ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พี่จะสอนให้
อนที่ 9
พี่ะสอนให้
ภายในห้อทำานส่วนัวยลภัทรผู้ัละร่ายนรุล เวลานี้เปรียบเสมือนห้ออาารย์ที่ปรึษาออ้อนันทร์เพราะมีน่วยให้ำี้แนะถึสอน ือ ยลภัทรับหย
“ุ้อยน้อยนิอารเียนนิยายที่หนูอ้อนันทร์อยาให้เราสอนแม่ลู่วยวิาร์นั่นือ ‘บทเลิฟีน’ ที่หนูยัเียนไม่ลื่นไหลนั
นอนั้นเียนไ้ี พล็อเรื่อน่าสนใ บรรยายลื่นไหล เินเรื่อเร็ว เนื้อหาวนิาม ลี่ลายปมปัหารบถ้วน บสวยาม้ะ”
“อบุุยลภัทรับุหยมานะะ อ้อนะพยายามศึษาและพันาารเียนเลิฟีนให้ลื่นไหลึ้น่ะ”
อ้อนันทร์ยิ้มหวาน ยมือไหว้อบุสอผู้ให่ใีบอลาแล้วเปิประูห้อออมา ลับพบูเปอร์สาร์หนุ่มยืนยิ้มนัยน์าพราวท่าทาอารม์ีอยู่รหน้า
“พี่เอส!”
นัยน์ามพริบพราวทำเอาอ้อนันทร์หวนิถึูบเมื่อืนนำพาระไอร้อนผ่าวลามเลียวหน้าับสีระเรื่อแ
แม้เป็นเพียารูบแ้ม แ่ลับสร้าวามหวามไหวแสนประหลา่านึมสู่หัวใวน้อยเ้นไหวระรัวแร
“มีอะไรให้่วย ็บอพี่ไ้นะ โยเพาะ ‘บทเลิฟีน’ พี่ะสอนให้”
“ะ..!”
ีะโน้มหน้าลระิบิใบหูเล็ัหวะเินสวนัน ทิ้วามหวิวหวามไว้ให้อ้อนันทร์ทอมอามแผ่นหลัว้าท่ามลาระลอริ้วแห่วามเ้อเินลามเลีย
‘นบ้า แอบฟัันเหรอเนี่ย’
อ้อนันทร์ทำไ้เพีย้อนลม้อนแล้เ้าประูลิฟ์เลือั้นสูิโอถ่ายละรลมารายานัวับหัวหน้าแผน่าแ่หน้าเริ่มฝึเรียนรู้านเพื่อเ็บ้อมูลเป็นแผนแร
‘รุ่ทิวา’ สาวให่หัวหน้าทีมเปิรอยยิ้มหวานแนะนำทีมานในแผนพาัน้อนรับอ้อนันทร์อย่าเป็นันเอ
เนื่อาวันนี้มีารถ่ายทำาแอั่นเป็นาร่อสู้ระหว่าพระเอับโรร้ายนับเป็นานให่อทีมานนอาแ่หน้าแล้วยั้อใ้ทัษะแ่บาแผลสมริ
“วันนี้พี่รุ่ะให้น้ออ้อนโว์ฝีมือแ่หน้าัวพระเอหลัา่อสู้ อรัษ์ะมีแผลรมุมปาโนเป็นสีแ้ำ ๆ แล้ว่อยหยสีเลือึมรมุมปา ในา่อไป่ะ”
“พี่รุ่ให้อ้อนแ่หน้าพระเอเลยเหรอะ?”
“ใ่่ะเพราะ่ายสุ ส่วนโรเ็บหนั พวพี่ลุยเอ”
อ้อนันทร์ำ้อพยัหน้ารับหมหนทาหลบเลี่ยใล้ิูเปอร์สาร์หนุ่มเพราะอนนี้ร่าสูับนัแสสมทบพาันเินมายัเ็นท์่าแ่หน้าอย่าพร้อมเพรีย
“วันนี้มี่าแ่หน้านใหม่เหรอรับพี่รุ่?”
