คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Love's Twin : : Chapters 14
“ซอจ๋า อยากกินอะไรอีกไหม”
“เอ่อ..”
“อันนั้นเหรอ เดี๋ยวยุนไปหยิบมาให้น้า >,,<”
ซอฮยอนเกาหัวตัวเองก่อนจะมองยุนอาอย่างงงๆ ลูฮานกับเซฮุนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามส่งเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน เซฮุนเท้าคางก่อนจะมองซอฮยอน “ไม่ต้องแปลกใจหรอก ไอ้ยุนมันคงรู้สึกผิดมากน่ะ”
“ยัยถึกนั่นฮาชะมัด”ลูฮานพูดก่อนจะหัวเราะยุนอาที่เดินไปตักอาหารมาจนล้นจานแถมยังมัวแต่สนใจอาหารจนไม่ดูทางอีกด้วย “เดี๋ยวยัยนั่นได้ เฮ้ยยยย”
“อ๊ากกกกกกกก”
ลูฮานที่นั่งอยู่ริมวิ่งไปทางยุนอาทันทีที่เห็นว่ายัยถึกคนนี้เหยียบชายผ้าปูโต๊ะที่ยาวมาถึงพื้นแล้วยังสะดุดมันอีก แต่เพราะว่าเขาเองก็เป็นคนซุ่มซ่ามไม่ต่างจากเธอทำให้ขาของเขาไปเกี่ยวกับขาโต๊ะแล้วล้มไปข้างหน้า พร้อมกับยุนอาที่เซมาด้านหน้าพอดี
ราวกับเป็นภาพนิ่ง ทุกอย่างดูหยุดนิ่งไปหมด เซฮุนกับซอฮยอนลุกขึ้นแล้วมองไปที่ทั้ง 2 คนอย่างตกใจ หัวของทั้ง 2 คนกระแทกกันก่อนที่จะล้มไปด้วยกันทั้งคู่ จานอาหารที่ยุนอาถือหล่นลงพื้น เหตุการณ์ตรงหน้าช่างวุ่นวายยากที่จะเข้าใจจริงๆ
“ฉันขอไว้อาลัยให้พวกแก”เซฮุนพูดก่อนจะยืนเอามือประสานกัน
“ฮุน..”
ไปดีนะเพื่อน ไปดีนะพี่ชาย T^T
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอย ฉันเหนื่อย แต่ว่ามัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“แท อย่าไปขำสิ”ซอฮยอนพูดก่อนจะแปะพลาสเตอร์ยาให้ลูฮานแล้วหันไปหายุนอา “ยุน ทายาอีกดีไหม”
“ไม่เอาแล้วๆๆๆ”ยุนอาโบกมือก่อนจะตีมือเซฮุน “ไอ้ฮุน อย่าจับดิ มันเจ็บนะเว้ย”
“ก็มันปูดอ่ะ”เซฮุนพูดก่อนจะกลั้นขำแล้วมองลูฮานที่หัวแตก
เพราะเหตุการณ์ที่ร้านอาหารทำให้มีคนบาดเจ็บ ยุนอาหัวโน ส่วนลูฮานหัวแตกเพราะไปกระทักจานที่ยุนอาถืออยู่โชคดีที่ไม่แตกถึงกับต้องเย็บ เมื่อแทยอนรู้ก็เลยรีบมาที่บ้านของเซฮุนก่อนจะหัวเราะทันทีที่ได้ยินเรื่องนี้
“คราวหลังจะช่วยคนอื่นน่ะ เอาตัวเองให้รอดก่อนนะไอ้ตุ๊ด”
“ยัยถึก คนจะช่วยยังจะมาด่าอีกเหรอ”ลูฮานพูดก่อนจะโยนผ้าเช็ดหน้าใส่ยุนอา “ไม่รู้จักคุณคน”
“ย๊า”
“ทำไมฮะ!!”
