[Fic 2PM] Unseen Lover : Khun x Dong

ลำดับตอนที่ #22 : unseen Lover :: chapter 19

Chapter 19


"นาย ... !! OoO"


"ไงฮยอง > <;;" 
ไอบุคคลเบื้องหลังที่ว่ายิ้มแหย ๆ จนตาเหลือเป็นขีดเดียว

มันจะเป็นใครไปได้ ...



"ไอจุนโฮ !! >O<" 
นิคคุณครางเรียกชื่อมันด้วยอารมณ์ที่อธิบายได้ยาก

"แห่ะ แห่ะ ^ ^;;"  ไอจุนโฮทื่ว่ายืนหัวเราะแห้ง ๆ เกาหัวแกร่ก ๆ แก้เขิน



"ไอบ้า !  ทำไมไม่บอกกันบ้างเลยวะ >[]<" 
เป็นเสียงผมที่โวยวายใส่พร้อมเดินไปเขกหัวเจ้านั่นอย่างหมั่นเคี้ยว

"สายลับที่ดีย่อมไม่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ^O^"
สิ้นประโยคกวน ๆ ของจุนโฮ เสียงกำปั้นของนิคคุณที่กระแทกหัวจุนโฮก็ดังขึ้น

"ฮยองอ่า -0-"  เรนน้อยลูบหัวป้อย ๆ

"เค้าเครียดกันจะตายห่า ยังมีหน้ามาตลกอีก >O<"  ฮยองตัวโตขบฟันด่าอย่างเคือง ๆ
โซฮีอดขำไม่ได้กับสายตัวเองที่โดนรุมด่าปาว ๆ


"รู้อะไรมั้ย นายทำให้นิคคุณต้องมีภาพลบอ่ะ คนอื่นคงมองว่านิคคุณเป็นเกย์กันหมดแล้ว !  ทำไรไม่ปรึกษาเลย ทั้งคู่เลย =[]=" 
ผมหันไปบ่นกับจุนโฮและโซฮี

สองคนนั่นทำหน้าเซ็ง ๆ


"มันก็แค่ข่าว คิดไรมาก =[]=" 
ไอจุนโฮตัวแสบพูดพร้อมกับหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟา

ดูท่าจะไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเลยสิ
แหงล่ะ ไม่ใช่ข่าวมันซะหน่อย จะคิดมากทำไม T___T


"ใจเย็นหน่า ฉันไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยนะ ^ ^"  นิคคุณหันมายิ้มกับผม
ก็ดีที่นิคคุณไม่คิดอะไร  เมื่อกี้ไอเราก็เล่นโมโหแทนเจ้าตัวไปแล้ว

จริง ๆ นี่ไม่ใช่เรื่องของนิคคุณอ่ะ เขาไม่น่ามีข่าวด้านลบ ๆ แบบนี้เลย
มันเป็นเรื่องของผมเท่านั้น มันจึงควรจะเป็นผมคนเดียวที่ต้องมีข่าว


"แล้วฮยองสองคนจะเอาไงต่อไปอ่ะ ?" 
จุนโฮถามและถือวิสาสะหยิบขนมมากินโดยไม่ขออนุญาติ ไอนี่หนิ ทำเค้างานเข้ายังจะมาแย่งหนมชาวบ้านอีก

"... กลับไปก็คงไปเปิดตัวกับแม่แหล่ะมั้ง เห็นอูยองบอก -0-"  นิคคุณตอบแทนผม

"งั้น ... เดี๋ยวพรุ่งนี้ขอฉ็อดกุ๊บกิ๊บซักรูปสองรูปดิ ^ ^"  จุนโฮถาม
เหอะ ๆ  ไอรูปที่ว่านี่มันต้องไปอยู่ในหนังสือซุบซิบดาราด้วยใช่มะ =[]=

"ก็เอาสิ =.="  ผมตอบ ไม่มีอะไรจะเสียแล้วจริง ๆ



"อุ้ย !  ตีหนึ่งแล้ว > <  พวกโอป้าวางแผนกันไปเลยนะ ฉันต้องไปแล้วค่ะ เดี๋ยวคนมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี -0-" 
โซฮีลุกขึ้นและร่ำลาราตรีสวัสดิ์สามหนุ่มสามมุมในห้องนี้แล้วเดินออกไป







