คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Don't Relations : : INTRO
ผมปรารถนาให้เรื่องที่ผมได้กอดเธอ ได้จูบเธอ ได้ครอบครองเธอเพียงแค่คนเดียว
เป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝัน ที่เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาทุกสิ่งทุกอย่างก็ตอกย้ำกับผมว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้
เพราะคำว่า 'พี่น้อง' ของเราสองคน
- I N T R O -
-15 ปีที่แล้ว-
บ้านหลังใหญ่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองโซลแห่งหนึ่งมีพิธีศพของสามีภรรยานักการเมืองที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์ บรรดาผู้มาร่วมงานเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเกี่ยวกับการจากไปอย่างกะทันหันเช่นนี้ มากไปกว่านั้นผู้พบเห็นต่างก็มองไปที่เด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายที่นั่งร้องไห้กันอยู่ไม่ไกลด้วยความสงสารจับใจ
ลูฮานและซอฮยอน
เด็กทั้ง 2 คนเพิ่งสูญเสียผู้เป็นพ่อและแม่ไป ญาติเพียง 2 คนที่เหลืออยู่ ผู้ให้ที่พึ่งพิงได้จากไป เหลือไว้แต่เด็กสองคนเท่านั้น มือเล็กๆของเด็กชายวัย 7 ขวบโอบกอดร่างเล็กของน้องสาววัย 4 ขวบเอาไว้แน่น กลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาเพราะไม่อยากให้น้องต้องเห็น
"ฮือๆๆๆ คุณพ่อ คุณแม่ เมื่อไหร่จะกลับมา หนูคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่"
"..."
คุณพ่อกับคุณแม่บอกว่าจะไปทำงานแล้วจะรีบกลับมาฉลองวันเกิดให้กับซอฮยอน แต่นี่มันเลยวันเกิดของซอฮยอนมาตั้ง 3 วันแล้วคุณพ่อกับคุณแม่ก็ไม่ยอมกลับมา คุณพ่อคุณแม่โกหก ใจร้าย
"คุณพ่อคุณแม่ไม่กลับมาแล้วซอฮยอน"
"ทำไม"หนูน้อยเอ่ยถามพี่ชาย เงยหน้ามองภาพตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
ซอฮยอนยังเด็กเกินกว่าจะรู้จักคำว่า 'ตาย'
การจากลาคืออะไร ..เธอไม่รู้
"คุณพ่อกับคุณแม่ไปพักผ่อน อยู่ในที่ที่ไกลแสนไกล"
แม้จะยังเด็กแต่หนูน้อยลูฮานก็เป็นคนที่มีความคิดโตกว่าอายุ เขาพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาที่นองหน้าของน้องสาวออกเบาๆ
"คุณพ่อคุณแม่โกรธหนูเหรอ หนูดื้อเหรอ ถ้าหนูไม่ดื้อ คุณพ่อคุณแม่จะกลับมาไหม"
"..."
"พี่ลูฮาน"
"..เอาไว้เดี๋ยวพอโต เราค่อยไปหาคุณพ่อกับคุณแม่กันนะ"
"แล้วตอนนี้หนูจะอยู่กับใคร ใครจะทำกับข้าวให้กินตอนเช้า ใครจะไปส่งหนูที่โรงเรียน ใครจะกล่อมให้หนูนอน แล้วใครที่จะปลอบเวลาหนูร้องไห้ พี่ลู่"ซอฮยอนยิงรัวคำถามที่อยู่ภายในใจ ก่อนจะเริ่มเบะปากอีกครั้ง "หนูคิดถึงคุณพ่อกับคุณแม่ ฮือ"
"พี่เอง"พี่ชายตอบดึงตัวเล็กเข้ามากอดแน่น "ต่อไปนี้พี่จะดูแลซอฮยอนเอง จะทำทุกๆอย่างเพื่อซอฮยอน และจะรักซอฮยอนมากกว่าใคร"
พี่สัญญา
-ปัจจุบัน-
ใบหน้าหวานถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางค์อ่อนๆส่งยิ้มให้ตัวเองผ่านทางกระจกอย่างร่าเริง ก่อนจะวิ่งลงไปที่ห้องครัวเพื่อจัดเตรียมมื้อเช้าสำหรับการเปิดเรียนวันแรกของเธอ และพี่ชาย
ซอฮยอนเอากับข้าวที่เตรียมเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืนใส่เวฟเพื่ออุ่น ผ่านไปพักใหญ่เสียงเวฟก็ดังพร้อมกับที่ใครอีกคนเดินเข้ามาในห้องครัวพอดี
"พี่ลู่ ^^"
"..."
