไม่รักดีนั่นเต็มๆ"
"อย่าว่าซอฮยอนครับ"พี่ซูโฮพูดแทรกพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือของฉันเอาไว้แน่น "ซอฮยอนพยายามห้ามแล้ว แต่เป็นเพราะผมเอง ผมรักซอฮยอนมากจนลืมนึกถึงอนาคตของซอฮยอน ถ้าหากว่าจะโทษว่าใครผิด ใครเลวผมขอรับเองทุกๆอย่างครับ"
"พี่ซูโฮ.."ฉันมองหน้าเขาอย่างเสียใจ
ทำไมเขาต้องปกป้องฉัน ทำไมเขาถึงต้องยอมรับผิดทุกๆอย่างทั้งที่เขาไม่ได้ทำ ..ทำไมเขาต้องดีกับฉันมากขนาดนี้ด้วย ช่างแตกต่างจากเขาเหลือเกิน
เขาไม่แม้แต่จะพูดอะไรออกมาเลยด้วยซ้ำ
"อี้ฟาน ไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ"
ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินคุณท่านเรียกชื่อของคนที่ไม่อยากจะเจอที่สุดในตอนนี้ เสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาจนกระทั่งร่างของเขาผ่านฉันไปนั่งบนโซฟา เขาปรายตามามองฉันนิดหน่อยก่อนจะยิ้มมุมปาก
"ผมก็แค่อยากรู้ ว่าเรื่องมันจะเป็นยังไงต่อ"
"..."
"งามหน้าไหมล่ะพ่อ ลูกชายคนโตสุดที่รักของพ่อทำลูกเลี้ยงท้อง หึ!"เขากล้าพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง ..ทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้
"ฉันรู้ว่ามันเลว แต่อย่างน้อยฉันก็กล้ายอมรับในสิ่งที่ฉันทำ ไม่ใช่เอาแต่หดหัวอยู่ในกระดอง ไม่ใช่ลูกผู้ชาย"
"พอๆๆๆ พอทั้งคู่นั่นแหละ เวลาแบบนี้ยังจะมาทะเลาะอะไรกันอีก"คุณท่านพูดปราม "แล้วแม่แกไปไหน"
"แม่ไปแล้ว แต่ผมอยากจะอยู่ที่นี่น่ะ อยากรู้จริงๆว่าบทสรุปของเรื่องนี้จะเป็นยังไง"พี่คริสพูด หันมามองหน้าฉันอย่างเยาะเย้ย และนั่นทำให้หัวใจของฉันเจ็บปวดอีกครั้ง "หรือว่าพ่อจะให้ยัยเด็กนี่ไปทำแท้ง ยังเรียนอยู่นี่นา"
"ไม่มีการทำแท้งอะไรทั้งนั้น"
ฉันมองคุณท่านที่เอ่ยเสียงเด็ดขาด พี่ซูโฮยังคงกุมมือฉันเอาไว้ไม่ปล่อย และถ้าหากมองไม่ผิดฉันเห็นว่าพี่คริสจ้องมือของเราตาเขม็ง ฉันพยายามดึงออกแต่พี่ซูโฮกลับกำไว้แน่นจนฉันรู้สึกเจ็บ
"คุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้คะ"แม่ถามคุณท่าน และมันเป็นคำถามที่เราทุกคนอยากจะรู้คำตอบ
"ซูโฮกับซอฮยอนจะต้องแต่งงานกัน"
"ไม่ได้!!!!!!"
"ซอฮยอน"
ทั้งแม่และพี่ซูโฮต่างก็เรียกฉันอย่างตกใจ ฉันหันไปมองหน้าพี่ซูโฮก่อนจะหันไปมองคุณท่าน
"หนู ..หนูแต่งงานกับพี่ซูโฮไม่ได้หรอกค่ะ"ฉันพูดเสียงสั่น
พี่ซูโฮไม่ได้เป็นคนทำ เขาไม่ใช่พ่อของลูกฉัน แต่ทำไมเขาถึงได้ตัดโอกาสของตัวเองทั้งที่รู้ว่าความจริงคืออะไร ทำไมเขาถึงเอาตัวเองมาผูกไว้กับฉันด้วย ..ทำไม
"ซอฮยอน"พี่ซูโฮเรียกฉัน และเมื่อหันไปมองเขาก็ยิ้มให้บางๆนั่นทำให้น้ำตาของฉันไหลลงมาทันที
"ฮึก.."
