ลำดับตอนที่ #36
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : คืนเอื้อมดาว
อนที่ 35
ืนเอื้อมาว
หลัาีะลาเวทีร้อเพลมารับัวอ้อนันทร์โอบประอันอย่าอ่อนโยนพาลับห้อพัไปแล้ว
าราสาวยันั่นิ่อยู่ที่เิมปล่อยิใให้ล่อลอยรับสายลมโยอ่อนพัพาลิ่นอายทะเลเ้ามาปะทะผิวายโยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใ
มือบาวาแ้วเรื่อื่มใบสุท้ายในมือลพร้อมับใรนหนึ่้าวเินเ้ามาหยุยืนเียบเียบ้าัว
“ให้ผม่วยพาุลับห้อพัีมั้ย?”
น้ำเสียถามนุ่มนวลเอ่ยถามเือแววเอื้ออาทรห่วใยเรียให้ใบหน้าามแหนเยทอวามอใบหน้าอีฝ่ายเ็มาพบว่าเป็นเาสินะที่เธอมอ้ามมาลอ
“เป็น้อเสนอที่น่าสนใมา่ะ”
“เินไหวมั้ยรับ?”
ินิทรัวลุึ้นอออาารวนเนเมธัสรีบยับเ้าโอบเอวบาเอาไว้หลุบามอริมฝีปาแยับเอื้อนเอ่ย
“ถ้าไม่ไหว ุะแบันไปส่มั้ยล่ะ?”
สิ้นำบออาราสาว ร่าสู็ลับหลัหันย่อัวลยื่นมือมา้านหลัรออย
ินิไม่รีรอแนบลำัวลิแผ่นหลัว้าวาลำแนล้ออรอบอเา
ปล่อยให้เมธัสวามือเี่ยวอสอา ยืลำัวึ้น้าวเินพาเธอมุ่หน้าลับห้อพัอย่ามั่น
ใบหน้าามแนบลับบ่าว้าพริ้มหลับวาลปล่อยหัวใเ้นไหวไปามท่วทำนอโอบรับระแสอุ่นอ่อน่อย ๆ ่านึมเ้ามาสู่หัวใอเธอ
นถึห้อพั มือบาล้วีย์าร์ออมาแะประู เาะอิแผ่นหลัว้าระทั่เาวาเธอลบนปลายเียในส่วนอห้อนอน
ร่าสูย่อัวลนั่บนส้นเท้าแหนเยใบหน้าทอมอแววาอ่อนโยนส่ระแสอุ่นหวาน่านึมยันถูมอ
“อยาเ้าห้อน้ำ่อนไหม? หรืออยาะนอนเลย”
ำถามนั้นยัเือแววเอื้ออาทรในเนื้อน้ำเสียนุ่มละมุนหาลับั้อสู่หัวใวน้อยแสนนุ่มฟูอเธอ
เธอไม่ไ้โ่นูไม่ออว่าาราหนุ่มรู้สึเ่นไรับน เพียปล่อยผ่านมาลอเพราะในหัวใมีเาอีะยึรอ
“ุรู้สึยัไับันะเมธัส?”
ินิถามอย่าใิพลา้อลึลในวาู่มแม้รู้ำอบในใเป็นอย่าี แ่ยัอยาไ้ยินาปาเา
“ผมอบุ”
เมธัสอบอย่าื่อรับหัวใ เอื้อมมือไล้หลั้อนิ้ว้าแ้มนุ่มอย่านุ่มนวล
“นอนพันะรับ ื่นมาุะรู้สึีึ้น มูฟออนให้ไ้นะรับ ผมะรอ”
น้ำเสียนุ่มนวลบอพร้อมับใบหน้าเือรอยยิ้มอบอุ่นผละลอยห่าเมื่อร่าสูลุึ้นเรียมะหันหลั้าวเินาไป
มือบายื่นึายเสื้อเิ้ออีฝ่ายเอาไว้รวเร็ว แหนเยใบหน้าทอวาหวาน่ำระิบอ้อนอ
“่วยทำให้ันมูฟออนไว ๆ ไ้ไหม?”
