ลำดับตอนที่ #21
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : นักแสดงหน้าใหม่
อนที่ 20
นัแสหน้าใหม่
ัวละร่วยสร้าอรรถรสอละรรัแฟนาีเรื่อนี้ยัมีอีสอัวือ อ์าย ‘ไรา’ เป็นบทพระรอผู้เ้ามาแทรลาระหว่าวามรัเ้าหิาาับอรัษ์ฮาัน
และอีัวละรือ เ้าหิ ‘ไรรายา’ น้อสาวไราปลอมัวเป็นสามันเ้ามาในีวิอรัษ์ฮาันเพื่อหวัปลิีพเาเพราะพี่าย้อารรอบรอเ้าหิาา
นัแสบทเ้าายไราือ ‘เมธัส’ าราหนุ่มรุ่นราวราวเียวับีะ
ส่วนนัแสบทเ้าหิไรรายาือ ‘หวันยิหวา’ าิผู้น้อออ้อนันทร์นั่นเอ
แ่ระหว่าทาที่หวันยิหวาับรถเ้ารุเทพฯ ลับมีรถเ๋สัาิี่ปุ่นันหนึ่เสียหลัแล่น้ามเลนมาทาเธอ
เพราะวามใทำให้หวันยิหวาหัพวมาลัยอนโทรลหลบลายเป็นว่ารถอเธอเสียหลัพุู่น้ำ้าทาเสียเอ
เอี๊ย ูม! ...
ผู้บริหาร่ายละรนรุลเรียประุมทีมานเร่่วนหลัทราบ่าวารประสบอุบัิเหุอนัแสบทไรรายา
ะอ้อนันทร์ยัเศร้าใ แ่โีที่มีีะอยปลอบโยนเธอนสามารถวบุมสิเ้าร่วมประุมับทุนไ้
“เนื่อานัแสบทไรรายาประสบอุบัิเหุมีอาาร่อน้าหนัยัไม่ไ้สิ
เราำเป็น้อเปลี่ยนัวนัแสะทันหันและเห็นว่าุอ้อนันทร์เหมาะสมแสิ้บทนี้
เพราะนอาเ้าใัวละรี ยัมีรูปร่าหน้าาใล้เียับุหวันยิหวาอี้วย
ุอ้อนันทร์ะ่วยเราเพื่อให้ละรไป่อไ้ไหมรับ?
‘หมอัน’ ลูอผมเป็นน่วยเหลือุหวันยิหวาาที่ประสบเหุและเายัเป็นหมอเ้าอไุ้หวันยิหวา
เาะูแลรัษาเธอเ็มที่อใหุ้อ้อนันทร์วาในะรับ”
ยศวีร์เปิารประุมรประเ็นโยมีหยนั่้าพี่ายพยัหน้าเห็น้วย
หาทว่าอ้อนันทร์ยัมีวามัวลเี่ยวับทัษะ้านารแสเพราะนเอไม่มีประสบาร์
“อ้อนไม่มีประสบาร์ารแสเลย่ะุยศวีร์ เรว่าะทำานออมาไ้ไม่ีอย่าที่พวุาหวั”
มือให่ยื่นุมมือเล็ไล้นิ้วโป้วนหลัมือนุ่มแผ่วเบาส่มอบพลัวามเ้มแ็พร้อมไออุ่น่านึมสู่หัวใวน้อย
ให้เธอ้อนวาลมโมอสบวามอบอุ่นรับำลัใ
“อ้อนเยบอว่ายิหวาอบัวละรัวนี้มา หาเธอรู้ว่าอ้อนสวมบทบาทัวละรนี้แทนเธอ เธอมีวามสุและมีำลัใื่นมาูละรที่เธอื่นอบ
พี่เื่อว่าอ้อนทำไ้ พี่ะอย่วยอ้อนเอ ลอแสิู้่อนนะรับ”
ใบหน้าละมุนระบายยิ้มอบอุ่น ทอน้ำเสียอ่อนโยนสร้าวามมั่นใส่เป็นพลัานแล่นริ้วมายัหัวใวน้อย
อ้อนันทร์สูลมหายใเฮือให่ลี่ยิ้มหวานพยัหน้ารับ
“ล่ะอ้อนะลอู”
“อบใมานะ๊ะอ้อนันทร์ลอเอาบทไปทำวามเ้าใแล้วมาแสิ้ันนะ”
อ้อนันทร์รับำบอ่อนออไปเรียมัวแสิ้...
