คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : ตอนที่ 12/3
รุ่งเช้าที่สดใสของวันใหม่มาเยือน
แสงแดดอ่อนๆสาดส่องเข้ามาปลุกหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงอันแสนนุ่มจนต้องตัดสินใจลืมตาแล้วลุกจากเตียงอย่างแสนเสียดาย
สลินลดาเดินออกมายังระเบียงเธอมองดูไร่ชาสีเขียวชอุ่มกว้างไกลจนสุดสายตาพร้อมกับสูดเอาอากาศที่แสนจะบริสุทธิ์เข้าปอดแล้วยืนมองมันอยู่อย่างนั้นก่อนที่จะเดินกลับเข้ามาหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆหัวเตียงเพื่อโทรหาเพื่อนรัก
“ฮัลโล ขวัญ”
หญิงสาวกรอกเสียงไปตามสายเมื่อเพื่อนของเธอกดรับ
“ว่าไงจ๊ะ
หายเงียบเลยนะ มีความสุขมากล่ะสิ” ขวัญหทัยแซวเพื่อนรักกลับไปเมื่อเห็นว่าเพื่อนไปฮันนีมูนจนลืมที่จะโทรมาหาเธอเรื่องงาน
“มีความสุขอะไรละ
แกรู้ไหมตอนนี้ฉันอยู่ไหน อยู่กับใคร”
“ก็อยู่เชียงใหม่กับคุณวายุไง
แกไปฮันนีมูนก็ต้องอยู่กับสามีสิ”
ขวัญหทัยตอบกลับไปอย่างที่คิดว่าเพื่อนรักต้องอยู่กับสามีแน่ๆ
“ใช่ที่ไหนละ
ตอนี้ฉันอยู่ที่ไร่ชาของเดย่าน้องรหัสของฉันแกจำได้รึเปล่า ส่วนคุณวายุเขาก็กลับกรุงเทพไปแล้วจ๊ะยายขวัญ
เขากลับไปดูแลคนรักของเขาแล้ว”
น้ำเสียงที่มีความเศร้าปะปนทำให้คนที่อยู่ปลายสายเกิดความเป็นห่วงในตัวเพื่อนสาวยิ่งนัก
“แก ไหวมั้ย
ระบายกับฉันได้นะ ฉันยินดีรับฟังทุกอย่างนะ”
ความเป็นห่วงที่ขวัญหทัยมีถูกส่งต่อไปยังหญิงสาวที่อยู่อีกด้านผ่านน้ำเสียงของเพื่อนที่เป็นห่วงเพื่อนจนทำให้คนที่ได้ยินถึงกับต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้
“ฉันยังไหวขวัญ
ขอบใจแกมากนะ แกเป็นคนเดียวที่ฉันสามารถปรึกษาได้ทุกเรื่องจริงๆ
ขอบใจมากนะเพื่อนรัก เฮ้อ...เอาเป็นว่าเรามาคุยเรื่องงานกันดีกว่า”
เมื่อความเศร้าที่มีถูกทดแทนด้วยความรัก ความหวังดี ความห่วงใยจากคนเป็นเพื่อนก็ทำให้สลินลดาเข้มแข็งขึ้น
จากนั้นสองสาวเพื่อนรักก็คุยกันเกี่ยวกับเรื่องงานกันต่อ
ทั้งสองใช้เวลาคุยกันราวๆครึ่งชั่วโมงจึงวางสาย จากนั้นสลินลดาก็โทรศัพท์หาคุณจันทร์นภาแม่สามีและวรรณดาน้องสาวเพื่อบอกว่าตนเองอยู่ที่ไหนทำอะไรและจะกลับเมื่อไหร่แล้วจึงเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรับประทานอาหารเช้า
หลังจากที่รับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว
เดย่าก็ขับรถพาสลินลดามายังไร่ดอกไม้ของวีรวัฒน์ทันที
เพราะวันนี้วีรวัฒน์จะทำหน้าที่เป็นไกด์จำเป็นพาสองสาวชมไร่สุขสวัสด์
ที่มีพื้นที่เกือบๆสองร้อยไร่ และได้รับการจัดสรรเพื่อปลูกดอกไม้นานาพันธุ์เพื่อตัดดอกส่งขายไปทั่วประเทศ
“มากันแล้วหรอ”
