คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : ตอนที่ 13/1
หลังจากที่เดินทางกลับมาจากเชียงใหม่สลินลดาก็ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านโชคคาชัยตลอด
โดยหญิงสาวได้แต่เพียงโทรศัพท์บอกคุณจันทร์นภาเท่านั้นว่าเธอกลับมายังกรุงเทพแล้ว แต่ที่ยังไม่กลับบ้านเศวษภัคดีก็เพราะจะมาอยู่เป็นเพื่อนน้องสาวที่ต้องอยู่บ้านเพียงลำพังเนื่องจากบิดาและมารดาเดินทางไปต่างประเทศ
หลังจากนั้นสองพี่น้องก็ใช้ชีวิตกันตามปกติ สลินลดาไปทำงานเสร็จก็กลับบ้าน
วรรณนดาเมื่อเรียนเสร็จก็กลับบ้าน สองพี่น้องใช้ชีวิตแบบนี้มากว่า 2 สัปดาห์แล้ว
เพราะว่าทั้งสองต้องมาทานอาหารเย็นด้วยกันตลอด
“พี่ลดาจะกลับบ้านโน้นเมื่อไหร่หรอคะ”
วรรณนดาถามพี่สาวออกไป
เนื่องจากว่าพี่สาวมาอยู่ที่บ้านหลายวันแล้วก็เกิดเกรงใจบ้านสามีของพี่สาวเสียแล้ว
“ทำไมหรอฮึ
เบื่อพี่แล้วรึไง” สลินลดาถามน้องสาวกลับไปด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง
ก่อนที่จะหัวเราะออกมา
“เปล่านะคะ
นดานะอยากให้พี่ลดากลับมาอยู่บ้านเราต่างหาก นดานะคิดถึงพี่ลดามากๆเลยนะ
นดาเหงามากเลยที่พี่ลดาไม่อยู่บ้านเรานะ” หญิงสาวบอกกับพี่สาวคนสวย
เพราะเมื่อพี่สาวไม่อยู่บ้านเธอก็เหงามากขึ้น
เพราะเธอและสลินลดาสนิทกันมากมาตั้งแต่เด็กๆ
“พี่ก็คิดถึงนดา
คิดถึงคุณพ่อ คุณแม่ คิดถึงบ้านของเราจ๊ะ
พี่เองก็อยากจะกลับมาอยู่บ้านของเราเหมือนกันจ๊ะ รอพี่ก่อนนะ
อีกไม่นานเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมจ๊ะ” หญิงสาวบอกกับผู้เป็นน้องสาว
สร้างความแปลกใจให้แก่วรรณนดาเป็นอย่างมาก
เธอสังเกตได้ว่าพี่สาวของเธอไม่มีความสุขกับชีวิตคู่ แต่เธอก็ไม่อยากที่จะก้าวก่าย
ได้แต่เพียงให้กำลังใจแก่พี่สาวเงียบๆเท่านั้น เพราะว่าพอจะทราบเรื่องราวความรักของพี่เขยและคนรักเก่าอยู่บ้าง
ก่อนที่จะแย้งพี่สาวออกไป
“พูดเป็นเล่นไปค่ะ
พี่ลดาแต่งงานแล้วก็ต้องอยู่กับสามีสิคะ จะกลับมาอยู่บ้านเราได้ยังไงกัน
เอาไว้ให้นดาไปหาดีกว่าค่ะ”
เธอบอกแก่พี่สาวเพราะไม่อยากเห็นคนเป็นพี่นั่งสีหน้าอมทุกข์
“เอาไว้นดาจะไปหาพี่ลดาบ่อยๆนะคะ อีกไม่กี่วันนดาก็จะเรียนจบแล้ว
จะได้ไปช่วยพี่ลดาทำงาน เราก็จะได้เจอกันทุกวันแล้วค่ะ”
หญิงสาวบอกอย่างอารมณ์ดีเพราะเธอตั้งใจเอาไว้แล้วว่าเมื่อเรียนจบเธอก็จะเข้ามาช่วยพ่อ
แม่ และพี่สาว ทำงานที่บริษัท
โดยเธอและสลินลดาต้องการที่จะทำแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง
โดยใช้ผ้าที่โรงงานเป็นผู้ผลิตเองมาตัดเย็บ เพราะว่ามันเป็นความฝันของเธอและสลินลดา
ทั้งเธอพี่สาวต่างเรียนออกแบบด้วยกันทั้งคู่ ก็เพื่อวันนี้ วันที่เธอทั้งสองจะได้ทำตามความฝัน
“ดีจ๊ะ
พี่จะรอเราไปช่วยงานนะ แล้วเราจะได้ทำแบรนด์ของเราอย่างที่เราอยากจะทำกันสักที”
สลินลดาบอกกับน้องสาวที่นั่งยิ้มจนหน้าบาน ก่อนที่ทั้งสองจะไปทานข้าวกัน และแยกย้ายกันไปนอน
พอกลับเข้ามายังห้องนอนของตัวเองสลินลดาก็เดินมานั่งทิ้งตัวอยู่ที่ปลายเตียง
