ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ซ่อนตัว(?%)
มืดจัง...
ที่นี่ที่ไหนกัน ฉัน...
"ลืมตาสิ"เสียงทุ้มเรียบปลุกฉันขึ้นมาจากความมืดมิด
"อ๊ะ เอ๋ ???"ฉันมองไปรอบตัวอย่างงงๆ
บรรยากาศรอบๆตัวของฉันนั้นเหมือนกันเมืองโบราณที่เคยเห็นในหนังสือบางเล่ม
พื้นอิฐสีแดงให้ความรู้สึกแข็งกระด้าง บ้านเรือนหลังเตี้ยทำด้วยอิฐหรือไม้ตั้งเรียงรายอยู่ตามถนน
หญิงสาวสวมกระโปรงบานนั่งอยู่ในรถม้าคันหรู
"นี่มัน...ที่ไหนกันเนี่ย!!!"
"ที่ๆเธอจะหาสิ่งที่เธอต้องการได้นะสิ ที่นี่ มิติแห่งเวทย์มนต์"ฮิคาโตะกล่างด้วยนำเสียงราบเรียบราวกับว่านี่เป็นเพียงเรื่องธรรมดา
"มะ...มิติแห่งเวทย์มนต์เนี่ยน้าาาาา!"
มนุษย์ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ที่ปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมต่างๆได้อย่างรวดเร็ว
นั่นคงจะเป็นความถูกต้องอย่างที่สุด
"นี่ๆๆ ผูกตรงนี้ให้หน่อยสิ"โซกุสะกิดคนข้างตัวแล้วหันหลังให้
ฉันยืนอยู่ร้านเสื้อผ้าราคาแพง รู้สึกว่าตอนเดินเข้ามาในร้านพนักงานจะมองฉันแปลกๆด้วย
คงเพราะแต่งตัวประหลาดละมั้ง ฮิคาโตะก็เหมือนกัน
ฮิคาโตะก้มลงผูกเชือกที่กลางหลังของเด็กสาว
"เอ้า เสร็จแล้ว จะไปได้รึยัง"
"ง่า มันไม่ช้ามากหรอกใช่มั้ย"
ก็เขาแต่งตัวเร็วเองนี่นา!
"มาก"ฮิคาโตะตอบอย่างไร้เยื่อไยแล้วลากฉันออกไปด้านนอก
"อาเวล!!!"ชายคนหนึ่งวิ่งมาจากอีกด้านของถนนร้องตะโกนเสียงดัง ฮิคาโตะหันไปมองเขาอย่างแปลกใจ
"อะไรของนาย หนวกหู"ฮิคาโตะทำหน้ารำคาญใส่ชายคนนั้น
"นี่ไม่ใช่เวลามาหูเปราะนะเฟ้ย! คุณชายรู้แล้วว่านายมาที่นี่พร้อมกันผู้หญิงคนนี้"ชายแปลกหน้าพูดทั้งๆที่ยังหอบหายใจ
"รู้แล้ว!"ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างตกใจ
"รีบพาเธอมาหลบก่อน ส่วนนายน่ะหนีไปซะ!"ชายคนนั้นพูดอย่างเร่งรีบแล้วจับข้อมือฉันเอาไว้
"นายจะพาไปไหน"
"หลบอยู่ในร้านฉัน ไฮเดียรออยู่ที่นั่นแล้ว"
"ได้ เจอกันพรุ่งนี้ที่ร้านนาย"
"ถ้านายไม่ตายไปซะก่อน"ชายหนุ่มยิ้มอย่างล้อเลียน
"ยังจะเล่น เธอ เก็บไอ้นี่ไว้ ฉันจะรู้ว่าเธออยู่ไหน"ฮิคาโตะส่งแหวนเงินวงเล็กให้ฉัน
"เอ้า หมดเรื่องแล้ว ไปกันเถอะสาวน้อย"ชายคนนั้นดึงข้อมือฉันให้วิ่งตามไป
ฉันกำแหวงเล็กๆในมือแน่น ข้างในหัวใจรู้สึกเจ็บแปลบ
"มาเร็วจัง เข้ามาทางนี้เลย"หญิงสาวผมหยักโศกสีน้ำตาลอ่อนเปิดประตูให้เราแล้วพาขึ้นไปบนชั้นสอง
ตามทางที่ฉันเดินผ่านมาเรียงรายไปด้วยถังใส่ดอกไม้ ที่นี่คงจะเป็นร้านขายดอกไม้ละมั้ง
"เอ้า อยู่ในนี้ไปละกันนะ ไม่แคบไปใช่มั้ย"หญิงสาวที่น่าจะชื่อไฮเดียยิ้มกว้างดูใจดี
"อะ...อืม"
"เธอคงต้องอยู่ที่นี่ไปอีกซักพักละนะ"ชายที่ฉันยังไม่รู้ชื่อนั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน
"เอ่อ...แล้วฮิคาโตะ..."