"ไม่ต้องห่วงนะ"พี่ซูโฮดึงฉันไปกอดต่อหน้าทุกคนที่นี่ เขาลูบหัวฉันเบาๆ กระซิบที่ข้างหูของฉัน "พี่พร้อมและยินดี ไม่ต้องกังวล"
"ฮึก พี่ซูโฮคะ แต่ว่า.."
"พี่เต็มใจให้เขาเป็นลูกของพี่"
...
ฉันลอบมองพี่คริสที่จ้องมองมาอยู่เหมือนกัน ..พูดออกมาสิคะ พูดออกมาว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นยังไง พูดกับคุณท่านสิพี่คริส พูดออกไปว่าเขาเป็นลูกของเรา
"หึ! ก็ดี แต่งๆกันไปซะ ทำงามหน้าซะขนาดนี้แล้วนี่"
พูดจบเขาก็เดินออกไป ทิ้งความเจ็บปวดไว้ให้ฉันอีกครั้ง..
ทำไมฉันต้องรักเขา ..ทำไมคนที่ดีๆอย่างพี่ซูโฮฉันถึงไม่รัก ทำไมฉันต้องรักคนไม่ดีแบบพี่คริสด้วย
...
"งานแต่งงานจะจัดเร็วที่สุด ภายในอาทิตย์หน้า หลังจากนี้ก็ให้หนูซอฮยอนมาอยู่ที่บ้านใหญ่"หลังจากที่พี่ซูโฮผละออกไปแล้วคุณท่านก็เริ่มพูดต่อ
"ฉันขออยู่ที่บ้านหลังเดิมนะคะคุณท่าน"ไม่แม้แต่จะหันมามองฉัน
"แม่.."
"รู้สึกเวียนหัว อยากจะพักผ่อนสักหน่อย ขอทาที่เสียมารยาทนะคะ ฉันขอตัว"
พูดจบแม่ก็ลุกออกไป ฉันกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้แต่กลับไม่สามารถทำให้ตัวไม่สั่นได้ คุณท่านเดินมาใกล้ เอามือวางบนไหล่ของฉัน
"ไม่ต้องห่วงนะหนูซอ เรื่องจูยอน เดี๋ยวพ่อจะพูดให้เอง"
"..ค่ะ"
"ซูโฮ ดูแลซอฮยอนให้ดีๆด้วย คนกำลังท้องกำลังไส้ วันพรุ่งนี้ไปเคลียร์งานที่บริษัทให้เรียบร้อย แล้วก็ลายาวเพื่อมาเตรียมตัวเรื่องงานแต่งเข้าใจไหม"
"เข้าใจครับพ่อ"
ฉันก้มหัวให้คุณท่านที่เดินตามแม่ออกไป พี่ซูโฮประคองฉันให้ขึ้นไปนั่งบนโซฟา เขามองหน้าฉันพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน
"นั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะ พี่จะไปเอากล่องยามาทำแผลให้"
"ไม่เป็นไรค่ะ ซอทำเองได้"ฉันบอก มองดูแขนตัวเองที่มีรอยมือของแม่เต็มไปหมด
"พักนี้รู้สึกได้มือกลับมาตลอดเลยนะครับ ซอจูฮยอน"พี่ซูโฮพูดแซวๆ และนั่นทำให้ฉันยิ้มออกมาได้นิดหน่อย
"ไม่อยากได้สักเท่าไหร่หรอกค่ะ"ฉันพูดอ่อยๆ เช็ดคราบน้ำตาที่ยังคงเลอะแก้มอยู่ "พี่ซูโฮคะ เรื่องแต่งงาน เราไม่ควร.."
"พี่ตัดสินใจแล้วนะ"
"แต่.."
"พี่บอกแล้วว่าพี่จะปกป้องซอ พี่เต็มใจทุกๆอย่าง เชื่อใจพี่นะ"
ฉันมองหน้าเขา รู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตาอีกครั้งเหมือนกับน้ำตามันจะไหล และมันก็เป็นจริงๆเมื่อน้ำตาของฉันไหลลงมา
"ฮึก ..ค่ะ"
"เด็กขี้แง ร้องไห้อีกแล้ว"พี่ซูโฮพูดกลั้วหัวเราะ ดึงฉันเข้าไปกอด "ถ้าอยากจะร้องไห้ ต้องร้องตอนที่มีพี่อยู่เท่านั้นนะครับ"
"ฮือ ..ค่ะ"
"พี่รัก ..นะครับ"
คนที่ฉันควรจะรักคือ ..พี่ซูโฮ
"..ขะ ขอบคุณค่ะ"
และคนที่ฉันจะลืมคือ ..พี่คริส
ผ่านมาห้าวันหลังจากเกิดเรื่อง ฉันย้ายขึ้นมาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ ในขณะที่แม่ยังอยู่ที่เดิม และไม่พูดอะไรกับฉันเลยตั้งแต่วันนั้น
ฉันรู้ว่าฉันทำให้แม่ผิดหวัง ..หากย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะเชื่อในสิ่งที่แม่พูดว่าพี่คริสไม่มีทางจริงใจกับฉัน
แต่ฉันทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว..
