คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Love's Twin : : Chapters 13
Chapters 13
ยุนอา เซฮุน ซอฮยอนนั่งเรียงกันอยู่บนแท่นอัฒจรรย์เพื่อรอฟังผลการคัดเลือกของชมรม ซอฮยอนเอื้อมมือผ่านเซฮุนไปจับมือยุนอาที่กำลังสั่นด้วยความตื่นเต้นแล้วยิ้มหวาน
“ยุน ยุนต้องได้แน่ๆเชื่อฉันสิ”
ยุนอาจับมือซอฮยอนก่อนจะส่ายหน้า “ไม่รู้สิ แต่ตื่นเต้นมากเลย คนมาคัดกันตั้งหลายคนแน่ะ”
“แต่ยุนทำดีที่สุดนะ เชื่อฉันสิ ไฟท์ติ้งๆ”
ยุนอาพยักหน้าก่อนจะกุมมือตัวเอง เมื่อวานเป็นวันคัดเลือกนักแสดงละครเวที เธอกับเซฮุนมาละอองคัดตัวดู สาเหตุของการที่ยุนอามาคัดตัวนักแสดงนั่นคงเป็นเพราะว่าเพื่อของเธอ ..เซฮุนเองก็มาคัดตัวเป็นพระเอกกับเขาเหมือนกัน
ถ้าเธอได้เล่นเป็นนางเอกคู่กับเขา ..เธอจะบอกกับเขาสักทีว่าเธอรู้สึกยังไงกับเขา
“ทำไมฮุนดูไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่เลยล่ะ”ซอฮยอนถามเซฮุนที่นั่งหลังตรงและมองตรงไปข้างหน้าอย่างเดียว
ยุนอาหัวเราะก่อนจะชกไหล่เซฮุน “ก็ไอ้อาการแบบนี้แหละซอ แสดงว่ามันกำลังตื่นเต้นมากถึงมากที่สุดอยู่”
“...”
“ฮู่ว”เซฮุนถอนหายใจก่อนจะห่อตัว “เออ ฉันตื่นเต้น ทำไมวะ ผิดด้วยเหรอ”
“แล้วใครกันวะที่บอกว่าไม่เอา ไม่อยากแสดง ไม่เอาอย่างเดียวเลย”
“กะ ก็ตอนนั้นไม่อยากแต่ตอนนี้อยากอ่ะ”เซฮุนพูดก่อนจะดันไหล่ยุนอา “นึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าแกกลายเป็นซินเดอเรลล่าขึ้นมาจริงๆจะทำไง”
“ฉันก็สวยไง”
“ฮ่าๆๆๆๆ”ทั้ง 3 คนหัวเราะกันระหว่างรอผลการคัดเลือก
ละครเวทีที่ชมรมจะใช้เล่นก็คือการ์ตูนอัมตะอย่างซินเดอเรลล่า ซอฮยอนมองเพื่อนทั้ง 2 ก่อนจะยิ้ม ถ้าได้เจ้าหญิงเจ้าชายแบบยุนอากับเซฮุน มันคงจะเพอร์เฟ็คมากๆเลย
“เออใช่! ว่าจะถามตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”ยุนอาหยุดหัวเราะก่อนจะมองซอฮยอน “ทำไมเมื่อวานไม่มาคัดตัวด้วยกัน ซอก็อยู่ชมรมการแสดงนี่นา”
“เอ่อ ..คือฉันแสดงไม่เก่งหรอก จริงๆ”ซอฮยอนพูดก่อนจะหลบตายุนอาอย่างไม่ให้มีพิรุธ“เฮ้อ..”
