นิทานดวงดาว

เนื้อเรื่อง

นิทานดวงดาว


                    นานมาแล้วเมื่อคุณยังเป็นเด็กตัวน้อยคุณจะรู้ว่าโลกนี้มีอะไรที่น่ามหัศจรรย์มากมายเพราะจิตใจที่ยังบริสุทธิ์ไม่แบ่งแยกดีชั่วดึงดูดให้สิ่งมหัศจรรย์ทั้งหลายเข้ามาหา มาเล่นด้วย มาสอนมาเล่าสิ่งต่างๆให้มากมาย หากมิรู้ว่าสาเหตุได้พวกเขามักจากไปเมื่อเด็กเหล่านั้นโตเป็นผู้ใหญ่

                  เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ก็เช่นกัน  เธอรู้  เธอเห็น อย่างที่เพื่อนของเธอในวัยเดียวกันเห็นและรับรู้
ทุกๆคืนเด็กน้อยจะย่องไปแง้มประตูห้องของพ่อแม่และพี่เลี้ยงเพื่อดูว่าพวกเขาหลับหรือยัง  ก่อนจะวิ่งไปยังห้องของตนแล้วเปิดหน้าต่างข้างเตียงไว้ จากนั้นก็จะนอนรออย่างใจจดใจจ่อ รอใครบางคนมาหา


สักพักก็จะมีเสียงอ่อนโยนนุ่มนวลเอ่ยทักเรียกชื่อ

คุณดวงดาวมาหาแล้ว


                   เธอเรียกเขาเช่นนั้นเพราะเขาอยู่บนโน้น บนฟ้ากว้างไกลสุดหยั่งถึงที่มากมายไปด้วยประกายแสงดาว เด็กหญิงจึงเรียกเขาว่าคุณดวงดาว   คุณดวงดาวมาที่นี่ทุกคืนเพื่อเล่านิทานและเรื่องราวต่างๆมากมายให้เด็กน้อยฟัง

                  ทั้งเรื่องของกริฟฟิน มังกร ยูนิคอร์น อัศวินผู้กล้า เจ้าหญิงเจ้าชาย  ปิศาจตัวน้อยผู้ซุ่มซ่าม นักเล่นแร่แปรธาตุที่เปลี่ยนธาตุของสิ่งของต่าง  นักเวทย์ที่ใช้เวทย์มนต์  ความขัดแย้งของแสงและเงา นอกจากนั้นยังมีเรื่องอื่นๆมากมายที่เธอได้ยินได้ฟัง
ทุกๆคืนวันเด็กน้อยมีความสุขมาก


                  จากเด็กหญิงตัวน้อยค่อยๆเติบใหญ่เป็นเด็กสาว วันเวลาเปลี่ยน พาทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงตามมันไปด้วย สายตาคู่นี้มองเห็นอะไรได้มากขึ้น มองเห็นความเปลี่ยนแปลงรอบตัวที่นับวันยิ่งฉายชัดเจน

                  เพื่อนๆของเธอเริ่มเริ่มมองไม่เห็นสิ่งที่เธอเห็น  ลืมเลือนสิ่งที่เธอยังไม่ลืม ไม่เชื่อในสิ่งที่เธอเชื่อ ทั้งๆที่แต่ก่อนพวกเขาก็เคยเป็นเช่นเธอ พวกเขาก้าวไปสู่สิ่งที่พวกเขาเรียกว่าความเป็นจริง และเรียกสิ่งที่จากมาว่าความเพ้อฝันของเด็ก  ตัวเธอเองก็เปลี่ยนแปลง ทั้งรูปร่าง ภาระหน้าที่ ฯลฯ แม้จะคิดว่าเหมือนเดิมแต่บ่อยครั้งที่เธอไม่มีเวลากับสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าความฝันมากกว่าแต่ก่อน บ่อยครั้งที่เธอเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าและหลับสนิทไปโดยลืมเปิดหน้าต่างไว้เพื่อพบคุณดวงดาวยามกลางคืน  วันเวลาของความเป็นผู้ใหญ่พรากชีวิตที่เธอรักมากเข้าไปทุกทีโดยไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้  แม้ตอนนี้เธอยังไม่ลืมสิ่งที่เธอเห็นมาแต่เด็ก เธอยังเล่นพูดคุยกับสิ่งที่คนอื่นไม่เชื่อตามปกติ จนเพื่อนๆและผู้ใหญ่มองว่าเธอเหมือนคนบ้าก็ตาม แต่เธอก็กลัวว่าซักวันตนเองก็คงจะเป็นเช่นพวกเขา


                               เธอไม่อยากสูญเสียจิตใจพิสุทธิ์นี้ไปตามความจริงของสังคมที่วุ่นวายนี้เลย
                                  หากทำได้ เธออยากเป็นเด็ก เด็กที่มีหัวใจพิสุทธิ์เช่นนี้ ตลอดไป


                  แล้วค่ำคืนหนึ่งเด็กสาวนอนไม่หลับ เธอเปิดหน้าต่างข้างเตียงบานเดิม เหม่อมองท้องนภากว้างไกลที่มีคาวพร่างพรายเป็นประกายสวยงาม  แต่มีดาวดวงหนึ่งราแสงคล้ายอ่อนแรงจะหายไปแต่กลับมีประกายสดใสขึ้นมาใหม่ เธอมองดาวดวงนั้นอย่างพิศวง เธอมองอย่างเพลิดเพลินขณะที่มันเคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ มากขึ้น