“ุหมายถึ?”
เมธัสไม่อยาิเ้า้าัวเอนัว่าินิวนให้เาอยู่ับเธอใน่ำืนนี้ึถามลับท่ามลาใลุ้นระทึ
“อยู่ับัน ทำให้ันิถึแุ่”
“ผมไม่อยาทำใหุ้เสียใ เมื่อพรุ่นี้ื่นมาเอผม ไม่ใ่นทีุ่ใฝ่ฝันอยาะเอ”
“ันไม่ไ้เมานไร้สินานั้น”
ร่าบาลุาเียยืัวประบูบริมฝีปาอเาบูบอ่อนหวานทลายวามยับยั้ั่ใอเมธัสลหมสิ้น
เาโอบอินิแนบอว้าบเบียริมฝีปานุ่มมอบูบูื่มโอบประอแผ่นหลับาลนอนแนบที่นอนนุ่มให้สอายแนบิลึึ้ามแ่หัวใสั่าร
เมธัสบรรูบินินุ่มนวลระนหวานล้ำอย่าเยนึ มือให่ลูบไล้เรือนายามามั่ใปรารถนาสัมผัสผิวนุ่ม้วยวามทะนุถนอมอ่อนโยนุแะ้อแ้วามล้ำ่า
ยิ่เธอโอนอ่อนผ่อนามเลื่อนมือนุ่มลูบไล้สัมผัสัวเาอย่านุ่มนวลอ่อนหวานยิ่ับส่ให้หัวใหนุ่มเ้นไหวพอโ
เาผละถอนูบอออย่าอ้อยอิ่สบาู่สวยอีรั้ เลื่อนหลั้อนิ้วไล้รอบหน้าามแผ่วเบา ทอามอเธอ้วยแววาบอวามปรารถนาลึล้ำ
“่อนเราะผ่าน่ำืนนี้ไป้วยัน ผมอยาออะไรสัอย่าไ้ไหมรับินิ?”
“ออะไระ?”
เสียถามลับพร่าหวานปะปนลมหายใหอบระเส่าแลูเย้ายวนน่าปรารถนาเสียนเมธัส้อโน้มลและเล็มูบริมฝีปาแเรื่อแผ่วเบาอีรั้
“บันนะ”
“ล่ะ”
“สัามา่อนว่าพรุ่นีุ้ะไม่ลืมผม”
“สัา่ะว่าันะไม่ลืมุ ันลบับุ พอใหรือยัะ?”
มือให่แะหยุารบันทึเสียสนทนาสมาร์โฟนโยินิไม่รู้ัวว่าเาหยิบมันออมาเมื่อไหร่
ไ้แ่ห่อปามอเาูมันึ้นแล้วยื่นไปวาบนโ๊ะ้าหัวเีย
“ุเป็นนเ้าเล่ห์ว่าที่ันินะเมธัส”
“ผมเป็นนรอบอบ่าหาละินิ ถึผมะใ่ายับุ แ่ผม็ไม่ยอมใหุ้ฟันผมแล้วเี่ยทิ้อนสร่าเมาหรอนะ”
“ุร้ายาริ ๆ ้วยเมธัส”
าราสาวไ้รับารโ้อบเป็นภาษาายแทนำพู
เมื่อาราหนุ่มโน้มหน้าลบูบริมฝีปาอเธออย่าูื่ม่อนผละถอนูบออมาระิบอบิริมฝีปานุ่ม
“ผมอยาเป็นนีอุมาว่า”
เมธัสสบวา่ำเยิ้มอนใ้ร่าแม้มีอาารเมา แ่เารู้ว่าเธอไม่ไ้ไร้สิถึนานั้น
“อย่าเป็นนีเินไปนปล่อยันทิ้้าละ”
“ยั่วันเหรอ?”