เป็นเวลากว่า 2 สัปดาห์แล้วที่เธอกลับมาอยู่ที่บ้านของเธอ โดยไร้วี่แววโทรศัพท์ของสามี
เขาไม่ได้สนใจไยดีอะไรกับเธอเลยด้วยซ้ำ ไม่สนว่าเธออยู่ที่ไหน ทำอะไร เป็นยังไง ตั้งแต่ที่เขาทิ้งเธอไว้ที่เชียงใหม่แล้วกลับมาดูแลคนรักของเขา
เขาก็ไม่เคยที่จะติดต่อหาเธอเลยสักครั้ง มีแต่เพียงคุณจันทร์นภา และธนงค์
ที่ค่อยโทรหาเธอสอบถามว่าเธออยู่ที่ไหน ทำอะไร กินอะไรหรือยัง
ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เธออยากได้มันจากคนที่เธอยกให้หมดทั้งร่างกายและหัวใจ
แต่มันคงจะเป็นได้แค่ความฝันลมๆแล้งๆของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น จากนั้นเธอก็ทิ้งตัวลงนอนและหลับไป
รุ่งเช้าของเสาร์วันใหม่ที่สดใส
สลินลดาตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ที่วางไว้อยู่ที่โต๊ะข้างหัวเตียง
เมื่อเธอเปิดดูก็พบว่ามันเป็นสายจากเพื่อนรักซึ่งก็คือ ขวัญหทัยนั่นเอง
หญิงสาวกดรับสายและกรอกเสียงหวานๆออกไปเป็นการยั่วโมโหเพื่อนสาวเล็กน้อย
“สวัสดีค่ะ
คุณขวัญหทัย ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ดิฉันรับใช้แต่เช้าหรอค่ะ”
เธอส่งเสียงหยอกเย้าออกไปตามสาย เมื่อกดรับ
ก็ได้ยินเสียงเพื่อนสาวหัวเราะออกมาตามสาย
‘สวัสดีตอนเช้าจ๊ะลดาฉันโทรมาถามนะว่าจะไปกันกี่โมง’ ขวัญหทัยตอบกลับมาตามสายด้วยน้ำเสียงหยอกเย้าเช่นเดียวกัน
ก่อนที่จะถามเพื่อสาวออกไปว่าจะออกเดินทางไปยังสนามบินกันตอนกี่โมง
เพราะวันนี้สองสาวมีนัดกันว่าจะไปส่งนิโคลัส ที่สนามบินด้วยกัน
แต่ว่ายังไม่ได้ตกลงกันเรื่องเวลา ขวัญหทัยจึงโทรศัพท์หาเพื่อนรักแต่เช้า
“นิคบอกว่าเครื่องออก
10 โมงเช้า เอาเป็นว่า 8
โมงเช้าฉันไปรับแกที่บ้านแล้วกันนะแต่งตัวรอเลยแล้วกันจ๊ะ แล้วเจอกันจ๊ะ”
หลังจากนัดแนะกันเสร็จเรียบร้อยสองสาวก็คุยเล่นกันอีกสักครู่ก่อนที่จะวางสาย
หญิงสาวลุกออกจากเตียงแล้วเดินตรงไปยังห้องแต่งตัว
เธอเปิดตู้เสื้อผ้ายืนเลือกอยู่สักพักก็หยิบชุดเดรสสีฟ้าอ่อนเนื้อผ้าชีฟองบางเบาพลิ้วไหวยาวคลุมเข่าออกมาและเดินตรงไปยังห้องน้ำ
เธอใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวราวๆครึ่งชั่วโมง ก่อนจะลงมายังห้องอาหาร
“โอ้โห้...วันนี้พี่ลดาแต่งตัวน่ารักจังเลยค่ะ
จะไปไหนคะวันนี้” วรรณนดาเอ่ยทักพี่สาวออกไปเมื่อเธอเดินเข้ามายังห้องอาหาร
วันนี้พี่สาวของเธอแต่งตัวได้น่ารักมากดูเป็นสาวสมวัย
ไม่เหมือนทุกวันที่จะเห็นพี่สาวเอาแต่ใส่ชุดทำงาน
“ขอบใจจ้ะ
วันนี่พี่จะไปส่งเพื่อนที่สนามบินนะจ๊ะ ไปกับพี่ไหม” สลินลดาบอกขอบใจน้องสาวที่ชม
ก่อนจะชวนน้องสาวคนสวยไปส่งนิโคลัสด้วยกัน
“ไม่เอาหรอกค่ะ
นดาอยู่บ้านดีกว่า จะอ่านหนังสือสักหน่อยนะคะ เหลือสอบอีกวิชาเดียวแล้ว”
คนเป็นน้องบอกพร้อมยิ้มให้จนตาหยี
“จะเรียนจบแล้วหรอเนี่ยตัวเล็กของพี่”
สลินลดาเดินเข้าไปหาน้องสาวก่อนที่จะโอบกอดคนตัวเล็กของเธอก่อนจะนั่งรับประทานอาหารด้วยกัน
เมื่อทานเสร็จสลินลดาก็ออกจากบ้านไปทันที
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น