ห้องนอนของฉันอยู่ข้างๆกับห้องของพี่ซูโฮ และห้องฝั่งตรงข้ามก็คือห้องของพี่คริส ซึ่งเมื่อฉันเจอเขา ฉันมักจะหลีกเลี่ยงเสมอ และยิ่งช่วงนี้พี่ซูโฮอยู่กับฉันตลอดเวลา นั่นทำให้เขาไม่มีโอกาสจะเข้ามาทำอะไรฉันได้อีก
มันสมควรเป็นแบบนั้น ..เขาไม่ควรเข้ามาใกล้ฉันอีกแล้ว
ฉันเดินลงมาข้างล่างเมื่อแม่บ้านขึ้นไปตามบอกว่ามีคนมาหา และเมื่อเห็นแขกที่มาเยือนฉันก็ยิ้มกว้างอย่างดีใจ
"อาจารย์"
อาจารย์ยูริยิ้มให้ฉัน อ้าแขนรับร่างของฉันไปในอ้อมกอด "ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเรียนแล้วนะซอฮยอน"
"ค่ะ ..พี่ยูริ"
"พี่รู้เรื่องทุกอย่างแล้ว โอเคนะซอฮยอน"เธอถามฉัน ลูบหน้าลูบหัวฉันอย่างเป็นห่วง "พี่เป็นห่วงมากนะ"
"ขอบคุณค่ะ แต่คิดว่าน่าจะโอเค"
"ทำไมอี้ฟานถึงได้ใจร้ายใจดำแบบนี้นะ"
"ควอนยูริ ฉันบอกเธอแล้วไงว่าอย่าพูด"
ฉันมองเลยไปด้านหลัง เห็นรุ่นพี่จื่อเทาเดินเข้ามา ฉันเลยก้มหัวทักทายเขา และเขาก็พยักหน้ารับก่อนจะเขกหัวพี่ยูริเบาๆ แบบนั้นมันทำให้ฉันสงสัยมาก พี่ยูริอายุเท่ากับพี่ซูโฮนั่นก็คือ 25 ปี เธอเป็นอาจารย์ทางฝั่งโรงเรียน ในขณะที่รุ่นพี่จื่อเทาอายุ 21 และเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย
แต่ทำไมพวกเขาดูสนิทกันจัง
"มองแบบนั้นอยากรู้เต็มแก่เลยสิ"รุ่นพี่จื่อเทาถามฉัน หัวเราะเบาๆ "ก็อย่างที่เห็น อาจารย์ยูริของเธอน่ะ แฟนฉัน"
"แฟน/แฟน"
ไม่ใช่แค่ฉันที่อุทานออกมา แต่พี่ยูริเองก็ด้วย ดูเหมือนเธอจะช็อคมากกว่าฉันเสียอีก
"เรื่องของเราเอาไว้ก่อนเหอะน่า"รุ่นพี่จื่อเทาพูด ดึงพี่ยูริไปใกล้แล้วยกมือขึ้นโอบไหล่เธอเอาไว้หลวมๆเล่นเอาคนโดนโอบหน้าแดงก่ำ "ไอ้ไคมันยังไม่รู้เรื่องหรอกนะ เพราะถ้ามันรู้เรื่อง รับรองว่าเละเทะกันหมดแน่"
"..."
