คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Deep Of Heart : : Intro
I n t r o
'รายชื่อผู้ถูกเลือกให้ไปเข้าค่ายบำเพ็ญประโยชน์
อิม ยุนอา ม.ปลายปี 3 ห้อง 1
คิม มินซอก ม.ปลายปี 3 ห้อง 3
ควอน ยูริ ม.ปลายปี 3 ห้อง 2
อู๋ อี้ฟาน ม.ปลายปี 3 ห้อง 2
จอง เจสสิก้า ม.ปลาย ปี 3 ห้อง 1
เสี่ยว ลู่หาน ม.ปลายปี 3 ห้อง 3
จาง อี้ชิง ม.ปลายปี 2 ห้อง 2
ซอ จูฮยอน ม.ปลายปี 2 ห้อง 1
ปาร์ค ชานยอล ม.ปลายปี 2 ห้อง 1
...
...
...'
นักเรียนม.ปลายมากมายต่างยืนมองกระดาษที่ถูกแปะเอาไว้ในบอร์ดกิจกรรม หนึ่งในนั้นคือ 'จางอี้ชิง' หนึ่งในผู้ถูกเลือกให้ไปเข้าค่าย ลมหายใจถูกพ่นออกมาอย่างเบื่อหน่าย เข้าค่ายนรกน่ะสิ ไร้สาระเป็นบ้า
พลั่ก
แม้จะเป็นผู้ชาย แต่ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่ค่อยแข็งแรงมากนักทำให้ล้มลงไปกับพื้นเมื่อถูกชน แต่แทนที่คนชนจะขอโทษ กลับกลายเป็นหัวเราะเยาะเขาอย่างสนุกสนาน
"ฮ่าๆๆๆๆๆ จางอี้ชิงผู้โง่เขลา ชนนิดชนหน่อยก็ล้มแล้วเหรอวะ"
"นั่นดิ กากชิบเป๋งเลย"
"มึงมันอ่อนแอชิบหายเลยว่ะ"
และคำพูดต่างๆนานาที่ถูกพูดออกมาอย่างสนุกปาก อี้ชิงไม่ได้ตอบโต้อะไร แต่เมื่อจะลุกขึ้นยืน กลับถูกดันให้นอนลงไปกับพื้น พร้อมกับมือหยาบกร้านที่บีบคางของเขาแรงๆ
"หน้ามึงก็หวานดีนะ แต่งหญิงสักหน่อย กูจะจับทำเมียแม่งเลย ฮ่าๆๆๆๆ"
ริมฝีปากกระจับเม้มเข้าหากันแน่น มันเป็นเรื่องปกติที่คนอย่างอี้ชิงจะถูกรังแก เพราะเขาอ่อนแอจริง หนำซ้ำยังไม่ฉลาด สอบได้ลำดับสุดท้ายอยู่เสมอๆ ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรเลยสักนิด หากเทียบกับคนอื่นๆแล้ว
เขามันก็แค่ ขยะ
"หยุดนะ ทำอะไรกันน่ะ!"
"เฮ้ย ยุนอามา"
"มึง กูฝากไว้ก่อนนะ กูไม่อยากให้นางฟ้าของกูเห็น เจอกันที่ค่าย เตรียมตัวเป็น.."
"ไปกันได้แล้ว เลิกรังแกคนอื่นสักที คิมยูควอน!!"
'อิมยุนอา' หญิงสาวหน้าสวยวิ่งเข้ามา มองพวกอันธพาลที่ต่างก็พากันเดินหนีไป ก่อนที่จะยื่นมือไปตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม
"ลุกขึ้นมาได้แล้ว อี้ชิง"
"..อะ อื้ม"
อี้ชิงจับมือของยุนอาพร้อมกับยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน ก้มหน้าด้วยความประหม่า แม้จะเป็นรุ่นน้องตัวเล็กๆที่ไร้ค่าในสายตาของคนอื่นในโรงเรียน แต่เขากลับมีตัวตนอยู่ในสายตาของรุ่นพี่คนสวยอย่างยุนอา แม้ว่าเขากับยุนอาจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่ยุนอาก็มักจะคอยช่วยเหลือเขาอยู่เสมอในช่วงเวลาที่คับขัน
ไม่แปลกใช่ไหม ที่จะรักเธอ อยากให้เธอเป็นของเขา ..มันก็แค่อยาก คนอย่างอี้ชิงจะไปมีปัญญาทำอะไรได้
หญิงสาวร่างโปร่งระบายรอยยิ้มออกมาบางๆเมื่อมองเห็นรายชื่อที่ติดอยู่ที่บอร์ด 'ควอนยูริ'หันไปมองคนข้างกายอย่างดีใจ
"เรามีชื่อกันทั้งคู่เลยล่ะ"
"อื้ม ^^"
ร่างสูงที่มีใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติยิ้มตอบอย่างเอ็นดูท่าทางไร้เดียงสาของคนข้างๆ 'อู่อี้ฟาน' ยกมือใหญ่โยกหัวยูริเบาๆ "จะดีใจอะไรขนาดนั้นล่ะ หืม?"
"ก็ไปเข้าค่ายตั้ง 2 อาทิตย์นี่นา ถ้าหากว่าคริสได้ไปคนเดียว หรือฉันได้ไปคนเดียว ฉันคงเหงาแย่"
"แรด!!!"