                                           มากขึ้นจนเห็นเป็นร่างที่คุ้นเคยท่ามกลางแสงสว่างเจิดจ้านั้น

              ร่างที่มาเยี่ยมเยียนที่หน้าต่างบานนี้เป็นประจำทุกค่ำคืนยามเมื่อครั้งที่เธอเป็นเด็กหญิงตัวน้อยเพื่อเล่าเรื่องราวมหัศจรรย์ต่างๆให้ฟัง   ร่างของคุณดวงดาวเข้ามาใกล้หน้าต่าง เข้ามาใกล้เธอ ใบหน้าที่คุ้นเคยนั้นแย้มยิ้มอย่างอ่อนโยน  เด็กสาวดีใจ ดีใจมากที่ได้พบเพื่อนเก่า เธอพูดคุยกับเขาเป็นเวลานาน เล่าอะไรต่อมิอะไรให้ฟังตั้งหลายอย่างโดยมีเขานั่งฟังทุกคำพูดที่เอ่ยเล่า สายตาคู่นั้นมองมาอย่างเอ็นดู จนเวลาล่วงมาหลายชั่วโมงแต่กลับรู้สึกว่ามันเพิ่งผ่านไปแค่ชั่วแวบเดียว

                     เด็กสาวหยุดพูดเพื่อพักหายใจ    ชั่วครู่ที่สบตาเขาราวกับมีรอยหมองเศร้าแฝงอยู่  คุณดวงดาวลูบผมเด็กสาวทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาม่เคยแตะต้องตัวเธอเลย  เธอมองเขาอย่างแปลกใจและต้องตกใจเมื่อเขาบอกว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะมาหาเธอ  เพราะจากนี้ไปเธอจะต้องกลับไปสู่สังคมของเธอ หมดเวลาสำหรับความเป็นเด็กแล้ว เธอต้องโตเป็นผู้ใหญ่เสียที

                   แต่เด็กสาวไม่ยอม  เธอร้องไห้  เธอไม่อย่างทิ้งสิ่งหนึ่งเพื่อให้ได้อีกสิ่งหนึ่งมา เธออยากเป็นเด็กตลอดไป
คุณดวงดาวสบตา  ราวกับจะถามว่าต้องการอย่างนั้นจริงหรือ

                 มีบ้างใช่ไหม?  ที่รู้สึกไม่สบายใจเมื่อสายตาคนอื่นที่มองมาดูราวกับมองตัวประหลาด
                 มีบ้างใช่ไหม?  ที่รู้สึกเหงาราวกับมีเพียงตนเองลำพัง
                 เศร้าใช่ไหม?    ที่ไม่มีใครเชื่อเธอ
                 มนุษย์ไม่สามารถอยู่ลำพังได้  เหมือนเธอที่จะทนเป็นตัวแปลกแยกในสังคมไม่ได้

           ได้โปรด

                 รอ รอว่าสักวันเธอจะพบคนที่สามารถเป็นเพื่อนเธอได้ไม่ว่าเธอจะเป็นเช่นไร  คนที่เป็นเหมือนเช่นเธอ

                ช่วย   ช่วยผู้คนที่ละทิ้งจิตใจพิสุทธิ์ของตนไปแล้ว ช่วยคืนความฝันอันงดงามให้เขา และพาออกมาจาก
ความโสมมของจิตใจที่ถูกย้อมด้วยสังคมที่เลวร้าย

                             ด้วยความสามารถของเธอ อย่าละทิ้งมัน แต่โปรดนำมันมาใช้เพื่อช่วยผู้คน

               อย่าหวาดกลัว อย่าหงอยเหงา เพราะเธอจะมีฉันอยู่เคียงใกล้ ในหัวใจพิสุทธิ์งดงามดวงนี้ของเธอ ไม่ว่าในอดีตที่ผ่านมา   ในปัจจุบันนี้   หรือในอนาคตข้างหน้า   ขอเพียงเธอไม่ลืม ว่ามีฉันเคียงอยู่  กันเธอตลอดเวลา

                                                           ฉันก็จะอยู่กับเธอตลอดไป

                             ........................................................................................
                                                              ...........................


      รุ่งเช้าเด็กสาวตื่นขึ้นมาบนเตียงที่ไม่รู้ว่าล้มตัวลงนอนเมื่อไร  หน้าต่างบานนั้นปิดสนิทเหมือนไม่มีใครเคยเปิดมันมาก่อน ราวกับเรื่องเมื่อคืนเป็นเพียงฝันตื่นหนึ่ง

      หากในมือยังคงถือไดอารี่เล่มน้อย และล็อกเก็ตรูปดาวสีเงินอยู่ ของสองสิ่งที่คุณดวงดาวมีติดตัวประจำเมื่อยามที่เขามาหาเธอ

       อรุณรุ่งแล้ว เวลาของความฝันได้หมดลง แต่ยังคงจำมิลืมเลือนในหัวใจไว้เป็นพลังยามก้าวเดินต่อไปสู่อนาคตข้างหน้า


                 ลาก่อน  ดวงดาวที่รัก ...... เพื่อสักวันหนึ่งเราจะได้พบกัน ในวันเวลาของอนาคตกาลอันแสนไกล