ูเปอร์สาร์หนุ่มอมยิ้มถามรุ่ทิวา ทว่าวาู่มทอมอเพียใบหน้าหวานอ่าแ่หน้านใหม่
ผู้มีสีหน้าสบนิ่หาภายในใเ้นเร้า้อวบุมนเอไม่ให้เผลอไผลแสวามเินอายยามสบนัยน์ามทรเสน่ห์ร้ายานี่เ้า
“น้อีะประเิม่าแ่หน้านใหม่ให้พี่รุ่้วยนะ าโน่อยมุมปาน้ออ้อนัารามพี่สอนไ้เลย่ะ”
ูเปอร์สาร์หนุ่มนั่เ้าอี้ร้าม่าแ่หน้านใหม่ะลุ่มนัแสสมทบพาันเลือที่นั่ลรหน้ารุ่ทิวาและทีมานนอื่นอย่ารู้านเ่นัน
“เิเลยรับุ่าแ่หน้านใหม่”
น่าเย้ายื่นใบหน้ายิ้มหยอเย้า่อวนให้หวั่นไหว
ทำเอาอ้อนันทร์้อพยายามวบุมัวเอสุวามสามารถเพราะเพียเห็นหน้าเาลับมีภาพถูอีฝ่ายูบแ้มวนเวียนเ้ามาในวามทรำ
..มิหนำ้ำยัมีำพูล้อเลียนเรื่อบทเลิฟีนเพิ่มอี..
มือเล็หยิบสำลี้อนเลือแะสีแาบลัออน บรรแ้มลมุมปาไ้รูปอูเปอร์สาร์หนุ่มอย่าเบามือ ส่วนมือเล็อี้าเยาเาึ้นเล็น้อย
สัมผัสนุ่มามือเล็ส่ผลให้วามทอมอเพียวหน้าหวานประายาอ่อนโยนื่นมผิวใสราวับผิวเ็แ่แ้มเรื่อสำอาบาเบาลอยใล้แ่ืบให้สัมผัสนุ่มหอม
มูโ่ลอบำาบลิ่นแ้มหอมละมุนเ้าเ็บัหมุนวนในลมหายใอนอย่าอิ่มเอมวบนารแ่บาแผลเสมือนถูเสร็เรียบร้อยึหันให้รุ่ทิวารว
“ผลานแรผ่าน่ะน้ออ้อน เิน้อีะเ้าา่ะ”
“อบุรับ”
ูเปอร์สาร์หนุ่มทอวาู่มมอวหน้าหวานเสหันหลบาเา ทำเป็นแสร้เไสนใเรียนรู้านารุ่ทิวา
ทั้น่าเอ็นูและน่ามันเี้ยวพานพาหัวใแร่นึอยาโน้มลฟัูบแ้มนุ่มอีสัที..หาที่ริทำเพียอมยิ้มผละาไป…
่ำนี้หลัเลิานีะเลือเปลี่ยนรถอีันอที่บ้านับมาส่อ้อนันทร์ถึอนโและหาเรื่อเถลไถลึ้นมาบนห้อพัอเธอ
เพื่อ่วยเหลือารเียนเลิฟีนอันเป็นุ้อยอานเียนนิยายราวับเาือผู้เี่ยวาบทแบบนี้ระนั้น
มุมทำานออ้อนันทร์อยู่ริมหน้า่าในโนรับแบนโ๊ะทำานล้วนเป็นสีมพูอ่อนหวาน
ไม่ว่าะเป็นโน้บุ๊ล่อเรื่อเียน สมุโน้หรือแม้แ่ระาษโพส์อิท็ามท่าทาะเป็นสีโปรปรานเอามา
มือเล็เปิโน้บุ๊เ้าโฟล์เอร์ัเ็บไฟล์นิยายรัเปิใหู้เปอร์สาร์หนุ่ม่วยอ่านรวานเียนบทเลิฟีน ท่ามลาวามเ้อเินลามเลียใบหน้าหวานับสีระเรื่อแ
“ถ้าารเียนบทเลิฟีนาินนาารไม่ลื่นไหล อ้อนวรเียนาประสบาร์ร ึ่พี่่วยไ้นะ”
ูเปอร์สาร์หนุ่มวามือัันัวเล็ไว้ในวแนพลาโน้มใบหน้าลระิบิริมใบหูเล็อู่หมั้นัวน้อยแล้อ้าปาบเม้มใบหูระเรื่อแเบา ๆ
สัมผัสหยอเย้าทำเอานแสนอน้อย่นอห่อไหล่ัวสะท้านพานพามือเล็สั่นนพิมพ์านไม่ออเสียแล้ว
“พี่ะสอนให้”