คนทั้งคู่หันไปมองด้านหลังเมื่อได้ยินเสียงแหลมกระแทกออกมา 'จองเจสสิก้า' เบ้ปากอย่างหมั่นไส้หญิงสาวตรงหน้าเต็มทน "พูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำว่าเหงา อ่อยเข้าไปสิ เหมาะสมกันดีนี่ ผู้หญิงแรดๆ กับผู้ชายที่เป็นลูกคนใช้"
ดวงตาคมวาวโรจน์ มือหนากำเข้าหากันแน่นอย่างไม่พอใจกับคำพูดของเจสสิก้า แต่เธอกลับเชิดหน้าขึ้นอย่างถือตัว "ฉันพูดความจริง คนอย่างแก ถ้าหากไม่ได้เงินของพ่อฉัน จะมีปัญญามีชีวิตอยู่ถึงทุกวันนี้ไหมล่ะ"
"คะ คริส เราไปกันเถอะ"เมื่อเห็นท่าไม่ดี ยูริกับจับแขนของคริส ออกแรงลากเขาออกไปจากตรงนี้ก่อนที่จะเกิดเรื่อง ที่เจสสิก้าพูดมันคือความจริงทุกอย่าง เจสสิก้าไม่ได้พูดโกหกเลยสักนิด คริสเป็นลูกคนใช้ของบ้านเจสสิก้า เขาถูกส่งมาเรียนที่โรงเรียนนี้ก็เพื่อมาดูแลรับใช้เจสสิก้าซึ่งเป็นคุณหนูจอมเอาแต่ใจ ไม่สน ไม่แคร์อะไรทั้งนั้นนอกจากตัวของเธอเอง
"เฮ้อ ดูดิ ยัยสิก้าไปว่าไอ้อี้ฟานมันอีกละ"
"ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาหรอก กลับไปเตรียมตัวเตรียมใจเข้าค่ายกันดีกว่าไหม"
'เสี่ยวลู่หาน' กอดคอ 'คิมมินซอก' เอาไว้พร้อมกับลากให้เดินออกไปจากที่แออัดแห่งนี้ ใบหน้าหวานส่งผลให้ผู้หญิงรอบข้างต่างก็หันมามองด้วยความหลงใหลได้ปลื้ม เพราะลู่หานเป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียน เรียนเก่ง ฐานะดีนั่นทำให้เขาเป็นที่หมายปองของสาวๆค่อนข้างเยอะ
"เฮ้ย อะไรติดตาน่ะ"
"เอาออกดิ๊ล่ะ"
มินซอกจิ๊ปากอย่างขัดใจ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ลู่หานพร้อมกับเกลี่ยเศษอะไรบางอย่างออกมาจากขนตายาวเป็นแพของลู่หาน ทั้งคู่สนิทสนมกันเพราะเรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่ม.ต้น จึงไม่แปลกที่จะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
"ลู่เกอ!!!"
ลู่หานถอยออกห่างจากมินซอกเมื่อได้ยินเสียงหวานคุ้นหูดังมาจากข้างหลัง 'ซอจูฮยอน' ยิ้มหวานพร้อมกับวิ่งมาหาชายหนุ่ม
"ได้ไปค่ายเหมือนกันใช่ไหม"
"อื้ม"
"เอาไว้เจอกันนะ สนุกแน่ๆ"
"ไม่เห็นมีผู้หญิงคนไหนเขาบอกว่ามันสนุกสักคน"ลู่หานพูดแซวๆ แต่ก็ยิ้มหวานตอบ "ไว้เจอกันนะ ซอฮยอน"
"อื้ม ไปก่อนนะคะ พี่ซิ่วหมิน"
"ครับ^^"
ซอฮยอนวิ่งผ่านทั้งคู่ไปที่หน้าโรงเรียนอย่างร่าเริงตามนิสัย ลู่หานระบายรอยยิ้มออกมาบางๆเมื่อมองตามร่างของหญิงสาวไปจนแทบจะลับสายตา แต่แล้ว..
"เฮ้ย จูฮยอนอ่า รอด้วยยยยยยยยยยยยย"
'ปาร์คชานยอล' ผู้เปรียบเสมือนแฮปปี้ไวรัสของโรงเรียนตะโกนเสียงดัง มองเพื่อนสนิทที่วิ่งไปจนเกือบจะถึงหน้าโรงเรียนแล้ว
"พี่ลู่ พี่ซอกกี้ ผมขอตัวก่อนนะคร้าบ จะพายัยซอไปซื้อของ"
"ซอกกี้ -_- เมื่อไหร่จะเลิกเรียกฉันแบบนี้"
"เอาน่าๆ หยวนๆกันไปนะ"
พูดจบร่างสูงก็วิ่งไปด้วยความเร็ว ลู่หานหัวเราะกับชื่อเรียกที่รุ่นน้องเรียกเพื่อนสนิทอย่างขบขัน ก่อนจะวิ่งหนีเมื่อมินซอกยกขาขึ้นหมายจะเตะ
พวกเขาทั้ง 9 คนใช้ชีวิตม.ปลายเหมือนเด็กคนอื่นทั่วๆไป มีความคิดในทางเดียวกันว่า วันพรุ่งนี้ ก็คงเหมือนกับทุกๆวันที่ผ่านมา โดยที่ไม่รู้เลย
...
ชีวิตของพวกเขากำลังจะได้พบเจอกับจุดเปลี่ยน.
ความคิดเห็น