“ซอ ถอนหายใจทำไม เบื่อเหรอ”เซฮุนถามซอฮยอนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เปล่าๆๆๆๆ อ๊ะ! นั่นรุ่นพี่มาแล้วนี่”ซอฮยอนเปลี่ยนเรื่องก่อนจะชี้ไปที่ข้างหน้ามีผู้หญิง 3 คนเดินเข้ามา พวกเธอก็คือรุ่นพี่ของชมรมการแสดง รุ่นพี่นานะ รุ่นพี่ยูริ และรุ่นพี่โบรา
“ขอโทษที่ทำให้รอนานนะจ๊ะบรรดาผู้มีหัวใจรักการแสดงทั้งหลาย”รุ่นพี่ยูริพูดก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานไปให้กับทุกๆคน “ไม่เสียเวลาเลยแล้วกัน พี่จะประกาศรายชื่อของคนที่ได้รับบทเจ้าชายของเราก่อน”
ยุนอากำมือแน่นก่อนจะซบหน้าลงกับไหล่ของเซฮุน “ไอ้ฮุน ฉันตื่นเต้น”
“-///- เออ ฉันก็ตื่นเต้น”เซฮุนพูดก่อนจะใจเต้นรัว กลิ่นหอมอ่อนๆของยุนอาลอยมาแตะจมูก และความใกล้ชิดนี้ทำให้ใจเต้นรัวอย่างห้ามไม่ได้จริงๆ
“คนที่พี่เรียกชื่อก็ออกมาตรงนี้เลยนะ”รุ่นพี่นานะพูดก่อนจะยิ้ม “..โอเซฮุน”
“ฮุน ดีใจด้วยนะ ดีใจด้วยๆๆๆ”ซอฮยอนพูดก่อนจะปรบมืออย่างตื่นเต้น
เซฮุนอ้าปากค้างก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินลงไปข้างล่าง ยุนอามองแผ่นหลังของเซฮุนก่อนจะยิ้มอย่างปลื้มใจ เธอโผเข้าไปนั่งติดกับซอฮยอนก่อนจะดึงมือซอฮยอนมาจับแน่น
“ยุน ไม่ต้องตื่นเต้นนะ ยุนต้องได้แน่ๆอยู่แล้ว”
“โอ๊ย จะเป็นลมแล้วนะ”ยุนอาพูดก่อนจะหลับตาปี๋
“ส่วนเจ้าหญิงซินเดอเรลล่าของเรา ..”
“...”
“อิมยุนอา อิมยุนอา”ซอฮยอนพึมพัมๆก่อนจะบีบมือยุนอาแน่น
“อ๊ากกก ตื่นเต้น”
“อิมยุนอา”
“ซอจูฮยอนจ้ะ”
“ห๊า”ซอฮยอนร้องลั่นอย่างตกใจก่อนจะมองไปข้างล่าง
ยุนอาปล่อยมือที่จับมือซอฮยอนอยู่ก่อนจะมองเธอด้วยความแปลกใจ “ทะ ทำไมถึงเป็นชื่อซอล่ะ”
“เอ่อ อาจจะมีคนชื่อซอจูฮยอนเหมือนกันก็ได้นะยุน”ซอฮยอนพูดก่อนจะหลบตาทุกสายตาที่มองมาที่เธอ
“น้องซอจ๊ะ ทำไมไม่รีบลงมาล่ะ”
“เอ่อคือ..”
“ลงมาสิจ๊ะ”
ซอฮยอนมองหน้าทุกคนก่อนจะหันมามองหน้ายุนอาที่ดูมีสีหน้าหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด “ยุน คือว่า..”
“รีบลงไปสิ”ยุนอาพูดก่อนจะหันไปมองทางอื่น
“แต่ยุน..”