"อย่าเพิ่งบอกมันเลยดีกว่า ช่วงนี้มันก็คงยุ่งๆอยู่ คงไม่มีเวลามาสนใจเธอเท่าไหร่ ทำใจให้สบายเถอะนะ ถ้าเธอมีซูโฮคอยดูแล ฉันก็สบายใจ"
ฉันยิ้มบางๆให้กับทั้ง 2 คนที่เป็นห่วงอย่างขอบคุณ แต่ยังไม่ทันที่เราจะได้พูดอะไรกันต่อ แม่บ้านก็มาตามฉันอีกครั้ง โดยครั้งนี้ให้ฉันไปที่โรงจอดรถเพราะพี่ซูโฮรออยู่ที่นั่น ทำให้ฉันต้องบอกลาพี่ยูริและรุ่นพี่จื่อเทาไปโดยปริยาย
เมื่อมาถึง ใบหน้าหล่อเจ้าของรถก็ยิ้มหวานให้ฉัน เขาเอื้อมมือมาลูบหัวฉันเบาๆ
"เราจะไปไหนกันเหรอคะ"
"ไปดูชุดแต่งงานไงครับ"
อย่างที่บอกไปว่าฉันอยู่ติดกับพี่ซูโฮตลอด ถึงแม้ความเศร้าใจมันจะพอหายไปบ้างแล้ว แต่มันไม่ได้หายไปทั้งหมดเพราะเมื่อไหร่ที่ฉันอยู่คนเดียว ฉันก็ยังคงร้องไห้ และเฝ้ารอด้วยความหวัง
หวังว่าพี่คริสจะทำอะไรสักอย่าง หวังว่าเขาจะแคร์ฉันบ้าง
แต่มันก็ได้แค่หวัง เพราะเขาก็ยังเป็นเขา ..ที่ยังมองฉันด้วยสายตาชิงชังอยู่แบบเดิม
เรา 2 คนก้าวเข้ามาภายในร้านเวดดิ้งสุดหรูที่มีชุดแต่งงานหลากหลายแบบจนตาแทบจะลาย พี่ซูโฮแยกไปอีกทางเพื่อลองชุดในขณะที่ฉันถูกพนักงานพามาที่ชั้น 2 ที่เงียบเชียบ
แปลกจัง..
"ทำไมมืดจังล่ะคะ"ฉันถามพนักงานที่จับมือของฉันอยู่อย่างแปลกใจ แต่เธอกลับไม่พูดอะไรซ้ำยังปล่อยมือฉันออก "คุณคะ.."
...
"คุณ"
เมื่อเห็นท่าไม่ดี ฉันก็หมุนตัวเพื่อจะเดินกลับไปที่เดิม แต่แล้วตัวของฉันกลับถูกดึงเอาไว้ หน้าของฉันถูกกดลงไปซุกกับอกแกร่งซึ่งเป็นของผู้ชาย และกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆแบบนี้ทำให้ตัวของฉันแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าใครคือเจ้าของมัน
"พะ พี่.."
"เก่งนี่ รู้ว่าเป็นฉันทั้งที่มืดขนาดนี้"
"ปะ ปล่อยนะคะ"ฉันพูด พยายามดันตัวเขาออก แต่เขากลับกดฉันลงไปมากกว่าเดิม "ครั้งนี้จะทำอะไรอีกคะ ยุนอาออนนีจะเข้ามาเห็นอีกหรือเปล่า"
"..."
"หรือว่าจะทำให้พี่ซูโฮเห็น"
"หุบปาก"
"..."
"อยู่กับฉันห้ามพูดชื่อมัน ไม่ว่าใครก็ห้ามพูดถึง เธอมีสิทธิพูดถึงได้แค่ฉันเท่านั้น"
ฉันเม้มปากแน่น อยากจะร้องไห้เสียให้ได้แต่ก็ต้องกลั้นมันเอาไว้
อย่าอ่อนแอให้เขาสมเพชอีกนะซอจูฮยอน ..เธอต้องเข้มแข็ง ลืมเขาไปซะ แล้วเริ่มต้นใหม่เสียที
"พี่มีสิทธิอะไรมาสั่งฉันเหรอคะ"
...
ฉันถูกดันตัวออกเมื่อพูดประโยคนั้นจบ ภายในความมืดฉันไม่สามารถเดาได้ว่าสีหน้าของคนตรงหน้าเป็นยังไง แต่จากน้ำเสียง ..เขาก็คงไม่สะทกสะท้านอะไรสักเท่าไหร่
"คิดว่าเธอมีไอ้ซูโฮแล้วฉันจะไม่กล้าเหรอ"
"แล้วพี่จะทำอะไรอีกล่ะคะ ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะลงไปหาพี่ซูโฮ"
"เธอเป็นเมียฉัน.."
"ก็ไม่เห็นพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นล่ะคะ"
"เธอ.."
"..."
"ฉันไม่มีทางให้เธอมีความสุขหรอกนะซอจูฮยอน ..จะไม่มีการแต่งงานอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น"
"พะ พี่จะทำอะไร"
"หลับไปสักตื่น เดี๋ยวได้เวลา เธอก็รู้เอง"
เปิดจองแล้ว #ฟิคจนกว่าเธอจะรัก คลิ๊ก
ความคิดเห็น