เมื่อรถจอดลงที่หน้าบ้านไม้สักหลังใหญ่วีรวัฒน์ที่ออกมารอสองสาวก็เดินเข้ามาทักทายทันที
“ก็มาแล้วสิคะ
ไม่งั้นพี่วีจะเห็นหรอค่ะ” เดย่าตอบกลับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม จนวีรวัฒน์ที่ยืนอยู่ข้างๆอดไม่ไหวยกมือมายีผมของเธอเป็นการลงโทษ
“พี่วี ทำแบบนี้ได้ไงคะ ผมเสียทรงหมด”
ทั้งสามคุยกันต่ออีกเล็กน้อยก่อนที่จะขึ้นรถยนต์คันใหญ่ที่วีรวัฒน์เตรียมไว้เพื่อที่จะพาสองสาวเข้าไปชมไร่ของตนเอง
วีรวัฒน์พาสองสาวไปยังส่วนที่เป็นแปลงดอกกุหลาบเป็นที่แรก
สลินลดาเมื่อเห็นกุหลาบหลากสีสันก็รีบเข้าไปถ่ายรูปเก็บความสวยงามเอาไว้เป็นจำนวนมาก
กุหลาบเหล่านี้เป็นกุหลาบพันธุ์ก้านยาวเพื่อตัดดอกขายโดยเฉพาะ
เมื่อสองสาวถ่ายรูปกับดอกกุหลาบจนพอใจวีรวัฒน์ก็พาสองสาวมายังแปลงกล้วยไม้
และพาไปยังทุ่งลาเวนเดอร์
ก่อนที่จะพามายังแปลงดอกไม้หอมต่างๆที่ปลูกไว้โดยที่สองสาวไม่ลืมถ่ายรูปเก็บไว้
ทั้งสามใช้เวลาชมแปลงดอกไม้ต่างๆเกือบค่อนวันจึงพากันกลับมาที่บ้านของวีรวัฒน์
“กินข้าวด้วยกันก่อนนะ
เดี๋ยวค่อยกลับ” วีรวัฒน์ชวนสองสาวทานอาหารก่อนที่สองสาวจะหนีกลับ
“ไม่เอาหรอกค่ะ
เดี๋ยวกลับไปกินที่บ้านดีกว่าค่ะ แล้วตอนเย็นค่อยไปหาอะไรทานในเมืองกันนะคะ”
เดย่าบอกกับวีรวัฒน์ก่อนที่จะจูงมือสลินลดาเดินไปยังรถที่จอดอยู่หน้าบ้านของวีรวัฒน์
“ได้จ๊ะ
งั้นตอนเย็นเจอกันนะสองสาว เดี๋ยวพี่ไปรับที่บ้านนะ” เขาบอกสองสาวก่อนที่เดย่าจะขับรถออกไป
“ดูเดย่ากับวีสนิทกันมากเลยนะ
เมื่อไหร่จะมีข่าวดีล่ะจ๊ะ” สลินลดาแซวหญิงสาวออกไป
เมื่อเห็นว่าความสัมพันธ์ของสองหนุ่มสาวดูท่าจะไปได้ด้วยดี
“ไม่หรอกค่ะพี่ลดา
เราสองคนสนิทกันเพราะว่าเราโตมาด้วยกันเท่านั้นค่ะ
แต่ถ้าเป็นสถานะอื่นคงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ เพราะว่าในใจของพี่วียังมีพี่ลดาอยู่นะคะ”
เดย่าบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าคือพี่สาวที่รักอีกหนึ่งคน
“ไม่หรอกจ้ะเดย่า
เรื่องของพี่กับวีนะจบกันไปแล้วจ๊ะ แล้วพี่สองคนก็คุยกันรู้เรื่องแล้วจ๊ะ
ว่าเราสองคนจะเป็นเพื่อนกันเท่านั้นจ๊ะ”
“จริงหรอค่ะ”
เดย่าเมื่อได้ฟังดังนั้นก็แสดงอาการดีใจออกมาอย่างเต็มที่
“แหม่
ดีใจจังเลยนะเรา เมื่อกี้พี่ยังเห็นหน้าบึ้ง ซึมๆอยู่เลย”
สลินลดาที่ได้เห็นดังนั้นก็เกิดอาการดีใจขึ้นมาเช่นกัน
“พี่ลดาก็
แต่ยังไงพี่วีไม่ได้รักเดย่าหรอกค่ะ ถึงแม้ว่าพี่วีจะยอมแต่งงานกับเดย่า แต่มันก็เพื่อทำตามคำขอของคุณพ่อเดย่าเท่านั้นเอง”
หญิงสาวกลับมาเศร้าอีกครั้งเมื่อนึกถึงความเป็นจริงในข้อนี้ได้
“เรื่องนั้นเดย่าก็ต้องทำให้วีเขามาสนใจเดย่า