“ไปเถอะ”ยุนอาพูดก่อนจะหันกลับมามองซอฮยอนแล้ว(ฝืน)ยิ้มให้เธอ “ไปเถอะ พี่เขารออยู่นะ”
“เอาล่ะ ต่อไปนี้เป็นรายชื่อนักแสดงสมทบต่างๆใครได้ยินชื่อของตัวเองก็ออกมาด้วยนะจ๊ะ”
ยุนอามองลงไปข้างล่างอย่างเหม่อๆ เธอมองไปที่เซฮุนและซอฮยอนที่ยืนอยู่ข้างๆกัน มองบรรดารุ่นพี่ที่ดูจะปลื้มใจกับเจ้าหญิงเจ้าชายคู่นี้มากมายเหลือเกิน
“เฮ้อ..”ยุนอาถอนหายใจก่อนจะมองจ้องไปที่ซอฮยอน
ก็ไหนว่าไม่ได้มาออดิชั่นไง ..ทำไมเธอถึงไปยืนอยู่ตรงนั้นได้นะ
เซฮุนก้มลงไปกระซิบช้างๆซอฮยอนก่อนที่ทั้งคู่จะพูดคุยกัน ยุนอามองภาพนั้นก่อนจะเบือนหน้าหนีแล้วตัดสินใจออกไปจากห้องประชุมนี้ในที่สุด ..เธอไม่อยากจะเห็นภาพที่เซฮุนยิ้มแบบนั้นให้กับคนอื่นที่ไม่ใช่เธอหรอกนะ
ทนไม่ไหวจริงๆ
“ทำไมถึงมีชื่อซอล่ะคะ ซอไม่ได้มาออดิชั่นเมื่อวานนะ”ซอฮยอนเดินไปหารุ่นพี่ทั้ง 3 คนก่อนจะพูด
“แหม ก็พวกเรารู้มานี่นาว่าตอนอยู่ที่ประเทศจีนน้องซอเคยแสดงละครเวทีใหญ่ เกือบจะเทียบเท่าบรอดเวย์ด้วยซ้ำ พวกเราต้องการคุณสมบัติแบบนี้แหละจ้ะ”
“แต่นั่นมันตั้งแต่ 2 ปีที่แล้วนะคะรุ่นพี่”ซอฮยอนพูดก่อนจะมองไปทางอัฒจรรย์เห็ยยุนอานั่งอยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าเศร้าๆ “คนที่มาออดิชั่นทุกคนต่างก็หวัง แต่ซอไม่ได้มาออดิชั่น ไม่สมควรได้เล่นหรอกค่ะ”
“ไม่ได้หรอกจ้ะ ยังไงก็ต้องเป็นซอเท่านั้น ไม่งั้นละครเวทีนี้ก็ยุบไป”รุ่นพี่นานะพูดก่อนจะเดินหนีเพราะกลัวว่าซอฮยอนจะปฏิเสธอีก
ซอฮยอนยืนนิ่งก่อนจะถอนหายใจหนักๆ เซฮุนเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะยิ้ม “ไปแอบออดิชั่นมาด้วยเหรอ ปิดเงียบเลยนะ”
“เปล่าซะหน่อยฮุน”ซอฮยอนพูดก่อนจะส่ายหน้า “รุ่นพี่เขาบังคับเอาชื่อฉันลงนะ ฉันไม่ได้ไปออดิชั่นมาด้วย”
“อ้าวเหรอ งั้นก็ดีเลยสิ จู่ๆก็ได้เล่นเป็นนางเอก”เซฮุนพูดก่อนจะยิ้มอย่างดีใจ ถ้าไม่ใช่ยุนอา อย่างน้อยก็ยังเป็นซอฮยอนน่ะนะที่ได้มาเล่นละครเวทีกับเขา เพราะถ้าเป็นเล่นกับคนอื่นที่ไม่สนิท เขาก็ไม่รู้ว่าเขาจะเล่นได้ไหม
“แต่ฮุน เป็นแบบนี้แล้วยุนจะรู้สึกยังไง ยุนหวังไว้มากนะ ยิ่งบทเจ้าชายเป้นของนายแล้วด้วย ยุนยิ่งหวัง”
เซฮุนหันไปมองยุนอาที่นั่งเหม่อก่อนจะก้มลงไปกระซิบข้างหูซอฮยอน “ยุนมันไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยแบบนั้นหรอกน่า”
