คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : จนกว่าเธอจะรัก : : C H A P T E R S 11 =100=
Chapters 11
เลิกเรียนซอฮยอนกลับมาที่ห้อง หวังจะพูดคุยกับยุนอา หวังให้ยุนอาให้อภัยในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำผิด หวังจะอธิบายให้เข้าใจและหวัง
ให้ออนนีคนเดิมของเธอกลับมา
แต่มันช่างดูยากเสียเหลือเกิน เพราะแม้จะอยู่ในห้องกันเพียงลำพัง แต่ยุนอากลับมองว่าเธอเป็นอากาศธาตุ ไม่มีตัวตนไปแล้ว สุดท้ายแล้ว ซอฮยอนก็หมดความอดทน ตัดสินใจดึงมือยุนอาที่กำลังจะเดินเข้าห้องตัวเองเอาไว้
"..มีอะไร"
"ออนนีคะ เรามาคุยกันเถอะค่ะ"
ยุนอาปรายตามองซอฮยอน สะบัดมือของตัวเองออกแรงๆ
"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนทรยศ"
"ออนนีคะ มันไม่ใช่แบบที่ออนนีคิดเลยนะคะ ซอไม่ได้.."
"หุบปากไปเถอะ ตอนนี้เธอจะแก้ตัวยังไงก็ได้"
"..."
"แต่ฉันไม่มีทางเชื่อเธอ ..พี่คริสพูดกับฉันเสมอว่าเธอดูแปลก และฉันปกป้องเธอมาตลอด แต่วันนี้ฉันคิดว่าสิ่งที่พี่คริสพูดมันถูกแล้วล่ะ"
"..."
"เธอมันก็แค่ผู้หญิงร่านๆคนนึงเท่านั้นเอง"
"ออนนี.."ซอฮยอนเรียกยุนอาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ซอขอโทษ ไม่ว่าจะพูดยังไงออนนีก็คงไม่มีทางเชื่อใช่ไหม"
"รู้ก็ดีแล้วล่ะ เลิกมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันได้แล้ว"
"ถึงออนนีไม่เชื่อ ซอก็จะพูด"ซอฮยอนยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ข้างแก้มออก เดินไปดักหน้ายุนอาไว้ "ซอเป็นลูกภรรยาใหม่ของพ่อพี่คริสค่ะ เขาไม่พอใจแม่ของซอที่เป็นเมียน้อยพ่อของเขา เขาเลยคิดที่จะแก้แค้น ที่ผ่านมาเขาก็หลอกซอแบบนี้เหมือนกัน และในตอนนี้สิ่งที่เขากำลังทำกับออนนีก็คือการเล่นละคร เพื่อให้ซอไม่เหลือใครเลย"
เพี๊ยะ
"อะ ออนนี.."
"เธอคิดว่าเธอกำลังแต่งนิยายอยู่เหรอซอจูฮยอน"
"..."
"ฉันไม่คิดเลยนะว่าน้องสาวที่ฉันรักจะเป็นคนแบบนี้"
"..."
"ทำไมไม่บอกฉันล่ะ ทำไมไม่บอกว่าเธอชอบเขา ทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ถ้าฉันรู้ว่าเธอชอบเขา ฉันจะไม่ยุ่งกับเขาเลย ไม่ต้องให้เธอมาเสียเวลาแต่งนิยายมาหลอกฉัน พอทีเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว"
"ออนนี.."
ทำไมถึงไม่เชื่อซอ ..ทำไม
ไคเร่งจังหวะการเดินจากก้าวช้าๆเป็นก้าวเร็วๆจนในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นวิ่งอย่างร้อนใจไปยังหน้าหอหญิงของฝั่งโรงเรียน แม้ความมืดจะเข้ามาครอบงำ แต่ตอนนี้เขากลับมองเห็นร่างของหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าคุดคู้อยู่แถวๆหน้าประตู และแน่นอน เพียงแค่ยื่นเงินให้ยามเฝ้าประตู เขาก็สามารถเดินไปหาเธอได้อย่างง่ายดาย
"ฮึก ..ฮือ"
"ซอฮยอน"
"พะ พี่ไค"
เพียงแค่เห็นหน้าเขาเท่านั้น เธอก็ลุกขึ้นโผกอดเขาแน่น "ฮือ พะ พาซอ พาซอออกไปจากที่นี่ทีค่ะ"
"..."
"ไม่ไหว ..ไม่ไหวแล้ว"
ไคกำมือแน่นก่อนจะคลายมันออกเพื่อลูบหลังร่างบางอย่างต้องการจะปลอบโยน ..ไอ้เวรนั่น ต้องให้เขากระทืบมันอีกกี่ครั้ง หัวสมองของมันถึงจะคิดได้ ว่าสิ่งที่มันทำอยู่มันผิด และโคตรเลว
"ครับ ..ไปจากที่นี่กันนะ"
ไคพาซอฮยอนมาที่ห้องของเขา เมื่อมาอยู่ในห้อง เขาก็ดึงแขนเธอเอาไว้พร้อมกับแสดงสีหน้าเครียดๆออกมาอย่างเห็นได้ชัด "ซอ"
"คะ.."