“โอ๊ยๆ ขนาดพวกแกเจ็บตัวยังจะทะเลาะกันอีกเหรอ”แทยอนลุกขึ้นห้ามเพื่อนทั้ง 2 คน “ฉันจะไปเอาน้ำ มีใครจะกินน้ำไหม”
“แท เอามาเผื่อฉันด้วย”ซอฮยอนพูดก่อนจะดึงลูฮานให้นั่งลง “เลิกทะเลาะกันได้แล้ว”
“ชิ”
ลูฮานแลบลิ้นให้ยุนอาก่อนจะนั่งลง ยังไม่ทันที่นั่งลงสนิทกับโซฟาประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของแพคฮยอนที่วิ่งเข้ามา
“ไอ้ฮุน ไอ้ลู่เป็นไงบ้าง”
เซฮุนมองแพคฮยอนก่อนจะชี้ไปที่ลูฮาน “ฮยองดูเอาเองเถอะ”
แพคฮยอนเดินไปก่อนจะปิดตาแล้วค่อยๆแง้มออก ลูฮานหัวเราะในลำคอก่อนจะจ้องหน้าแพคฮยอน “เป็นอะไรของฮยองเนี่ย”
“ฉันกลัวรับไม่ได้น่ะสิ”
“พี่แพคกลัวรับอะไรไม่ได้เหรอคะ”ซอฮยอนถามก่อนจะเอียงคออย่างงงๆ
“ก็กลัวรับไม่ได้ว่าหน้าสวยๆของไอ้ลู่มันจะเสียหายขนาดไหนน่ะสิซอ”
“โอยยยยย มันก็เวอร์ไป”ลูฮานพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงมือแพคฮยอนออกก่อนจะชี้ไปที่หน้าผาก “มันก็แค่เนี้ย”
“ฟู่ว โล่งอก”แพคฮยอนถอนหายใจก่อนจะหันไปมองยุนอา “นั่นก็หนักเลยนะครับ”
“นิดหน่อยค่ะ”ยุนอาพูดก่อนจะยิ้มบางๆ
แพคฮยอนนั่งลงข้างเซฮุนก่อนจะมองลูฮานสลับกับยุนอา “นี่ล้มหัวชนกันแล้วสลับร่างกันด้วยปะเนี่ย”
“โอย มันมีเรื่องติ๊งต๊องแบบนี้อยู่ในโลกด้วยเหรอฮยอง”ลูฮานพูดก่อนจะหันไปมองซอฮยอน “ขอกระจกหน่อยสิ รู้สึกแปลกๆ มันจะมีแผลเป็นไหม”
“โอ๊ย ตุ๊ดชะมัด”ยุนอาพูดโดยที่ไม่หันมองลูฮาน
“นี่ ยัยถึกเอ๊ย”
“ย๊า”
“โอ๊ย นี่พวกแกยังจะทะเลาะกันอีกเหรอ ยังไม่จบใช่ไหม ฮะ ห๊า OoO”
“อ้าวแทยอน”
เพล้ง
เหมือนจะเกิดอุบัติเหตุอีกแล้วสินะ -_-
50%
“เจ็บไหมครับ”
“เอ่อ -///- ไม่แล้วค่ะ”
“ถ้าจะเอาอะไรบอกพี่นะ เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้”
“ค่ะ >///<”
เซฮุน ลูฮาน ซอฮยอน ยุนอายืนมองภาพตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ภาพที่แพคฮยอนก้มลงไปทำแผลที่ถูกแก้วบาดที่เท้าของแทยอนก่อนที่ทั้งคู่จะคุยกันออกแนวหวานซึ้ง แทยอนหน้าขึ้นสีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ส่วนแพคฮยอนก็ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูอยู่แล้ว ลูฮานเป็นคนแรกที่สติกลับเข้าร่าง เขาเดินไปหาแพคฮยอนก่อนจะดึงแพคฮยอนขึ้นมา
“อะไรของแกไอ้ลู่”
“นี่ฮยองกับแทรู้จักเหรอ”ลูฮานถามก่อนจะมองหน้าแทยอน
แทยอนหลบสายตาก่อนจะพยักหน้าอย่างเขินๆ
“เฮ้ย รู้จักกันเมื่อไหร่”ยุนอาถามก่อนจะเท้าเอว “ไอ้แท ทำไมฉันไม่รู้เรื่องเลยวะ”
“ก็ ..เจอกันที่ร้านอาหารน่ะ”
“อ้อฮยอง งั้นที่ฮยองบอกผมว่าฮยองไปเจอผู้หญิงคนนึงที่ร้านอาหาร แล้วก็ไปเจอกับเธอทุกๆเย็นนั่นคือแทยอนงั้นเหรอ”
“-///- ก็อืม”แพคฮยอนพยักหน้าแล้วเกาหัวตัวเองอย่างเขินๆ
“เอ๋ งั้นที่แทชอบกลับไปก่อนก็แสดงว่าไปเจอพี่แพคน่ะสิ ใช่ไหม”ซอฮยอนถามแทยอนก่อนจะยิ้ม “บังเอิญชะมัด พวกเราทุกคนรู้จักกันหมดเลย”
“โคตรๆ”เซฮุนพูดก่อนจะปรบมือ “ดูเหมือนว่ายัยแทเด็กประถมของเราจะโตเป็นสาวอีกคนแล้วนะเนี่ย”
“ย๊าเซฮุน หุบปากไปเลย”แทยอนพูดก่อนจะโยนหมอนอิงใส่เซฮุนแล้วหันมาสบตากับแพคฮยอน “ฉัน ..ฉันก็ ..มันถึงเวลาที่จะโตเป็นสาวได้แล้วนี่นา”
“^^”
“อ๊ะ! นั่นเฮียนี่”ยุนอามองออกไปข้างนอกก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปนอกบ้านเมื่อเห็นว่าคริสกลับมาแล้ว
ซอฮยอนเองก็ลุกขึ้นก่อนจะหันไปพูดคนอื่น “งั้นฉันกลับก่อนนะ ออนนีมาแล้ว”
“เดี๋ยวเดินไปส่ง”ลูฮานลุกขึ้นบ้างก่อนจะถูกซอฮยอนดันตัวให้นั่งลงเหมือนเดิม
“ไม่ต้องหรอกลู่ แค่นี้เอง เอาไว้คุยกันนะ”
“อ่าเอางั้นก็ได้”
“ไปก่อนนะคะพี่แพค แท ไว้เจอกันนะเซฮุน”
“อื้ม”
ซอฮยอนเดินออกไปนอกบ้านก็เห็นเจสสิก้ายืนหน้าแดงอยู่ข้างๆกับคริสพี่ชายของยุนอา “ออนนี”
“ซอ”เจสสิก้าเรียกน้องสาวของเธอก่อนจะเดินมาเกาะแขนเธอ “กลับบ้านกัน”
“ค่ะ”ซอฮยอนตอบก่อนจะหันไปลาคริสกับยุนอา “ไปก่อนนะคะพี่คริส ยุน ฉันไปแล้วนะ”
“ไว้คุยกันนะซอ”ยุนอาโบกมือให้ซอฮยอนก่อนจะหันมาพูดกับคริสต่อ “มันเป็นอุบัติเหตุนิดหน่อยน่าเฮีย”
“อุบัติเหตุหัวปูดขนาดนี้น่ะนะ”
“ก็ แหม..”