บทละรสำหรับัเลือัวนัแสเ้าหิไรรายาเป็นอนเ้าหิำลัรู้สึลำบาใับแผนารรอบรอเ้าหิาา
และเมือสมบูร์แหล่น้ำือันำเป็น่อีวิอาาประาราษร์ในแถบทะเลน้ำเ็มอพี่าย
ัวเธอ้อเ้าหาอรัษ์ฮาันนรัเ้าหิาาและปลิีพเาเพื่อัเสี้ยนหนามหัวใให้พี่าย
และำัอรัษ์ฝีมือสู้รบเ่ายายิ่่อาร่อรันแบบึ่หน้า
อ้อนันทร์้อแสามบทเ้าหิไรรายาวาแผนมาเออรัษ์หนุ่มผู้หนีาวัเปิทารัให้เ้าหิาาับเ้าายไราามำริอ์พระราบิาอเ้าหิ
เ้าหิไรรายาปลอมัวเป็นาวบ้านถูโรป่าไล่ล่าไ้รับบาเ็บมาถึหน้าระท่อมออรัษ์ฮาัน
อ้อนันทร์อ่านบทแล้วทอถอนใ แ่ไม่นานัว่วยอเธอ็เปิประูเ้ามาพร้อมระาษบทในมือ
“ิ้วผูโบเียว บทเ้าหิไรรายา ราม่ามาเหรอ?”
ูเปอร์สาร์หนุ่มยิ้มล้อเลียนทอัวลนั่บนโฟานุ่มแล้ระแทไหล่เล็เบา ๆ เรียรอยยิ้มอนรัลับืนมา เป็นารให้ำลัใันในอีรูปแบบหนึ่
“อ้อนเหมือนเลศูนย์ในหัวไม่มีอะไรับารแสนี่ะ พี่เอสะ่วยให้อ้อนแสนผ่านารแสิ้ไ้ยัไ?”
“อ้อนอยู่ับีะ ิิพัน์โภินนะ เื่อใันบ้าี บาทีอ้อนอาะมีพรสวรร์้านารแส่อนอยู่ในัว็ไ้
ไม่เยทำ ไม่ไ้แปลว่าะทำไม่ไ้นี่นา ลอูนะรับเ็ี”
วาลมโสบอบวามอบอุ่นอย่าเื่อมั่นั้ใฟัีะอธิบายเทนิารแส
ารทอน้ำเสียพูา สื่ออารม์ามบทบาท มุมล้อและอื่น ๆ อย่าละเอียลออ่อนีะทลอให้อ้อนันทร์แสามบท
เพราะีะเป็นรูที่ีเปี่ยมประสบาร์้านารแสส่วนอ้อนันทร์มีวามเ้าใัวละรีและเป็นนัเรียนหัวไว
ึสามารถแสามบทไ้ในเวลาไม่นานหรืออาเป็นเพราะเธอมีพรสวรร์้านนี้ในัวอยู่แล้ว็เป็นไ้
นั่นทำเอานแอบมอลอบเบะปามอบนหมั่นไส้
เพราะนับานี้ินิ้อเ้าาถ่ายทำับเมธัสส่วนให่
ส่วนอ้อนันทร์ไ้เ้าาับีะ ยิ่ทำให้โอาสใล้ิอเธอับีะแทบไม่มี เป็นเหุให้าราสาวยิ่ัอัใ
ทา้านอ้อนันทร์เริ่มรู้สึสนุับาร้อมบทเ้าาแอั่น่อสู้ับโรป่า
เพราะมีพื้นานทัษะศิลปะป้อันัวาารถูพ่อหวายเินส่ไปเรียนในวัยเ็ับีะมา่อน
เวลาบ่ายโมรอ้อนันทร์ับีะมาถึห้อัเลือนัแส
เริ่มแสบทัเลือือเ้าหิไรรายาแสร้่อสู้ับโรป่าเป็นทหารอเมือเธอปลอมัวมา
ไรรายาเือาัวเอแล้อยู่ในวล้อมอโรป่าวิ่หนีมาถึหน้าระท่อมออรัษ์ฮาัน
เา่วยเหลือเธอาโรป่าโยไม่รู้ว่านี่ือแผนารอเ้าหิ่าเมือ
าแระรรมาร พิาราเรื่อสื่ออารม์าม้วยาที่สอเรื่อทัษะ่อสู้ึ่อ้อนันทร์สามารถทำมันไ้ีทั้สอเรื่อ
นถึาที่สามเรื่อสื่อสารอารม์รัทาภาษาาย
ในบทอรัษ์หนุ่มเปิประูออมาพบหิสาวแปลหน้าำลัในวล้อมายสามน แม้บาเ็บแ่ยัูมีสั้นในมือพร้อมสู้าย
ีะเล่นามบทโยระโลาระเบียระท่อมส่เท้าประหนึ่ทรพลัถีบยออหนึ่ในสามนัแสสมทบล้มว่ำามบทบาททำให้นที่เหลือหันมาเห็นพาันวิ่หนีไป
“อรัษ์ ฮาัน!”
