ลัทธิทางศิลปะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #5 : 5. ลัทธิอิมเพรสชั่นนิสม์ (Impressionism) (เกิดเมื่อ ค.ศ.1875)

5. ลัทธิอิมเพรสชั่นนิสม์ (Impressionism) (เกิดเมื่อ ค.ศ.1875) ลัทธินี้  ถือเอาความงามที่ประทับใจเป็นคุณค่า  ศิลปินตั้งใจสร้างสรรค์ผลงานเพียงเพื่อแสดงความรู้สึกทางประสาทที่ได้รับจากสิ่งต่างๆ   มองใกล้อาจไม่สวยงาม  แต่ถ้ามองไกลก็จะเห็นเป็นรูปร่างสวยงาม  มีการลงสีโดยไม่ต้องอาศัยการร่างก่อนคำนึงถึงเฉพาะเรื่องของแสงสี ต้องอาศัยแสงและเวลา  เช่น เช้า กลางวัน เย็น ศิลปินที่มีชื่อเสียง เช่น  โมเนท์ (Monot) (ค.ศ.1840 - 1926) เขาชอบวาดภาพสิ่งๆหนึ่งซ้ำหลายๆหน บรรยากาศและเวลาแตกต่างกัน   เช่น ภาพวัดคาเทคราลรูอังที่มีเวลาต่างกัน  เช้า กลางวัน เย็น   ภาพสระน้ำที่เต็มไปด้วยดอกบัว(LOTUS NYMPHCAS)

ศิลปินอีกคน คือ เซอร์ราท(Soret) (ค.ศ.1849 - 1891) เขามักวาดภาพโดยใช่พู่กันแต้มสีน้ำมันลงไปเป็นจุดๆ เป็นระยะ  เมื่อเวลาดูจะเห็นว่าสีสันต่างๆเกิดการผสมด้วยตาของตนเอง  จนมีการเรียกว่า จุดมหัศจรรย์ของเซอร์ราท  ภาพที่มีชื่อเสียง คือ สวนสาธรณะ