ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : อุ่นไอรักถักทอ
อนที่ 15
อุ่นไอรัถัทอ
สายใยแห่รัผูพันูเปอร์สาร์หนุ่มับู่หมั้นัวน้อยถัทอ่อสานระหว่าันเนิ่นนานั้แ่วัยเยาว์วบนเิบโ
วันวานน้อสาวัวน้อยมีวามน่ารัสใสอออ้อนอ่อนหวานแ่พร้อมเล่นนับนพี่ไม่มีเี่ยอนทำให้ไม่เบื่อเล่นับน้อ
พอเิบโเ้าสู่วัยมัธยมพร้อมวามรับผิอบมาึ้นเมื่อีะเ้าสู่วารบันเทิาารประวร้อเพลรายารทีวีในนามวนรีโรเรียนรับราวัลนะเลิศมามาย
ีะหันมาทุ่มเทเวลาับารเินามวามใฝ่ฝัน พันาทัษะวามสามารถ้านารเล่นนรีไม่ว่าะเป็นีาร์ ลอ เปียโนและร้อเพลเป็นพรสวรร์ราวฟ้าประทาน
่วปิภาเรียนานั้น ีะับอ้อนันทร์ึห่าเหินเพราะเา้อฝึฝนทัษะพวนี้ไม่ไ้ลใ้ไปลุลีีโมับเธอ
นระทั่ถึวันหมั้นหมาย ีะยัเลือว้าวามฝันประวศิลปินนัร้อหลับารศึษาระับปริารี
านั้นีวิีะ็มีแ่านับารเรียน่อปริาโทถูเรียาน ‘ูเปอร์สาร์’ มาวามสามารถวัใาว้อม
แลมา้วยบาแผลัินใอ้อนันทร์เพราะิว่าเาไม่้อารเธอ านนี้ีะอยอมเสี่ยลูปืนพ่อหวายเินเพื่อพิสูน์ให้เห็นว่าเา้อารู่หมั้นัวน้อยมาเพียใ
ริมฝีปาไ้รูปเผยอรับูบอ่อนหวานละเลียูเม้มลิ้มรสละมุนาริมฝีปาันและัน แทรเรียวลิ้นอุ่นโอบอื่ม่ำเรียวลิ้นเล็หวามหวาน
“พี่เป็นออ้อนแล้วนะรับนี”
น้ำเสียทุ้มนุ่มละมุนระิบบอิริมฝีปาอิ่มสวยละเลียูเม้มอ่อนหวาน
“อ้อนเป็นอพี่นเียว ห้ามิยให้นอื่นเ็าเ้าใไหมรับ?”
ริมฝีปาไ้รูปรูบหน้าผามน ้อนปลายาเรียว ให้เยมอสบาัน
รั้นพอนัวเล็ไม่ยอมอบรับึบูบริมฝีปาอิ่มบเม้มเบา ๆ ทีหนึ่ ่อน้อวามพราว
“ถ้าไม่อบพี่ะ่อแล้วนะ”
นัวโผละัวึ้นเล็น้อยสบาส่เสียู่พร่าหวาน มีอิทธิพล่อหัวใวน้อยยับอัราารเ้นไหวระรัวแร
“เ้าใแล้ว่ะ”
นัวเล็ระิบแผ่วเบา่อนุใบหน้าแนบอว้าท่าทาน่าเอ็นูพาให้นัวโหัวใอ่อนโยนระับวแนอล่อมพาันหลับใหลสู่นิทราหวาน
ารารีาลสู่อรุรุ่เ้าวันใหม่ในอ้อมอแสนอบอุ่นอันและัน...
แสสีทอระเรื่อเรือทอทอผ่าน่อว่าผืนผ้าม่านปลุวาลมโะพริบปรือื่นมาพบนเอนอนุแนบออุ่นในวแนแ็แรเรือนายเปลือยเปล่าใ้ผืนผ้าห่มอุ่น
ใบหน้าหวานยับแผ่วเบาแหนเยทอวาลมโมอใบหน้าลูรัพระเ้าแววาหลใหล วามทรำใน่ำืนผุพรายอย้ำว่าัวเอเป็นฝ่ายรุ่มู่อสัมผัสรัลึล้ำอย่าน่าอาย
ปลายนิ้วนุ่มเผลอไผลแะไล้สัมผัสใบหน้าละมุนาวาามแนวิ้วเ้มลาผะแผ่วามสันมูโ่รริมฝีปาั่มีมน์ร่ายวามหวิวหวามใส่เธอลอ่ำืนที่ผ่านมา
“อ๊ะ!”
