ลัทธิทางศิลปะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #2 : 2. ลัทธิโรแมนติค (Romantic)(เกิดเมื่อ ค.ศ.1820)

2. ลัทธิโรแมนติค (Romantic)(เกิดเมื่อ ค.ศ.1820)  ลัทธินี้ เกิดจากศิลปินมีความเบื่อหน่ายความจริงแบบสมัยกรีก โรมัน หรือ ศิลปะแบบคลาสสิค    ศิลปินในกลุ่มนี้จึงชอบสร้างผลงานที่ยึดถือเป็นแนวปฏิบัติตามกันอยู่ในคติที่ว่า  ผลงานที่ดีจะต้องมีองค์ประกอบดังต่อไปนี้   คือ เลิกใช้ภาพแบบประวัติหรือเทพนิยายกรีกแบบโบราณ  รูปที่วาดจะมีคุณค่าได้จะต้องเหมือนเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น หรือ เป็นเรื่องตื่นเต้น  และรูปวาดนั้นจะต้องเป็นเรื่องเหตุการณ์ในยุคกลาง   ชอบแสดงความรู้สึกรุนแรงยุ่งเหยิง    ศิลปินที่มีชื่อเสียง เช่น  เจริโคท์(Gericault)(ค.ศ.1719 - 1824) เป็นศิลปินที่ชอบสร้างสรรค์ผลงานที่น่ากลัวและตื่นเต้น  ผลงานที่มีชื่อเสียง เช่น แพเมดูซา   ภาพหญิงชายชาวอัสจิเรีย   ภาพม้ากำลังเผ่นผงาด   ศิลปินคนต่อมา คือ เดราคัว(Deracroux) ผลงานที่มีชื่อเสียงของเขา   เช่น   ภาพโชแปงซึ่งเป็นนักดนตรีชื่อดัง    ภาพการประหารชีวิตที่แสดงถึงความเหี้ยมโหด    ศิลปินอีกคน คือ โกย่า

(Goya) (ค.ศ. 1746 - 1828) เป็นศิลปินชาวสเปน  ที่มีผลงานเป็นภาพวาดประเภทน่าเกลียด น่ากลัว แสดงถึงความทรมาน   ผลงานที่มีชื่อเสียง เช่น  ภาพการประหารกบฏสเปน  โดยพวกฝรั่งเศส  ภาพคนบ้า  หญิงชราที่น่าเกลียดน่ากลัว  ภาพการฆ่าฟันในสงคราม  ภาพการแทงวัวกระทิง  ภาพมายาแต่งกายและภาพมายาเปลือยกาย