ท่าทาระิบยั่วเย้าอินิทำให้เมธัสไม่อยาเสียเวลาุยับเธอแล้วบใบหน้าลื่ม่ำับออาวละเลียูเม้มผิวนุ่มผะแผ่ว
มือให่ปลระุมเสื้อรอปัวสั้นพร้อมับมือเล็่วยปลระุมเสื้อเิ้อเาะริมฝีปาอนทัู้่ยัื่ม่ำับูบหวานสอเรียวลิ้นเี่ยวระหวัรัรึื่ม่ำ
ทรวออวบอิ่มิัวสวยามหลบ่อนัวใ้บราลูไม้สีแสแลูเ็ี่เย้ายวน
ึูใบหน้าาวโน้มลรริมฝีปาูบเนินเนื้ออ้าับปลายยอปทุมถันัู้ันท้าทายบเม้มหยอเย้าผ่านผ้าลูไม้เนื้อบา
เสียหวานราพร่าห่อไหล่สะท้านสลับับหยัอนุ่มหาริมฝีปาอุ่นทั้เร่าร้อนและเย้ายวน
มือให่สอเ้าใ้แผ่นหลับาปละอบราออเี่ยวอาภร์ิ้นน้อยออพ้นทา
ปลายยอปทุมถันสีมพูหวานูันเหนือยอออวบรออยอุ้ปาอุ่นไม่นานนั็ถูรอบรอูุนสลับับเรียวลิ้นื้นโลมเลียเลี่ยไล้
มือให่อบุมเ้นลึทรวออวบอิ่มอี้าหนึ่ปัปลายนิ้วโป้หยอเย้าปลายยอปทุมถันสีหวานเอาใไม่ให้น้อยหน้าว่าัน
ส่วนมืออี้าเลื่อนลูบไล้ลามลำัวเพรียวบานถึอบเอวาเาสั้นเนื้อลื่นปลระุมรูิปลารั้ลพ้นสะโพลมลึผ่านเรียวาเพรียวาว
ริมฝีปาอุ่นื้นผละาออวบลาไล้พรมูบลามลำัวเพรียวบาระทั่ถึอไม้อามึ่ลาายสาวและแพนีลูไม้สีแสัวบาถูรั้ลพร้อมาเาสั้น
“เมธัส”
“รับินิ”
เสียหวานราเรียื่อเาสั่นพร่ามีเสียนุ่มอบรับ่อนลิ้นื้นวัพลิ้วไหวหยอเย้าทัทายเสรอไม้ามพานพาน้ำหวานสีใสเอ่อลอ วามวาบหวามรัวนแผ่่าน
ูบนุ่มนวลยัพร่าพรมระเรื่อยามท่อนาเพรียวาววบนถึ้อเท้าเล็ปราศาอาภร์อื่นใถูรั้พ้นออาปลายเท้าเรียวในที่สุ
ร่าบาผละลุึ้นมานั่ร่อมัว้าผลัเสื้อเิ้ออพ้นเรือนายแ็แราม้วยมือบาปลระุมาเรูิปเี่ยวอบาเลารั้ลพร้อมอันเอร์แวร์สีาว
าราหนุ่มทอลมหายใหอบสะท้านเอนายลนอนามแรผลั ับประอเอวบายให้อไม้ามโอบรับวามแ็แร่เ้าสู่เรือนายนุ่มอุ่นระับแน่นรั้แรรั
สอายหลอมรวมเป็นหนึ่ยับโยลอเล้าไปามระลอริ้วแห่วามปรารถนาาอ่อนหวานสู่เร่าร้อนระั้นถี่
ลื่นแห่วามหฤหรรษ์ถาโถมสอายเี่ยวอสะท้านสั่นแระายพร่าพรายเยือนุสูสุโอบรับวามสุลึล้ำ
ในอ้อมอวาวน้อยให่ใ้ผืนฟ้าว้าเียัน...
❤️❤️❤️❤️
ินิเธอแอบร้ายใ่มะ ๆ ????