ในห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง
จะมีก็แต่เสียงของไอตัวแสบที่เคี้ยวขนมเสียงดังกรุบกรับ ๆ =___=

"นายไม่ไปนอนอ่ะ ?"  นิคคุณหันไปถามจุนโฮที่กำลังดูดนิ้วที่เต็มไปด้วยเศษขนม  น่าเกลียดจริง ๆ
ว่าแทคซกมกแล้วนะ มาเจอไอนี่ยิ่งแล้วใหญ่

"โห่ -.- ไล่เลยน้า ~"  ไอตัวแสบทำเสียงออดอ้อน  "อยู่ต่อไม่ได้เหรอ หรือพวกฮยองจะทำอะไรกัน ? ^ ^"

ห่ะ ?  ทำอะไรกันในที่นี้หมายความว่ายังไงฮะ


คงไม่ได้หมายถึงเรื่องใต้สะดือหรอกใช่มั้ย >//<


"ไอ่ .. -.-"  มีเพียงคำเดียวที่เล็ดลอดออกมาจากปาก นิคคุณคิดคำด่าไม่ออก เขาทำหน้าเอือม ๆ แล้วหันไปทางอื่น

"ฮ่าา า ๆๆๆ ๆ  แฟนฮยองนี่โคตรขี้อายอ่ะ ดูสิหน้าแดงเลย คึคึ ^ ^" 
จุนโฮหันมาชี้นิ้วแซวผมที่นั่งก้มหน้าอยู่บนเตียง

ผมหน้าแดงเหรอ ?
บ้าป่ะ แสงจากโคมไฟที่หัวเตียงต่างหากที่ทำให้แก้มผมแลดูมีเลือดฝาด

"ถ้าไม่มีอะไรก็ไปได้ละ คนจะหลับจะนอน =.="  ผมส่งสายตาจิกกัดไปยังตาตี่ของจุนโฮ





สิบกว่านาทีผ่านไป ไอแสบจุนโฮยังคงนอนเอกเขนกอยู่ที่โซฟาตัวเดิมแถมเอาแข้งขาพาดขึ้นมาถึงบนโต๊ะ
มันนอนกินขนมดูทีวีอย่างสบายใจเฉิบ ดูมัน ทำอย่างกับห้องตัวเองงั้นแหล่ะ
ด้วยความที่ตอนนี้มันโคตรจะดึก เปลือกตาหนักเกินจะทน ผมกับนิคคุณเลยแยกย้ายกันทิ้งตัวลงนอนที่เตียงของตัวเอง


"จะออกไป ปิดทีวี ล็อกประตูให้ด้วยนะเว่ย นอนล่ะ -0-"
นิคคุณหันมากำชับว่าที่เจ้าของห้องคนใหม่ที่กำลังหรรษากับขนมถุงที่แปด -.-

"เดี๋ยวฮยอง ... แจ่บ ๆ  ผมถามไรหน่อยสิ ... )=3="  จุนโฮถามพร้อมกับเคี้ยวไปด้วย
ผมกับนิคคุณนอนเงียบเพื่อรอฟัง



"ฮยองสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันจริง ๆ ใช่ป่ะ -0-"
ด้วยความง่วงที่ครอบงำ ทำให้ผมเบลอ ๆ ส่งผลให้ประสิทธิภาพในการรับรู้และความเร็วของสมองที่ประมวลผลถดถอยลง
เมื่อกี้มันถามว่าไงนะ =[]=^^^

'ฮยองสองคนไม่ได้เป็นแฟนกันจริง ๆ ใช่ป่ะ'

เฮ้ยยยยย ยยยยยยยยยยยยยย ยย  !!! OoO
ทำไมมันถามอย่างงี้วะ !  ถึงผมจะไม่ใช่แฟนนิคคุณจริง ๆ  แต่ทำไมมันถึงถามแบบนี้ !!