"ฮิคาโตะ?"ไฮเดียทวงคำอย่างงงๆ
"ชื่อในมิติโลกของอาเวลมันน่ะ"
"อ๋อ เจ้านั่นชอบตั้งชื่อประหลาดๆแฮะ"ไฮเดียบ่น
ฉันได้แต่นั่งทำหน้างงกับบทสนทนาที่ฉันไม่เข้าใจ
"อืม ฉันคงจะต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังก่อนใช่มั้ย เอาล่ะก่อนอื่นเลย ฉันชื่อ เชน แล้วคนนี้ชื่อ ไฮเดีย"ชายหนุ่มแนะนำตัวเองและหญิงสาวอีกคน
"เรื่องมันก็มีอยู่ว่า อาเวล หรือว่าฮิคาโตะของเธอนั่นแหละ เคยรู้จักกับเธอมาก่อน หลังจากที่เธอหายไปเจ้านั่นก็พยายามตามหาเธอ..."
เขา...รู้อดิตของฉันจริงๆด้วย เราเคยเจอกันมาก่อน...
"มันพยายามแอบพาเธอกลับมาที่นี่ โดยมี่ไม่ให้คนที่ส่งเธอมารู้ แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะฉะนั้นเธอจะต้องแอบอยู่ที่นี่ไปก่อน จนกว่าเรื่องนี่จะซาไปนั่นแหละ"
"แล้ว...มันเมื่อไหร่ละ"ฉันถามเชน
"แล้วฉันจะรู้มั้ยละ"
โธ่!ขอบคุณ!!!
"แล้วฮิคาโตะล่ะ เขาจะไปไหน"
"ไม่รู้สิ คงไปที่ไหนสักที่ที่ปลอดภัยจากพวกคนของคุณชาย"ไฮเดียตอบ
"เธอก็อยู่ที่นี่อย่างสงบเสี่ยมหน่อยละกัน เดี๋ยวพวกฉันจะต้องลงไปทำงานแล้ว"
"ไม่ต้องไปห่วงอาเวลมันหรอก มันเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว"ไฮเดียยิ้มให้กับท่าทางหงอยๆของฉัน
"อืม ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก"เธอยิ้มให้ฉันเช่นเคยแล้วเดินลงไปด้านล่าง
ที่นี่คงไม่เป็นไรแล้ว...
ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูธสีดำก้าวเดินไปตามถนนดวงตาสีรัตติกาลจ้องมองไปด้านหน้า
ฮิคาโตะมองไปยังป้ายร้านสีน้ำตาลเข้ม สถานที่ที่เป็นจุดหมายของเขา
อีกไม่ไกลแล้ว
"ฉันรู้เรื่องจากเชนแล้ว เข้ามาก่อนสิ"ชายร่างท้วมเดินออกมาต้อนรับแล้วนำทางเขาไปยังห้องพัก
"ขอบคุณมากครับ"
"ไม่เป็นไรหร้อก เรื่องแค่นี้เล็กน้อยน่า เด็กคนนั้นเป็นเด็กดี ฉันเองก็อยากให้เธอมีความสุข"
"ผมจะทำให้ได้ครับ"
กึก...กึก
แกร็ก ...
ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบแล้วหยุดลงที่ข้างเตียง
มีดสีเงินวาวสะท้อนกับแสงจันทร์ในความมืด
ปลายแหลมค่อยๆขยับลงมาใกล้กับหัวใจ
เข้ามาสิ...
เข้ามาใกล้อีก...
ปัง! ร่างที่หลับอยู่บนเตียงกระโจนขึ้นพร้อมกับมีดยาวในมือ
"อ้ากกกกก!"เสียงร้องโหยหวนของชายผู้โชคร้ายดังก้องไปทั่วทางเดินมืด
เลือดสีแดงข้นไหนเปรอะทั่วต้อนแขนของชายร่างใหญ่
"พวกของแกอยู่ที่ไหน"ดวงตาสีนิลจับจ้องร่ายใหญ่ราวกับผู้ล่ามองเหยื่อของตน
"มะ...ไม่รู้"
"บอกมา"มีคมกริบกดลงที่ลำคอ
"อ้าก! อย่า! บอกแล้วๆ คุณชายส่งไปตามหาเธอคนนั้นที่เมืองหลวง!!!"
"ขอบใจ"ชายหนุ่มแสยะยิ้ม
ใบมีดทะลุผ่านลำคออย่างง่ายดาย
ไร้เสียงกรีดร้องได้ๆจากร่างไร้วิณญาน
เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วห้อง
"ที่เมืองหลวง ต้องรีบไปหาเธอ!"
------------------------------------------
ยังไม่จบตอน แต่ก็ไม่รู้ว่าอีกกีเปอดี= ="
ที่นี่ที่ไหนกัน ฉัน...
"ลืมตาสิ"เสียงทุ้มเรียบปลุกฉันขึ้นมาจากความมืดมิด
"อ๊ะ เอ๋ ???"ฉันมองไปรอบตัวอย่างงงๆ
บรรยากาศรอบๆตัวของฉันนั้นเหมือนกันเมืองโบราณที่เคยเห็นในหนังสือบางเล่ม
พื้นอิฐสีแดงให้ความรู้สึกแข็งกระด้าง บ้านเรือนหลังเตี้ยทำด้วยอิฐหรือไม้ตั้งเรียงรายอยู่ตามถนน
หญิงสาวสวมกระโปรงบานนั่งอยู่ในรถม้าคันหรู
"นี่มัน...ที่ไหนกันเนี่ย!!!"
"ที่ๆเธอจะหาสิ่งที่เธอต้องการได้นะสิ ที่นี่ มิติแห่งเวทย์มนต์"ฮิคาโตะกล่างด้วยนำเสียงราบเรียบราวกับว่านี่เป็นเพียงเรื่องธรรมดา
"มะ...มิติแห่งเวทย์มนต์เนี่ยน้าาาาา!"
มนุษย์ได้ชื่อว่าเป็นสัตว์ที่ปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมต่างๆได้อย่างรวดเร็ว
นั่นคงจะเป็นความถูกต้องอย่างที่สุด
"นี่ๆๆ ผูกตรงนี้ให้หน่อยสิ"โซกุสะกิดคนข้างตัวแล้วหันหลังให้
ฉันยืนอยู่ร้านเสื้อผ้าราคาแพง รู้สึกว่าตอนเดินเข้ามาในร้านพนักงานจะมองฉันแปลกๆด้วย
คงเพราะแต่งตัวประหลาดละมั้ง ฮิคาโตะก็เหมือนกัน
ฮิคาโตะก้มลงผูกเชือกที่กลางหลังของเด็กสาว
"เอ้า เสร็จแล้ว จะไปได้รึยัง"
"ง่า มันไม่ช้ามากหรอกใช่มั้ย"
ก็เขาแต่งตัวเร็วเองนี่นา!
