นิยาย แผนรักร้ายของนายจอมหยิ่ง ตอนที่2 : Dek-D.com

Kacha :

วันนี้มันวันอะไรของมัน อากาศที่ร้อนๆอยู่แล้วทำให้ร่างบางพลางหงุดหงิดและพร้อมวีนได้ตลอดเวลา

แม่มเจอคนไข้ขี้โวยวาย แล้วกูต้องมาเจอรถติดอีกหรอว่ะเนี่ย ร่างบางบ่น ยกมือขึ้นขยี้ผมจนฟู่ฟ่อง

แม่มวันอะไรของมันว่ะ ซวยชิป

รู้งี้ไม่รีบก็ดี โอ้ย ย ย ย ย ย ย ย

ตี๊ด ตี๊ด …

ฮัลโหล ว่าไงมึง เออ กูอยู่บนถนน รถติดมากเลยเนี่ย ถ้ารีบก็ไปก่อนเลย พวกมึงหนิ

เออ ปอเดี๋ยว.. พวกมึงเปลี่ยนไปที่ Z club ได้ป่ะว่ะ กูจะได้ไปเลยไม่เข้าบ้าน พอดีกูมีชุด หึหึ

อืมม เค เจอกัน

ตี๊ด..

คชาขับรถมาเรื่อยๆ พอได้คุยและรู้พิกัดที่จะไปปลดปล่อยความเครียดในคืนนี้แล้วก็ทำให้ใจเย็นลงได้บ้าง

รถค่อยๆเคลื่อนตัวไปช้าๆ ร่างบางลดกระจกลงเพื่อจุดบุหรี่ขึ้นสูบ …

เมื่อไหร่ประเทศไทยจะเลิกรถติดว่ะเนี่ย เบื่อจะแย่ล่ะ สูบไปบ่นไปเรื่อยๆจนบุหรี่หมดเชาก็เลื่อนกระจกขึ้นแล้วเปิดเพลงฟังพรางให้อารมณ์ดีได้บ้าง

……………………………………………………….

เสียงเพลงดังทั่วบริเวณผับหรูย่านใจกลางเมือง ร่างบางของคชาเดินเข้ามาในผับเรียกสายตาทั้งสาวๆและหนุ่มๆหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง เสื้อยืดสีขาวคอวีเผยให้เห็นลำคอระหงส์และอกเนียนๆ สร้อยคอที่ห้อยแหวนแกว่งไปมาอย่างพริ้วไหวเมื่อร่างบางก้าวเดินมาเรื่อยๆ การแต่งตัวสบายๆแบบนี้ทำให้เขาได้หลุดออกจากการเป็นนักศึกษาแพทย์ ที่วันๆ ใส่เทื้อกราวแล้วต้องปั้นหน้าและยิ้มให้คนไข้แม้เขาจะไม่ค่อยยิ้ม แต่การที่ต้องทำตามกฎระเบียบอยู่แทบตลอดเวลาเมื่ออยู่ในกราวนั้นก็ให้ร่างบางแทบจะสติแตก การเรียนแพทย์นั้นช่างขัดกับบุคลิกของร่างบางอย่างสิ้นเชิง ถ้าไม่ใช่เพราะม่าม๊าของเขาร้องขอเขาจะไม่มีวันใจอ่อนและสอบเข้ามาเรียนแน่ๆ จะให้ทำยังไงได้ล่ะ สิ่งที่เขาทำเพื่อม่าม๊าก็เพื่อเป็นข้อต่อรองในการที่เขาจะไม่ต้องจบไปแล้วไปเป็นหมอตลอดชีวิต หึหึ เพียงแค่เรียนให้จบได้เกรดไม่ต่ำกว่า 3.00 ทุกเทอม เพียงเท่านี้สมบัติทุกอย่างก็จะตกเป็นของเขาเพียงผู้เดียว นั่นไม่ใช่ปัญหาของร่างบางเลยเพราะมันสมองอันฉลาดของเขาผ่านมาได้สบายๆอยู่แล้ว