“วันนี้ไปไหนมาคะ”ซอฮยอนถามเจสสิก้าที่กลับมาถึงก็เอาแต่นั่งยิ้ม ตาหวานเยิ้มไม่ยอมขยับ
“^^”
“ออนนี”
“ฮะ อะไรนะ”
“ซอถามว่าวันนี้ออนนีไปไหนมา”
“ก็ ..ไปโรงเรียนอนุบาลมา”
“โรงเรียนอนุบาล!!!!!”
“ยัยซอ เสียงดังทำไม”เจสสิก้าปิดปากซอฮยอนก่อนจะดึงซอฮยอนให้นั่งลง “มันผิดนักเหรอฮะ”
“ก็ไม่ผิดหรอกค่ะ แต่มันแปลก ออนนีบอกว่าออนนีเกลียดเด็กนี่นา ทำไมถึงได้ไปโรงเรียนอนุบาลล่ะ”
“ตอนนี้รักเด็กแล้วจ้า J”เจสสิก้าพูดแล้วหยิกแก้มซอฮยอนก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน
ซอฮยอนมองตามไปอย่างงงๆ ดูท่าพี่ชายของยุนอาจะเปลี่ยนเจสสิก้าให้กลายเป็นคนใหม่เลยแฮะ เมื่อก่อนเธอไม่ใช่แบบนี้นี่นา
“ซอ เปิดประตูหน่อย”
ซอฮยอนสะดุ้งก่อนจะเดินไปเปิดประตูแล้วก็เห็นเซฮุนที่ยืนอยู่ “อ้าวฮุน มีอะไรเหรอ”
“เธอลืมกระเป๋า”
“โอ๊ะ! จริงด้วย”ซอฮยอนพูดก่อนจะรับกระเป๋ามา “ขอบคุณมากนะ”
“ไม่เป็นไร”เซฮุนส่ายหน้าก่อนจะยื่นปึกกระดาษหนาให้ซอฮยอน “แล้วก็นี่ด้วย”
“..ไม่อยากได้เลยแฮะ”
มันคือบทละครเวทีที่จะต้องแสดงนั่นเอง ซอฮยอนรับมันมาก่อนจะมองหน้าเซฮุน “ผิดหวังไหมฮุน”
“หืม?”
“นายเองก็ผิดหวังใช่ไหมที่ยุนไม่ได้เล่นกับนายแต่กลับเป็นฉัน”
“ฉันก็มะ..”
“ขอโทษนะ เพราะฉันเอง ทำลายความหวังของทุกคนหมดเลย”
“...คิดมากน่า”เซฮุนพูดก่อนจะเอามือโยกหัวซอฮยอน “ไม่ใช่ความผิดเธอหรอก”
“มันก็อดรู้สึกผิดไม่ได้อยู่ดีนี่นา”
“เอาน่า อย่าคิดมากเลยนะ”เซฮุนพูดก่อนจะบอกลาซอฮยอนแล้วออกมา
เขาเดินไปเดินมาอย่างครุ่นคิด ถ้าถามว่าผิดหวังไหมที่ยุนอาไม่ได้เล่น ก็ผิดหวัง เพราะตอนแรกหวังเอาไว้ว่าจะต้องได้เล่นละครเวทีกับยุนอาแน่ๆ แต่เมื่อผลออกมากลายเป็นซอฮยอน จากความผิดหวังกลายเป็นตื่นเต้นแทน
ไม่คิดว่าซอฮยอนจะได้เล่นละครเวที ไม่คิดว่าจะได้เล่นด้วยกัน หัวใจของเขาเต้นรัวตอนที่รุ่นพี่ประกาศออกมาเป็นชื่อซอฮยอน
“บ้าน่าเซฮุน นั่นแฟนพี่ชายแกนะ”
100%
ความคิดเห็น