"มาก"ฮิคาโตะตอบอย่างไร้เยื่อไยแล้วลากฉันออกไปด้านนอก
"อาเวล!!!"ชายคนหนึ่งวิ่งมาจากอีกด้านของถนนร้องตะโกนเสียงดัง ฮิคาโตะหันไปมองเขาอย่างแปลกใจ
"อะไรของนาย หนวกหู"ฮิคาโตะทำหน้ารำคาญใส่ชายคนนั้น
"นี่ไม่ใช่เวลามาหูเปราะนะเฟ้ย! คุณชายรู้แล้วว่านายมาที่นี่พร้อมกันผู้หญิงคนนี้"ชายแปลกหน้าพูดทั้งๆที่ยังหอบหายใจ
"รู้แล้ว!"ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างตกใจ
"รีบพาเธอมาหลบก่อน ส่วนนายน่ะหนีไปซะ!"ชายคนนั้นพูดอย่างเร่งรีบแล้วจับข้อมือฉันเอาไว้
"นายจะพาไปไหน"
"หลบอยู่ในร้านฉัน ไฮเดียรออยู่ที่นั่นแล้ว"
"ได้ เจอกันพรุ่งนี้ที่ร้านนาย"
"ถ้านายไม่ตายไปซะก่อน"ชายหนุ่มยิ้มอย่างล้อเลียน
"ยังจะเล่น เธอ เก็บไอ้นี่ไว้ ฉันจะรู้ว่าเธออยู่ไหน"ฮิคาโตะส่งแหวนเงินวงเล็กให้ฉัน
"เอ้า หมดเรื่องแล้ว ไปกันเถอะสาวน้อย"ชายคนนั้นดึงข้อมือฉันให้วิ่งตามไป
ฉันกำแหวงเล็กๆในมือแน่น ข้างในหัวใจรู้สึกเจ็บแปลบ
"มาเร็วจัง เข้ามาทางนี้เลย"หญิงสาวผมหยักโศกสีน้ำตาลอ่อนเปิดประตูให้เราแล้วพาขึ้นไปบนชั้นสอง
ตามทางที่ฉันเดินผ่านมาเรียงรายไปด้วยถังใส่ดอกไม้ ที่นี่คงจะเป็นร้านขายดอกไม้ละมั้ง
"เอ้า อยู่ในนี้ไปละกันนะ ไม่แคบไปใช่มั้ย"หญิงสาวที่น่าจะชื่อไฮเดียยิ้มกว้างดูใจดี
"อะ...อืม"
"เธอคงต้องอยู่ที่นี่ไปอีกซักพักละนะ"ชายที่ฉันยังไม่รู้ชื่อนั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน
"เอ่อ...แล้วฮิคาโตะ..."
"ฮิคาโตะ?"ไฮเดียทวงคำอย่างงงๆ
"ชื่อในมิติโลกของอาเวลมันน่ะ"
"อ๋อ เจ้านั่นชอบตั้งชื่อประหลาดๆแฮะ"ไฮเดียบ่น
ฉันได้แต่นั่งทำหน้างงกับบทสนทนาที่ฉันไม่เข้าใจ
"อืม ฉันคงจะต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังก่อนใช่มั้ย เอาล่ะก่อนอื่นเลย ฉันชื่อ เชน แล้วคนนี้ชื่อ ไฮเดีย"ชายหนุ่มแนะนำตัวเองและหญิงสาวอีกคน
"เรื่องมันก็มีอยู่ว่า อาเวล หรือว่าฮิคาโตะของเธอนั่นแหละ เคยรู้จักกับเธอมาก่อน หลังจากที่เธอหายไปเจ้านั่นก็พยายามตามหาเธอ..."