“ถ้ามันเป็นแบบนั้นก็ดีน่ะสิ”ซอฮยอนพึมพำก่อนจะมองไปที่อัฒจรรย์อีกครั้งแต่กลับไม่เห็นยุนอาแล้ว “ยุนอาจะรู้สึกยังไงกันนะ”
เมื่อ 3 วันก่อนตอนที่ซอฮยอนขึ้นมาเอาของที่ลืมไว้ก็เจอกับรุ่นพี่คนนึงซึ่งจำได้ดีว่าเป็นรุ่นพี่ของชมรมการแสดง เธอยิ้มทักทายก่อนจะทำเพียงเดินผ่านไปเท่านั้นแต่รุ่นพี่คนนั้นกลับเรียกเธอเอาไว้
“น้องซอจ๊ะ”
“เอ๋ เอ่อ ค่ะ”
“วันที่คัดเลือกนักแสดงของชมรม พี่หวังว่าจะเห็นน้องซอเข้าไปออดิชั่นนะ”
“ทะ ทำไมล่ะคะ ไม่ดีกว่าค่ะ ซอไม่ถนัดอะไรแบบนี้เท่าไหร่”
“ไม่รู้แหละ ยังไงพี่ก็เล็งน้องซอเอาไว้แล้ว”
“ใครจะไปรู้ล่ะว่าพวกรุ่นพี่จะเอาจริง ไม่น่ามาเล้ยยยยย”
ยุนอาเดินไปตามทางเดินยาวอยู่คนเดียว ในใจมีความรู้สึกแปลกๆอยู่ คงเสียใจล่ะมั้ง เพราะเธอคาดหวังที่จะได้เล่นมากเหลือเกิน
“ได้กลิ่นอะไรไหมฮโยมิน ฉันว่ามันตุๆนะ”
ยุนอาหยุดเดินเมื่อมีคนมาขวาง ฟังจากเสียงก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร “หลบไป ฉันรีบ”
“จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะยุน”ฮโยมินพูดก่อนจะยิ้มมุมปาก “หรือว่าจะรีบไปทำใจที่ไม่ได้รับเล่นบทเป็นนางเอก แต่กลายไปเป็นคนใช้ในวังแทน”
“ฮโยมิน อย่าพูดแบบนั้นสิ”จียอนพูดก่อนจะมองจิกยุนอา “เดี๋ยวยุนเขาจะเสียใจนะ ไม่ได้เล่นบทที่หวังไม่พอ ยังถูกเพื่อนหักหลังอีก”
“...”ยุนอาถอนหายใจก่อนจะมองหน้าทั้ง 2 คน “นี่พวกเธอต้องการอะไรกันน่ะฮะ พูดบ้าอะไรกัน”
“ก็พูดความจริงไงจ๊ะ”ฮโยมินพูดก่อนจะจับมือยุนอา “โธ่ๆๆๆ เธอนี่ช่างน่าสงสาร”
ยุนอาสะบัดมือก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่ทั้งจียอนและฮโยมินก็ยังเดินตามมาและพูดเรื่องเดิม
“อุตส่าห์ท่องบท ซ้อมหนักแทบเป็นแทบตาย แต่ก็ถูกเพื่อนสนิทตีหน้าซื่อแย่งซีนไปซะดื้อๆ”จียอนพูดก่อนจะหัวเราะ
“ใช่ๆ ยัยซอฮยอนบอกว่าไม่ได้ไปออดิชั่น หลอกให้ตายใจ แล้วก็มารอฟังผล มารอเยาะเย้ยเธอทีหลัง น่าเจ็บใจนะยุน”
ยุนอาหยุดเดินอีกครั้งก่อนจะหันไปมองทั้ง 2 คนด้านหลัง “หุบปากกันได้รึยัง พูดจาไร้สาระ”
“ไร้สาระ แต่มันคือเรื่องจริงนะจ๊ะ”จียอนพูด “เมื่อก่อนคนที่เซฮุนสนใจมากที่สุด เป็นเธอ แต่ตอนนี้เขากำลังจะเทใจไปให้ยัยซอฮยอน”
“ยัยนั่นคบทั้งลูฮาน แต่ก็แอบไปอ่อยเซฮุนด้วย”ฮโยมินพูดก่อนจะหัวเราะ “และอีกไม่นาน เธอก็จะถูกเขี่ย และกลายเป็นหมาหัวเน่าไปในที่สุด”