วามเปิมอนในอ้อมอเ็มาอ้าปาับับเม้มปลายนิ้วนุ่มที่เผลอแะ้ารริมฝีปาไ้รูปแผ่วเบา
ลับทำเอาอ้อนันทร์สะุ้ ผละมือออั้ท่าะิ้นหลีหนี้วยวามเินอายเพราะถูีะับไ้ว่าแอบลวนลามเา
“ะไปไหนรับ?”
“อะ..อ้อนะลับอนโ่ะ”
ีะะรุบร่าเล็ที่หอบผืนผ้าห่มระถถอยหนีลับมาแนบอว้าแสร้ระิบิริมใบหูเล็เสียระเส่า
“ยัเ้าอยู่เลย วันนี้วันหยุ นอนพัเถอะ พี่รู้ว่าอ้อนเพลีย เพราะเมื่อืนเป็นรั้แรออ้อน”
ใบหน้าหวานเห่อร้อนับสีระเรื่อแเม้มริมฝีปาแน่นแลูน่ารัน่าปรารถนาปลุวาม้อารยามเ้าพลันื่นัว ีะึเลื่อนมือให่ลูบสะโพลมสวยแอบปลุเร้าลาย ๆ
“อ๊ะ พี่เอส ปล่อย่ะ อ้อนะลับอนโ”
มือเล็รั้ผ้าห่มลุมถึอวัพันห่อัวเอราวับหนอนน้อยหลบสายามพราวที่้อมอราวะลืนินัน
“แสว่าอ้อนหายเพลียแล้ว ถ้าอย่านั้น..”
❤️❤️❤️❤️
อุ่นไอรัถัทอ
สายใยแห่รัผูพันูเปอร์สาร์หนุ่มับู่หมั้นัวน้อยถัทอ่อสานระหว่าันเนิ่นนานั้แ่วัยเยาว์วบนเิบโ
วันวานน้อสาวัวน้อยมีวามน่ารัสใสอออ้อนอ่อนหวานแ่พร้อมเล่นนับนพี่ไม่มีเี่ยอนทำให้ไม่เบื่อเล่นับน้อ
พอเิบโเ้าสู่วัยมัธยมพร้อมวามรับผิอบมาึ้นเมื่อีะเ้าสู่วารบันเทิาารประวร้อเพลรายารทีวีในนามวนรีโรเรียนรับราวัลนะเลิศมามาย
ีะหันมาทุ่มเทเวลาับารเินามวามใฝ่ฝัน พันาทัษะวามสามารถ้านารเล่นนรีไม่ว่าะเป็นีาร์ ลอ เปียโนและร้อเพลเป็นพรสวรร์ราวฟ้าประทาน
่วปิภาเรียนานั้น ีะับอ้อนันทร์ึห่าเหินเพราะเา้อฝึฝนทัษะพวนี้ไม่ไ้ลใ้ไปลุลีีโมับเธอ
นระทั่ถึวันหมั้นหมาย ีะยัเลือว้าวามฝันประวศิลปินนัร้อหลับารศึษาระับปริารี
านั้นีวิีะ็มีแ่านับารเรียน่อปริาโทถูเรียาน ‘ูเปอร์สาร์’ มาวามสามารถวัใาว้อม
แลมา้วยบาแผลัินใอ้อนันทร์เพราะิว่าเาไม่้อารเธอ านนี้ีะอยอมเสี่ยลูปืนพ่อหวายเินเพื่อพิสูน์ให้เห็นว่าเา้อารู่หมั้นัวน้อยมาเพียใ
ริมฝีปาไ้รูปเผยอรับูบอ่อนหวานละเลียูเม้มลิ้มรสละมุนาริมฝีปาันและัน แทรเรียวลิ้นอุ่นโอบอื่ม่ำเรียวลิ้นเล็หวามหวาน
***...NC สามารถอ่านเนื้อหาบับสมบูร์ไ้า E-book ...***
“พี่เป็นออ้อนแล้วนะรับนี”
น้ำเสียทุ้มนุ่มละมุนระิบบอิริมฝีปาอิ่มสวยละเลียูเม้มอ่อนหวาน
***...NC สามารถอ่านเนื้อหาบับสมบูร์ไ้า E-book ...***
“อ้อนเป็นอพี่นเียว ห้ามิยให้นอื่นเ็าเ้าใไหมรับ?”