???? ในส่วนเมธัสเอื้อมาวสำเร็แย้ววว
ืนเอื้อมาว
หลัาีะลาเวทีร้อเพลมารับัวอ้อนันทร์โอบประอันอย่าอ่อนโยนพาลับห้อพัไปแล้ว
าราสาวยันั่นิ่อยู่ที่เิมปล่อยิใให้ล่อลอยรับสายลมโยอ่อนพัพาลิ่นอายทะเลเ้ามาปะทะผิวายโยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใ
มือบาวาแ้วเรื่อื่มใบสุท้ายในมือลพร้อมับใรนหนึ่้าวเินเ้ามาหยุยืนเียบเียบ้าัว
“ให้ผม่วยพาุลับห้อพัีมั้ย?”
น้ำเสียถามนุ่มนวลเอ่ยถามเือแววเอื้ออาทรห่วใยเรียให้ใบหน้าามแหนเยทอวามอใบหน้าอีฝ่ายเ็มาพบว่าเป็นเาสินะที่เธอมอ้ามมาลอ
“เป็น้อเสนอที่น่าสนใมา่ะ”
“เินไหวมั้ยรับ?”
ินิทรัวลุึ้นอออาารวนเนเมธัสรีบยับเ้าโอบเอวบาเอาไว้หลุบามอริมฝีปาแยับเอื้อนเอ่ย
“ถ้าไม่ไหว ุะแบันไปส่มั้ยล่ะ?”
สิ้นำบออาราสาว ร่าสู็ลับหลัหันย่อัวลยื่นมือมา้านหลัรออย
ินิไม่รีรอแนบลำัวลิแผ่นหลัว้าวาลำแนล้ออรอบอเา
ปล่อยให้เมธัสวามือเี่ยวอสอา ยืลำัวึ้น้าวเินพาเธอมุ่หน้าลับห้อพัอย่ามั่น
ใบหน้าามแนบลับบ่าว้าพริ้มหลับวาลปล่อยหัวใเ้นไหวไปามท่วทำนอโอบรับระแสอุ่นอ่อน่อย ๆ ่านึมเ้ามาสู่หัวใอเธอ
นถึห้อพั มือบาล้วีย์าร์ออมาแะประู เาะอิแผ่นหลัว้าระทั่เาวาเธอลบนปลายเียในส่วนอห้อนอน
ร่าสูย่อัวลนั่บนส้นเท้าแหนเยใบหน้าทอมอแววาอ่อนโยนส่ระแสอุ่นหวาน่านึมยันถูมอ
“อยาเ้าห้อน้ำ่อนไหม? หรืออยาะนอนเลย”
ำถามนั้นยัเือแววเอื้ออาทรในเนื้อน้ำเสียนุ่มละมุนหาลับั้อสู่หัวใวน้อยแสนนุ่มฟูอเธอ
เธอไม่ไ้โ่นูไม่ออว่าาราหนุ่มรู้สึเ่นไรับน เพียปล่อยผ่านมาลอเพราะในหัวใมีเาอีะยึรอ
“ุรู้สึยัไับันะเมธัส?”
ินิถามอย่าใิพลา้อลึลในวาู่มแม้รู้ำอบในใเป็นอย่าี แ่ยัอยาไ้ยินาปาเา
“ผมอบุ”
เมธัสอบอย่าื่อรับหัวใ เอื้อมมือไล้หลั้อนิ้ว้าแ้มนุ่มอย่านุ่มนวล
“นอนพันะรับ ื่นมาุะรู้สึีึ้น มูฟออนให้ไ้นะรับ ผมะรอ”
น้ำเสียนุ่มนวลบอพร้อมับใบหน้าเือรอยยิ้มอบอุ่นผละลอยห่าเมื่อร่าสูลุึ้นเรียมะหันหลั้าวเินาไป
มือบายื่นึายเสื้อเิ้ออีฝ่ายเอาไว้รวเร็ว แหนเยใบหน้าทอวาหวาน่ำระิบอ้อนอ
“่วยทำให้ันมูฟออนไว ๆ ไ้ไหม?”