“ไปกันเถอะฮโยมิน ยุนอาเขารักเพื่อน ..ข้างเดียวอยู่แล้วนี่”
ยุนอามองทั้ง 2 คนที่เดินหายไปก่อนจะส่ายหน้า “ไม่จริง ไม่จริงหรอก ซอไม่ทำแบบนั้นแน่ ..ยัย 2 คนนั้นก็แค่อิจฉาซอฮยอนเลยมาใส่ร้ายเฉยๆ”
“โอ๊ย ฉันไม่ได้มาออดิชั่นกรอก”
“ไม่เอาหรอกยุน ฉันแสดงไม่เก่ง”
“สู้ๆนะ ยังไงก็ต้องเป็นยุนอยู่แล้ว”
“ซอจูฮยอน”
เสียงของซอฮยอนที่พูดพร้อมกับเสียงเรียกชื่อซอฮยอนจากปากรุ่นพี่ดังเข้ามาในสมองของยุนอา เธอนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะกัดริมฝีปาก “ฉะ ..ฉันไม่ได้กำลังจะเป็นหมาหัวเน่าหรอก ไม่มีทาง”
50%
“ฝากบอกพวกนั้นด้วยนะอาลู่ว่าฉันขอกลับก่อน”
“อ้าว จะรีบไปไหนล่ะ”ลูฮานถามแทยอนที่ดูรีบร้อนแปลกๆ “ไม่รอกลับพร้อมกันอีกแล้วเหรอ”
“แหม ยังไงก็คนละทางอยู่แล้วนี่นา อาลู่ย้ายไปบ้านเซฮุนแล้วนี่”
“ก็ใช่”ลูฮานพยักหน้าก่อนจะโบกมือให้แทยอนที่รีบวิ่งออกไป เขาเกาหัวตัวเองก่อนจะเดินไปตามทางเดินที่มีผู้คนไม่มาก วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่นักศึกษาทุกคนต้องเข้าชมรม บางชมรมอาจจะยังไม่เลิก บางทีชมรมของ 3 คนก็อาจจะยังไม่เลิกก็ได้ โทรหาซอฮยอนไม่ติดเลย
ลูฮานฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหยุดเดินเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงคุ้นตากำลังนั่งอยู่กลังเสา เมื่อมองไปก็เห็นว่าเป็นยุนอา ลูฮานยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปแล้วร้องทักเธอ
“โย่ ยัยถึก”
“- -“
ตามปกติต้องมีคำว่าไอ้ตุ๊ดออกมาแต่ครั้งนี้ยุนอากลับแค่มองหน้าเขาแล้วก็พยักหน้าช้าๆ ลูฮานขมวดคิ้วก่อนจะนั่งข้างยุนอา “เธอเป็นอะไรปะเนี่ย”
“...”
“ฉันพูดด้วยก้ช่วยพูดกับฉันหน่อยได้ปะ”
“..ฉันไม่มีอารมณ์ทะเลาะกับนายหรอกนะตอนนี้”ยุนอาพูดแล้วคว้ากระเป๋าก่อนจะลุกขึ้น “ฉันจะกลับบ้านก่อน ไปละ”
“อ้าวเฮ้ย”ลูฮานร้องก่อนจะคว้าสายกระเป๋าของยุนอา “แล้วซอกับฮุนไปไหน ไม่รอกลับพร้อมกันล่ะ”
“...”ยุนอาไม่พูดก่อนจะดึงสายกระเป๋าออก
“นี่ เธอเป็นอะไร ฉันถามว่า 2 คนนั้นอยู่ไหน”
“อยู่ที่ชมรม ยังไม่ออกมามั้ง”
“เหรอ แล้วผลการคัดเลือกเป็นไงบ้างล่ะ”
“...”
ลูฮานมองยุนอาที่เบือนหน้าหนีไม่ตอบคำถามก่อนจะพยักหน้า “อ้อ ที่ออกมาก่อนแบบนี้แสดงว่าไม่ได้สินะ”
“...”