เขา...รู้อดิตของฉันจริงๆด้วย เราเคยเจอกันมาก่อน...
"มันพยายามแอบพาเธอกลับมาที่นี่ โดยมี่ไม่ให้คนที่ส่งเธอมารู้ แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะฉะนั้นเธอจะต้องแอบอยู่ที่นี่ไปก่อน จนกว่าเรื่องนี่จะซาไปนั่นแหละ"
"แล้ว...มันเมื่อไหร่ละ"ฉันถามเชน
"แล้วฉันจะรู้มั้ยละ"
โธ่!ขอบคุณ!!!
"แล้วฮิคาโตะล่ะ เขาจะไปไหน"
"ไม่รู้สิ คงไปที่ไหนสักที่ที่ปลอดภัยจากพวกคนของคุณชาย"ไฮเดียตอบ
"เธอก็อยู่ที่นี่อย่างสงบเสี่ยมหน่อยละกัน เดี๋ยวพวกฉันจะต้องลงไปทำงานแล้ว"
"ไม่ต้องไปห่วงอาเวลมันหรอก มันเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว"ไฮเดียยิ้มให้กับท่าทางหงอยๆของฉัน
"อืม ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก"เธอยิ้มให้ฉันเช่นเคยแล้วเดินลงไปด้านล่าง
ที่นี่คงไม่เป็นไรแล้ว...
ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูธสีดำก้าวเดินไปตามถนนดวงตาสีรัตติกาลจ้องมองไปด้านหน้า
ฮิคาโตะมองไปยังป้ายร้านสีน้ำตาลเข้ม สถานที่ที่เป็นจุดหมายของเขา
อีกไม่ไกลแล้ว
"ฉันรู้เรื่องจากเชนแล้ว เข้ามาก่อนสิ"ชายร่างท้วมเดินออกมาต้อนรับแล้วนำทางเขาไปยังห้องพัก
"ขอบคุณมากครับ"
"ไม่เป็นไรหร้อก เรื่องแค่นี้เล็กน้อยน่า เด็กคนนั้นเป็นเด็กดี ฉันเองก็อยากให้เธอมีความสุข"
"ผมจะทำให้ได้ครับ"
กึก...กึก
แกร็ก ...
ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบแล้วหยุดลงที่ข้างเตียง
มีดสีเงินวาวสะท้อนกับแสงจันทร์ในความมืด
ปลายแหลมค่อยๆขยับลงมาใกล้กับหัวใจ
เข้ามาสิ...
เข้ามาใกล้อีก...
ปัง! ร่างที่หลับอยู่บนเตียงกระโจนขึ้นพร้อมกับมีดยาวในมือ
"อ้ากกกกก!"เสียงร้องโหยหวนของชายผู้โชคร้ายดังก้องไปทั่วทางเดินมืด
เลือดสีแดงข้นไหนเปรอะทั่วต้อนแขนของชายร่างใหญ่
"พวกของแกอยู่ที่ไหน"ดวงตาสีนิลจับจ้องร่ายใหญ่ราวกับผู้ล่ามองเหยื่อของตน
"มะ...ไม่รู้"
"บอกมา"มีคมกริบกดลงที่ลำคอ
"อ้าก! อย่า! บอกแล้วๆ คุณชายส่งไปตามหาเธอคนนั้นที่เมืองหลวง!!!"
"ขอบใจ"ชายหนุ่มแสยะยิ้ม
ใบมีดทะลุผ่านลำคออย่างง่ายดาย
ไร้เสียงกรีดร้องได้ๆจากร่างไร้วิณญาน
เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วห้อง
"ที่เมืองหลวง ต้องรีบไปหาเธอ!"
------------------------------------------
ยังไม่จบตอน แต่ก็ไม่รู้ว่าอีกกีเปอดี= ="
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น