"เป็นจริงเว่ย ! / เป็นเด๊ะ !"  ผมกับนิคคุณตอบพร้อมกัน
ตอนนี้ผมตื่นอีกครั้งอย่างเต็มตาแล้วคร๊าบบ >O<


"แน่เร้อ ? ~  ไม่ใช่เป็นแฟนกันปลอม ๆ หรอกเรอะ ? -.-^^^"
อ .. ไอนี่ !?

มันแค่สงสัย หรือมันรู้กันแน่ !?


"แล้วเราจะหลอกนายทำไม นายนี่ถามแปลก -0-"  นิคคุณปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งเป็นปกติแล้วถามกลับ

"ก็ตบตาแม่อูยองฮยองไง -__-"
เฮ้ย !!  ท่าจะไม่ดีแล้วเว้ยเห้ย !
มันรู้จริง ๆ หรือมันแค่เดาวะเนี่ยย ! >O<

ไม่ได้การล่ะตู
เรื่องงานหมั้นให้คนอื่นรู้ยังพอทำเนา แต่เรื่องแฟนปลอม ๆ นี่ห้ามใครรู้เด็ดขาด ! >[]<


"ฮะ ฮะ ... พูดเป็นนิยายไปได้ ฉันจะไปตบตาแม่ตัวเองทำไมกัน"  ผมพยายามเลียนแบบนิคคุณให้ได้มากที่สุดคือควบคุมเสียงไม่ให้สั่นและทำหน้านิ่ง

"ก็เอาไปเป็นข้ออ้างกับแม่ จะได้ไม่ต้องหมั้นไง วู้ ! ฮยองก็รู้อยู่แล้วยังจะมาทำไก๋ถามผมอีก > <"
เหยอออออ อ !!!

พูดมาเป็นฉาก ๆ แบบนี้ มันรู้แน่เลยอ่ะ !
ทำไงดี ๆ TOT


"จะบ้าเรอะ !!  ฉันกับอูยอง เราแอบชอบกันมาตั้งนานแล้วต่างหาก ! -////-" 
ไม่รู้ว่าเพราะแสงจากโคมไฟหรือเปล่า ผมเห็นนิคคุณหน้าแดง ๆ ด้วยอ่ะ

"เหรอ =[]=^^^"  ดูมันย้อน เหมือนมันจะไม่เชื่อที่นิคคุณพูด

"ก็เออสิ ชอบมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่จะรู้ว่าอูยองต้องหมั้นอีก >O<" 
นิคคุณพูดอย่างหนักแน่น แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าก็ไม่โอนอ่อนตามเลยซักนิด

"พูดความจริงมาเถอะฮยอง ผมไม่ได้โง่นะ ผมรู้ทุกอย่างหมดแล้ว อย่าโกหกเลย ..." 
เสียงทุ้ม ๆ กับหน้านิ่ง ๆ ของจุนโฮทำให้เขาดูร้ายในแบบฉบับของตัวร้ายไปเลย

เฮ้อ ตกลงต้องบอกมันจริง ๆ ใช่มั้ยเนี่ย ? =[]=^^^


"โกหกบ้าอะไร พูดจริง ๆ โว้ย ! >O<"  นชค.เลย รายนี้ไม่ยอมตลอด
โอเค !  เห็นนิคคุณยืนกรานโกหกต่อ เอาวะ ร่วมด้วยช่วยกัน
สตอต่อไปจางอูยอง ! >O<

"โกหกเห็น ๆ อ่ะ  พูดความจริงมาเถอะฮยอง ผมรู้ทุกอย่างแล้วจริง ๆ"  มันจะคาดคั้นอะไรนักหนาฟะ

"ก็นี่แหล่ะความจริง ฉันกับอูยองเป็นแฟนกันจริง ๆ โว้ย >O<"


"ถ้าฮยองไม่บอกความจริง ผมเอารูปนี้ไปแฉแน่ ^ ^"  จุนโฮยิ้มอย่างมีเลศนัย

รูปอะไรของมันฮะ ผมว่าคงไม่พ้นรูปคู่ผมกับนิคคุณจับมือกันหรอกเชื่อสิ
วู้ แฉไปเลย อยากแฉก็แฉไป พรุ่งนี้มันก็ต้องถ่ายรูปผมกับนิคคุณอยู่แล้วหนิ -.-
 