ทิ้ให้หิสาวแปลหน้าหันมอเาอย่าหวาระแว มือเล็ำมีสั้นี้ใส่อรัษ์ฮาันเมื่อเาสืบเท้าเ้าใล้เธอ
“อย่าเ้ามานะไม่เ่นนั้น ้าะแทเ้าให้พรุนเียว”
อ้อนันทร์ร้อบอเสียสั่นสมบทบาทะีะลี่ยิ้มอบอุ่น่วยส่อารม์ารแสมายัเธอไ้เป็นอย่าี
“ไม่้อลัว เรามา่วยไม่ไ้ทำร้าย เ้าไ้รับบาเ็บ้อทำแผล ามเรามา ้านในระท่อมมียาใส่แผลอยู่”
“ไม่ ้าไม่้อารวาม่วยเหลือานแปลหน้าเ่นเ้าและ้าะไปามทาอ้า”
อ้อนันทร์ในบทไรรายาร้ออบเสียร้าวทั้ที่อนนี้ทรายยืนแทบไม่อยู่
เธอแสสีหน้าท่าทาเ็บปวสมริเสียนะรรมารัเลือ่าสบาพยัหน้าื่นม
ีะหันมาทำหน้าุส่อารม์ารแสให้อ้อนันทร์อย่า่อเนื่อามบทบาท
“เ้าะื้อรั้นทนเ็บทำไม ้วยเียริอรัษ์ฮาัน ้ามีเนาี้อาร่วยเหลือ
เมื่อเ้าแ็แรีแล้ว่อยไป มาเร็วเี๋ยวเลือ็ไหลหมัวหรอเ้านแปลหน้า”
“เอ่อ ือ ้า..”
เ้าหิไรรายามัวทำสีหน้าลัเลึถูอรัษ์ฮาันเ้าประิัวอย่าว่อไวพร้อมปลอาวุธออามืออเธออย่า่ายาย
“อ๊ะ!”
อ้อมแนแ็แร้อนใ้สะโพลมสวยอุ้มร่าเล็ึ้นในวแนทำเอาเธอผวาอ้นอแร่
ทอวาลมโมอสบวามแสสีหน้าบอวามหวั่นไหวระนเ้อเินออมาไ้เป็นอย่าี
“ัท”
เสียผู้ำับาม้วยเสียปรบมือาะรรมารทีมัเลือนัแส่าพยัหน้ายิ้มพูเป็นเสียเียวันว่า
“ผ่าน”
อ้อนันทร์เผลอไผลโผสวมอูเปอร์สาร์หนุ่มแน่น
ฝัใบหน้าหวานแนบแ้มับออุ่นำาบลิ่นายหอมละมุนเ้าหมุนวนในลมหายใั่ในภวั์แห่วามีใ
‘ลับอนโแล้วพี่ะให้มาว่าอนะ’
มือให่ผละนในอ้อมออออ่อนโยนสบแววามวามอนรอบห้อล้อเลียน
นั่นเออ้อนันทร์ึไ้รู้สึัวหลุาภวั์เผยยิ้มเินให้ะรรมารอย่าน่าเอ็นู...
❤️❤️❤️❤️
เป็นทุอย่าให้อถ่าย็น้ออ้อนนี่แหละ่า????