“ุหมายถึ?”
เมธัสไม่อยาิเ้า้าัวเอนัว่าินิวนให้เาอยู่ับเธอใน่ำืนนี้ึถามลับท่ามลาใลุ้นระทึ
“อยู่ับัน ทำให้ันิถึแุ่”
“ผมไม่อยาทำใหุ้เสียใ เมื่อพรุ่นี้ื่นมาเอผม ไม่ใ่นทีุ่ใฝ่ฝันอยาะเอ”
“ันไม่ไ้เมานไร้สินานั้น”
ร่าบาลุาเียยืัวประบูบริมฝีปาอเาบูบอ่อนหวานทลายวามยับยั้ั่ใอเมธัสลหมสิ้น
เาโอบอินิแนบอว้าบเบียริมฝีปานุ่มมอบูบูื่มโอบประอแผ่นหลับาลนอนแนบที่นอนนุ่มให้สอายแนบิลึึ้ามแ่หัวใสั่าร
เมธัสบรรูบินินุ่มนวลระนหวานล้ำอย่าเยนึ มือให่ลูบไล้เรือนายามามั่ใปรารถนาสัมผัสผิวนุ่ม้วยวามทะนุถนอมอ่อนโยนุแะ้อแ้วามล้ำ่า
ยิ่เธอโอนอ่อนผ่อนามเลื่อนมือนุ่มลูบไล้สัมผัสัวเาอย่านุ่มนวลอ่อนหวานยิ่ับส่ให้หัวใหนุ่มเ้นไหวพอโ
เาผละถอนูบอออย่าอ้อยอิ่สบาู่สวยอีรั้ เลื่อนหลั้อนิ้วไล้รอบหน้าามแผ่วเบา ทอามอเธอ้วยแววาบอวามปรารถนาลึล้ำ
“่อนเราะผ่าน่ำืนนี้ไป้วยัน ผมอยาออะไรสัอย่าไ้ไหมรับินิ?”
“ออะไระ?”
เสียถามลับพร่าหวานปะปนลมหายใหอบระเส่าแลูเย้ายวนน่าปรารถนาเสียนเมธัส้อโน้มลและเล็มูบริมฝีปาแเรื่อแผ่วเบาอีรั้
“บันนะ”
“ล่ะ”
“สัามา่อนว่าพรุ่นีุ้ะไม่ลืมผม”
“สัา่ะว่าันะไม่ลืมุ ันลบับุ พอใหรือยัะ?”
มือให่แะหยุารบันทึเสียสนทนาสมาร์โฟนโยินิไม่รู้ัวว่าเาหยิบมันออมาเมื่อไหร่
ไ้แ่ห่อปามอเาูมันึ้นแล้วยื่นไปวาบนโ๊ะ้าหัวเีย
“ุเป็นนเ้าเล่ห์ว่าที่ันินะเมธัส”
“ผมเป็นนรอบอบ่าหาละินิ ถึผมะใ่ายับุ แ่ผม็ไม่ยอมใหุ้ฟันผมแล้วเี่ยทิ้อนสร่าเมาหรอนะ”
“ุร้ายาริ ๆ ้วยเมธัส”
าราสาวไ้รับารโ้อบเป็นภาษาายแทนำพู
เมื่อาราหนุ่มโน้มหน้าลบูบริมฝีปาอเธออย่าูื่ม่อนผละถอนูบออมาระิบอบิริมฝีปานุ่ม
“ผมอยาเป็นนีอุมาว่า”
เมธัสสบวา่ำเยิ้มอนใ้ร่าแม้มีอาารเมา แ่เารู้ว่าเธอไม่ไ้ไร้สิถึนานั้น
“อย่าเป็นนีเินไปนปล่อยันทิ้้าละ”
“ยั่วันเหรอ?”