จุนโฮหยิบมือถือขึ้นมาค้นหาในคลังภาพที่เต็มไปด้วยรูปบ้าบอสารพัด
หลังจากมันเลือกรูปที่ต้องการได้ มันก็ชูมือถือให้เราดูแบบเห็นภาพชัด ๆ

นั่นไง อย่างที่บอกไม่มีผิด รูปผมกับนิคคุณน่ะแหล่ะ
แต่รูปนี้มัน ...

"เฮ้ยย ! OoO / เฮ้ย ! >O<"  ผมกับนิคคุณร้องเสียงหลงเมื่อเห็นรูปนั่นเต็ม ๆ ตา

อ๊ากกกกกกก กกกกก กก  !!!
อุบัติเหตุ !!! >O<

มันคือรูปในขณะเกิดอุบัติเหตุแหล่ะโว้ยยย ยย

รูปนิคคุณกับผมนอนแผ่ข้างทาง นิคคุณทับตัวผมและปาก ... ประกบกันมิด
T[]T
ไอบ้าจุนโฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ฮฮ
นี่แกกะตามไปแอบถ่ายใช่ม๊ายยย ยย >O<

"เอามานี่นะ !~ TOT"  ผมพยายามแย่งโทรศัพท์จากไอตัวแสบมาแต่มันหลบอย่างว่องไว
นิคคุณเข้ามาร่วมด้วยช่วยกันชิงมือถือจากไอตัวแสบ

"ได้มาแล้ว ^.^"  นิคคุณยิ้มอย่างมีชัยเมื่อได้มือถือของจุนโฮมาไว้ในครอบครอง

"ลบทิ้งไปเลยฮยอง > <"  ผมหันไปเร่งนิคคุณในขณะที่มือทั้งสองข้างกำลังรวบตัวจุนโฮไว้
นิคคุณยิ้มกว้างพร้อมกับกดลบไฟล์แสนอัปมงคลทิ้งอย่างไม่ใยดีก่อนจะส่งมือถือคืนให้จุนโฮ

"ขอบคุณ ^.^"  จุนโฮรับมือถือคืนมาพร้อมกับยิ้ม
ม .. มันยิ้ม !!!
นี่อย่าบอกนะว่า ... !

"ลบไปก็เท่านั้น ผมมีไฟล์สำรองในโน้ตบุคและในหลาย ๆ ที่ ^ ^"
รอยยิ้มอย่างมีชัยของนิคคุณกับผมนั้นชิดซ้ายเมื่อรอยยิ้มชั่วร้ายฉาบบนใบหน้าของจุนโฮ

โน้ตบุคงั้นเหรอ !  โน้ตบุคไอบ้านี่มีพาสเวิร์ดตั้งไว้สารพัด
ผมเคยแอบเอาโน้ตบุคมันมาเล่นแต่ต้องงงเมื่อมันเครื่องมันให้กรอกพาสเวิร์ด
ไอเราก็มั่วแล้วมั่วอีก มั่วตั้งแต่วันเดือนปีเกิดยันเลขไอดีการ์ด ปรากฏว่าต้องยอมศิโรราบและให้มันมาเปิดให้แต่โดยดี =____=

ชั่วร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กกกก ก !! >[]</


"รูปดี ๆ แบบนี้หายาก ต้องเก็บให้ดี เนอะฮยองเนอะ ^ ^" 
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ก   อยากจะบ้าตายกับไอน้องชายจอมแสบนี่
ผมกับนิคคุณหันมามองหน้ากันอย่างหมดหนทาง

