คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : My Pretty Boy : : CHAPTERS 13
C H A P T E R S 13
ฉันถูกปล่อยตัวออกมาจากห้องอาจารย์พร้อมกับคริสโอป้า พ้นข้อกล่าวหา บริสุทธิ์ทุกประการ
“ฟู่ว”ฉันเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งอก
ลูฮาน ..เกือบไปแล้วไหมล่ะ
“นี่”
ฉันสะดุ้งอย่างตกใจก่อนจะหันไปยิ้มแห้งๆให้คริสโอป้า “ขะ”
“ชู่ว”เขาเอานิ้วมาแตะปากฉันก่อนจะส่ายหน้า “ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะ ฉันทำไปเพื่อปกป้องคนที่ฉันชอบน่ะ”
“...”
“ไม่ต้องบอกด้วยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”เขาพูดก่อนจะขยิบตาให้ฉันแล้วเดินออกไป
ฉันเกาหัวตัวเองอย่างงงๆก่อนจะยิ้ม “ขอบคุณนะคะ”
“ซอออออออออออออ”
“จอมยุ่ง”
นิโคลกับเอ็นวิ่งมาพร้อมกันก่อนจะมายืนขนาบข้างฉันคนละข้าง “ไง”
“เธอไม่โดนอะไรใช่ไหม”นิโคลถาม และเมื่อฉันพยักหน้าเธอก็โผกอดฉัน “เฮ้อ โล่งอก ฉันนึกว่าเธอจะโดนไล่ออกซะแล้ว”
“แล้วไอ้คนนั้นมันใคร ใช่คริสจริงๆเหรอ”เอ็นถามก่อนจะขมวดคิ้ว “แต่ดูจากลักษณะแล้วฉันว่าคุ้นๆอยู่นะ”
“นี่เอ็น ก็คริสเขาไปแสดงตัวขนาดนั้นก็ต้องเป็นเขาสิ”นิโคลพูดก่อนจะหันมาหยิกแก้มฉัน “ไม่เบานะเรา ซุ่มเงียบแอบคบกับคริสตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่บอกเลย”
“แหะๆ”ฉันหัวเราะเบาๆ “แต่อยากรู้จังว่าใครเป็นคนถ่ายรูปพวกนั้น”
“จะใครล่ะ”นิโคลพูดก่อนจะกลอกตาไปมา “ตามราวีไม่เลิกจริงๆยัยพวกนั้น”
“พวก Angel เหรอ”ฉันถาม
“ก็ใช่ดิ คริสไปตามสืบมาว่าใครเป็นคนทำ ก่อนจะรู้ว่ารูปนั้นมันถูกส่งมาจากโทรศัพท์ของฮยอนอา เท่านั้นแหละ ยัยนั่นโดนเละ”
“โอป้าทำอะไร อัดฮยอนอาเหรอ”
“เขาไม่ทำร้ายผู้หญิงหรอกน่า แค่คริสบอกว่าจะไม่กลับเข้าวงการบันเทิงอีก ยัยพวกนั้นก็แทบขาดใจแล้ว”
“อ้อ..” เสียดายนะ น่าจะอัดยัยพวกนั้นสักหน่อย
“ต่อไปนี้ยัยพวกนั้นคงไม่มาราวีเธอแล้วล่ะ เพราะกลัวว่าคริสจะไม่อยู่ให้เชยชมน่ะ”
“พอๆๆๆ เราไปเที่ยวกันดีกว่า”เอ็นโบกมือก่อนจะเดินนำไป
ฉันกับนิโคลเดินตาม ฉันแอบมองคริสโอป้าที่ยืนอยู่ที่หน้าหอพักก่อนจะส่งยิ้มให้เขา
ฉันขอบคุณแทนลูฮานด้วยแล้วกัน J
“ทำไมเธอไม่บอกฉันว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นตอนที่ฉันไม่อยู่”
ฉันถอนหายใจก่อนจะนั่งหวีผมหน้ากระจก “เฮ้อ ก็เรื่องมันผ่านไปด้วยดีแล้วนี่ ..ฉันจะยังต้องบอกอะไรนายทำไมกัน”
“แต่นั่นมันเรื่องของฉันด้วยนะ”ลูฮานพูดก่อนจะแย่งหวีในมือฉันไป
“นี่ นายจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไมเนี่ย มันก็จบแล้วไง”ฉันเท้าเอวก่อนจะเอียงคอมองเขาอย่างเอาเรื่อง
“ถ้าเกิดว่าไอ้คริสมันไม่เข้าไปช่วยเธอขึ้นมา ..เธอก็จะไม่บอกอาจารย์งั้นเหรอว่าคนๆนั้นคือฉัน”
“...”
