คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : น้องรหัส start!
“เฮ้อ...เกือบไปแล้วไหมล่ะพวกเรา” สาวแฟร์บ่นกระปอดกระแปดกับเพื่อนทั้งสามทั้งจากที่ทุกคนรอดจากนาทีเฉียดตายมาหวุดหวิด
“อือ...เนี่ยต้องขอบคุณพวกยัยมายด์นะ ไม่งั้นพวกเราคงโดนอาจารย์เล่นแน่ ไม่ได้กินกันพอดีบะหมี่ของโปรด” ปั้นสิบพูดอย่างโล่งใจขณะที่เก็บของลงกระเป๋าอย่างรีบสุดๆ ก็แหมเรื่องกิน เรื่องใหญ่นี่นะ
สามสาวที่เหลือเก้บกระเป๋าด้วยความรู้สึกระอาใจกับความเห็นแก่กินของเพื่อน อย่าว่าแต่หล่อนโปรดบะหมี่เลย อะไรที่ปั้นสิบกินแล้วบอกว่า”ไม่อร่อย” ควรได้รับการพิจารณาอย่างยิ่งยวด
ขณะที่นักเรียนคนอื่นกำลังจะทยอยกันออกจากห้อง หัวหน้าห้องก็วิ่งกระหืดกระหอบมาดักไว้ที่หน้าประตูห้อง
“เฮ้ย! ทุกคนอย่าเพิ่งไปโว้ย เรามีเรื่องต้องบอกทุกคนก่อนกลับไปนั่งในห้องก่อนนะ แค่ 10 นาทีเท่านั้นแหละ”
ทุกคนงงกับสภาพของนายโป้ง หัวหน้าห้องคนเก่ง แต่ก็ยอมกลับไปนั่งแต่โดยดี
“เค้ามีเรื่องอะไรตั้งแต่เปิดเทอมน้า นายโป้งเนี่ย”
“นั่นสิ ใครไปทำอะไรผิดระเบียบมารึเปล่านะ”
“เรื่องอะไรนะนี่ ฉันว่ามันต้องเป็นเรื่อง.....”
ตอนนี้ทั้งห้องอื้ออึงไปด้วยเสียงพูดคุย ก็คนมันอยากรู้นี่นะ ทำไงได้
“เอ้า อยู่กันครบนะ ได้ยินกันใช่ไหม” โป้งพยายามตะโกน
“ได้ยินน่า มีอะไรก็ว่ามาอย่านายโป้ง ฉันหิว - -” ปั้นสิบหน้างอสุดฤทธิ์ นายโป้งหันมามอง ยิ้มล้อๆ
“เอาขึ้นเตา เข้าไมโครเวฟซะหน่อยนะ หน้าเธออ่ะ”
“ทำไม เตาอะไร ทำไมต้องเอาเข้าด้วยฮะ”
“ก็มัน”บูด”อ่ะดิเริ่มเหม็นเน่าและเนี่ย มิน่า แมลงวันเต็มห้อง 55555+” คำพูดล้อเลียนของนายโป้งเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆทั้งห้อง นอกจากจะหัวเราะแล้วยังมีล้อเลียนด้วยนี่เอง วันแรกก็เอาล่ะ...คู่จิ้น เอ๊ย! คู่กัด ประจำห้อง
ปั้นสิบพยายามข่มอารมณ์ไว้ก่อน ไม่งั้นคงอดบะหมี่แน่...
“ฮึ่ม...แล้วตกลงมีอะไร บอกได้ยัง เพื่อนรอเหงือกแห้งแล้วเนี่ย” ทุกคนแปลกใจเล็กน้อยที่ปั้นสิบไม่ตอบโต้แต่อยากรู้เรื่องของโป้งมากกว่า จึงกลับไปสนใจประเด็นเดิมแทน...
นายโป้งกระแอมไอ สองสามครั้ง
“เรื่องที่จะบอกก็คือว่า ตอนนี้เราอยู่มอห้าแล้วใช่มะ แล้วเราก็ต้องมีน้องรหัส ซึ่งเราก็ได้ไปติดต่อกับน้องมอ 4A ไว้แล้วล่ะวันนี้เราเลยจะให้ทุกคนเขียนนามแฝงของตัวเองในแผ่นกระดาษ พอครบแล้วเราก็จะเริ่มเล่นกันและ แต่มีกฎว่าห้ามให้น้องรู้จนกว่าจะถึงวันเฉลย ให้เทกแคร์น้องเค้าไปเรื่อยๆ ทุกคนเข้าใจ?ทราบไม่ทราบ?”
“ทราบ!” ทั้งห้องพร้อมเพรียง
“โอเค งั้นเขียนชื่อเลยแล้วเอาใบส่งให้ปั้นสิบนะ” โป้งพูดหน้าตาเฉย(แอบหันไปยิ้ม)
คนที่ถูกอ้างถึง งง แต่ก็รับกระดาษจากเพื่อนมารวบรวมให้
“แล้วบะหมี่ล่ะปั้น แกหิวมากไหม” กานต์ถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง ก็เวลามันดมโหหิวน่ะ รับมือยากจะตาย
โป้งเห็นสี่สาวคุยกันหน้าเครียด จึงเดินเข้าไปกลางวงจับหัวของปั้นสิบแล้วโยกหัวเธอไปมาช้าๆ สามสาวที่เหลือเทือบกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ แอบเขินแทนยัยปั้นเหมือนกันนะเนี่ย -/////-
.”ไม่ต้องห่วงนะสาวๆ เดี๋ยวเราขอยืมแม่โอตาคุน้อยนี่ไว้ก่อนนะ เดี๋ยวเราเอาไปส่งให้ ร้านตู้แดงใช่ป้ะ โอเคมะ”
สาวๆทึ่งในความใส่ใจรายละเอียดปลีกย่อยของหนุ่มโป้ง แต่ก็ยอมๆเขาไปเหอะ เพื่อนจะขายออกทั้งที
“ได้เลยเลยโป้ง เดี๋ยวเอาปั้นไปส่งพวกฉันด้วยนะ ^^” เอมรีบตอบ ฉุดมือ กานต์กับแฟร์ให้รีบไป โดยแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นสายตาเว้าวอนของปั้นสิบซักนิดเดียว T^T
“ฉันเกลียดนาย ไอ้บ้า ไอ้ยันเดเระ ชอบทรมานคนอื่น -3-“ พูดจบก็หันไปแลบลิ้นใส่แล้วไปรวบรวมรายชื่อต่อ
“^________________________^”<<<<<<หน้าโป้ง
“-_________________-“<<<<<หน้าปั้นสิบ
“ถ้าชักช้าอดบะหมี่...ไม่รู้ด้วยนะ”
อ๊ากกกกกกกกกก มันใช่งานตรูไหมล่ะเว้ยยยยยย T^T บะหมี่รอก่อนนะ ฉันจะไปหาเธอ~
................................................................................................................................................................................
ความคิดเห็น