ท่าทาระิบยั่วเย้าอินิทำให้เมธัสไม่อยาเสียเวลาุยับเธอแล้วบใบหน้าลื่ม่ำับออาวละเลียูเม้มผิวนุ่มผะแผ่ว
มือให่ปลระุมเสื้อรอปัวสั้นพร้อมับมือเล็่วยปลระุมเสื้อเิ้อเาะริมฝีปาอนทัู้่ยัื่ม่ำับูบหวานสอเรียวลิ้นเี่ยวระหวัรัรึื่ม่ำ
ทรวออวบอิ่มิัวสวยามหลบ่อนัวใ้บราลูไม้สีแสแลูเ็ี่เย้ายวน
ึูใบหน้าาวโน้มลรริมฝีปาูบเนินเนื้ออ้าับปลายยอปทุมถันัู้ันท้าทายบเม้มหยอเย้าผ่านผ้าลูไม้เนื้อบา
เสียหวานราพร่าห่อไหล่สะท้านสลับับหยัอนุ่มหาริมฝีปาอุ่นทั้เร่าร้อนและเย้ายวน
มือให่สอเ้าใ้แผ่นหลับาปละอบราออเี่ยวอาภร์ิ้นน้อยออพ้นทา
ปลายยอปทุมถันสีมพูหวานูันเหนือยอออวบรออยอุ้ปาอุ่นไม่นานนั็ถูรอบรอูุนสลับับเรียวลิ้นื้นโลมเลียเลี่ยไล้
มือให่อบุมเ้นลึทรวออวบอิ่มอี้าหนึ่ปัปลายนิ้วโป้หยอเย้าปลายยอปทุมถันสีหวานเอาใไม่ให้น้อยหน้าว่าัน
ส่วนมืออี้าเลื่อนลูบไล้ลามลำัวเพรียวบานถึอบเอวาเาสั้นเนื้อลื่นปลระุมรูิปลารั้ลพ้นสะโพลมลึผ่านเรียวาเพรียวาว
ริมฝีปาอุ่นื้นผละาออวบลาไล้พรมูบลามลำัวเพรียวบาระทั่ถึอไม้อามึ่ลาายสาวและแพนีลูไม้สีแสัวบาถูรั้ลพร้อมาเาสั้น
“เมธัส”
“รับินิ”
เสียหวานราเรียื่อเาสั่นพร่ามีเสียนุ่มอบรับ่อนลิ้นื้นวัพลิ้วไหวหยอเย้าทัทายเสรอไม้ามพานพาน้ำหวานสีใสเอ่อลอ วามวาบหวามรัวนแผ่่าน
ูบนุ่มนวลยัพร่าพรมระเรื่อยามท่อนาเพรียวาววบนถึ้อเท้าเล็ปราศาอาภร์อื่นใถูรั้พ้นออาปลายเท้าเรียวในที่สุ
ร่าบาผละลุึ้นมานั่ร่อมัว้าผลัเสื้อเิ้ออพ้นเรือนายแ็แราม้วยมือบาปลระุมาเรูิปเี่ยวอบาเลารั้ลพร้อมอันเอร์แวร์สีาว
าราหนุ่มทอลมหายใหอบสะท้านเอนายลนอนามแรผลั ับประอเอวบายให้อไม้ามโอบรับวามแ็แร่เ้าสู่เรือนายนุ่มอุ่นระับแน่นรั้แรรั
สอายหลอมรวมเป็นหนึ่ยับโยลอเล้าไปามระลอริ้วแห่วามปรารถนาาอ่อนหวานสู่เร่าร้อนระั้นถี่
ลื่นแห่วามหฤหรรษ์ถาโถมสอายเี่ยวอสะท้านสั่นแระายพร่าพรายเยือนุสูสุโอบรับวามสุลึล้ำ
ในอ้อมอวาวน้อยให่ใ้ผืนฟ้าว้าเียัน...
❤️❤️❤️❤️
ินิเธอแอบร้ายใ่มะ ๆ ????
???? ในส่วนเมธัสเอื้อมาวสำเร็แย้ววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น