ใบหน้าหวานแหนเย้อนวาลมโสบมออบวาู่มเพียนิลับ้อพริ้มหลับลเพราะใบหน้าละมุนโบลรริมฝีปาไ้รูปแะูบริมฝีปาอิ่มแบบไม่ทันั้ัว
อ้อนันทร์เผยอริมฝีปา้วยวามใรับสัมผัสแผ่วราวนนนุ่มแะปัผ่านริมฝีปาเพียนิแล้วผละออห่า
ลับทิ้ร่อรอยอบอุ่นหวานไหวบนลีบปานุ่มมีวามรู้สึบาอย่า่อัวราวฝูผีเสื้อน้อยให่ำลัโบยบินในท้อ
“ูบ เมื่อรู่เป็นูบอนุบาลหมีน้อย แะริมฝีปาสัมผัสันเบา ๆ ให้วามรู้สึน่ารัสใสเหมือนป๊อปปี้เลิฟ”
นัวเล็แทบไม่มีสิฟัำบรรยายารูบแม้สันิแู่บแรอนุบาลหมีน้อยลับส่ผล่อหัวใวน้อยเ้นรัว
แ่ลับไม่ถอยหนีเมื่อูเปอร์สาร์หนุ่มโน้มใบหน้าลอีหน
“อื้ม”
ริมฝีปาไ้รูปประทับูบริมฝีปาอิ่มละเลียูเม้มาริมฝีปา้านบนออ้อนันทร์อย่าเื่อ้านุ่มนวลอ่อนโยน่อนวนลยัริมฝีปา้านล่าและเล็มูเม้มผะแผ่ว
ูบนี้พานพาหัวใวน้อยหวิวหวามสั่นไหวระรัวแรเลื่อนมือเล็เผลอไผลลูบแผอว้าล้ออ้นอแร่ นำพาวามอ่อนโยน่านึมสู่หัวในัวโเป็นระลอริ้ว
“ูบอ่อนหวาน สัมผัสแนบิว่าูบอนุบาลหมีน้อย ริมฝีปาอเราไม่ไ้แะสัมผัสันเย ๆ แ่นูบะูเม้มและเล็มริมฝีปาอีฝ่ายอย่าอ่อนโยน
เพิ่มวามสนิทสนมันอีระับให้วามรู้สึนุ่มนวล ทำให้หัวใเ้นระรัว ราวับหลุมรัันอย่าลึึ้ยิ่ึ้น”
ใบหน้าหวานเรื่อแนัยน์าลมโลอไหว่ำหวานยามสบมออบวาู่มหลัาีะผละถอนูบอออ้อยอิ่พูอธิบายบอน้ำเสียนุ่มละมุน
“อ้อนะรู้ัวไหมเนี่ยว่าัวเอน่าูบแ่ไหน ยิ่มาทำาแป๋วใส่ันแบบนี้ พี่ะสอน่อละนะ”
ริมฝีปาอิ่มเผยอึ้นน้อย ๆ มีแรึูอันมหาศาลโน้มนำพาูเปอร์สาร์หนุ่ม้มลรูบริมฝีปาอิ่มแสนสวยเริ่มแะสัมผัสแผ่วเบาึผละออมาสบาัน
อ้อนันทร์ไ้แ่หน้าแเรื่อ่อนรับสัมผัสประทับทาบลละเลียูเม้มลีบปานุ่มผะแผ่ว ามมา้วยบเบียหนัหน่วูเม้มเร่าร้อนราวะลืนินัน
เรียวลิ้นอุ่นแทรสู่โพรปานุ่มวาสำรวรวราเี่ยวระหวัรัรึเรียวลิ้นเล็ื่ม่ำลึล้ำเสียนอ้อนันทร์ทอลมหายใระั้นถี่ ัวสั่นสะท้าน ิเล็บบนบ่าว้าแน่น
นั่นเอีะึผละถอนูบออมอสบาันแววหวาน
“ูบลึล้ำ ให้วามรู้สึาบ่านรัวน เร่าร้อนราวหลุมับัไฟเสน่หานถอนัวไม่ึ้น”
น้ำเสียเย้ายวนทำเอาใบหน้าหวานร้อนผ่าวบแนบบ่าว้าปล่อยให้วแนอุ่นโอบอ
เสมือนล่อลอยท่ามลามวลอไม้หอมทั้อบอุ่นอ่อนโยน เว้าวอนอ่อนหวาน ลึล้ำเร่าร้อน าบ่านรัวน..
รูอเธอสอนเ่เินไปแล้ว...
❤️❤️❤️❤️
พี่เอส รับสอน ??’ อีเปล่า๊า..นัเรียน่อแถวยาวมา่า????