ตกลงคงต้องบอกไปจริง ๆ สินะ =.=

"ทำยังไงนายถึงจะเชื่อ ฉันกับอูยองเป็นแฟนกันจริง ๆ นะ !"  นิคคุณพยายามอีกรอบ

"ไม่เชื่อ  ฮ่า ๆๆๆๆ ๆๆ"  แต่ผลก็ออกมาเป็นอีหรอบเดิม -.-
จุนโฮกำลังเดินไปยังประตูแต่นิคคุณตะโกนเรียกและเข้าไปจับไหล่ไอตัวแสบให้หันกลับมา

"เชื่อเหอะ T_T"

"เชื่อก็บ้า"



"งั้นดูนี่ซะ !  >///<"  นิคคุณพูดอย่างรวดเร็ว
ไม่ทันที่ผมจะตั้งตัว นิคคุณจับไหล่ผมและดึงตัวให้เข้าไปใกล้
เขาโน้มหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว

สัมผัสอุ่น ๆ ที่คุ้นเคยบนริมฝีปากคือสิ่งที่บอกทุกอย่างได้เป็นอย่างดี
เขาจูบผมอยู่แหล่ะโว้ยยยยย ยย !!!~~~~~
ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาผละออกจากผมอย่างรวดเร็ว

มันไม่ใช่จูบที่ดูดดื่มเลย 
ก็แค่การเอาปากมาแตะกันเฉย ๆ

สิ่งที่ตามมาคืออาการใบหน้าร้อนผ่าวฉับพลัน ผมเหลือบมองจุนโฮที่ตอนนี้อึ้งจนช็อกไปแล้ว
ผมก้มหน้าลงมองพื้น ไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น
นิคคุณจ้องหน้าจุนโฮด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ จุนโฮมองเราสองคนสลับกันไปมากึ่งไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เมื่อกี้ที่นิคคุณทำไป มันแค่การแสดงเฉย ๆ  ไม่ได้มีอะไรนอกเหนือไปจากนั้น
แค่เอาปากมาแตะกันไม่กี่วินาที  แต่ผมรู้สึกว่ามันนานเหลือเกิน

ยังรู้สึกอุ่น ๆ ที่ปากตัวเองอยู่เลย >//<

แล้วหัวใจ ... จะเต้นแรงไปไหนครับ T_T


"ฮะ ฮะ ..."  เสียงหัวเราะแห้ง ๆ ของจุนโฮทำลายความเงียบ  "ต้องทำขนาดนี้ ... ?"

"....."

"....."

"ก็กลัวนายไม่เชื่อ ^ ^"  นิคคุณหันไปยักคิ้วให้ไอตัวแสบ

"โอเค ~  เชื่อแล้ว  เชื่อสนิทเลยล่ะ ^ ^;;"  จุนโฮยิ้มแห้ง ๆ ก่อนจะขอตัวกลับห้องไป


"ราตรีสวัสดิ์ฮยองสองคน ^ ^" 
เจ้าตัวแสบยื่นหน้าเข้ามาและโบกมือก่อนจะปิดประตู








ความเงียบ ... มันกำลังย่างกรายเข้ามาเกาะกินทุกสิ่งอย่าง
หลังจากเสียงประตูปิดลง ก็ไม่มีเสียงอะไรอื่นเลยนอกจากเสียงหายใจถี่ ๆ ของผมกับนิคคุณ

ผมยังยืนก้มหน้ามองพื้นอยู่เช่นเดิม สงสัยจริง ๆ ว่าตัวเองเป็นอะไรไป

ทำไมล่ะ ก่ะอีแค่เดินไปที่เตียงเอง ผมกลับยืนขาแข็ง ตัวไม่ขยับไปไหน


"ฉันขอโทษ ..." 
นิคคุณเอามือจับไหล่ผมทั้งสองข้างเป็นการเรียกสติ ผมสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับสติที่กลับเข้ามาอีกครั้ง

".. อ .. อื้อ ..." 
ผมตอบอย่างยากเย็น รู้สึกเหมือนก้อนอะไรมันมาจุกอยู่ตรงคอไม่รู้

ผมกับนิคคุณมองหน้ากันอยู่พักใหญ่ เมื่อเห็นผมยังคงไร้ปฏิกิริยาโต้ตอบ นิคคุณก็พูดย้ำอีกที 


"ขอโทษจริง ๆ นะ  ฉันแค่ ..."

