[JACKJI]:Choiceทางเลือก.

ลำดับตอนที่ #6 : :Xงองู. 5O%

"น้องยองจี"  เสียงเรียกเบาๆข้างหูพร้อมกับการสะกิดยิ๊กๆ
"หือออ คะ?" ฉันหันไปมองปลายเสียง ก็คือพี่ฮงบินนี่เอง
"มาสายอีกแล้วหรอเรา" ก็มาสายทุกวันเจอกันทุกที - -
"ค่ะ"
"เดี๋ยวนี้มาสายบ่อยจัง"  เอ๊ะ ทำไมพี่ต้องขี้สงสัยด้วยวะคะ
"ก็หลังจากที่ไม่ได้ไปปลุกไอ้บ้า หวะ .. เวนดี้ก็สายตลอดเลยค่ะ" เกือบละ..
"อ่อ วันพรุ่งนี้จะต้องทายผลพี่เทค น้องเทคแล้วนะครับ คิดได้ยัง?"
"เอาจริงๆแล้ว.. ยังคิดไม่ออกเลยค่ะ"  แม่มก็เล่นมาทำดีด้วยกันทั้งห้องใครจะไปทายถูกวะ คำใบ้ก็สองจิตสองใจละเกิน
"ถ้าน้องอ่านคำใบ้แล้วคิดว่าใครล่ะครับ ?" 
"เขียนว่า เป็นผู้ชายอ่ะค่ะ แต่ก็กลัวโดนพวกพี่หลอกอีกรอบนะ แบบเป็นผู้หญิงละเขียนหลอกอ่ะค่ะ -..-"
"นี่เราคิดอะไรซับซ้อนขนาดนั้นเลยหรอ ?"
"เปล่านะคะ.. นี่ก็คิดแบบปกติที่สุดแล้วนะ"
"อืมมม.. ความจริงน้องอาจจะโดนหลอกก็ได้นะครับ"
"อ่าว เมื่อกี้ยังบอกหนูซับซ้อนอยู่เลยนะ ' - ' "
"พี่ไปก่อนนะครับ myน้องเทค"  และนางก็เดินจากไป..



                เดี๋ยวนี้ฉันมาสายถึงสายมากจริงๆ -..-  ทั้งที่ฉันไม่ได้ปลุกแจ็คสัน บวกกับเวนดี้ที่มาร์คไปรับไปส่งตลอด ทำให้ฉํนขาดคนเตือนสติว่าเช้าแล้วนะไปโรงเรียนสักที! มาโดยตลอด จะมาเช้าก็เพราะละเมอนั่นแหละ  แล้วพี่ฮงบินเองก็เป็นคนคุมน้องที่มาสายคอยปล่อยแถวอะไรประมาณนี้ ทำให้เจอกันตลอดเกือบทุกวัน พี่เขาก็มาทำดีด้วยบ่อยๆ หรือเขาจะเป็นพี่เทคฉันนะ (?) ไม่ดิ.. คนอื่นก็ทำดีกับฉันเยอะแยะพี่เขาตัวหลอกแน่นอน ฟังธง!!!ฉึกๆ





"มาร์คมึงคาบต่อไปกูต้องนั่งกับไอจีมันแล้วนะเว้ย"  ผมถามมาร์คเพราะต้องทำตัวไม่ถูกแน่ๆ
"มึงทำไรไว้ ก็รับกรรมไป -..-"  มาร์คช่วยกูหน่อยย
"ถ้าแม่งไม่พูดกับกูอ่ะ ไม่ดิ แม่งไม่พูดแน่ๆอ่ะ"
"มึงก็ขอโทษมันไป แค่เนี่ยะจบละ"
"ไม่อ่ะ ขอโทษหรอ ? ฉันไม่ได้ทำไรผิดนะครับ กูแค่รู้สึกผิดเฉยๆไม่ต้องถึงขั้นพูดขอโทษก็ได้มั้ง"
"ก็มึงเป็นแบบนี้ไง มึงลดมามั่งก็ไปนะทิฐฐิมึงอ่ะ"
"ถามมึงไปมึงก็ให้คำปรึกษากูไม่ได้ กูแก้เองก็ได้วะปัญหาแค่นี้"
"กู จะ คอย ดู" มาร์คเน้นเสียงหนักใส่หน้าผม