“ให้ฉันเดา หน้าหล่อๆของฮุนคงเป็นพระเอกสินะ”ลูฮานพูดแล้วยิ้มอย่างภูมิใจกับใบหน้าของเขา แม้เซฮุนจะเป็นคนถูกรับเลือกก็ตาม ยังไงก็หน้าเดียวกันนั่นแหละนะ “อ้าว แล้วซอล่ะ หรือว่ารอฮุน”
“..ซอฮยอนได้เล่นเป็นนางเอก”
“ฮะ? ตลกน่า ซอไม่ได้ไปออดิชั่นสักหน่อย”
“งั้นเหรอ”ยุนอาพูดก่อนจะกลอกตาไปมา “ไม่ได้ไปออดิชั่น แต่ก็ดันได้รับเลือก แหม มันช่างบังเอิญจริงๆนะ”
“นี่เธอพูดเหมือนว่าเธอโกรธซอเลยนะ”
“ฉันจะไปมีสิทธิ์โกรธอะไรล่ะ”
“แล้วเธอจะแดกดันไปทำไม”ลูฮานพูดก่อนจะจ้องยุนอาไม่วางตา
ยุนอาหัวเราะในลำคอก่อนจะผลักลูฮาน “ก็ใช่สิ ซอฮยอนน่ะผู้หญิงบอบบาง นางเอก มีแต่คนปกป้อง ฉันน่ะ มันก็แค่ ..คนที่ถูกลืม”
“เธอพูดอะไรของเธอกันแน่ยัยถึก”
“ยุน ยุนอา!!!!”
ยุนอาหันไปมองทางต้นเสียงก่อนจะตวัดสายตามองลูฮาน “เห๊อะ นั่นไงล่ะ นางเอกของพวกนายมาแล้ว เชิญง้องอน ปกป้องกันให้เต็มที่เลยนะ”
“นี่”
“ฉันไปละ”
ยุนอาวิ่งออกไป ลูฮานมองตามยุนอาไม่อย่างไม่เข้าใจ ซอฮยอนวิ่งมาพร้อมกับเซฮุนก่อนจะมาหยุดอยู่ข้างลูฮาน “ลู่ ยุนไปไหน”
“เห็นบอกว่าจะกลับบ้าน”
ซอฮยอนหันไปมองเซฮุนก่อนจะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “ฉันบอกแล้วว่ายุนต้องโกรธแน่ๆ”
“ไม่ต้องห่วงนะ เธอไม่ผิด”เซฮุนพูดก่อนจะตบบ่าลูฮาน “เดี๋ยวฉันไปคุยกับไอ้ยุนเอง กลับกันเลยนะ”
ลูฮานพยักหน้าก่อนจะหันมามองแฟนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ “มันเกิดอะไรขึ้นซอ ยุนอาบอกว่าซอได้รับเลือกให้เล่นเป็นนางเอกเหรอ"
“อืม”
“ก็ซอไม่ได้ไปออดิชั่นไม่ใช่เหรอ”
ซอฮยอนพยักหน้าก่อนจะนั่งลงที่เดียวกับที่ยุนอาเคยนั่ง “ใช่ ฉันไม่ได้ไปออดิชั่น แต่พวกรุ่นพี่กลับเอาฉันไปเล่นโดยไม่ฟังฉันเลย”
ลูฮานมองซอฮยอนก่อนจะนั่งลงข้างเธอ
“แล้วอย่างนี้ยุนจะคิดยังไง ยุนต้องโกรธแน่ๆ”
“แล้วทำไมไม่ปฏิเสธรุ่นพี่ไปล่ะ”
“ปฏิเสธไปแล้วแต่ว่าพวกเขาไม่ยอม พวกเขาบอกว่าถ้าเกิดฉันไม่เล่น เขาจะยุบชมรม”
“...”