“เธอโง่รึเปล่า ฮะ!!!”
“...”ฉันมองหน้าเขาก่อนจะน้ำตาไหลลงมาดื้อๆ “ฉันไม่ได้โง่นะ!!!!”
“ซะ ซอฮยอน”
“ฉันก็แค่เป็นห่วงนาย ฉันแค่กลัวว่าถ้าเกิดอาจารย์รู้เรื่องนี้นายจะแย่เอา แค่ฉันโดนไล่ออกจากโรงเรียนมันจะไปสำคัญอะไรล่ะ ฉันไม่ได้เป็นคนมีชื่อเสียงแบบนายนี่”
“...”
“ฉันเป็นห่วงนาย ก็เลยไม่คิดที่จะบอก ฉันโง่มากใช่ไหม”
ลูฮานถอนหายใจหนักๆก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอด “ฉันนี่แย่ชะมัด”
“...”
“ฉันปกป้องเธอ ฉันช่วยเธอไม่ได้เลย ..”
-Luhan Part-
ผมทรุดตัวลงนั่งหน้ากระจกก่อนจะนอนแผ่ไปบนพื้น ซูโฮฮยองปิดเพลงก่อนจะโยนผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม
“เป็นอะไรของแกอีก ทำไมวันนี้ถึงมาซ้อมหนักขนาดนี้”
“..ฮยอง”
“อะไร”
“ฮยองเคยอยากช่วยใครมากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไหม”ผมถามก่อนจะเอาผ้ามาปิดหน้าเอาไว้ “ฮยองเคยเป็นรึเปล่า เวลาที่อยากทำอะไร ก็ทำไม่ได้เลยสักอย่าง”
“..เคยดิ”
“...”
“ฉันอยากจะช่วยให้น้องชายฉันมีชีวิตเป็นของตัวเองจริงๆสักที แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลย”
ผมเอาผ้าออกก่อนจะลุกขึ้นนั่ง “ฮยอง”
“ฉันสงสารแกนะไอ้ลู่ แล้วก็ขอบคุณแกด้วยที่ทำเพื่อพวกเราทุกคนขนาดนี้”ซูโฮฮยองพูดก่อนจะตบบ่าผม “แกเชื่อฉันนะ อีกไม่นานหรอก”
“...”
“อีกไม่นาน แกจะได้ทำทุกอย่าง ที่แกอยากจะทำ”
ผมมองหน้าซูโฮฮยองก่อนจะพยักหน้า
รอฉันก่อนนะ ซอฮยอน ..รอฉันก่อน
-Seohyun Part-
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ วันนี้ตั้งแต่เลิกเรียนฉันก็ยังไม่เห็นลูฮานเลย ตั้งแต่ตอนที่เราเกือบจะทะเลาะกันเมื่อเช้า ฉันเดินไปที่หน้าต่างก่อนจะมองหา เผื่อว่าเขาจะกลับมาทางหน้าต่าง แต่ก็ไม่มี
“เฮ้อ..”