          
           ยองจีเดินมาถึงโต๊ะก็นั่งลงไม่พูดไม่จาอะไรกับผม  มันก็ผิดปกติอยู่แล้วก็เพราะปกติมันพูดมาก หน้ามันนิ่งมากจนผมเองก็ไม่กล้าพูดด้วย เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานเหตุการ์ณแค่นั้นมันกะจะโกรธผมแรงขนาดนี้เลยหรอ ปกติยองจีไม่ใช่คนขี้น้อยใจ ขี้โกรธหรือเก็บเรื่องเล็กๆน้อยๆมาคิดมากอยู่แล้วนะครับ  เอาวะถึงมันจะโกรธ ยังไงนิสัยยองจีคนเดิมของผมก็คงยังเหมือนเดิม

"เอ่อออ.. ย ย .. ยองจี"  ยองจีหันหน้ามาทางผม แต่เขาก็ยังไม่ได้ตอบอะไร..
"เรื่องวันนั้น.. ฉันรู้สึกผิดมากนะ"  ยองจีก็ยังไม่ตอบอะไรผมอีก เอาแต่พยักหน้าหงึกๆ
"อย่าโกรธฉันเลยนะ"  ถึงยังไงสำหรับผมคำขอโทษมันดูมากไปกับเหตุการ์ณนี้นะครับ
"ฉันจะไม่โกรธนายเลย ฉันขอเหตุผล"  ดีว่ะ เข้าใจง่าย ขอแค่เหตุผลผมให้ได้ครับ ขอแค่นี้
"คือตอนนั้นเธอก็นั่งตักฉันอยู่ใช่ไหม  ถ้ามองจากสายตาคนอื่น.."
"มันก็จะดูไม่ดี"
"เออ ใช่ๆ มันก็จะดูไม่ดีใช่ป้ะล่ะ เออ.. แล แล้ว ฉันก็กลัวคนเขาจะคิดว่าเราเป็นแฟนกันไง"
"บ้า ใครๆก็รู้ว่านายกับฉันเป็นเพื่อนกันนะ"
"ก็ฉันคิดว่าน้องจีมินต้องเข้าใจผิดแน่ๆ"
"น้องจีมินอีกละ" ผมได้ยินเธอพูดเบาๆ ไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ได้ยินอะไรจีมินๆ
"อะไร"
"เปล่า"
"เมื่อกี้เธอพูดอะไรจีมินๆ"
"เปล่า"
"ฉันได้ยินนะเธออย่ามาโกหก"
"เปล่าไง"
"เปล่าอะไร ก็ฉันได้ยินชัดๆเต็มสองหูเลย ว่าเธอพูดว่าจีมิน"
"เปล่า -__-"
"เธอพูดถึงน้องจีมินใช่ไหม -__-"  ผมโน้นหน้าเข้าไปใกล้ๆยองจี
"เปล่า" เขาก็หันหน้ามาเถียงกับผม คนอย่างมันไม่เคยกลัวผมหรอก
"จะเปล่าได้ยังไง" ผมยื่นหน้าไปใกล้มันอีก ก็ได้ยินอยู่
"เปล่า" ยองจีสู้ผมครับยื่นหน้ามากระซิบข้างหูผม กูไม่แพ้มึงหรอกจี
"ฉันได้ยินนะ"  ผมก็ยื่นหน้าไปกระซิบหูเธอเหมือนกัน แต่เสียใจผมใกล้กว่า
"ได้ยินว่าอะไร"  เธอกระซิบหูผมอีกรอบ  พร้อมกับเป่าหูด้วย ผมสะดุ้งแม่มจั๊กกะจี๋
"พูดถึงน้องจีมิน.. หรือว่าเธอหึงฉัน" ผมจับหน้ายองจีไว้แล้วยื่นหน้าไปใกล้อีก
"หึงหรอคิดได้ไง" เธอเอาหน้าผากเธอมาชนหน้าผากผมทำให้ตอนนี้มันใกล้กันมาก
"ฉันรู้นะว่าเธอหึงฉัน คนไม่ชอบกันก็ไม่เห็นจะต้องทำหน้าหงิกเวลาฉันพูดถึงจีมินเลย" ผมเอาจมูกชนจมูกมัน
"เริ่มหลงตัวเองละ" ผมก้มหน้าลงไปอีก ถ้ามันพูดหรือผมพูดก็ปากชนปากละครับ
"ยอมรับ" ปากเราสองคนก็ไม่เชิงประกบอะไรหรอกครับ มันซ้อนๆกันอยู่ /นึกภาพออกไหม..
"เออดี" แต่ถึงจะขนาดนี้แล้วยองจีก็ไม่มีท่าทีจะยอมผมเลย ก็พูดกันกับปากนั่นแหละ
"เธอหายโกรธฉันยัง" ปากเราก็ยังอยู่แบบเดิม ผมก็เอียงซ้ายขวาเป็นเชิงกวนมันก็แค่นั้น..
"ไม่" 
"จริงหรอ"
"อืม"
"ฉันจะทำให้เธอหายโกรธเอง" ผมพูดจบก็กดจูบเบาๆมันไปหนึ่งรอบ ช้อนกันไปกันมาอยู่นั่น รำคาญ

