คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : ตอนที่ 13/3
ด้านวายุภาพของหญิงสาวผู้เป็นภรรยาสวมกอดอยู่กับชายหนุ่มชามต่างชาติที่สะท้อนอยู่ในดวงตาทำให้เขาโมโหเป็นอย่างมาก
หญิงสาวแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีฟ้าอ่อนเนื้อผ้าชีฟองบางเบาพลิ้วไหวยาวคลุมเข่า
ปล่อยผมยาวที่ดัดลอนบริเวณปลายให้สยายอยู่เต็มแผ่นหลัง กำลังยิ้มอย่างมีความสุข
มันเป็นภาพของภรรยาที่เขาไม่เคยได้เห็น
ดูจากการแต่งตัวแล้วภรรยาของเขาน่าจะกลับมาจากเชียงใหม่แล้ว
แต่เธอไม่ได้กลับไปที่บ้านของเขา นั้นก็ทำให้เขาโมโหแล้ว
แต่สิ่งที่ทำให้เขาโมโหยิ่งขึ้นไปอีกคือภาพที่เธอสวมกอดกับนิโคลัสแม้จะรู้ว่าทั้งสองเป็นเพื่อนกันแต่เขาก็รู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดี
เมื่อเห็นสองสาวแยกกับนิโคลัสแล้ว วายุก็เดินตามทั้งสองออกมา
เมื่อเห็นทั้งสองขับรถออกไปวายุก็ขับรถออกจากสนามบินไปเช่นกัน
แต่เขาไม่ได้ตามสองสาวไป
เขาตัดสินใจขับรถไปที่บ้านของเธอทันทีเพื่อพิสูจน์ว่าสลินลดากลับมาที่บ้านของเธอแล้วหรือเปล่า
พอถึงที่หมายก็เขาก็พบกับวรรณนดาที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะในสนามจึงเดินเข้าไปหาทันที
“อ้าวพี่วายุ
มาได้ยังไงคะ” วรรณนดาทักขึ้นเมื่อหันไปเห็นวายุที่กำลังเดินมาหาตนเอง
“พี่จะมาดูว่าลดากลับมาจากเชียงใหม่หรือยังนะครับ”
วายุบอกออกไปแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าเธอคนนั้นกลับมาแล้วก็ตาม
“อ่อ...
พี่ลดากลับมาแล้วค่ะ กลับมาได้ 2 สัปดาห์กว่าๆแล้วค่ะ
แต่ว่าพี่ลดามาอยู่เป็นเพื่อนนดานะคะ เพราะว่าคุณพ่อ คุณแม่
ไปต่างประเทศทั้งคู่ค่ะ” สิ่งที่วายุได้ยินทำให้เขาโมโหเล็กน้อยที่เธอกลับมาแล้วแต่ไม่ยอมกลับไปที่บ้านของเขาสักครั้ง
เธอทำเหมือนกับว่าเธอต้องการที่จะหลบหน้าของเขาเสียอย่างนั้น
“แล้วนี่เขาไปไหนละครับ
พี่ไม่เห็นเลย ไม่อยู่บ้านหรอครับ” วายุแกล้งถามออกไปว่าสลินลดาไปไหน
เพราะอยากจะรู้ว่าเธอจะบอกใครหรือเปล่าว่าเธอไปส่งนิโคลัสที่สนามบิน
“อ่อ...
พี่ลดานัดกับพี่ขวัญไว้นะคะ ว่าจะไปส่งพี่นิคที่สนามบินค่ะ
ถ้าสองสาวเขาไม่ไปไหนกันต่อ เดี๋ยวพี่ลดาก็คงกลับมาละคะ
เพราะว่าพี่ลดาบอกว่าจะมาติวให้นดานะคะ พรุ่งนี่นดามีสอบวิชาสุดท้าย แล้วก็มี Present โปรเจคจบนะคะ นดาเลยให้พี่ลดาช่วยเป็นคู่ซ้อมให้นะคะ พี่วายุอยู่รอก่อนนะคะเดี๋ยวก็คงมาถึงแล้วละคะ”
แล้วทั้งวายุและวรรณนดาก็นั่งคุยกันต่อจนถึงเวลาอาหารกลางวันทั้งสองจึงพากันเดินเข้าไปภายในบ้าน
สักครู่ก็ได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาจอดภายในบ้าน
ทั้งสองจึงพากันเดินออกมาที่หน้าประตู
ด้านสลินลดาเมื่อขับรถเข้ามาภายในบ้านก็พบกับรถของวายุที่จอดอยู่
ภายในใจมันสั่นไหว รู้สึกหวิวๆแปลกๆ เธอไม่รู้ว่ามันรู้สึกอย่างไรกันแน่
ระหว่างความรู้สึกอยากเจอ และความรู้สึกที่ว่าไม่อยากเจอ
แต่หญิงสาวก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ว่าความรู้สึกหวิวๆสั่นไหวข้างในนั้นก็เป็นเพราะว่าเธอดีใจที่ได้เจอกับเขา
สลินลดาตัดสินใจเปิดประตูรถพร้อมกับหิ้วของที่ซื้อมาเพื่อเดินเข้าไปหาน้องสาวและชายในดวงใจที่ยืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน
“ซื้ออะไรมามากมายเลยค่ะพี่ลดา”
วรรณนดาที่เห็นพี่สาวเดินถือของพะรุงพะรังเข้ามาหาจึงเดินเข้าไปช่วยถือ
“วันนี้พี่ว่าจะลงครัวทำอาหารนะ
เลยไปซื้อของสดมา แล้วก็ไปต่อแถวซื้อเป็ดอบน้ำผึ้งเจ้าอร่อย ร้านโปรดของเรานั่นแหละ
รอนานมากเลย” สลินลดาบอกกับน้องสาวออกไป ภาพของสองสาวพี่น้องที่พูดคุยกันมันสร้างความประทับใจให้เขา
มันก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆ กับคนตรงหน้า
ภาพของหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขา ที่แทบจะไม่เคยยิ้มให้เขาได้เห็น
แต่เธอกับยิ้มและหัวเราะให้กับน้องสาวของเธอได้อย่างสดใส
มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้งที่เธอไม่เคยยิ้มให้เขา
แต่กลับยิ้มให้กับนายนิโคลัสนั่น
‘เธอยิ้มแบบนั้นให้กับทุกคน
แต่กับฉันเธอไม่เคยที่จะยิ้มอย่างสดใสแบบนี้เลยสักครั้งมันน่าจับมาลงโทษซะให้เข็ด
สักวันฉันจะทำให้เธอยิ้มแบบนั้นให้ฉันให้ได้ สลินลดา’
วายุได้แต่รำพึงรำพันอยู่ภายในใจ นึกอยากจะจับหญิงสาวมาถามเหลือเกินว่า
ทำไมถึงไม่เคยยิ้มให้เขาแบบนี้บ้าง
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น