ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Duke Please Marry Me! จีบอยู่นะรู้เปล่า!

    ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : This is the beginning

    • อัปเดตล่าสุด 15 เม.ย. 64




    Chapter 1


    This is the beginning




    คฤหาสน์ตระกูลธีโอฟิลอส..



    “อลิซเจ้ารู้ใช่ไหมว่าพิธีอภิเษกสมรสของเจ้ากับเจ้าชายรัชทายาทถูกกำหนดเอาไว้แล้วในเดือนหน้า?”

    ท่านมาร์ควิส อีรอส ธีโอฟิลอสนั่งหลังตรงพร้อมกับจิบน้ำชาในมือด้วยสีหน้าสบายใจ เขาเป็นชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าหล่อเหลาและดูอ่อนกว่าอายุมาก


    การนั่งจิบชาด้วยกันของตระกูลธีโอฟิลอสไม่ได้มีขึ้นบ่อยๆถ้าไม่ได้มีเรื่องสำคัญใดๆคนในตระกูลนี้ก็แทบจะไม่ได้เปิดปากคุยกันเลย


    “คุณหนูคะคุกกี้ร่วงแล้วค่ะ”


    “โอ้..ฮ่าๆๆ”


    ทุกสายตาบนโต๊ะชาหันไปจับจ้องยัง อลิซ ธีโอฟิลอส บุตรสาวคนเดียวของท่านมาร์ควิส อีรอส ธีโอฟิลอส ด้วยใบหน้าตกใจเมื่อเหลือบเห็นคุณหนูแห่งตระกูลสูงศักดิ์ถุยคุกกี้ออกมาทันทีที่ฟังข่าวร้ายตัวเองจากปากผู้เป็นพ่อ


    “อลิซ!!” 


    ท่านมาร์ควิสทุบไม้เท้าหน้าเสียเมื่อเห็นลูกสาววัยสิบหกปีที่พร้อมจะออกเรือนมีกิริยาไม่สมกับเป็นคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์


    อลิซ ธีโอฟิลอส เป็นลูกสาวคนเดียวของเขาที่ถูกเลี้ยงมาราวกับไข่ในหิน เธอมีหน้าตาสะสวย และได้รับเลือกให้เป็นเด็กสาวที่มีดวงตาสวยที่สุดในฟิลาเดลเฟีย 


    ด้วยดวงตาสีไพลินสวยงามของเธอราวกับมีมนต์สะกดให้คนหลงไหล เธอจึงได้ถูกรับเลือกให้เป็นคู่หมั้นของเจ้าชายรัชทายาทตั้งแต่อายุห้าขวบ เป็นที่น่าภาคภูมิใจของตระกูลธีโอฟิลอสอย่างหาไม่ได้


    “ท่านพ่อ..เหมือนลูกจะหัวใจกำเริบ..” 


    อลิซ เลื่อนมือมาจับหัวใจพร้อมแสร้งทำหน้าป่วยทันทีเมื่อเห็นท่านมาร์ควิสทุบไม้เท้า อันที่จริงเธอก็ป่วยเป็นโรคหัวใจมาตั้งแต่เล็กอยู่แล้ว เลยสามารถแอบเอามาเป็นข้ออ้างเอาตัวรอดได้อยู่ทุกครั้ง


    “โถ..อลิซของแม่” 


    มาร์เชอเนส เชอรีน ธีโอฟิลอส ผู้เป็นมารดาของอลิซรีบลุกออกมาจากเก้าอี้ทันทีเมื่อเห็นลูกสาวผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจมีอาการป่วยกำเริบ เธอหันหน้าไปบอกสาวใช้ทันใด้ให้ตามหมอมาโดยเร็ว


    เชอรีนรู้ถึงอาการป่วยเป็นโรคหัวใจของลูกสาวเธอดี เพราะอลิซมีหัวใจที่ไม่แข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก ทุกคนในตระกูลเลยให้การดูแลเอาใจใส่อลิซเป็นพิเศษ เพราะเป็นทั้งน้องคนสุดท้องของตระกูลและลูกสาวคนเดียว


    “พอจะพูดเรื่องสำคัญก็หัวใจกำเริบทุกที!” ท่านมาร์ควิสทุบไม้เท้าอีกรอบอย่างโมโห ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ถึงความเจ้าแผนการของลูกสาว แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เพราะคนเป็นแม่ก็คอยปกป้องลูกราวไข่ในหิน


    เขาสอนอลิซมากับมือ และรู้ถึงไหวพริบอันชาญฉลาดของลูกสาวตัวเองเป็นอย่างดี ถ้าบทอลิซจะต่อต้านอะไรแล้วล่ะก็..ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถจะขัดอะไรได้


    แต่ในครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้ลูกสาวอีกต่อไป เพราะครั้งนี้มีเรื่องตระกูลของเขามาเกี่ยวข้องด้วย ถ้าลูกสาวของเขากล้าปฎิเสธการแต่งงานกับเจ้าชายรัชทายาทแห่งฟิลาเดลเฟียตระกูลของเขาที่สร้างผลงานอันยาวนานมาทั้งหมดอาจจะล้มไม่เป็นท่าได้


    “ลูกยังไม่มีความคิดที่จะออกเรือนนะท่านพ่อ!” 