แล้วก็รักเดย่าจริงๆสิจ๊ะ จะมามัวทำแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ
เราสองคนนะรู้จักกันตั้งแต่เด็ก เรานะรู้ดีที่สุดว่าวีนะเขาเป็นคนยังไง
ชอบอะไรไม่ชอบอะไร ดังนั้นเรานะจะต้องสู้ๆเข้าใจรึเปล่าจ๊ะ
พี่เชื่อว่าวีนะยังไงก็หนีเราไม่พ้นหรอก หัวใจของวีก็เหมือนกัน พี่เชื่อว่าวีเขาก็ต้องรู้สึกดีๆกับเราบ้างละไม่งั้นเขาไม่ยอมแต่งงานกับเราหรอก”
“จริงหรอค่ะพี่ลดา”
เดย่าที่ได้ฟังดังนั้นก็ให้หัวใจพองโตขึ้นอีกครั้ง ความหวังของเธอเริ่มขึ้นอีกหน
แต่แสนแตกต่างกับหญิงสาวอีกคนที่อยู่ข้างๆเหลือเกิน
สลินลดาที่แม้จะบอกกับเดย่าว่าให้สู้เพื่อความรักของตัวเอง
แต่สำหรับเธอแล้วความหวังที่จะทำให้วายุหันมารักเธอได้นั้นมันเป็นอะไรที่ยากเกินกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก
เพราะหัวใจของเขามีแต่ผู้หญิงที่ชื่อ ดาราพร แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น
จนภรรยานอกหัวใจอย่าเธอไม่อาจแทรกกลางเข้าไปได้เลย ไม่มีทางเลยจริงๆ
“แล้วพี่ลดาละคะ
จะทำยังไงต่อไปคะ อย่าหาว่าเดย่ายุ่งเลยนะคะ แต่เดย่าแค่เป็นห่วงนะคะ” หญิงสาวเมื่อเห็นว่าคู่สนทนาเงียบไปจึงเอ่ยถามถึงเรื่องของคนตรงหน้า
ด้วยรู้ถึงความจริงที่เกิดขึ้นกับหญิงสาวที่ตัวเองนับถือเหมือนพี่สาว
“สำหรับพี่ก็คงปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ละจ๊ะ
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดละ พี่ว่าเราอย่าไปสนใจมันเลย เรากับบ้านกันดีกว่านะ
จะได้อาบน้ำอาบท่ากัน พี่ชักเริ่มหิวแล้ว”
สลินลดาที่ทำใจกับความรักของตัวเองได้แล้วก็บอกกับหญิงสาวอีกคนออกไป
สำหรับเธอต่อไปนี้ความรักจะเป็นสิ่งที่ทำให้เธออดทนอยู่กับวายุจนกว่าจะชดใช้หนี้จนหมด
ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เธอต้องเจ็บปวดก็ตาม
“จริงสิคะ
เดย่าก็เริ่มจะหิวแล้วละค่ะ รู้แบบนี้อยู่กินข้าวกับพี่วีก็ดีหรอก
งั้นเรารีบกลับบ้านกันดีกว่านะคะ”
“จ๊ะ
ไปกันเถอะ” ทั้งสองขับรถกลับมายังไร่ชากรวนิษที่อยู่ไม่ไกล
เมื่อมาถึงสองสาวก็ชวนกันเข้าครัวทำอาหารง่ายๆทานกันสองคนเพราะไม่อยากรบกวนคนอื่นให้ต้องมาเตรียมอาหารให้
เมื่อทานเสร็จก็ช่วยกันเก็บล้างก่อนจะแยกย้ายกันเข้าห้องพักเพื่อพักผ่อนรอเวลาที่วีรวัฒน์จะมารับไปทานอาหารในตัวเมือง
เมื่อถึงเวลาเย็นทั้งสามก็พากันไปทานอาหารและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
จนเห็นว่าเวลาล่วงเลยมาจนสี่ทุ่มแล้วจึงพากันกลับบ้าน
................................................................
อ่านอย่างมีความสุขนะคะ
ติชมกันมาได้นะคะ ไรท์ยินดีน้อมรับค่ะ
ความคิดเห็น