คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : You're My Oppa : : CHAPTERS 8
CHAPTERS 8
ยูฮยอนเ็บอใส่ระเป๋า่อนะหันไปมอวามเรียบร้อยอเมมเบอร์ วันนี้พวเามีาราานที่รายารวิทยุเพื่อเป็นารโปรโมท ว Enthus เริ่มมีานแฟนลับเพิ่มมาึ้น ทั้ๆที่เพิ่เริ่วเบิ้วท์ไ้ไม่นานนั ส่วนนึ้ออบุรายาร You’re my oppa ที่ทำให้แฟนลับรู้ััวนอพวเามาึ้น
อนนี้เป็นเวลาเือนว่าๆแล้วที่พวเาถ่ายรายารนี้ร่วมับอฮยอน ทุนไ้แ่ภาวนาให้มันเป็นแบบนี้ไปนานๆ ยิ่ถ้าเป็นลอไปไ้ยิ่ี
“เสร็ยัเนี่ย วันนี้ทึฮยอไม่อยู่นะ ัน้อเป็นนพาพวแไป”ยูฮยอนพู
เฮุนพยัหน้า่อนะลุึ้น “ไปัน”
เอ็นมอไปรอบๆ่อนะยมือึ้น “อล่ะ นี่็สายแล้วนะ ยัไม่ื่นอีเหรอ”
“วันนี้วันหยุน้อมันน่ะ”ยูฮยอนพู “แ่ไปปลุหน่อย็ี ออมาิน้าวไ้แล้ว”
“เี๋ยวผมไปปลุเอ”เอ็นพู่อนะเินไปที่หน้าห้อออฮยอน แอลที่เพิ่ออมาาห้อมอ่อนะเินไปทีู่้เย็นเพื่อื่มน้ำ “อ”
“...”
๊อๆๆๆๆๆ
“อ ื่นยั”
“...”
เอ็นยัไหล่่อนะเาะประูอีหลายรั้ “พี่ะเ้าไปละนะ”
“...”
“เ้าไปแล้วนะ”เอ็นเปิประูเ้าไป่อนะเินไปในห้อ เายิ้ม่อนะยืนมอน้อสาวที่ยันอนอยู่บนเีย “อ ทำไมวันนี้ื่นสายั ปิื่นเ้านี่”
“...”
“อ ื่นไ้แล้ววววววววววววว”
เอ็นเย่าร่าออฮยอน่อนะึผ้าห่มออ “นี่ ะนอนไปถึไหน พวพี่ะออไปทำานแล้วนะ”
“...”
เอ็นส่ายหน้าอย่าเอ็นู่อนะเอื้อมมือไปเพื่อะสะิอฮยอน แ่ลับพบวามผิปิ “เฮ้ย ทำไมัวร้อนัอ่ะ”
เอ็นพู่อนะเอามืออัหน้าผาออฮยอน เา้อนัวอฮยอนมาไว้ในอ้อมแน่อนะวิ่ออไป้านอ “ฮยอ”
“เฮ้ย ยัยอ้วนเป็นอะไรอ่ะ”แอลถามอย่าใ่อนะวิ่มาใล้
“อย่าเพิ่ถาม พาอไปโรพยาบาล่อน น้อไม่สบาย”
ลีทึออ่อนะมอหน้าายหนุ่มทั้ 4 นที่นั่อยู่บนโฟา เาถอนหายใแรๆ่อนะนั่ล
“แเป็นลีเอร์ แ่็ยัไม่มีวามรับผิอบบั้นเหรอไอ้ี้”
“...”ยูฮยอนเยหน้ามอลีทึ่อนะพูเบาๆ “ผมอโทษรับ”
“เห๊อะ! ันผิหวัในัวพวแริๆรู้ัวบ้าไหม”ลีทึพู่อนะเริ่มึ้นเสีย “พวแิว่าัวเอเป็นใร วิเศษวิโสมาาไหน ยัไม่ทันัพวแ็ล้าเบี้ยวาราานแล้วั้นเหรอ”
“...”ทั้ 4 นนั่เียบไม่มีใรพูอะไร
เป็นเพราะอฮยอนไม่สบาย ทั้ 4 นพาอฮยอนมาส่ที่โรพยาบาล และเพราะว่าเป็นห่ว ทำให้พวเาทุนอยู่ที่โรพยาบาลทั้ๆที่มีาน..