"ทานข้าวค่ะ"
"..อืม"
ตอบรับเพียงสั้นๆ ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ประจำ ลูฮานในวัย 22 ปีเหลือบมองแผ่นหลังที่ยังคงสาละวนกับอาหารตรงหน้า ลากสายตากลับมาจดจ้องที่หนังสือพิมพ์เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สนใจเธอ แต่เปล่าเลยเมื่อหางตายังคงเหล่มองตามเธออยู่ตลอด
ลูฮานและซอฮยอนอยู่ในบ้านหลังเล็กๆกันเพียงลำพัง 2 คนตั้งแต่เด็กๆ หลังจากเสร็จสิ้นงานศพของพ่อและแม่ หนูน้อยทั้ง 2 คนก็อยู่ในการดูแลของ ซองซึงฮุน ลูกน้องคนสนิทของพ่อพวกเขา โดยมีทรัพย์สินของพ่อและแม่ใช้ประคองชีวิตของเด็กทั้ง 2 ไปวัน
เด็กชายลูฮานในวัยเด็กนั้นถือเป็นพี่ชายที่ดีที่สุด เขาดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวของเขาเป็นอย่างดี เมื่อเริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นลูฮานก็หางานพาร์ทไทม์ทำเพื่อเอามาเป็นค่าใช้จ่ายในการศึกษาให้กับตัวของเขาและน้องสาว เขาส่งให้ซอฮยอนเรียนไฮสคูลที่ดีที่สุดในเกาหลี ตอนนี้เขาเรียนอยู่ปีสุดท้าย ส่วนซอฮยอนเพิ่งจะเข้าปีหนึ่ง
เมื่อเริ่มโต ก็เริ่มมีอะไรที่เปลี่ยนไป จากการเป็นพี่ชายที่แสนดี อบอุ่นและอ่อนโยน ก็แปรเปลี่ยนเป็นพี่ชายที่เย็นชา แข็งกระด้าง และไม่เคยคิดจะสนใจ ทำเพราะจำเป็นต้องทำ
เพราะศีลธรรมที่พึงปฏิบัติ ทำให้เขาต้องทำ
"อ๊ะ"
ร่างสูงลุกจากเก้าอี้ ก้าวยาวๆไปเพียงสองก้าวก็ถึงร่างเล็กที่ยืนทำหน้าเหยเกอยู่หน้าอ่างล้างจาน ที่นิ้วของเธอมีเลือดไหลออกมา ลูฮานขมวดคิ้ว ดึงนิ้วของซอฮยอนไปล้างน้ำ หยิบพลาสเตอร์ยาที่พกติดตัวเอาไว้ขึ้นมาพันแผลให้เธอโดยที่ไม่พูดอะไร
ซอฮยอนมองหน้าพี่ชายของเธอด้วยหัวใจที่เต้นรัว ใบหน้าหวานแดงผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ดีใจเหลือเกิน ที่พี่ชายคนเดิมกลับมา
"ขอบคุณค่ะ"
"..."
เมื่อได้ยินเสียงหวานๆที่พาให้ใจสั่นแล้ว ลูฮานก็ถอยห่างออกมา หยิบกุญแจรถเตรียมจะออกไปทันที
"พี่ลู่ มะ ไม่ทานข้าวเหรอคะ"
"ไม่"
"..."
"เบื่อ!!!!"
เปล่าเลย
...
พี่ชายคนเดิมของเธอหายไป ..หายไปแล้วจริงๆ
ความคิดเห็น