คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : My Pretty Boy : : CHAPTERS 12
C H A P T E R S 12
ฉันเดินลงมาข้างล่างเพื่อวอร์มร่างกายตามกิจกรรมพร้อมกับลูฮานในคราบหญิงสาวแสนสวย แต่แล้วจู่ๆพี่ซูโฮผู้จัดการของลูฮานก็โทรมาตามเขาเพราะมีงานด่วน เขาก็เลยต้องกลับไปก่อน ทำให้ฉันลงมาช้ากว่าชาวบ้านเขา
“ไฮ”ฉันทักนิโคลก่อนจะยิ้ม “รอนานไหม”
“ไม่นาน เมื่อคืนฉันนอนดึก ตื่นสายเพิ่งลงมาเหมือนกัน”นอโคลพูดก่อนจะเริ่มวอร์มร่างกาย “พรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้วอ่ะ ฉันเลยได้เที่ยวน้อยกว่าใครเลย”
“เอาไว้เดี๋ยวเราค่อยมาเที่ยวด้วยกันก็ได้”ฉันกอดคอนิโคลก่อนจะพูดคุยกัน
“นี่ยัยซอ ลินดาไปไหน ทำไมไม่ลงมา”
“ซิ่วหมิน นายไม่เห็นเหรอว่าเพื่อนฉันไม่ได้ตัวติดกับลินดานะ”เอ็นพูดก่อนจะผลักหน้าผากซิ่วหมิน “เอาเนื้อแก้มกลมๆของนายแบ่งไปให้สมองบ้างไป”
“ไอ้บ้า ชิ”ซิ่วหมินแลบลิ้นก่อนจะเดินไป
ฉัน นิโคล และเอ็นหัวเราะก่อนจะเริ่มวอร์มร่างกายตามที่อาจารย์บอก ไม่นานนักคริสโอป้าก็มาร่วมแจม ..ขยับแต่ส่วนบนน่ะนะ เพราะขาเขายังเดี้ยงอยู่
“เอาล่ะ วันนี้อนุญาตให้ออกไปเที่ยวนอกเขตพื้นที่ได้ แต่ว่าต้องกลับมาก่อน 1 ทุ่มตรงทุกคนนะจ๊ะ”
“ครับ/ค่ะ”
อาจารย์เดินกลับเข้าไปภายในโรงแรม นักเรียนคนอื่นๆต่างพากันคุยว่าจะไปเที่ยวไหนดี แต่สำหรับฉัน..
“ฉันไม่ไปไหนนะ”
“เอ้า ทำไมล่ะซอ ไปเที่ยวด้วยกันสิ”นิโคลพูดแล้วเขย่าแขนฉัน “นะๆๆๆ”
“แต่ฉันขี้เกียจนี่”ฉันพูดก่อนจะเบะปาก “อ่ะๆๆ ก็ได้ เห็นว่าเธอขอนะเนี่ย”
“น่ารักที่สุด”
“ข้อความเข้าว่ะ”เอ็นพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช่นเดียวกับนิโคล
“ของฉันก็ด้วยอ่ะ”
ฉันมองไปรอบๆ ดูเหมือนทุกคนพร้อมใจกันโทรศัพท์ดัง ข้อความเข้านะ แล้วฉันล่ะ .. “ฉันลืมโทรศัพท์ไว้ข้างบนอ่ะ”
“เฮ้ย!!!”อยู่ๆเอ็นก็ร้องตะโกนเสียงดังก่อนจะมองหน้าฉัน
“อะไรเหรอ”
“ปะ ปะ เปล่า”เขาส่ายหน้าก่อนจะรีบเก็บโทรศัพท์
นิโคลเองก็เช่นกัน “ระ เรารีบไปกันเถอะ”
“ใช่ๆๆๆ”
“อะไรของพวกเธอเนี่ย ได้ข้อความอะไรเหรอ”
“ย๊าซอจูฮยอน เธอทำงามหน้าแล้วนะ”ฮยอนอาเดินเข้ามาก่อนจะตะโกนเสียงดัง
“ใช่ เสียชื่อเสียงโรงเรียนเราหมด”โชยูพูดก่อนจะผลักฉัน
“นี่ เธอกล้าทำร้ายจูฮยอนต่อหน้าต่อตาฉันเลยเหรอ”คริสโอป้าพูดก่อนจะขมวดคิ้ว “แล้วพูดอะไรของเธอน่ะฮยอนอา เสียชื่อเสียงอะไร”
“ก็จะอะไรล่ะคริส”นานะพูดแล้วยื่นโทรศัพท์ให้คริสดู “ยัยซอจูฮยอนพาผู้ชายเข้ามาน่ะสิ แถมยังกอดกันซะ”
ฉันมองอย่างตกใจก่อนจะหันไปหาเอ็นกับนิโคล “ใครก็ได้ ฉันขอดูหน่อย”
“เอ่อ..”