    อลิซพูดเสียงดัง ถ้าทำได้เธอก็อยากจะดีดคุกกี้ใส่หน้าพ่อของเธอเสียเหลือเกิน ใครๆก็รู้ว่าเธอป่วยเป็นโรคหัวใจ จะมีชีวิตอยู่อีกนานแค่ไหนก็ไม่อาจรู้ได้ และนี่ยังจะมาบังคับขู่เข็นให้เธอไปแต่งเข้าราชวงศ์อีกเหรอ?


    ..ถ้าจะมาบังคับกันแบบนี้เอามีดมาจิ้มเธอให้ตายเลยดีกว่า


    เธอไม่ได้อยากจะใช้ทั้งชีวิตอยู่ในวังและกลายเป็นราชินีนั่งบัลลังที่วันๆก็ไม่เคยได้ออกไปสำรวจโลกกว้าง ชีวิตที่เหลืออยู่เธออยากจะใช้มันให้คุ้มค่า ไม่ใช่เอาชีวิตไปแขวนไว้ในรั้วในวังแบบนั้น


    “เจ้ากล้าเถียงพ่อเหรออลิซ!”


    “ลูกจำได้ว่าตอนหมั้นท่านพ่อก็เอาขนมมาล่อให้ลูกรับแหวนจากฝ่าบาท และท่านพ่อก็พูดเองว่ามันเป็นแค่การหมั้นเดี๋ยวพระองค์ก็จะถอนหมั้นไปเอง แล้วนี่อะไรท่านพ่อ?”


    “สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้วอลิซ เจ้าโชคดีเเค่ไหนรู้ตัวไหมที่จะได้เป็นอภิเษกสมรสกับเจ้าชายรัชทายาท”


    เหอะ!!


    สมรส?


    กับไอ้เจ้าชายรัชทายาทขยะนั่นน่ะเหรอ?


    อลิซกัดริมฝีปาก อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเจ้าชายรัชทายาทซีอัส แคสเปียน เจ้าชายขยะที่เธอเกลียดเข้ากระดูกดำ


    เขามีนิสัยแย่กว่าเห็บหมา เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักโตที่เห็นแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง มั่วผู้หญิงทั่วแผ่นดินอย่างไม่ซ้ำหน้า ใจแคบ เห็นแก่ตัว ชอบชวนทะเลาะ ไม่เคยมองเห็นความผิดพลาดของตัวเอง และชอบใช้กำลังมากกว่าสมอง


    แต่นั่นมันก็ไม่ใช่เหตุผลที่อลิซไม่อยากแต่งงานกับเขา เหตุผลจริงๆเพียงหนึ่งเดียวก็คือ เธออยากมีชีวิตที่อิสระ มีเสรีภาพ สามารถทำอะไรก็ได้ที่เธออยากทำ!


    “ฟังพ่ออยู่ไหมอลิซ?”


    “ไว้คุยเรื่องนี้ที่หลังได้ไหมท่านพ่อ โรคหัวใจลูกกำเริบทุกทีกับเรื่องละเอียดอ่อนพวกนี้”


    อลิซยกมือทาบหัวใจทำท่าโซเซไปหาเชอรีนผู้เป็นแม่ทันที มือเล็กก็กอดแม่ไว้อย่างออดอ้อนเพราะรู้ว่าพ่อของเธอคงทำอะไรไม่ได้ถ้าเจอแม่บ่นเข้าไป


    “เรื่องนี้เอาไว้ก่อนดีไหมคะคุณ” เชอรีนหันหน้าไปมองสามีด้วยใบหน้าขอร้อง มือก็กระชับกอดลูกสาวอย่างหวงแหน


    เชอรีนคิดอยู่ทุกวันว่ามันคงไวเกินไปที่จะให้ลูกสาวของเธอแต่งงานออกไป เธอรู้ดีว่าตัวเธอเองก็แต่งงานตั้งแต่อายุสิบหกปีในวัยเดียวกัน แต่สำหรับอลิซลูกสาวของเธอแล้วยังมีเรื่องที่ต้องเรียนรู้อีกมากนัก










    #######################################



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×