“พวกรุ่นพี่ทุกคนฝากความหวังไว้ที่ฉันนะลู่”ซอฮยอนพูดก่อนที่น้ำใสๆจะไหลลงมา “แต่ฉันไม่อยากทำร้ายจิตใจยุน ยุนหวังไว้มากจริงๆ”
“..อย่าร้องไห้สิ”ลูฮานพูดก่อนจะดึงมือซอฮยอนมากุมแล้วบีบเบาๆอย่างปลอบใจ “ยุนอายังไม่รู้เหตุผล เออาไว้ฮุนมันไปอธิบายให้ยัยนั่นรู้ เรื่องมันอาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดก็ได้นะ”
“ฉันกลัว ฉันไม่อยากให้ยุนอาโกรธฉันเลยนะ”ซอฮยอนพูดก่อนจะซบไหล่ลูฮาน “ฉันกลัวจริงๆ”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรนะ”ลูฮานพูดซ้ำไปซ้ำมาก่อนจะลูบผมเธอ “ทุกอย่างจะดีเอง”
ลูฮานปลอบใจซอฮยอนที่ยังคงร้องไห้ เขาเข้าใจเธอดี เป็นเพราะซอฮยอนไม่ค่อยมีเพื่อน เธอเป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง และไม่ได้เป็นพวกแฟชั่นจ๋าแบบผู้หญิงคนอื่น เพื่อนผู้หญิงเธอเลยมีน้อย พอจะคบเพื่อนผู้ชายพ่อกับแม่ของเธอก็หวงมาก คงมีแต่เขาที่อยู่กับเธอมาตลอด พอมาเจอเพื่อนที่คิดว่าสนิทเธอคงไม่อยากให้เพื่อนของเธอเข้าใจเธอผิด
ซอฮยอนเป็นคนเห็นใจคนอื่น และเธอก็แคร์ความรู้สึกของคนอื่นมาก อาจจะเป็นเพราะเธอเป็นแบบนี้ เขาเลยรักเธอ รักมาตลอด และเขาจะคอยเคียงข้างเธออย่างนี้ตลอดไปด้วย
“ลู่อยู่ข้างซอ ลู่ไม่ชอบให้ซอร้องไห้ด้วย ไม่อยากให้ผู้หญิงที่ตัวเองรักต้องเสียใจเลย ใครไม่รัก แต่ลู่รักซอนะครับ”
“ไอ้ยุน ไอ้ยุน แกหยุดนะ”เซฮุนตะโกนในขณะที่กำลังวิ่งตามยุนอาที่วิ่งออกไป แต่ยุนอาก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดวิ่งจนกระทั่งมาถึงทางแยกที่ต้องข้ามถนน ยุนอาหยุดวิ่งก่อนจะหันไปมองเมื่อเห็นเซฮุนวิ่งตามมาใกล้เธอก็ตัดสินใจเดินข้ามไป
เซฮุนมองอย่างตกใจก่อนจะเร่งความเร็วแล้วดึงยุนอาเข้ามา “เมื่อไหร่แกจะข้ามถนนเป็น แกไม่เห็นสัญญาณไฟเหรอ แกอยากตายรึไง ฮะ!!!”
“ปล่อยฉัน!!”ยุนอาสะบัดแขนออกก่อนจะถอยหลังมองหน้าเซฮุน “ก็เพราะแกไง แกมาคอยทำนู่นทำนี่ให้ฉัน คอยพาฉันข้ามถนน จนฉันทำอะไรไม่เป็นสักอย่างแม้แต่การข้ามถนน”
“...”
“แล้วถ้าจู่ๆแกไม่อยู่กับฉัน ฉันจะข้ามถนนเองเป็นได้ยังไง”
เซฮุนถอนหายใจก่อนจะลากยุนอาไปเรื่อยๆ
“ไอ้ฮุน ปล่อยฉันนะ แกจะลากฉันไปไหนไอ้บ้า”
“ลากแกไปสงบสติอารมณ์ไง”เซฮุนพูดก่อนจะหันไปมองยุนอา “แกรู้ตัวรึเปล่าว่าตอนนี้แกอย่างกับคนบ้าน่ะ”
“คนบ้าเหรอ”ยุนอาทวนคำก่อนจะผลักเซฮุน “เออ! ฉันมันคนบ้า ใครมันจะไปแสนดีเหมือนซะ..”