นัแสหน้าใหม่
ัวละร่วยสร้าอรรถรสอละรรัแฟนาีเรื่อนี้ยัมีอีสอัวือ อ์าย ‘ไรา’ เป็นบทพระรอผู้เ้ามาแทรลาระหว่าวามรัเ้าหิาาับอรัษ์ฮาัน
และอีัวละรือ เ้าหิ ‘ไรรายา’ น้อสาวไราปลอมัวเป็นสามันเ้ามาในีวิอรัษ์ฮาันเพื่อหวัปลิีพเาเพราะพี่าย้อารรอบรอเ้าหิาา
นัแสบทเ้าายไราือ ‘เมธัส’ าราหนุ่มรุ่นราวราวเียวับีะ
ส่วนนัแสบทเ้าหิไรรายาือ ‘หวันยิหวา’ าิผู้น้อออ้อนันทร์นั่นเอ
แ่ระหว่าทาที่หวันยิหวาับรถเ้ารุเทพฯ ลับมีรถเ๋สัาิี่ปุ่นันหนึ่เสียหลัแล่น้ามเลนมาทาเธอ
เพราะวามใทำให้หวันยิหวาหัพวมาลัยอนโทรลหลบลายเป็นว่ารถอเธอเสียหลัพุู่น้ำ้าทาเสียเอ
เอี๊ย ูม! ...
ผู้บริหาร่ายละรนรุลเรียประุมทีมานเร่่วนหลัทราบ่าวารประสบอุบัิเหุอนัแสบทไรรายา
ะอ้อนันทร์ยัเศร้าใ แ่โีที่มีีะอยปลอบโยนเธอนสามารถวบุมสิเ้าร่วมประุมับทุนไ้
“เนื่อานัแสบทไรรายาประสบอุบัิเหุมีอาาร่อน้าหนัยัไม่ไ้สิ
เราำเป็น้อเปลี่ยนัวนัแสะทันหันและเห็นว่าุอ้อนันทร์เหมาะสมแสิ้บทนี้
เพราะนอาเ้าใัวละรี ยัมีรูปร่าหน้าาใล้เียับุหวันยิหวาอี้วย
ุอ้อนันทร์ะ่วยเราเพื่อให้ละรไป่อไ้ไหมรับ?
‘หมอัน’ ลูอผมเป็นน่วยเหลือุหวันยิหวาาที่ประสบเหุและเายัเป็นหมอเ้าอไุ้หวันยิหวา
เาะูแลรัษาเธอเ็มที่อใหุ้อ้อนันทร์วาในะรับ”
ยศวีร์เปิารประุมรประเ็นโยมีหยนั่้าพี่ายพยัหน้าเห็น้วย
หาทว่าอ้อนันทร์ยัมีวามัวลเี่ยวับทัษะ้านารแสเพราะนเอไม่มีประสบาร์
“อ้อนไม่มีประสบาร์ารแสเลย่ะุยศวีร์ เรว่าะทำานออมาไ้ไม่ีอย่าที่พวุาหวั”
มือให่ยื่นุมมือเล็ไล้นิ้วโป้วนหลัมือนุ่มแผ่วเบาส่มอบพลัวามเ้มแ็พร้อมไออุ่น่านึมสู่หัวใวน้อย
ให้เธอ้อนวาลมโมอสบวามอบอุ่นรับำลัใ
“อ้อนเยบอว่ายิหวาอบัวละรัวนี้มา หาเธอรู้ว่าอ้อนสวมบทบาทัวละรนี้แทนเธอ เธอมีวามสุและมีำลัใื่นมาูละรที่เธอื่นอบ
พี่เื่อว่าอ้อนทำไ้ พี่ะอย่วยอ้อนเอ ลอแสิู้่อนนะรับ”
ใบหน้าละมุนระบายยิ้มอบอุ่น ทอน้ำเสียอ่อนโยนสร้าวามมั่นใส่เป็นพลัานแล่นริ้วมายัหัวใวน้อย
อ้อนันทร์สูลมหายใเฮือให่ลี่ยิ้มหวานพยัหน้ารับ
“ล่ะอ้อนะลอู”
“อบใมานะ๊ะอ้อนันทร์ลอเอาบทไปทำวามเ้าใแล้วมาแสิ้ันนะ”
อ้อนันทร์รับำบอ่อนออไปเรียมัวแสิ้...