ฉันเดินมาที่โต๊ะหนังสือก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อมีกระดาษโน็ตแปะอยู่บนหนังสือของฉัน
‘มาที่ดาดฟ้าห้องซ้อมของฉัน ฉันจะรอ J ..ลูฮาน’
ฉันขมวดคิ้วแต่ก็เอาเสื้อคลุมมาใส่และเตรียมแอบออกไปข้างนอก ไปหาเขาตามที่เขาบอก
“คิดจะทำอะไรของเขานะ”
“สวัสดีค่ะ”ฉันส่งเสียงเมื่อเข้ามาในห้องซ้อม ปกติจากที่ฉันเคยมา 2 ครั้งก็จะมีคนอยู่บ้าง แต่ตอนนี้กลับไม่มีใครอยู่เลยสักคน “มีใครอยู่ไหมคะ”
...
เงียบ และมืด และน่ากลัว
“ละ ลูฮาน นายอยู่ไหนน่ะ”ฉันตะโกนเรียกอีกครั้งก่อนจะคว้านหาสวิตซ์ไฟเพื่อเปิด แต่ก็ไม่พบ ฉันเลยต้องเกาะกำแพงเอาเพื่อเดินขึ้นไปบนดาดฟ้า “ลูฮาน นายจะแกล้งอะไรฉันเนี่ย”
...
“นี่ ฉันไม่เล่นนะ นายยะ ..!!!!”
“ในที่สุดเจ้าของงานเราก็มาแล้วนะครับ”
“นาย นี่มัน..”ฉันมองหน้าเขาอย่างตกใจก่อนจะยิ่งงงหนักมากกว่าเดิมเมื่อเขาจูงมือฉันเข้าไปข้างใน “ลูฮาน นายทำอะไรเนี่ย”
“นี่ เธอมาสายนะรู้ไหม แขกรอกันนานแค่ไหน”ลูฮานพูดกับฉันก่อนจะยิ้ม เขาเอามือมาแตะแก้มฉันก่อนจะยิ้มบางๆ “ซอฮยอน”
“...”
“นี่เป็นสิ่งที่ฉันทำให้เธอได้ในตอนนี้นะ”เขาพูดก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบหน้าผากของฉัน “ฉันกำลังทำให้ความฝันของเธอเป็นจริง”
“...”
“คอนเสิร์ตของเธอไง”
ฉันยิ้มก่อนจะตีอกเขา “ย๊า มันคอนเสิร์ตตรงไหนกัน ไม่เห็นมีคนดูเลย”
“ใครบอกล่ะ”เขาพูดก่อนจะชี้ “นั่นน่ะ ดาราฮอลลีวูดทั้งนั้นเลยนะ เห็นไหม นั่นเฉินหลงนะ เขาบอกว่าเขาอยากดูคอนเสิร์ตของเธอมาก เขามารอตั้ง 3 ชั่วโมงกว่าแล้วนะ”
“หึ”ฉันหัวเราะก่อนจะมองเขาที่จับป้ายแบนเนอร์ขนาดเท่าตัวคน และแต่ละคนก็ดาราฮอลลีวูดจริงๆด้วย
“แล้วนั่นๆๆๆ แอลโจลีน่า โจลี่ รายนั้นมารอตั้งแต่เที่ยงเธอรู้ไหม”
“^^”
“ยังมีอีกเยอะเลยนะ นั่นน่ะจัสติน บีเบอร์นะ รุ่นพี่เรน เทเลอร์ สวิฟก็มานะ แล้วนั่นอีก รุ่นพี่วอนบิน รุ่นพี่ฮเยริน โห เยอะแยะเต็มไปหมด”
“อีตาบ้า”
“เอาล่ะ คราวนี้ก็ถึงคราวเธอต้องทำหน้าที่แล้วนะ”เขายิ้มก่อนจะจูงมือฉันไปที่หน้าเปียโนที่มีแสงเทียนรายล้อมอยู่ด้านนอก “เต็มที่เลยนะ”
ฉันมองเขาที่กำลังจะหันหลังไป “ลูฮาน”
“อะไร อ๊ะ!!!”
“ขอบคุณนะ ขอบคุณ”ฉันโผเข้ากอดเขาก่อนจะพูดขอบคุณกับเขาซ้ำไปซ้ำมา
ขอบคุณจริงๆ..
ความคิดเห็น