"หน้า ไปโดนอะไรมา"ไคถามเสียงต่ำ มองรอยแดงบนแก้มของซอฮยอนอย่างจับผิด "ไม่ต้องโกหกว่าล้มนะ เพราะมันเป็นรอยมือขนาดนี้"
"..."
"ใครทำอะไรเธอ"
"..พี่ไคคะ ชะ ช่างมันเถอะค่ะ"
"ไม่ช่าง"
"..."
"บอกพี่มา เพราะถ้าหากพี่รู้เอง คนที่ทำเธอมันเดือดร้อนแน่"
"อย่านะคะ"ซอฮยอนร้องห้ามเสียงหลง มองหน้าไคที่บอกกับเธอเป็นนัยๆว่าเขาทำจริง "ยะ ..ยุนอาออนนีค่ะ"
"กะแล้วเชียว"
"..."
"ยัยบ้านี่ผีเข้าหรือไง เสียสติไปแล้วเหรอถึงได้มาตบเธอแบบนี้ซอฮยอน นี่มันบ้าอะไรกันแน่ ฮะ? บอกพี่มาทั้งหมดเลยนะ ไม่งั้นพี่จะไม่อยู่เฉยแน่"
"อย่าทำอะไรออนนีนะคะ!!"
"งั้นก็บอกมา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"
"ถ้าบอกไป ห้ามทำอะไรออนนีนะคะ ระ รวมไปถึงพี่คริสด้วย"
"-_- มันทำกับเธอขนาดนี้แล้วจะปกป้องมันทำไมซอฮยอน ..เลิกโง่งมงายสักทีเถอะ!!!"
"ทั้งซอทั้งออนนีก็เป็นเหมือนกันนั่นแหละค่ะ"
"..."
"โง่งมกับความรัก จนมองไม่เห็นความจริงอะไรทั้งนั้น"ซอฮยอนเอ่ยเสียงแผ่ว น้ำตารื้นมาที่ขอบตาเมื่อนึกถึงคำพูดด่าทอที่ยุนอามอบให้ในวันนี้ "พี่คริสทำให้ออนนีเข้าใจซอผิด ออนนีก็เลยโกรธ แล้วก็ตบ.."
"ยัยนั่นมัน.."
"อย่าโทษออนนีเลยค่ะ"ซอฮยอนรีบปรามก่อนที่ไคจะว่ายุนอามากไปกว่านี้ "ถ้าหากเป็นซอ ..ก็คงทำแบบนั้นเหมือนกัน"
"..."
"ออนนีคงรักพี่คริสมาก ..เหมือนกัน"
ไคมองหญิงสาวที่น้ำตาไหลลงมาที่ข้างแก้มอีกครั้ง เขาถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะลูบหัวเธอ "เอาล่ะ เลิกพูดได้แล้ว ..เข้าไปนอนในห้องพี่ได้เลย ส่วนเสื้อผ้าเดี๋ยวจะให้แม่บ้านหาให้"
"ขอบคุณนะคะพี่ไค"
"อืม ..พี่บอกว่าพี่จะปกป้องเธอนี่"
ไคพูด ยิ้มบางๆปล่อยให้ซอฮยอนเข้าไปในห้อง ส่วนตัวเขาเดินออกมายืนที่ระเบียง เคาะบุหรี่ออกมาจากซอง จุดสูบเพื่อระบายความเครียด
"ขอโทษนะซอฮยอน"
...
"พี่คงทำตามสัญญาของเธอไม่ได้หรอก"
ทั้งคริส ทั้งยุนอา ..มันต้องเจอเขานี่แหละ
หลังเสียงออดบอกว่าเป็นเวลาเลิกเรียนคาบสุดท้ายของวันสิ้นสุดลง ยุนอาก็รวบหนังสือบนโต๊ะไว้ในอ้อมแขน เดินไปข้างนอกห้องโดยที่ไม่พูดอะไร
"รุ่นพี่ รุ่นพี่คะ"
หญิงสาวหยุดเดินเมื่อมีรุ่นน้องสองสามคนมาตะโกนเรียก "มีอะไรเหรอ"
"พวกเรารู้เรื่องของรุ่นพี่แล้วนะคะ"
"เรื่องอะไร?"ยุนอาถามอย่างงงๆ
"ก็เรื่องที่ยัยเห่ยซอฮยอนไปอ่อยรุ่นพี่คริสน่ะสิคะ"
"..."
"ยัยนั่นไม่มองดูตัวเองเลยหรือไง ถึงกล้าไปอ่อยรุ่นพี่คริสที่เป็นแฟนกับรุ่นพี่"
"ใช่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะรุ่นพี่ พวกเราจะคอยจับตาดูยัยนั่นไว้ ฮึ่ม บังอาจมาทำร้ายความรู้สึกของรุ่นพี่ยุนอาได้"
เมื่อพูดกันจบแล้วพวกรุ่นน้องก็ขอตัว ยุนอาถอนหายใจเบาๆด้วยความเหนื่อย ..เดินถือโทรศัพท์เพื่อต่อสายหาคริสจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าหอ
"ทำไมพี่คริสไม่รับโทรศัพท์"
"มันคงเบื่อเธอแล้วล่ะมั้ง"
"รุ่นพี่!!"
