คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : B R E A K F O R M E R L O V E ตอนที่ 1 การพบเจอ
บทที่ 1
ปรี้ดดดด !!!!
“เฮ้ยย ! ทำไรกันน่ะ”
“ซี ! แย่แล้วตำรวจมา หนีเร็ว !”
O_o ว่าไงนะ ตำรวจมางั้นหรอ...
“ฝากไว้ก่อนเถอะ และอย่ามาซ่ากับฉันอีก คราวน่าแค่นี้มันคงไม่พอถ้าเทียบกับที่เทอกล้ามาแหย่ฉัน จำไว้ !!!!!”
ฉันพูดกับยัยนั่นที่ตอนนี้นอนจมกองเลือดอยู่ ฉันวิ่งหนีตำรวจสองคนที่เข้ามายุติสงครามแค้นนี้และคงรู้ว่าฉันผิดเต็มๆ
“หยุดนะ พวกเธอ !!!”
“เฮ้ยย ! ยังตามอีกหรอว้ะ งั้นพวกแกแยกย้ายกันไปนะ ตำรวจมาแค่สองคนเอง ไว้เจอกัน ฉันเอาตัวรอดได้” ฉันพูดกับเพื่อนอีกสามคนของฉัน เพราะฉันรู้ว่าตำรวจต้องการหาคนผิดนั่นก็คือฉัน...... ฉันวิ่งเข้ามายังร้านขายเสื้อผ้าขนาดใหญ่สาขาย่อยแบนด์ของบ้านฉัน ทั้งพนักงานและลูกค้ามองมาที่ฉันเป็นตาเดียว “มองไรวะ!!!” “ถ้าใครบอกว่าฉันอยู่ในนี้เตรียมตัวหาโรงบาลไว้เลยน้ะ !!!”ฉันตะคอกใส่พวกที่มองจนพวกนั้นหันกับจนหัวแทบหมุน ตลกชะมัด !
ตึก ตึก ตึก ....!!!
เฮ้ย ยังตามมาอีกหรอ ฉันต้องหาที่หลบแต่ที่ไหนละในนี้มีแต่ ราวแขวนเสื้อผ้า เค้าเตอร์ และห้องลองเสื้อเล็กๆ และ ... !! ใช่ นั่นไง ห้องลองเสื้อ ฉันรีบวิ่งไปยังห้องลองเสื้อเล็กๆที่ถูกจัดเรียงกันเป็นทางยาว ฉันวิ่งไปยังห้องลองเสื้อที่อยู่ในสุด โดยไม่สนว่าตอนนี้จะมีคนลองเสื้ออยู่มั้ย หรือเค้ากำลังจะลองกางเกง ฉันไม่มีเวลาคิดอะไรหรอก ตอนนี้ฉันต้องหาที่หลบ ฉันจึงวิ่งเข้าไป
O_o // O_o !!!
ใบหน้าของหมอนี่ทำให้ฉันถึงกับหลุดเข้าไปในภวังค์ความคิดของตัวเอง หมอนี่หล่อ คม ตาสีดำสนิท จมูกโด่งที่เข้ากับปากที่น่าจุ๊ปของหมอนี่ สเป็กว้ะ ! >< แต่ O_o หมอนี่ไม่ได้ใส่เสื้อ
“เฮ้ยย ! นี่เธอเค้ามาทำไรในนี้ฉันกำลังลองเสื้ออยู่นะเว้ยย !!”
“ชู่วว เงียบก่อนดิ” ฉันยกนิ้วชี้มาแนบปาก พร้อมส่งสัญญาณให้เขาเงียบ
“นี่เธอเป็นใคร บ้ารึป้าว ฉันลองเสื้อยุนะเว้ยย อุบส์..” นายนี่พูดยังไม่ทันจบฉันก็ปิดปากของเขา ด้วยปากของฉันนี่แล่ะ ก็ทำไงได้ ตำรวจพวกนั้นยังไม่หยุดตามหาฉันนี่นา แถมยังเข้ามาในร้านนี่ด้วย
“อื้ออ” ไม่รู้ว่านานก็ไหน ตอนนี้ฉันแน่ใจว่าตำรวจไปแล้ว ฉันถึงยอมปล่อยปากออกจากปากหมอนั่น นายนี่ยืนอึ้ง แถมยังใช้มือปิดปากตัวเองเหมือนเสียจูบแรกให้ฉัน รึว่าหมอนี่จะเป็นเกย์ อร้ายยย ไม่นะฉันไม่เอาด้วยหรอกเพราะฉันไม่ชอบ
“นี่เธอเป็นใคร อยู่ดีๆมาขโมยจูบฉันเนี้ย” เขาพูดหลังจากหยิบเสื้อขึ้นมาใส่
“อันที่จริงเขาไม่เรียกว่าจูบหรอกนะ ฉันแค่ปิดปากนาย ก็เท่านั้น” ฉันพูดโดยไม่เดือดร้อนอะไร เท่ากับหมอนี่ ยังกะว่าฉันไปขโมยเวอร์จิ้นเขาอย่างนั้นแล่ะ ก็แค่ปากประกบปาก คิดรัยมากมาย
“งั้นร๋ออ” เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ นึกว่าฉันกลัวร๋อ ฝันย่ะ
“ก็ใช่งัย รึอยากให้ฉันทำของจริงล่ะ” ฉันพูดพร้อมเขย่งเท้าขึ้น จนน่าเราสองคนแทบจะติดกันอยู่แล้ว หมอนี่ถึงกับผงะแล้วน่าแดงจนฉันอดขำไม่ได้ ผู้ชายอะไรว่ะ อ่อนชะมัด
ฮัลโลลลล ...
นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์เตอร์นะ
อาจจะยังใช้คำได้ไม่เวิคเท่าไหร่
ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ
ความคิดเห็น