บทละรสำหรับัเลือัวนัแสเ้าหิไรรายาเป็นอนเ้าหิำลัรู้สึลำบาใับแผนารรอบรอเ้าหิาา
และเมือสมบูร์แหล่น้ำือันำเป็น่อีวิอาาประาราษร์ในแถบทะเลน้ำเ็มอพี่าย
ัวเธอ้อเ้าหาอรัษ์ฮาันนรัเ้าหิาาและปลิีพเาเพื่อัเสี้ยนหนามหัวใให้พี่าย
และำัอรัษ์ฝีมือสู้รบเ่ายายิ่่อาร่อรันแบบึ่หน้า
อ้อนันทร์้อแสามบทเ้าหิไรรายาวาแผนมาเออรัษ์หนุ่มผู้หนีาวัเปิทารัให้เ้าหิาาับเ้าายไราามำริอ์พระราบิาอเ้าหิ
เ้าหิไรรายาปลอมัวเป็นาวบ้านถูโรป่าไล่ล่าไ้รับบาเ็บมาถึหน้าระท่อมออรัษ์ฮาัน
อ้อนันทร์อ่านบทแล้วทอถอนใ แ่ไม่นานัว่วยอเธอ็เปิประูเ้ามาพร้อมระาษบทในมือ
“ิ้วผูโบเียว บทเ้าหิไรรายา ราม่ามาเหรอ?”
ูเปอร์สาร์หนุ่มยิ้มล้อเลียนทอัวลนั่บนโฟานุ่มแล้ระแทไหล่เล็เบา ๆ เรียรอยยิ้มอนรัลับืนมา เป็นารให้ำลัใันในอีรูปแบบหนึ่
“อ้อนเหมือนเลศูนย์ในหัวไม่มีอะไรับารแสนี่ะ พี่เอสะ่วยให้อ้อนแสนผ่านารแสิ้ไ้ยัไ?”
“อ้อนอยู่ับีะ ิิพัน์โภินนะ เื่อใันบ้าี บาทีอ้อนอาะมีพรสวรร์้านารแส่อนอยู่ในัว็ไ้
ไม่เยทำ ไม่ไ้แปลว่าะทำไม่ไ้นี่นา ลอูนะรับเ็ี”
วาลมโสบอบวามอบอุ่นอย่าเื่อมั่นั้ใฟัีะอธิบายเทนิารแส
ารทอน้ำเสียพูา สื่ออารม์ามบทบาท มุมล้อและอื่น ๆ อย่าละเอียลออ่อนีะทลอให้อ้อนันทร์แสามบท
เพราะีะเป็นรูที่ีเปี่ยมประสบาร์้านารแสส่วนอ้อนันทร์มีวามเ้าใัวละรีและเป็นนัเรียนหัวไว
ึสามารถแสามบทไ้ในเวลาไม่นานหรืออาเป็นเพราะเธอมีพรสวรร์้านนี้ในัวอยู่แล้ว็เป็นไ้
นั่นทำเอานแอบมอลอบเบะปามอบนหมั่นไส้
เพราะนับานี้ินิ้อเ้าาถ่ายทำับเมธัสส่วนให่
ส่วนอ้อนันทร์ไ้เ้าาับีะ ยิ่ทำให้โอาสใล้ิอเธอับีะแทบไม่มี เป็นเหุให้าราสาวยิ่ัอัใ
ทา้านอ้อนันทร์เริ่มรู้สึสนุับาร้อมบทเ้าาแอั่น่อสู้ับโรป่า
เพราะมีพื้นานทัษะศิลปะป้อันัวาารถูพ่อหวายเินส่ไปเรียนในวัยเ็ับีะมา่อน
เวลาบ่ายโมรอ้อนันทร์ับีะมาถึห้อัเลือนัแส
เริ่มแสบทัเลือือเ้าหิไรรายาแสร้่อสู้ับโรป่าเป็นทหารอเมือเธอปลอมัวมา
ไรรายาเือาัวเอแล้อยู่ในวล้อมอโรป่าวิ่หนีมาถึหน้าระท่อมออรัษ์ฮาัน
เา่วยเหลือเธอาโรป่าโยไม่รู้ว่านี่ือแผนารอเ้าหิ่าเมือ
าแระรรมาร พิาราเรื่อสื่ออารม์าม้วยาที่สอเรื่อทัษะ่อสู้ึ่อ้อนันทร์สามารถทำมันไ้ีทั้สอเรื่อ
นถึาที่สามเรื่อสื่อสารอารม์รัทาภาษาาย
ในบทอรัษ์หนุ่มเปิประูออมาพบหิสาวแปลหน้าำลัในวล้อมายสามน แม้บาเ็บแ่ยัูมีสั้นในมือพร้อมสู้าย
ีะเล่นามบทโยระโลาระเบียระท่อมส่เท้าประหนึ่ทรพลัถีบยออหนึ่ในสามนัแสสมทบล้มว่ำามบทบาททำให้นที่เหลือหันมาเห็นพาันวิ่หนีไป
“อรัษ์ ฮาัน!”