เฮ้ย ปอมานานยัง ร่างบางของคชาถามปอเพื่อนสนิทของเขา

ก่อนมึงสักพักว่ะ เฮ้ยไอ้ห่าวันนี้แต่งตัวชิวไปป่ะว่ะ ปอแซวเพื่อนรักของตนเองขำขำ

แล้วมึงอ่ะ หนาวมากหรอว่ะ ผ้าพันคออะไรอย่าบอกนะว่าน้องพูห์ของมึงฝากความเป็นเจ้าของเอาไว้

เออ ปอตอบเพื่อนรักของเขาแบบไม่เต็มเสียง

กระจอกว่ะ มึงเป็นบ้าอะไรให้ผู้หญิงมาแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้ว๊ะ หรือว่ามึงจะหมดสิ้นความเป็นคลาสโนว่าของคณะแล้วว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ๆๆ

ไอ้ชาเดียวมึงโดนบ้างนะกูจะล้อให้สามวันติดเลย

อย่างกูไม่มีทางหรอกที่จะมีผู้หญิงคนไหนได้มาฝากรอยบ้าๆ นั้นที่คอกู หึ

อย่างนั้นผู้ชายกากได้ดิว่ะ ไหนๆกูขอลองคนแรกได้มั๊ยยยย ย ย

ไอ้เชี่ยปอ มึงพอเลย ห่างๆกูเลย แล้วคนอื่นๆไปไหนว่ะ ไอ้เฟรม ไอ้โบว์ไปไหน

เดี๋ยวตามมาสักพักมึงจะจัดอะไรก็สั่งเลย ปอหันมาพูดกับคชาที่นั่งข้างอีกครั้ง

ตามใจกูก็แดกแม่มทุกอย่างล่ะ หึหึ อย่ามาอ่อนล่ะพวกมึง คืนนี้ปล่อยผี เดี๋ยวกูจ่ายเอง

ชามึงกินรังแตนที่ไหนมาว่ะถึงจะมาเลี้ยงเหล้าพวกกู หึ เหวี่ยงอะไรมาว่ะมึง

ก็ไม่เท่าไหร่ว่ะหงุดหงิดนิดๆ ร่างบางของคชาส่ายหน้าไปมาพร้อมจุดบุหร่ขึ้นมาสูบ

ไม่นานมากนักเฟรมหับโบว์ก็ตามทั้งสองมาสมทบ

กลุ่มเพื่อนสนิทของร่างบางนั่งคุยหัวเราะและโยกย้ายไปตามเสียงเพลงที่เปิด

เสียงเพลงที่เบาลงสักพักก็มีเสียงจากไมค์โครโฟนพูดแนะนำวงและเล่นดนตรีสดไป ทันทีที่เสียงเพลงขึ้นก็เรียกเสียงกรี๊ดจากทุกคนได้ผับได้เป็นอย่างดี รวมทั้งเรียกสายตาจากร่างบางของคชาให้หันไปมอง

เสี้ยวหน้าอันขาวซีดอย่างกับเจ้าชายแวมไพรก็ไม่ปาน… กำลังร้องเพลงพร้อมเรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆโซนโต๊ะด้านหน้าเป็นอย่างดี สายตาของร่างบางจ้องไปทีคนร้องเพลงบนเวทีอย่างไม่วางตา เขาไม่เคยเจอใครที่สะกดสายตาของเขาให้เฝ้ามองและจับจองแบบนี้มานาน ดั่งมีมนตร์สะกดเขาไม่สามารถจะละสายตาไปจากร่างสูงขาวซีดนั่นได้เลย

…….สักวันเราเองคงเข้าใจ รู้ดีรักนั้นไม่ง่ายดาย

รู้ตัวเราคงไปกันไม่ไหว (ถ้าจะเดินต่อไปแบบนี้)

ฉันเองยังคงเป็นห่วงเธอ ถ้าไปเจอกับใครเขาไม่หวังดี

หันมองฉันที่ยืนอยู่ตรงนี้ หากเธอยังคงไม่ไว้ใจใคร

ยังมีฉันเป็นเพื่อนเธอ อธิษฐาน ขอให้เธอ……

อย่าไปเจอใครที่ร้าย ๆ ขอให้เธอ ขอให้เธอ