พี่ะสอนให้
ภายในห้อทำานส่วนัวยลภัทรผู้ัละร่ายนรุล เวลานี้เปรียบเสมือนห้ออาารย์ที่ปรึษาออ้อนันทร์เพราะมีน่วยให้ำี้แนะถึสอน ือ ยลภัทรับหย
“ุ้อยน้อยนิอารเียนนิยายที่หนูอ้อนันทร์อยาให้เราสอนแม่ลู่วยวิาร์นั่นือ ‘บทเลิฟีน’ ที่หนูยัเียนไม่ลื่นไหลนั
นอนั้นเียนไ้ี พล็อเรื่อน่าสนใ บรรยายลื่นไหล เินเรื่อเร็ว เนื้อหาวนิาม ลี่ลายปมปัหารบถ้วน บสวยาม้ะ”
“อบุุยลภัทรับุหยมานะะ อ้อนะพยายามศึษาและพันาารเียนเลิฟีนให้ลื่นไหลึ้น่ะ”
อ้อนันทร์ยิ้มหวาน ยมือไหว้อบุสอผู้ให่ใีบอลาแล้วเปิประูห้อออมา ลับพบูเปอร์สาร์หนุ่มยืนยิ้มนัยน์าพราวท่าทาอารม์ีอยู่รหน้า
“พี่เอส!”
นัยน์ามพริบพราวทำเอาอ้อนันทร์หวนิถึูบเมื่อืนนำพาระไอร้อนผ่าวลามเลียวหน้าับสีระเรื่อแ
แม้เป็นเพียารูบแ้ม แ่ลับสร้าวามหวามไหวแสนประหลา่านึมสู่หัวใวน้อยเ้นไหวระรัวแร
“มีอะไรให้่วย ็บอพี่ไ้นะ โยเพาะ ‘บทเลิฟีน’ พี่ะสอนให้”
“ะ..!”
ีะโน้มหน้าลระิบิใบหูเล็ัหวะเินสวนัน ทิ้วามหวิวหวามไว้ให้อ้อนันทร์ทอมอามแผ่นหลัว้าท่ามลาระลอริ้วแห่วามเ้อเินลามเลีย
‘นบ้า แอบฟัันเหรอเนี่ย’
อ้อนันทร์ทำไ้เพีย้อนลม้อนแล้เ้าประูลิฟ์เลือั้นสูิโอถ่ายละรลมารายานัวับหัวหน้าแผน่าแ่หน้าเริ่มฝึเรียนรู้านเพื่อเ็บ้อมูลเป็นแผนแร
‘รุ่ทิวา’ สาวให่หัวหน้าทีมเปิรอยยิ้มหวานแนะนำทีมานในแผนพาัน้อนรับอ้อนันทร์อย่าเป็นันเอ
เนื่อาวันนี้มีารถ่ายทำาแอั่นเป็นาร่อสู้ระหว่าพระเอับโรร้ายนับเป็นานให่อทีมานนอาแ่หน้าแล้วยั้อใ้ทัษะแ่บาแผลสมริ
“วันนี้พี่รุ่ะให้น้ออ้อนโว์ฝีมือแ่หน้าัวพระเอหลัา่อสู้ อรัษ์ะมีแผลรมุมปาโนเป็นสีแ้ำ ๆ แล้ว่อยหยสีเลือึมรมุมปา ในา่อไป่ะ”
“พี่รุ่ให้อ้อนแ่หน้าพระเอเลยเหรอะ?”
“ใ่่ะเพราะ่ายสุ ส่วนโรเ็บหนั พวพี่ลุยเอ”
อ้อนันทร์ำ้อพยัหน้ารับหมหนทาหลบเลี่ยใล้ิูเปอร์สาร์หนุ่มเพราะอนนี้ร่าสูับนัแสสมทบพาันเินมายัเ็นท์่าแ่หน้าอย่าพร้อมเพรีย
“วันนี้มี่าแ่หน้านใหม่เหรอรับพี่รุ่?”