ทิ้ให้หิสาวแปลหน้าหันมอเาอย่าหวาระแว มือเล็ำมีสั้นี้ใส่อรัษ์ฮาันเมื่อเาสืบเท้าเ้าใล้เธอ
“อย่าเ้ามานะไม่เ่นนั้น ้าะแทเ้าให้พรุนเียว”
อ้อนันทร์ร้อบอเสียสั่นสมบทบาทะีะลี่ยิ้มอบอุ่น่วยส่อารม์ารแสมายัเธอไ้เป็นอย่าี
“ไม่้อลัว เรามา่วยไม่ไ้ทำร้าย เ้าไ้รับบาเ็บ้อทำแผล ามเรามา ้านในระท่อมมียาใส่แผลอยู่”
“ไม่ ้าไม่้อารวาม่วยเหลือานแปลหน้าเ่นเ้าและ้าะไปามทาอ้า”
อ้อนันทร์ในบทไรรายาร้ออบเสียร้าวทั้ที่อนนี้ทรายยืนแทบไม่อยู่
เธอแสสีหน้าท่าทาเ็บปวสมริเสียนะรรมารัเลือ่าสบาพยัหน้าื่นม
ีะหันมาทำหน้าุส่อารม์ารแสให้อ้อนันทร์อย่า่อเนื่อามบทบาท
“เ้าะื้อรั้นทนเ็บทำไม ้วยเียริอรัษ์ฮาัน ้ามีเนาี้อาร่วยเหลือ
เมื่อเ้าแ็แรีแล้ว่อยไป มาเร็วเี๋ยวเลือ็ไหลหมัวหรอเ้านแปลหน้า”
“เอ่อ ือ ้า..”
เ้าหิไรรายามัวทำสีหน้าลัเลึถูอรัษ์ฮาันเ้าประิัวอย่าว่อไวพร้อมปลอาวุธออามืออเธออย่า่ายาย
“อ๊ะ!”
อ้อมแนแ็แร้อนใ้สะโพลมสวยอุ้มร่าเล็ึ้นในวแนทำเอาเธอผวาอ้นอแร่
ทอวาลมโมอสบวามแสสีหน้าบอวามหวั่นไหวระนเ้อเินออมาไ้เป็นอย่าี
“ัท”
เสียผู้ำับาม้วยเสียปรบมือาะรรมารทีมัเลือนัแส่าพยัหน้ายิ้มพูเป็นเสียเียวันว่า
“ผ่าน”
อ้อนันทร์เผลอไผลโผสวมอูเปอร์สาร์หนุ่มแน่น
ฝัใบหน้าหวานแนบแ้มับออุ่นำาบลิ่นายหอมละมุนเ้าหมุนวนในลมหายใั่ในภวั์แห่วามีใ
‘ลับอนโแล้วพี่ะให้มาว่าอนะ’
มือให่ผละนในอ้อมออออ่อนโยนสบแววามวามอนรอบห้อล้อเลียน
นั่นเออ้อนันทร์ึไ้รู้สึัวหลุาภวั์เผยยิ้มเินให้ะรรมารอย่าน่าเอ็นู...
❤️❤️❤️❤️
เป็นทุอย่าให้อถ่าย็น้ออ้อนนี่แหละ่า????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น