"ช่างมันเถอะ ..."  ผมพูดแล้วเสมองไปทางอื่น เฮ้อ ทำไมผมถึงไม่กล้ามองหน้าเค้านะ > <

"... ช่างมัน ?"

"ช่างมันไง ... อย่าไปสนใจเลย"


"....."


"ที่ทำไปทั้งหมดเพื่อให้จุนโฮเชื่อ ... คิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นละกัน .."

"....."


"....."


"นายโกรธฉันใช่มั้ย ?"

"เปล่า ผมจะไปนอน ( . . )" 
ผมผละออกจากการเกาะกุมของนิคคุณแต่เขายังไม่ปล่อยผมไป นิคคุณก้มหน้าลงมาพยายามจะให้ผมสบตาเขาให้ได้

"ถ้าไม่โกรธก็มองหน้าฉันซี่"   ทำตามที่เขาพูด เงยหน้าขึ้นไปและเห็นดวงตาสีดำที่มองผมอยู่



ใกล้เกินไปแล้ว ... 
ใกล้จนผมเห็นแม้กระทั่งเงาของตัวเองที่สะท้อนกลับมาจากตาโตของนิคคุณ




"....."

"... อูยอง คือฉัน ..."

"......"


"ฉัน ..."  เขาก้มหน้าลงมาใกล้ผมอีก ลมหายใจถี่ ๆ เป่ารดริมฝีปากผมเป็นจังหวะ



"... ทำไมเหรอฮยอง ?"  ผมหลุบตาต่ำลงและเม้มปากแน่น  นี่เรากำลังจะทำอะไรเนี่ย .. ?

"ขอโทษนะ" 

นิคคุณเชยคางผมขึ้นช้า ๆ พร้อมกับใบหน้าที่โน้มลงมาใกล้มากขึ้น 
มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง อย่างงั้นหรือ ?

ผมหลับตาลงช้า ๆ พร้อมกับความไม่เข้าใจตัวเอง มันน่าแปลกที่ในหัวสมองผมตอนนี้ไม่มีแม้แต่ความคิดที่จะขัดขืน
หัวใจเต้นระรัวมากกว่าทุกครั้งที่เคยเป็นหากแต่ยังไม่ถึงครึ่งหนึ่งของคนตรงหน้า
ปากอิ่มของนิคคุณประทับจูบลงบนปากผมอย่างแผ่วเบา เขารวบเอวผมเพื่อกระชับให้เราใกล้กันมากขึ้นในขณะที่ริมฝีปากยังคงถ่ายทอดความหวานให้กันและกัน

สัมผัสละมุนที่ริมฝีปาก อ่อนหวาน ดึ่มด่ำ ราวกับตัวเองเบาหวิวและล่องลอยไปบนท้องฟ้ากว้าง หากแต่เป็นท้องฟ้าที่ไม่สดใสเพราะบางสิ่งบางอย่างที่เข้าใจยากยังไม่สามารถคลี่คลายได้
เราจูบกันเนิ่นนานจนไม่รู้ว่าความหวานที่ถูกถ่ายทอดมาจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ ...

มันมีหลายอย่างที่ผมยังไม่เข้าใจ ...
เราไม่ได้หวั่นไหวกับคนตรงหน้าใช่ไหม
แล้วคนตรงหน้า ... ไม่ได้หวั่นไหวกับผม งั้นเหรอ ..

-----------------------------------------


+บ่นเป็นนิจ
ขอทีเหอะ เซ็งมากกกก ก
ตะกี้โพส+ตอบเมนท์ไปเรียบร้อยแต่เจือกล่มซะงั้น
หอยหลอดด ด !! T^TT
ขอนุญาติไม่ตอบเมนท์นะคะ เซ็งในอารมณ์ -*-

ไม่รู้หวานพอยัง แบบว่าเขิลล ล
เราข้ามไปเรื่องอื่นกันดีกว่า 555 5
มีคนทายถูกแบบจัง ๆ จำนวน 2 ท่าน !
ขอแสดงความยินดีด้วยค่า