“พวแรู้ไหมว่าทารายารวิทยุเาโรธมาแ่ไหน เาโปรโมทไปแล้วว่าพวแะมา แ่พวแลับหายหัว แล้วแบบนี้ยัะมีที่ไหนอยา้าพวแอยู่อีไหม”
“แ่อไม่สบายนะฮยอ”เฮุนพู่อนะลุึ้นยืน “ฮยอะให้พวเรามาทำานแล้วปล่อยน้อไว้อย่านั้นเหรอ”
“ไอ้ฮุน”ยูฮยอนปราม่อนะึเฮุนให้นั่ล “ฮยอ เป็นวามผิอผมเอ อย่าไปว่าน้อๆเลย ผมเป็นนบอให้พวเราอยู่รอูอาารออที่นี่เอ”
“พวแ ันรู้นะว่าเป็นห่ว แ่อย่าน้อยน่ะ แ่มาส่ให้ถึหมอแล้วพวแ็วระไปทำานสิ”
“แล้วฮยอิว่าพวเราะมีสมาธิทำานเหรอ”เอ็นพู่อนะถอนหายใ “อัวร้อนมา แล้วเรียเท่าไหร่เธอ็ไม่อบ พวเราะล้าไปทำานแล้วปล่อยให้น้อสาวอพวเราเป็นแบบนี้ไ้ไ”
ลีทึมอหน้าทั้ 4 น่อนะถอนหายใอีรั้ “แ่สิ่ที่พวแทำมันผิมา ..พรุ่นี้ท่านประธานเรียพวแเ้าไปพบ”
“ยัไน้ออพวเรา็สำัว่าเรื่ออื่นอยู่แล้ว”แอลพู่อนะมอไปที่อฮยอนที่ยันอนอยู่บนเีย
เารู้ัับอฮยอนมาั้แ่เ็ รู้ีว่าอฮยอนเป็นเ็ที่แ็แร เธอไม่่อยป่วย แ่เมื่อไหร่ที่ป่วย อาาระหนั ..ะให้เาปล่อยเธอไว้ไ้ยัไ
ในเมื่ออนนี้เาือโอป้าอเธอ
“ันไม่รู้ว่าพวแะ้อเอับอะไรบ้าในวันพรุ่นี้ ..แ่ันะอยู่่วยพวแแล้วัน”ลีทึพู่อนะลุึ้น เาปรายามอทั้ 4 นที่เปรียบเสมือนน้อายอเา่อนะพูลอยๆ “รายาร ็ือรายาร อย่าถลำลึลไปมา ..่อนที่ะมีน้อเสียใ”
“...”
“ันไม่อยาให้เป็นแบบนั้น”
“พวแลับไปพัผ่อนเถอะ เี๋ยวันอยู่เฝ้าเอ”ยูฮยอนบอน้อๆทั้ 3 นที่อยู่ระายไปทั่วห้อ เฮุนนั่อยู่บนโฟาสายา็อมมอที่อฮยอน เอ็นอยู่หน้าู้เย็นเพราะเพิ่ัารเอาผลไม้ไปแ่ ส่วนแอล ..ยืนอยู่้าเีย ลูบหัวอฮยอนอยู่ลอ
“ะลับลไ้ไอ่ะฮยอ”เฮุนพู่อนะลุึ้นยืน “ยัยอ้วนยัไม่ื่นเลย”
“มันึแล้ว”เอ็นพู่อนะเรียแอล “มยอู ลับันเถอะ เื่อยูฮยอเถอะน่า”
แอลลุึ้น่อนะมอหน้าอฮยอน “หายเร็วๆนะยัยอ้วน”
“แล้วพรุ่นี้็แวะมารับัน้วยแล้วัน”ยูฮยอนพูับเอ็น่อนะลาเ้าอี้ไปนั่้าๆเีย “ไม่้อิมานะ ถ้าพรุ่นี้มีอะไรเิึ้น ันรับผิอบเอ”
“ฮยอ พูแบบนั้น็ไม่ถูนะ”แอลพู่อนะแะบ่ายูฮยอน “พวเราอยู่้วยันมาั้เือบ 10 ปีแล้ว ั้แ่ฝึ เราิน เรานอน เรายิ้ม เราหัวเราะมา้วยันนะ”
เอ็นพยัหน้า่อนะออเฮุน “ะให้พวเราทิ้ฮยอให้ลำบานเียวไ้ไ”
“็ให้มันรู้ไปสิ ว่าแ่โานวิทยุแ่รั้เียว พวเราะ้อหยุเส้นทาวามฝันอพวเราน่ะ”เฮุนพู่อนะส่ยิ้มให้พี่ๆอเา “พวเราำลัันะฮยอ บอสไม่ล้าไล่พวเราออหรอ”