“เอามา”ฉันแบมือขอโทษศัพท์ เอ็นวางลงบนมือฉัน และรูปนั้นทำให้ฉันเกือบจะล้มทั้งยืนอยู่แล้ว
รูปของฉันกับลูฮานที่ระเบียงเมื่อวานนี้
“ซอฮยอน อาจารย์ใหญ่เรียกพบน่ะ”
“ตกลงเธอจะไม่บอกจริงๆใช่ไหมจูฮยอน ว่าผู้ชายในรูปคือใคร”อาจารย์ใหญ่ถามฉันเสียงเครียดก่อนจะมองหน้าฉัน
“...หนูขอโทษค่ะ”
“ที่เธอเข้ามาเรียนโรงเรียนนี้เพราะว่าพ่อแม่ของเธอฝากฝังเอาไว้กับครู ..อย่าทำแบบนี้เลยน่า บอกมาเถอะนะ ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร”
“...”
ฉันก้มหน้าเงียบไม่ยอมตอบ
จะทำยังไง ถ้าฉันบอกว่าเขาเป็นใคร ..เขาต้องแย่แน่ๆ
“บอกมาเถอะนะจูฮยอน เรื่องมันจะได้ไม่บานปลายไง”
“...”
“หรือว่าเขาไม่ใช่คนในโรงเรียนของเรา”อาจารย์ผู้ชายพูดก่อนจะมองหน้าฉัน “เธอทำผิดกฎโรงเรียนหลายข้อเลยนะจูฮยอน”
“...”
“นี่เธอจะไม่ยอมพูดจริงๆใช่ไหมว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”
“แหม แค่นี้ก็จำผมไม่ได้เหรอครับเนี่ย”
ฉัน รวมไปถึงอาจารย์ทุกคนในห้องหันไปมองอย่างตกใจ “คริส”
“โอป้า”
“ย๊าจูฮยอน นี่เธอกลัวว่าฉันจะเสียหายขนาดนี้เลยเหรอ”คริสโอป้าพูดก่อนจะเดินมาเขกหัวฉัน
“อะ โอป้า”
เขาหันมาขยิบตาให้ฉันก่อนจะหันไปยิ้มแฉ่งให้อาจารย์ “ผู้ชายในรูปก็คือผมเองครับ เมื่อวานผมนัดจูฮยอนออกไปคุยกันนิดหน่อย แล้วใครก็ไม่รู้มาถ่ายรูปไว้เนี่ย”
“แต่เธอขาเจ็บไม่ใช่เหรอคริส”
“ก็ใช่ไงครับ ..แต่รูปนี้มันถ่ายแค่ท่อนบน เลยไม่เห็นขา ลองดูดีๆสิครับ นี่มันผมชัดๆ”
“...”
“แหม คนอะไร หล่อแม้กระทั่งข้างหลัง ฮ่ะๆๆๆๆ”
ฉันเหลือบมองคริสโอป้าอย่างรู้สึกขอบคุณ
ขอบคุณที่ทำให้ฉันไม่ต้องเปิดเผยเรื่องของลูฮาน..
ความคิดเห็น