ูเปอร์สาร์หนุ่มอมยิ้มถามรุ่ทิวา ทว่าวาู่มทอมอเพียใบหน้าหวานอ่าแ่หน้านใหม่
ผู้มีสีหน้าสบนิ่หาภายในใเ้นเร้า้อวบุมนเอไม่ให้เผลอไผลแสวามเินอายยามสบนัยน์ามทรเสน่ห์ร้ายานี่เ้า
“น้อีะประเิม่าแ่หน้านใหม่ให้พี่รุ่้วยนะ าโน่อยมุมปาน้ออ้อนัารามพี่สอนไ้เลย่ะ”
ูเปอร์สาร์หนุ่มนั่เ้าอี้ร้าม่าแ่หน้านใหม่ะลุ่มนัแสสมทบพาันเลือที่นั่ลรหน้ารุ่ทิวาและทีมานนอื่นอย่ารู้านเ่นัน
“เิเลยรับุ่าแ่หน้านใหม่”
น่าเย้ายื่นใบหน้ายิ้มหยอเย้า่อวนให้หวั่นไหว
ทำเอาอ้อนันทร์้อพยายามวบุมัวเอสุวามสามารถเพราะเพียเห็นหน้าเาลับมีภาพถูอีฝ่ายูบแ้มวนเวียนเ้ามาในวามทรำ
..มิหนำ้ำยัมีำพูล้อเลียนเรื่อบทเลิฟีนเพิ่มอี..
มือเล็หยิบสำลี้อนเลือแะสีแาบลัออน บรรแ้มลมุมปาไ้รูปอูเปอร์สาร์หนุ่มอย่าเบามือ ส่วนมือเล็อี้าเยาเาึ้นเล็น้อย
สัมผัสนุ่มามือเล็ส่ผลให้วามทอมอเพียวหน้าหวานประายาอ่อนโยนื่นมผิวใสราวับผิวเ็แ่แ้มเรื่อสำอาบาเบาลอยใล้แ่ืบให้สัมผัสนุ่มหอม
มูโ่ลอบำาบลิ่นแ้มหอมละมุนเ้าเ็บัหมุนวนในลมหายใอนอย่าอิ่มเอมวบนารแ่บาแผลเสมือนถูเสร็เรียบร้อยึหันให้รุ่ทิวารว
“ผลานแรผ่าน่ะน้ออ้อน เิน้อีะเ้าา่ะ”
“อบุรับ”
ูเปอร์สาร์หนุ่มทอวาู่มมอวหน้าหวานเสหันหลบาเา ทำเป็นแสร้เไสนใเรียนรู้านารุ่ทิวา
ทั้น่าเอ็นูและน่ามันเี้ยวพานพาหัวใแร่นึอยาโน้มลฟัูบแ้มนุ่มอีสัที..หาที่ริทำเพียอมยิ้มผละาไป…
่ำนี้หลัเลิานีะเลือเปลี่ยนรถอีันอที่บ้านับมาส่อ้อนันทร์ถึอนโและหาเรื่อเถลไถลึ้นมาบนห้อพัอเธอ
เพื่อ่วยเหลือารเียนเลิฟีนอันเป็นุ้อยอานเียนนิยายราวับเาือผู้เี่ยวาบทแบบนี้ระนั้น
มุมทำานออ้อนันทร์อยู่ริมหน้า่าในโนรับแบนโ๊ะทำานล้วนเป็นสีมพูอ่อนหวาน
ไม่ว่าะเป็นโน้บุ๊ล่อเรื่อเียน สมุโน้หรือแม้แ่ระาษโพส์อิท็ามท่าทาะเป็นสีโปรปรานเอามา
มือเล็เปิโน้บุ๊เ้าโฟล์เอร์ัเ็บไฟล์นิยายรัเปิใหู้เปอร์สาร์หนุ่ม่วยอ่านรวานเียนบทเลิฟีน ท่ามลาวามเ้อเินลามเลียใบหน้าหวานับสีระเรื่อแ
“ถ้าารเียนบทเลิฟีนาินนาารไม่ลื่นไหล อ้อนวรเียนาประสบาร์ร ึ่พี่่วยไ้นะ”
ูเปอร์สาร์หนุ่มวามือัันัวเล็ไว้ในวแนพลาโน้มใบหน้าลระิบิริมใบหูเล็อู่หมั้นัวน้อยแล้อ้าปาบเม้มใบหูระเรื่อแเบา ๆ
สัมผัสหยอเย้าทำเอานแสนอน้อย่นอห่อไหล่ัวสะท้านพานพามือเล็สั่นนพิมพ์านไม่ออเสียแล้ว
“พี่ะสอนให้”