"เชี่ยหวัง" ไอ้มาร์คมาดึงผมออก
"อะไร กำลังเคลียร์กันอยู่ไม่เห็นหรอ ?"  ผมหันไปก็ไม่เห็นยองจีละสงสัยจะไปเวิ่นถึงผมอยู่
"กูให้พวกมึงขอโทษกัน เคลียร์กัน ไม่ใช่นัวอะไรขนาดนั้น"  มาร์คกล่าว

- ต่อ -

"กูก็กำลังเคลียร์ไง"
"หรอ นี่ถ้าไม่ห้ามนี่ต้องติด 18+ บนหัวมึงกับมันละนะ"
"มันเริ่มนะ มึงก้ไม่โทษมันดิ"
"โห่หวัง เดี๋ยวนี้มึงหัดโทษผู้หญิงแล้วหรอวะ -*-"
"เชี่ยต้วนมึงก็ชอบเข้าข้างผู้หญิงเหมือนกันแหละ"


"จีๆเอ้าจีหรอ"  ยองแจเดินมาทักฉันระหว่างที่ฉันกำลังเดินขึ้นห้องหลังจากไปเข้าห้องน้ำ



แต่ไม่ได้ไปเข้าห้องน้ำร้องไห้ ขยี้ปากที่อิหวังมันจูบเหมือนคนอื่นหรอกนะ


ฉันเข้าไปเช็คเลือดกำเดาที่รู้สึกเย็นจมูกมากคิดว่ามันต้องไหลออกมาแน่ๆ


ไม่อยากให้คนอื่นคิดว่าฉันบ้าจุ้บกับเพื่อนละกำเดาไหลหลอกนะ -*-


คือปกติอิเลือดบ้านี่ก็ไหลประจำอยู่แล้ว แต่ฉันไม่ชอบไปหาหมอ - - 


"มีไรเปล่า" ฉันหันไปตอบ
"ฉันเห็นนะที่เธอนัวกับไอ้หวังอ่ะ น่ะๆ ไปล้างปากมาหรอครับสาวน้อย"
"อืม ใช่ แหวะ แขยง ยี๋ๆ" ฉันทำท่าโอเว่อร์ยี๋ๆใส่มันไป
"ขนาดนั้นเลย ?"
"ให้เล่าจริงๆนี่ ยิ่งกว่านั้นอีกนะ"
"หรอ แต่ก็เห็นนัวกับตั้งนานนะ.. ไปเหอะเข้าห้องๆ" 


      ฉันเดินเข้าห้องไปพร้อมกับยองแจและแน่นอนแจ็คสันมองฉันและทำหน้าเหนือใส่อย่างกับว่ามันชนะ -*- อยากจะบอกโลกจริๆว่าไม่ได้ไปล้างปากเพราะกลัวมันหนีมันไรหรอก กำเดาตูไหลโว้ยยยยยย!!!!!  ฉันก็เลยเลือกที่นั่งลงและก็ทำหน้าเหนือมันบ้าง

"ไปเวิ่นถึงฉันมาหรอ"
"ห้ะ เวิ่น ? ถึงนายอ่ะหรอ "

- ค้างอีก -