ริมฝีปาไ้รูปรูบหน้าผามน ้อนปลายาเรียว ให้เยมอสบาัน
รั้นพอนัวเล็ไม่ยอมอบรับึบูบริมฝีปาอิ่มบเม้มเบา ๆ ทีหนึ่ ่อน้อวามพราว
“ถ้าไม่อบพี่ะ่อแล้วนะ”
นัวโผละัวึ้นเล็น้อยสบาส่เสียู่พร่าหวาน มีอิทธิพล่อหัวใวน้อยยับอัราารเ้นไหวระรัวแร
“เ้าใแล้ว่ะ”
นัวเล็ระิบแผ่วเบา่อนุใบหน้าแนบอว้าท่าทาน่าเอ็นูพาให้นัวโหัวใอ่อนโยนระับวแนอล่อมพาันหลับใหลสู่นิทราหวาน
ารารีาลสู่อรุรุ่เ้าวันใหม่ในอ้อมอแสนอบอุ่นอันและัน...
แสสีทอระเรื่อเรือทอทอผ่าน่อว่าผืนผ้าม่านปลุวาลมโะพริบปรือื่นมาพบนเอนอนุแนบออุ่นในวแนแ็แรเรือนายเปลือยเปล่าใ้ผืนผ้าห่มอุ่น
ใบหน้าหวานยับแผ่วเบาแหนเยทอวาลมโมอใบหน้าลูรัพระเ้าแววาหลใหล วามทรำใน่ำืนผุพรายอย้ำว่าัวเอเป็นฝ่ายรุ่มู่อสัมผัสรัลึล้ำอย่าน่าอาย
ปลายนิ้วนุ่มเผลอไผลแะไล้สัมผัสใบหน้าละมุนาวาามแนวิ้วเ้มลาผะแผ่วามสันมูโ่รริมฝีปาั่มีมน์ร่ายวามหวิวหวามใส่เธอลอ่ำืนที่ผ่านมา
“อ๊ะ!”
วามเปิมอนในอ้อมอเ็มาอ้าปาับับเม้มปลายนิ้วนุ่มที่เผลอแะ้ารริมฝีปาไ้รูปแผ่วเบา
ลับทำเอาอ้อนันทร์สะุ้ ผละมือออั้ท่าะิ้นหลีหนี้วยวามเินอายเพราะถูีะับไ้ว่าแอบลวนลามเา
“ะไปไหนรับ?”
“อะ..อ้อนะลับอนโ่ะ”
ีะะรุบร่าเล็ที่หอบผืนผ้าห่มระถถอยหนีลับมาแนบอว้าแสร้ระิบิริมใบหูเล็เสียระเส่า
“ยัเ้าอยู่เลย วันนี้วันหยุ นอนพัเถอะ พี่รู้ว่าอ้อนเพลีย เพราะเมื่อืนเป็นรั้แรออ้อน”
ใบหน้าหวานเห่อร้อนับสีระเรื่อแเม้มริมฝีปาแน่นแลูน่ารัน่าปรารถนาปลุวาม้อารยามเ้าพลันื่นัว ีะึเลื่อนมือให่ลูบสะโพลมสวยแอบปลุเร้าลาย ๆ
“อ๊ะ พี่เอส ปล่อย่ะ อ้อนะลับอนโ”
มือเล็รั้ผ้าห่มลุมถึอวัพันห่อัวเอราวับหนอนน้อยหลบสายามพราวที่้อมอราวะลืนินัน
“แสว่าอ้อนหายเพลียแล้ว ถ้าอย่านั้น..”
***...NC สามารถอ่านเนื้อหาบับสมบูร์ไ้า E-book ...***
❤️❤️❤️❤️
เรา้อเรา้อออภัยนัอ่านที่น่ารัทุท่าน เนื่อามีไอีนิรนามบานพยายามแบนผลานอเราและอมเมนท์้วยถ้อยำหยาบายให้ร้ายผลานอเราเินริ เราึอปิอมเม้นท์
และเราอลบเนื้อหา NC บาส่วนออ แม้มั่นใว่าภาษาที่เราใ้นุ่มนวลละมุนละไม ้อารสื่อถึารแสวามรัผ่านภาษาายอันาม็าม
นัอ่านที่น่ารัสามารถอ่านเนื้อหาบับสมบูร์ไ้า E-book อนนี้ัโปรโมั่นอยู่นะะ
อบุที่เอ็นูนัเียนหน้าใหม่ หาผลานอเราถูในัอ่าน อเพีย ❤️ ให้ำลัใเรา็ออบุมาเลย
รันอ่านที่น่ารั
รีสุภั
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น