ใบหน้าหวานแหนเย้อนวาลมโสบมออบวาู่มเพียนิลับ้อพริ้มหลับลเพราะใบหน้าละมุนโบลรริมฝีปาไ้รูปแะูบริมฝีปาอิ่มแบบไม่ทันั้ัว
อ้อนันทร์เผยอริมฝีปา้วยวามใรับสัมผัสแผ่วราวนนนุ่มแะปัผ่านริมฝีปาเพียนิแล้วผละออห่า
ลับทิ้ร่อรอยอบอุ่นหวานไหวบนลีบปานุ่มมีวามรู้สึบาอย่า่อัวราวฝูผีเสื้อน้อยให่ำลัโบยบินในท้อ
“ูบ เมื่อรู่เป็นูบอนุบาลหมีน้อย แะริมฝีปาสัมผัสันเบา ๆ ให้วามรู้สึน่ารัสใสเหมือนป๊อปปี้เลิฟ”
นัวเล็แทบไม่มีสิฟัำบรรยายารูบแม้สันิแู่บแรอนุบาลหมีน้อยลับส่ผล่อหัวใวน้อยเ้นรัว
แ่ลับไม่ถอยหนีเมื่อูเปอร์สาร์หนุ่มโน้มใบหน้าลอีหน
“อื้ม”
ริมฝีปาไ้รูปประทับูบริมฝีปาอิ่มละเลียูเม้มาริมฝีปา้านบนออ้อนันทร์อย่าเื่อ้านุ่มนวลอ่อนโยน่อนวนลยัริมฝีปา้านล่าและเล็มูเม้มผะแผ่ว
ูบนี้พานพาหัวใวน้อยหวิวหวามสั่นไหวระรัวแรเลื่อนมือเล็เผลอไผลลูบแผอว้าล้ออ้นอแร่ นำพาวามอ่อนโยน่านึมสู่หัวในัวโเป็นระลอริ้ว
“ูบอ่อนหวาน สัมผัสแนบิว่าูบอนุบาลหมีน้อย ริมฝีปาอเราไม่ไ้แะสัมผัสันเย ๆ แ่นูบะูเม้มและเล็มริมฝีปาอีฝ่ายอย่าอ่อนโยน
เพิ่มวามสนิทสนมันอีระับให้วามรู้สึนุ่มนวล ทำให้หัวใเ้นระรัว ราวับหลุมรัันอย่าลึึ้ยิ่ึ้น”
ใบหน้าหวานเรื่อแนัยน์าลมโลอไหว่ำหวานยามสบมออบวาู่มหลัาีะผละถอนูบอออ้อยอิ่พูอธิบายบอน้ำเสียนุ่มละมุน
“อ้อนะรู้ัวไหมเนี่ยว่าัวเอน่าูบแ่ไหน ยิ่มาทำาแป๋วใส่ันแบบนี้ พี่ะสอน่อละนะ”
ริมฝีปาอิ่มเผยอึ้นน้อย ๆ มีแรึูอันมหาศาลโน้มนำพาูเปอร์สาร์หนุ่ม้มลรูบริมฝีปาอิ่มแสนสวยเริ่มแะสัมผัสแผ่วเบาึผละออมาสบาัน
อ้อนันทร์ไ้แ่หน้าแเรื่อ่อนรับสัมผัสประทับทาบลละเลียูเม้มลีบปานุ่มผะแผ่ว ามมา้วยบเบียหนัหน่วูเม้มเร่าร้อนราวะลืนินัน
เรียวลิ้นอุ่นแทรสู่โพรปานุ่มวาสำรวรวราเี่ยวระหวัรัรึเรียวลิ้นเล็ื่ม่ำลึล้ำเสียนอ้อนันทร์ทอลมหายใระั้นถี่ ัวสั่นสะท้าน ิเล็บบนบ่าว้าแน่น
นั่นเอีะึผละถอนูบออมอสบาันแววหวาน
“ูบลึล้ำ ให้วามรู้สึาบ่านรัวน เร่าร้อนราวหลุมับัไฟเสน่หานถอนัวไม่ึ้น”
น้ำเสียเย้ายวนทำเอาใบหน้าหวานร้อนผ่าวบแนบบ่าว้าปล่อยให้วแนอุ่นโอบอ
เสมือนล่อลอยท่ามลามวลอไม้หอมทั้อบอุ่นอ่อนโยน เว้าวอนอ่อนหวาน ลึล้ำเร่าร้อน าบ่านรัวน..
รูอเธอสอนเ่เินไปแล้ว...
❤️❤️❤️❤️
พี่เอส รับสอน ??’ อีเปล่า๊า..นัเรียน่อแถวยาวมา่า????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น