ยุนอาหันไปด้านข้างอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าไคยืนพิงกำแพงมองมาที่เธออยู่ "เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ"
ไคเด้งตัวจากกำแกพง เดินช้าๆมาหยุดอยู่ตรงหน้ายุนอา "ก็มันได้เธอแล้วนี่ มันคงเบื่อแล้วล่ะ"
"หยาบคาย ฉันไม่เคยมีอะไรกับพี่คริส เขาเป็นสุภาพบุรุษพอ"
"อ้าวเหรอ เห็นหึงหวง หลงมันหน้ามืดตามัวฉันก็นึกว่าได้กันแล้วสิ"
"รุ่นพี่!!"ยุนอาขึ้นเสียงดังอย่างไม่พอใจ เชิดหน้าขึ้นอย่างยโส "ยัยนั่นคงแจ้นไปฟ้องแล้วสินะคะ ถึงได้มาพูดแบบนี้"
"..."
"ไงล่ะคะ ซอจูฮยอนบอกว่าฉันเป็นยังไงอีก"
"ซอไม่ได้บอกฉันแบบนั้นหรอกนะยุนอา ยัยเด็กนั่นโง่ปกป้องเธอด้วยซ้ำไป"
"หึ! ไม่จำเป็นต้องมาบอกฉัน ฉันไม่อยากรู้ค่ะ"ยุนอาเชิดหน้าขึ้น จะเดินหนีเข้าไปข้างในแต่ไคมาดักหน้าเอาไว้ "มีอะไรอีกคะ ถ้าจะพูดเรื่องยัยนั่น ฉันไม่อยากฟัง"
"ตาเธอนี่บอดจนไม่สามารถรักษาได้แล้วสินะ"
"..."
"หลงมันมากขนาดนั้นได้ยังไงวะ ทั้งๆที่รู้จักกับมันได้ไม่นานแต่เธอไว้ใจและเชื่อมันทุกอย่างจนดูไม่ออกเลยเหรอ ว่าใครคือคนที่หวังดีกับเธอ"
"ฉันเชื่อในสิ่งที่ตาของฉันเห็น ถ้าหากรุ่นพี่อยากจะปกป้องยัยนั่น ก็ทำไปคนเดียวเถอะค่ะ พี่คริสไม่มีวันทำแบบนั้นแน่"
"หึ! ฉันพูดอะไรไปตอนนี้ คนอย่างเธอก็คงไม่ฟังสินะ"
"..."
"โง่ๆแบบเธอจะไปเข้าใจอะไร"
"ใช่ค่ะ ฉันโง่ รุ่นพี่พอใจหรือยัง ..หลีกไปได้แล้วค่ะ ฉันจะเข้าไปข้างใน"
"ที่ฉันมาที่นี่มีเหตุผล 2 อย่าง ..ฉันให้คนมาเอาของของซอฮยอน"
"หึ! พอพลาดจากผู้ชายอีกคน ก็ไปหาอีกคน แบบนี้ถ้าไม่ร่านจะให้เรียกว่าอะไรล่ะคะ"
"อิมยุนอา"
ยุนอานิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เมื่อมือของไคกำที่ต้นแขนของเธอแน่น "ถ้าหากเธอทำอะไรซอฮยอนล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่"
"เชิญเลยค่ะ อยากจะทำอะไรก็ทำ"
ไคพยักหน้าช้าๆ คลายมือออกเมื่อมองเห็นผู้หญิงที่เขาไหว้วานให้เข้าไปเก็บของบางส่วนของซอฮยอนมาเดินลงมาแล้ว มือหนาหยิบบุหรี่ในกระเป๋าขึ้นมาจุดสูบ มองหญิงสาวตรงหน้าที่ทำหน้าไม่สะทกสะท้านใดๆทั้งสิ้น
"เธอพูดเองนะ"
"..."
"บางที ..เธออาจจะเป็นผู้หญิงคนแรกก็ได้ ที่ฉันจะทำร้าย และทำลายให้ย่อยยับคามือน่ะ"
"..."
"ผู้หญิงแบบเธอที่เอาแต่วิ่งไล่ตามผู้ชาย ไม่สนใจฟังในสิ่งที่คนรอบข้างเตือน ..มันก็แค่เศษขยะไร้ค่าเท่านั้นแหละ"
พูดจบก็เดินไปรับกล่องมาถือเอาไว้ เดินจากไปไม่แม้แต่จะเหลียวกลับมามอง ..หลังจากที่ไคจากไปแล้ว ยุนอาก็เดินไปพิงกำแพงอย่างรู้สึกหมดแรง ..คำพูดและแววตาของเขาช่างน่ากลัวเหลือเกิน
..พี่คริส ..พี่อยู่ไหน ช่วยยุนด้วย
ความคิดเห็น