“เหรอ ไอ้หลัวเอ”ยูฮยอนพู่อนะลุไปยี้หัวเฮุน “ันะรอู”
“มีอะไร็โทรหาพวเรานะฮยอ”แอลพู่อนะเินออไปาห้อเป็นนแร เอ็นับเฮุนเินามออไป ยูฮยอนเินไปปิประูห้อ่อนะลับมานั่ที่้าๆเีย
“ไอ้แสบ ทำไมถึเป็นหนัแบบนี้หืม? รู้ไหมว่าพวโอป้าทุนห่วเราันนาไหน”
อฮยอนลืมาึ้นมา่อนะมอไปรอบๆ สายาอเธอมอไปเห็นว่ามีนำลัฟุบหลับอยู่้าๆ ูาสีผมแล้ว
“ยูโอป้า”เธอเรียเสียแผ่ว เนื่อาหลับมานานทำให้ไม่มีเรี่ยวแรมานั “โอป้าะ”
ยูฮยอนรู้สึัว่อนะ่อยๆยันัวึ้น “ไอ้แสบ”
“โอป้า ..ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”
“เป็นยัไบ้า รู้สึีึ้นไหม เ็บรไหนรึเปล่า”
อฮยอนส่ายหน้าเบาๆ่อนะมอไปรอบๆ “ันไม่สบายเหรอ”
“ใ่ รู้ไหมว่าหลับไปนานแ่ไหน เือบวันแล้วนะ”ยูฮยอนพู่อนะยิ้มอย่าโล่ใ “พวเราัวลแทบาย ว่าอะเป็นอะไรมาไหม”
“..อทาที่ทำให้เป็นห่วนะะ”อฮยอนพู่อนะยิ้มอย่าีใ
เธอีใที่เธอมีพี่ายที่เป็นห่วเธอมานานี้
“อนนี้รู้สึยัไบ้า”ยูฮยอนถาม่อนะประออฮยอนให้นั่ “ปวหัวไหม”
“ไม่”อฮยอนส่ายหน้า่อนะี้ไปทีู่้เย็น “หิวน้ำ”
“อ้อ รอแป็บ”
ยูฮยอนวิ่ไปที่้าู้เย็น่อนะัารรินน้ำใส่แ้ว
“โอป้า น้ำเย็นสิ”
“เอามะเหไป่อนไหม”ยูฮยอนพู่อนะทำหน้าุ “ไม่สบายะมาน้ำเย็นอะไรล่ะ”
“โธ่ ็อยาินน้ำเย็นนี่นา”
“ไม่้อเลย”เาพู่อนะส่แ้วน้ำให้เธอ “ินแอปเปิ้ลไหม เอ็นมันปอไว้ให้”
หึๆ
ยูฮยอนเินไปทีู่้เย็น่อนะหยิบานแอปเปิ้ลออมาแล้ววารหน้าอฮยอน เธอมอแอปเปิ้ลในาน่อนะหยิบึ้นมา “ทะ ทำไมมันเล็แบบนี้ล่ะะ”
“หึ! ไอ้เ้านั่นมันปอเปือไปน่ะ เนื้อิไป้วยเือบรึ่”ยูฮยอนพูอย่าำๆ “ินไปเถอะนะ เอ็นมันั้ใปอไว้ให้เรานะ”
อฮยอนยิ้ม่อนะินแอปเปิ้ลในาน .. “ยูโอป้าอยู่เฝ้าันลอเลยเหรอ”
“พวนั้นเพิ่ลับไปเมื่ออน 3 ทุ่มนี่เอ ..ไม่รู้สึเ็บปวอะไรใ่ไหม”
“ไม่แล้ว่ะ”อฮยอนพู่อนะมอลึไปในวาอายหนุ่มรหน้า “อโทษริๆนะะ ที่ทำให้เป็นห่ว”
“รู้ไหมว่าเมื่อลาวันพี่รู้สึยัไ”
อยู่ๆยูฮยอน็พูึ้นมา้วยน้ำเสียริั เาเอามือวาบนหัวอเธอ่อนะมอหน้าอเธอ “พี่รู้สึว่ามันือวามริทุอย่า ..วามรู้สึรั เป็นห่วือวามริที่พวพี่มีให้เธอ เธอเหมือนนในรอบรัวอพวเราริๆ ไม่ใ่แ่ในรายาร”
“...”
“ไม่ว่าะที่ไหน ..เธอ็ือนที่พวเรารัริๆนะอูฮยอน”
ความคิดเห็น