“เหมือนอะไร เหมือนใคร”เซฮุนถามเมื่อจู่ๆยุนอาก็หยุดพูด เมื่อเห็นว่าเธอยังนิ่งเขาก็ลากเธอไปจนกระทั่งถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เซฮุนจับยุนอาให้นั่งลงบนม้านั่งก่อนจะนั่งข้างๆเธอ “แกเป็นอะไร”
“...”
“ไอ้ยุน”
“..ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่”ยุนอาปฏิเสธก่อนจะเบือนหน้าหนีสายตาคาดคั้นจากเซฮุน
“ไม่ได้เป็นแล้วแกวิ่งหนีออกมาแบบนั้นทำไม แกกับฉันเป็นเพื่อนกันมานาน ฉันรู้ดีว่าแกเป็นอะไร แกโกหกฉันไม่ได้หรอกนะ”
“...”
“แกโกรธซอใช่ไหม โกรธที่ซอได้รับเล่นทั้งๆที่ไม่ได้ออดิชั่นใช่ไหม”
“ซออาจจะไปแอบออดิชั่นก็ได้นี่”
“หึ”เซฮุนหัวเราะก่อนจะเขกหัวยุนอา
“แกเขกหัวฉันทำไม”
“แกนี่โคตรจะมองโลกในแง่ร้ายเลย”เซฮุนพูดก่อนจะเอนตัวพิงด้านหลังแล้วเอามือเท้าผนักด้านหลังซึ่งก็เหมือนว่าเขาโอบเธออยู่ “วันที่ออดิชั่นน่ะ ซออยู่กับลู่ทั้งวัน ลู่เป็นพยานได้ หรือแกจะให้เฮียเป็นพยานด้วยก็ได้นะ”
“อะไร”
“ก็เมื่อวานซอไปเที่ยวกับลู่ ไปกับเฮีย แล้วก็ไปกับสิก้านูนา”
“...”
“ซอไม่ได้มีฝาแฝดหรือแยกร่างได้นะเว้ย จะไปออดิชั่นด้วยได้ไง”
“...”
“เรารู้จักซอมาตั้งเดือนนึงแล้วนะ แกคิดว่าซอเป็นคนแบบนั้นเหรอ เห็นซอออกจะเชียร์แก อยากให้แกได้เล่นด้วยซ้ำ”
“..ฉะ ฉัน”ยุนอาพูดตะกุกตะกักอย่างสำนึกผิด เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงได้ทำแบบนั้นกับซอฮยอน ทำไมถึงได้โกรธเธอทั้งๆที่เธอคือคนที่คอยสนับสนุนมาโดยตลอด
“แกรู้แล้วใช่ไหมว่าแกน่ะผิด”
ยุนอาหันไปมองเซฮุนก่อนจะพยักหน้า “เออ ฉันผิดเอง”
“เฮ้อ แกนี่เริ่มเป็นผู้หญิงแล้วนะเนี่ย”เซฮุนพูดก่อนจะจิ้มแก้มยุนอา
“-////- อะ อะไร ฉันก็เป็นผู้หญิงมาตั้งนานแล้วนะ”ยุนอาพูดก่อนจะหันหน้าหนีเซฮุน “ปะ เป็นมาตั้งแต่”
“ตั้งแต่อะไร”
ตั้งแต่ชอบแกไง ..ยุนอาสะบัดหัวกับคำพูดในความคิดก่อนจะจ้องหน้าเซฮุน “ก็เป็นมาตั้งแต่เกิดไงยะ”
“หึๆ”เซฮุนหัวเราะก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันไปมองหน้ายุนอา “งั้นแกพร้อมจะกลับไปขอโทษเพื่อนรึยัง”
“ก็ ก็คงพร้อมแล้วล่ะมั้ง”ยุนอาพูดแล้วลุกขึ้นก่อนจะดึงกระเป๋าแล้วโยนให้เซฮุน “หนักชะมัด”
“หึ”เซฮุนรับกระเป๋าก่อนจะขยี้หัวยุนอา “ไอ้ขี้งอนเอ๊ย”
“ชิ”
“ขี้งอน”
“แบร่ๆ :p”
100%
ความคิดเห็น